Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Αναρωτιέμαι... [Rodriguez]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1058193215" data-attributes="member: 30418"><p><h3>Σταύρωσε το μυαλό σου!</h3> <p style="text-align: center">[ATTACH]154953[/ATTACH]</p><p></p><p>Το βιτριόλι της εργατικής του τάξης αναδύεται στα "<strong>Rich Folks Hoax</strong>" και "<strong>Establishment Blues</strong>", όπου δηλώνει:</p><p></p><p>«<em><span style="color: Darkorange">Ο Δήμαρχος κρύβει το ποσοστό εγκληματικότητας / η Σύμβουλος διστάζει / Το κοινό εκνευρίζεται, αλλά ξεχνά την ημερομηνία της ψηφοφορίας... / Τα σκουπίδια δεν μαζεύονται, οι γυναίκες δεν προστατεύονται... / Η μαφία μεγαλώνει, όπως η ρύπανση στον ποταμό... / Οι πωλήσεις όπλων αυξάνονται, οι νοικοκυρές βρίσκουν τη ζωή βαρετή / Το διαζύγιο η μόνη απάντηση, το κάπνισμα προκαλεί καρκίνο / Το σύστημα αυτό θα καταρρεύσει σύντομα, από ένα θυμωμένο νεανικό τραγούδι / Και αυτή είναι ξεκάθαρα η Σκληρή Αλήθεια...</span></em>». Άφωνος!</p><p></p><p>Άλλα κομμάτια, όπως τα "<strong>Crucify Your Mind</strong>", "<strong>Jane S. Piddy</strong>" και "<strong>Forget It</strong>", είναι τόσο οδυνηρά όσο και διακριτικά όμορφα. Ωστόσο, είναι το άλμπουμ στο σύνολό του, οι ποιητικοί του στίχοι και το μποέμικο περιβαλλόμενο μυστήριο, που το κάνει τόσο ελκυστικό για αρκετές γενιές, ακόμα και χρόνια μετά την ανακεφαλαιωτική δήλωση του καλλιτέχνη: «<em><span style="color: Darkorange">Αλλά σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας / Μετά με ευχαριστείτε για τον δικό μου / Και έπειτα τούτου λεχθέντος / Ξεχάστε το...</span></em>».</p><p></p><p>Παρά την ευνοϊκή κριτική στο <em>Billboard</em>, το άλμπουμ δεν είχε ποτέ απασχολήσει τα τσαρτ και παρόλο που η <em>Sussex</em> χρηματοδότησε ένα ακόμα εξαιρετικό άλμπουμ, το <strong><span style="color: Dodgerblue">Coming From Reality</span></strong>, προτιμούσαν να ρίξουν την προβολή τους πίσω από τον απαλό ήχο του <em>Bill Withers</em>. Ο Ροντρίγκεζ εγκατέλειψε τη μουσική για να δημιουργήσει οικογένεια και εκτός από μια σύντομη παρένθεση στην τοπική πολιτική, εξαφανίστηκε, επιστρέφοντας στις κατεδαφίσεις και ανακαινίσεις κτιρίων. Α, απέκτησε και μπάτσελορ στη φιλοσοφία από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο Γουέιν, το 1981.</p><p></p><p>Ωστόσο, στο μέσον της γης, η πιο εκπληκτική φάση της καριέρας του είχε μόλις αρχίσει. Μερικές κούτες του <em>Cold Fact</em> έφτασαν στην Αυστραλία, όπου γρήγορα εξαντλήθηκαν. Το <em>LP</em> "προσέχθηκε" τον επόμενο χρόνο από την <em>A&M</em> και απέκτησε σταθερά ένα καλτ κοινό μεταξύ της δυσαρεστημένης νεολαίας της χώρας, καθώς και στη Νέα Ζηλανδία και τη Νότια Αφρική, χωρίς φυσικά να το γνωρίζει ο ίδιος. Εκεί (σε αντίθεση