Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Μουσικές Συζητήσεις
Αναμνήσεις και τραγούδια
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Photis" data-source="post: 23857" data-attributes="member: 744"><p>Θυμάμαι μια μελωδία από την νηπιακή μου ηλικία, στην Jedah. Μου την σιγοτραγούδαγε ο πατέρας μου (με το στερεοφωνικό να ακούγεται σαν χαλί), όταν σχόλαγε από τη δουλειά, ή τις Κυριακές που καθόταν και έπαιζε μαζί μου. Το Beautiful Boy του John Lennon. Όσο κυνικός και αν θέλω να είμαι στο ζήτημα της πατρότητας, κάθε φορά που ακούω αυτό το κομμάτι θέλω να γίνω πατέρας. Ευτυχώς μόλις τελειώσει το τραγούδι μου περνάει και η επιθυμία.</p><p></p><p>Κομμάτια σταθμοί στη ζωή μας. Ας πούμε θυμάμαι το Careless whisper όταν πρωτοφίλησα κορίτσι σε παιδικό πάρτυ. Η ειρωνία είναι ότι το ίδιο κομμάτι ακουγόταν σε ένα περσινό παρτυ την ώρα που είδα μια γκόμενα που ζαχάρωνα για ώρα να φιλιέται με έναν άλλο. </p><p></p><p>Μια ωραία ανάμνηση μου ξυπνάει πάντα το Something Stupid του Σινάτρα, όταν πριν καμιά δεκαριά χρόνια είχα βρεθεί στη Hard Rock στη Πάρο, η οποία με το νέο ωράριο του Παπαθεμελή έπρεπε να κλείνει στις 4 το πρωί. Και για να διώξουν τον κόσμο έβαζαν Σινάτρα. Έλα όμως που σε εμένα και την ωραία αγγλιδούλα barwoman που με σέρβιρε το κομμάτι μας άρεσε τόσο που το τραγουδάγαμε αγκαλιά μέχρι το πρωί...</p><p></p><p>Το Sometimes των James, το θυμάμαι γιατί το άκουγα μέσα στη θάλασσα όταν μου φώναξαν από την παραλία τη σχολή στην οποία πέρασα στις Πανελλήνιες.</p><p></p><p>Πολλά κομμάτια συνδυάζονται με περιόδους της ζωής μας, με γνωστούς και φίλους, μέρη που συχνάζαμε τότε... Βρετανική pop στο AvantGarde και στο MAD. Αλλά και StereoNova σε όλες τους τις συναυλίες. Πέρισυ τον Μάιο που πήγα στη συναυλία του Κων/νου Βήτα, ήταν σαν να ξαναζωντάνεψε μια εποχή που έχει περάσει εδω και 15 χρόνια. Είδα τα ίδια πρόσωπα, πιο μεγάλα, πιο γερασμένα, αλλά είδα και την ίδια φλόγα στα μάτια τους. Ήταν από τις ωραιότερες συναυλίες που πήγα ποτέ. Μόνο και μόνο για το πως (ξανα)ένιωσα.</p><p></p><p>Τώρα αν χορεύω; Φυσικά. Βέβαια, δεν βγαίνω όπως παλιότερα και όταν το κάνω σπάνια πάω σε club αλλά δεν χάνω ευκαιρία για πάρτυ, οπότε εκεί του δίνω και καταλαβαίνει. Με Ποπ πάντα, αλλά και με Soul funk.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Photis, post: 23857, member: 744"] Θυμάμαι μια μελωδία από την νηπιακή μου ηλικία, στην Jedah. Μου την σιγοτραγούδαγε ο πατέρας μου (με το στερεοφωνικό να ακούγεται σαν χαλί), όταν σχόλαγε από τη δουλειά, ή τις Κυριακές που καθόταν και έπαιζε μαζί μου. Το Beautiful Boy του John Lennon. Όσο κυνικός και αν θέλω να είμαι στο ζήτημα της πατρότητας, κάθε φορά που ακούω αυτό το κομμάτι θέλω να γίνω πατέρας. Ευτυχώς μόλις τελειώσει το τραγούδι μου περνάει και η επιθυμία. Κομμάτια σταθμοί στη ζωή μας. Ας πούμε θυμάμαι το Careless whisper όταν πρωτοφίλησα κορίτσι σε παιδικό πάρτυ. Η ειρωνία είναι ότι το ίδιο κομμάτι ακουγόταν σε ένα περσινό παρτυ την ώρα που είδα μια γκόμενα που ζαχάρωνα για ώρα να φιλιέται με έναν άλλο. Μια ωραία ανάμνηση μου ξυπνάει πάντα το Something Stupid του Σινάτρα, όταν πριν καμιά δεκαριά χρόνια είχα βρεθεί στη Hard Rock στη Πάρο, η οποία με το νέο ωράριο του Παπαθεμελή έπρεπε να κλείνει στις 4 το πρωί. Και για να διώξουν τον κόσμο έβαζαν Σινάτρα. Έλα όμως που σε εμένα και την ωραία αγγλιδούλα barwoman που με σέρβιρε το κομμάτι μας άρεσε τόσο που το τραγουδάγαμε αγκαλιά μέχρι το πρωί... Το Sometimes των James, το θυμάμαι γιατί το άκουγα μέσα στη θάλασσα όταν μου φώναξαν από την παραλία τη σχολή στην οποία πέρασα στις Πανελλήνιες. Πολλά κομμάτια συνδυάζονται με περιόδους της ζωής μας, με γνωστούς και φίλους, μέρη που συχνάζαμε τότε... Βρετανική pop στο AvantGarde και στο MAD. Αλλά και StereoNova σε όλες τους τις συναυλίες. Πέρισυ τον Μάιο που πήγα στη συναυλία του Κων/νου Βήτα, ήταν σαν να ξαναζωντάνεψε μια εποχή που έχει περάσει εδω και 15 χρόνια. Είδα τα ίδια πρόσωπα, πιο μεγάλα, πιο γερασμένα, αλλά είδα και την ίδια φλόγα στα μάτια τους. Ήταν από τις ωραιότερες συναυλίες που πήγα ποτέ. Μόνο και μόνο για το πως (ξανα)ένιωσα. Τώρα αν χορεύω; Φυσικά. Βέβαια, δεν βγαίνω όπως παλιότερα και όταν το κάνω σπάνια πάω σε club αλλά δεν χάνω ευκαιρία για πάρτυ, οπότε εκεί του δίνω και καταλαβαίνει. Με Ποπ πάντα, αλλά και με Soul funk. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Μουσικές Συζητήσεις
Αναμνήσεις και τραγούδια
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…