με την Αμερική) οι δίσκοι του απέκτησαν μυθική υπόσταση αλλά ταυτόχρονα αναπτύχθηκε και φημολογία σχετικά με το τραγικό "τέλος" του. Τελικά το 1998, αφού αναζητήθηκε και εντοπίστηκε από τους Νοτιοαφρικανούς θαυμαστές του, ο Ροντρίγκεζ ταξίδεψε στη Νότια Αφρική όπου αποθεώθηκε, δίνοντας έξι πετυχημένες συναυλίες που ξεπούλησαν. Ένα επόμενο ζωντανό άλμπουμ του 2016, από την περιοδεία του στην Αυστραλία το 2014, έγινε η πρώτη του κυκλοφορία δεκαοκτώ χρόνια μετά.</p><p></p><p>Από το ντοκιμαντέρ για την ιστορία του, <strong>Αναζητώντας τον Sugar Man</strong> (<strong><span style="color: Dodgerblue">Searching for Sugar Man</span></strong>, 2012):</p><p></p><p>«(Dennis Coffey) <em><span style="color: Darkorange">Η πρώτη φορά που τον θυμάμαι είναι όταν ο Μάικ Θίοντορ μου τηλεφώνησε μια μέρα και μου είπε:</span></em></p><p><em><span style="color: Darkorange"></span></em></p><p><em><span style="color: Darkorange">"Έχω έναν καλλιτέχνη που θέλω να πάμε να τον δούμε.</span></em></p><p><em><span style="color: Darkorange">Τον λένε Ροντρίγκεζ και δουλεύει κάτω στον ποταμό Ντιτρόιτ.</span></em></p><p><em><span style="color: Darkorange">Υπάρχει ένα μπαρ εκεί, δίπλα στην αποβάθρα στην παραποτάμια περιοχή.</span></em></p><p><em><span style="color: Darkorange">Πάμε να τον δούμε απόψε και πιστεύω ότι θα σ' αρέσει".</span></em></p><p><em><span style="color: Darkorange"></span></em></p><p><em><span style="color: Darkorange">Έτσι, εκείνο το βράδυ, θυμάμαι, πήγαμε σε εκείνο το απομονωμένο μέρος και έβλεπες την ομίχλη να έρχεται από το ποτάμι. Μπορούσαμε να το νιώσουμε.</span></em></p><p><em><span style="color: Darkorange">Πηγαίνοντας εκεί και καθώς περνούσαμε από την πόρτα, πίσω μας ακούγαμε τον ήχο των φορτηγών πλοίων στον ποτάμι. Έμοιαζε με μυθιστόρημα του Σέρλοκ Χολμς.</span></em></p><p><em><span style="color: Darkorange"></span></em></p><p><em><span style="color: Darkorange">Αφήνοντας έξω την ομίχλη έμπαινες σ' ένα χώρο γεμάτο καπνό, που σχημάτιζε και μέσα ομίχλη.</span></em></p><p></p><p>(Mike Theodore) <em><span style="color: Darkorange">Πέσαμε σ' ένα τοίχο καπνού! Μπύρα και τσόφλια από φιστίκια παντού! Μεγάλο χάος!</span></em></p><p><em><span style="color: Darkorange"></span></em></p><p><em><span style="color: Darkorange">Και τότε ακούστηκε αυτός ο ήχος της κιθάρας.</span></em></p><p><em><span style="color: Darkorange">Και αυτή η φωνή. Παράξενη φωνή.</span></em></p><p></p><p>(Coffey) <em><span style="color: Darkorange">Τελικά, περπατήσαμε μέσα από τον καπνό, κοίταξα και είδα εκεί πέρα στη γωνία... τη σκιά ενός ανθρώπου, αλλά δεν μπορούσα να δω το πρόσωπό του.</span></em></p><p><em><span style="color: Darkorange"></span></em></p><p><em><span style="color: Darkorange">Είπα, "Ποιό είναι το πρόβλημα;" Έτσι πήγαμε λίγο πιο κοντά...</span></em></p><p></p><p>(Theodore) <em><span style="color: Darkorange">Και βλέπεις αυτόν τον τύπο με την πλάτη γυρισμένη.</span></em></p><p><em><span style="color: Darkorange">Έβλεπες την πλάτη του, όσο τραγουδούσε στη γωνιά.</span></em></p><p><em><span style="color: Darkorange">Ήταν μια αιθέρια σκηνή.</span></em></p><p><em><span style="color: Darkorange"></span></em></p><p><em><span style="color: Darkorange">Ομιχλώδης νύχτα, κόρνες ομίχλης, με καπνό τόσο πυκνό που δεν έβλεπες... και αυτή η φωνή...</span></em></p><p></p><p>(Coffey) <em><span style="color: Darkorange">Ίσως έτσι πρόσεχες τους στίχους, γιατί το πρόσωπο του τύπου δεν φαινόταν.</span></em></p><p><em><span style="color: Darkorange">Όταν μιλήσαμε μαζί του, καταλάβαμε ότι έπρεπε να του κάνουμε έναν δίσκο.</span></em></p><p><em><span style="color: Darkorange"></span></em></p><p><em><span style="color: Darkorange">Ο μόνος ποιητής, που είχα ακούσει εκείνη την περίοδο και έγραφε τόσο καλά, ήταν ίσως ο Μπομπ Ντίλαν.</span></em>»</p><p></p><table style='width: 100%'><tr><td><p style="text-align: center">[ATTACH]218464[/ATTACH]</p> </td><td><em>Ήταν ο κυνηγός ή ο παίκτης<br /> που σ' έκανε να πληρώσεις το κόστος<br /> Αυτό τώρα υποθέτει χαλαρότητα<br /> και ξεπούλημα της χασούρας σου;<br /> Βασανίστηκες από τη δίψα σου<br /> στις απολαύσεις που αναζητούσες<br /> Αυτό σ' έκανε τον Περίεργο Τομ<br /> και τον Αδύναμο Τζέιμς;<br /> <br /> Και εσύ ισχυρίζεσαι ότι κάτι συμβαίνει<br /> Κάτι που αποκαλείς μοναδικό<br /> Αλλά εγώ σε βλέπω να δείχνεις αυτολύπηση<br /> Καθώς τα δάκρυα κυλούν στα μάγουλά σου...</em><br /> - Crucify Your Mind (Rodriguez)</td></tr></table><p></p><p>Στον Πάνο (ecodrifter) γιατί βεβαίως...</p><p></p><p></p><p>(*****, πηγές: εξώφυλλο, σημειώσεις επανεκδόσεων, wikipedia.org, sugarman.org, Andrew Bond)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]218472[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center"><em>The Sewer</em>, 1969</p> <p style="text-align: center">(Rodriguez) «<em><span style="color: Darkorange">Συναντήθηκα με τον Μάικ Θίοντορ και τον Ντένις Κόφι όταν ήρθαν στο κλαμπ Sewer, δίπλα στον ποταμό Ντιτρόιτ, για να με δουν να παίζω...</span></em>»</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1058193215, member: 30418"] [HEADING=2]Σταύρωσε το μυαλό σου![/HEADING] [CENTER][ATTACH alt="Rodriguez.jpg"]154953[/ATTACH][/CENTER] Το βιτριόλι της εργατικής του τάξης αναδύεται στα "[B]Rich Folks Hoax[/B]" και "[B]Establishment Blues[/B]", όπου δηλώνει: «[I][COLOR=Darkorange]Ο Δήμαρχος κρύβει το ποσοστό εγκληματικότητας / η Σύμβουλος διστάζει / Το κοινό εκνευρίζεται, αλλά ξεχνά την ημερομηνία της ψηφοφορίας... / Τα σκουπίδια δεν μαζεύονται, οι γυναίκες δεν προστατεύονται... / Η μαφία μεγαλώνει, όπως η ρύπανση στον ποταμό... / Οι πωλήσεις όπλων αυξάνονται, οι νοικοκυρές βρίσκουν τη ζωή βαρετή / Το διαζύγιο η μόνη απάντηση, το κάπνισμα προκαλεί καρκίνο / Το σύστημα αυτό θα καταρρεύσει σύντομα, από ένα θυμωμένο νεανικό τραγούδι / Και αυτή είναι ξεκάθαρα η Σκληρή Αλήθεια...[/COLOR][/I]». Άφωνος! Άλλα κομμάτια, όπως τα "[B]Crucify Your Mind[/B]", "[B]Jane S. Piddy[/B]" και "[B]Forget It[/B]", είναι τόσο οδυνηρά όσο και διακριτικά όμορφα. Ωστόσο, είναι το άλμπουμ στο σύνολό του, οι ποιητικοί του στίχοι και το μποέμικο περιβαλλόμενο μυστήριο, που το κάνει τόσο ελκυστικό για αρκετές γενιές, ακόμα και χρόνια μετά την ανακεφαλαιωτική δήλωση του καλλιτέχνη: «[I][COLOR=Darkorange]Αλλά σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας / Μετά με ευχαριστείτε για τον δικό μου / Και έπειτα τούτου λεχθέντος / Ξεχάστε το...[/COLOR][/I]». Παρά την ευνοϊκή κριτική στο [I]Billboard[/I], το άλμπουμ δεν είχε ποτέ απασχολήσει τα τσαρτ και παρόλο που η [I]Sussex[/I] χρηματοδότησε ένα ακόμα εξαιρετικό άλμπουμ, το [B][COLOR=Dodgerblue]Coming From Reality[/COLOR][/B], προτιμούσαν να ρίξουν την προβολή τους πίσω από τον απαλό ήχο του [I]Bill Withers[/I]. Ο Ροντρίγκεζ εγκατέλειψε τη μουσική για να δημιουργήσει οικογένεια και εκτός από μια σύντομη παρένθεση στην τοπική πολιτική, εξαφανίστηκε, επιστρέφοντας στις κατεδαφίσεις και ανακαινίσεις κτιρίων. Α, απέκτησε και μπάτσελορ στη φιλοσοφία από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο Γουέιν, το 1981. Ωστόσο, στο μέσον της γης, η πιο εκπληκτική φάση της καριέρας του είχε μόλις αρχίσει. Μερικές κούτες του [I]Cold Fact[/I] έφτασαν στην Αυστραλία, όπου γρήγορα εξαντλήθηκαν. Το [I]LP[/I] "προσέχθηκε" τον επόμενο χρόνο από την [I]A&M[/I] και απέκτησε σταθερά ένα καλτ κοινό μεταξύ της δυσαρεστημένης νεολαίας της χώρας, καθώς και στη Νέα Ζηλανδία και τη Νότια Αφρική, χωρίς φυσικά να το γνωρίζει ο ίδιος. Εκεί (σε αντίθεση με την Αμερική) οι δίσκοι του απέκτησαν μυθική υπόσταση αλλά ταυτόχρονα αναπτύχθηκε και φημολογία σχετικά με το τραγικό "τέλος" του. Τελικά το 1998, αφού αναζητήθηκε και εντοπίστηκε από τους Νοτιοαφρικανούς θαυμαστές του, ο Ροντρίγκεζ ταξίδεψε στη Νότια Αφρική όπου αποθεώθηκε, δίνοντας έξι πετυχημένες συναυλίες που ξεπούλησαν. Ένα επόμενο ζωντανό άλμπουμ του 2016, από την περιοδεία του στην Αυστραλία το 2014, έγινε η πρώτη του κυκλοφορία δεκαοκτώ χρόνια μετά. Από το ντοκιμαντέρ για την ιστορία του, [B]Αναζητώντας τον Sugar Man[/B] ([B][COLOR=Dodgerblue]Searching for Sugar Man[/COLOR][/B], 2012): «(Dennis Coffey) [I][COLOR=Darkorange]Η πρώτη φορά που τον θυμάμαι είναι όταν ο Μάικ Θίοντορ μου τηλεφώνησε μια μέρα και μου είπε: "Έχω έναν καλλιτέχνη που θέλω να πάμε να τον δούμε. Τον λένε Ροντρίγκεζ και δουλεύει κάτω στον ποταμό Ντιτρόιτ. Υπάρχει ένα μπαρ εκεί, δίπλα στην αποβάθρα στην παραποτάμια περιοχή. Πάμε να τον δούμε απόψε και πιστεύω ότι θα σ' αρέσει". Έτσι, εκείνο το βράδυ, θυμάμαι, πήγαμε σε εκείνο το απομονωμένο μέρος και έβλεπες την ομίχλη να έρχεται από το ποτάμι. Μπορούσαμε να το νιώσουμε. Πηγαίνοντας εκεί και καθώς περνούσαμε από την πόρτα, πίσω μας ακούγαμε τον ήχο των φορτηγών πλοίων στον ποτάμι. Έμοιαζε με μυθιστόρημα του Σέρλοκ Χολμς. Αφήνοντας έξω την ομίχλη έμπαινες σ' ένα χώρο γεμάτο καπνό, που σχημάτιζε και μέσα ομίχλη.[/COLOR][/I] (Mike Theodore) [I][COLOR=Darkorange]Πέσαμε σ' ένα τοίχο καπνού! Μπύρα και τσόφλια από φιστίκια παντού! Μεγάλο χάος! Και τότε ακούστηκε αυτός ο ήχος της κιθάρας. Και αυτή η φωνή. Παράξενη φωνή.[/COLOR][/I] (Coffey) [I][COLOR=Darkorange]Τελικά, περπατήσαμε μέσα από τον καπνό, κοίταξα και είδα εκεί πέρα στη γωνία... τη σκιά ενός ανθρώπου, αλλά δεν μπορούσα να δω το πρόσωπό του. Είπα, "Ποιό είναι το πρόβλημα;" Έτσι πήγαμε λίγο πιο κοντά...[/COLOR][/I] (Theodore) [I][COLOR=Darkorange]Και βλέπεις αυτόν τον τύπο με την πλάτη γυρισμένη. Έβλεπες την πλάτη του, όσο τραγουδούσε στη γωνιά. Ήταν μια αιθέρια σκηνή. Ομιχλώδης νύχτα, κόρνες ομίχλης, με καπνό τόσο πυκνό που δεν έβλεπες... και αυτή η φωνή...[/COLOR][/I] (Coffey) [I][COLOR=Darkorange]Ίσως έτσι πρόσεχες τους στίχους, γιατί το πρόσωπο του τύπου δεν φαινόταν. Όταν μιλήσαμε μαζί του, καταλάβαμε ότι έπρεπε να του κάνουμε έναν δίσκο. Ο μόνος ποιητής, που είχα ακούσει εκείνη την περίοδο και έγραφε τόσο καλά, ήταν ίσως ο Μπομπ Ντίλαν.[/COLOR][/I]» [TABLE] [TR] [TD][CENTER][ATTACH alt="RodriguezIn1970.jpg"]218464[/ATTACH][/CENTER][/TD] [TD][I]Ήταν ο κυνηγός ή ο παίκτης που σ' έκανε να πληρώσεις το κόστος Αυτό τώρα υποθέτει χαλαρότητα και ξεπούλημα της χασούρας σου; Βασανίστηκες από τη δίψα σου στις απολαύσεις που αναζητούσες Αυτό σ' έκανε τον Περίεργο Τομ και τον Αδύναμο Τζέιμς; Και εσύ ισχυρίζεσαι ότι κάτι συμβαίνει Κάτι που αποκαλείς μοναδικό Αλλά εγώ σε βλέπω να δείχνεις αυτολύπηση Καθώς τα δάκρυα κυλούν στα μάγουλά σου...[/I] - Crucify Your Mind (Rodriguez)[/TD] [/TR] [/TABLE] Στον Πάνο (ecodrifter) γιατί βεβαίως... (*****, πηγές: εξώφυλλο, σημειώσεις επανεκδόσεων, wikipedia.org, sugarman.org, Andrew Bond) [CENTER][ATTACH alt="SearchingForSugarMan.jpg"]218472[/ATTACH] [I]The Sewer[/I], 1969 (Rodriguez) «[I][COLOR=Darkorange]Συναντήθηκα με τον Μάικ Θίοντορ και τον Ντένις Κόφι όταν ήρθαν στο κλαμπ Sewer, δίπλα στον ποταμό Ντιτρόιτ, για να με δουν να παίζω...[/COLOR][/I]»[/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Αναρωτιέμαι... [Rodriguez]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…