Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Φωτογραφία - Video
Video Gallery
Ανέβασε το δικό σου βίντεο
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="chris73" data-source="post: 1058176323" data-attributes="member: 46474"><p><strong>Ξενοδοχείο "Αύρα" - Λουτρά Πόζαρ</strong></p><p></p><p>[ATTACH]154310[/ATTACH]</p><p></p><p>Ένα εισερχόμενο από φίλο με πληροφορούσε για την ύπαρξη ενός εγκαταλειμμένου στα λουτρά Πόζαρ με εύκολη πρόσβαση. Θα το είχα ανακαλύψει και μόνος πολύ νωρίτερα, αν στις προτάσεις για μια επίσκεψη στα λουτρά στο πέρασμα των χρόνων δεν αντιδρούσα κάθε φορά με την ίδια άρνηση. Σαν να το ήξερα… </p><p></p><p>Ευρήματα μαρτυρούν πως οι πηγές βρισκόταν σε χρήση από την εποχή του Μ. Αλεξάνδρου, και ο μύθος λέει πως οι σάρισες της Μακεδονικής Φάλαγγας έπρεπε να υποστούν επεξεργασία στα θερμά νερά τους. (Εντάξει 37 βαθμούς θερμοκρασία έχουν όχι 900)</p><p></p><p>Με ένα άλμα στο χρόνο πάμε στην δεκαετία του 1920 όπου οι πηγές ανακηρύσσονται ιαματικές και η εκμετάλλευση τους δίνεται σε ιδιώτη. Τότε θα χτιστεί και το κτίριο του ξενοδοχείου που σήμερα είναι ερειπωμένο. Δεν βρήκα πληροφορίες, όμως οι διακόπτες στα δωμάτια του ίσως να μαρτυρούν πως ηλεκτροδοτήθηκε την δεκαετία του 50, και ότι απέμεινε από μερικά πόμολα σε κάποιες πόρτες με κάνει να πιστεύω πως αυτό πρέπει να έπαψε να λειτουργεί τη δεκαετία του 80, τότε δηλαδή που και η εκμετάλλευση των λουτρών πέρασε στην κοινότητα Λουτρακίου.</p><p></p><p>[ATTACH]154311[/ATTACH]</p><p></p><p>Πλησίαζε μεσημέρι και περνώντας από το Λουτράκι, σε μια άκρη του δρόμου, κάποιος ντυνόταν τσολιάς για να προσελκύσει τουρίστες στο εστιατόριο του. Πιο πάνω στην περιοχή των λουτρών θα συναντήσει κανείς ένα συνονθύλευμα από ξενώνες που θα άρμοζαν στις Άλπεις (όπου και μπορεί να κατοικούν και τσολιάδες) μέχρι έργα εξωραϊσμού –my ass-, ξέρετε, από αυτά με τα κακοφτιαγμένα πεζοδρόμια και ρείθρα χωρίς καμιά συνέχεια και ειρμό.</p><p></p><p>Δεν έδωσα και πολύ σημασία, ο λόγος της επίσκεψης μου ήταν διαφορετικός άλλωστε.</p><p></p><p>Σε περίοπτη θέση το κουφάρι του ξενοδοχείου Αύρα στέκεται υπομονετικά χωρίς και αυτό να ξέρει τι να περιμένει. Και αυτό μαζί με εμένα αφού δεν μπορούσε να κινήσει από τη θέση του, άκουγε και ξανάκουγε τον ίδιο σκοπό. Κάπου στο βάθος στην απέναντι όχθη έπαιζε ΣΥΝΕΧΩΣ σε λούπα το «Νύχτες Μόσχας»</p><p></p><p>«Δεν έδωσα και πολύ σημασία, ο λόγος της επίσκεψης μου ήταν διαφορετικός άλλωστε.»</p><p></p><p>Προχώρησα εντός, το φως δεν ήταν καλό –ή ο «εξοπλισμός» ελλιπής- ούτε και υπήρχε κάτι το πραγματικά ενδιαφέρον πέρα από τη φθορά του χρόνου στους άδειους χώρους.</p><p></p><p>[ATTACH]154312[/ATTACH]</p><p></p><p>Μετά και από ένα γρήγορο πέρασμα με το αυτοκίνητο στην περιοχή, τρεις και μισή ώρες αργότερα, η λούπα εξακολουθούσε. Ήταν καιρός να φύγω. Ο τσολιάς παρακάτω όπως τον άφησα. Λέω να μην ξαναγυρίσω.</p><p></p><p>Στο σπίτι, δεν μπορούσα να βρω και πολλά να μοντάρω. Τότε ήταν που θυμήθηκα την μάνα μου να λέει πως όταν ήταν μικρή πήγαιναν οικογενειακά τακτικά στα λουτρά. Πήγα στη θεία να δω μήπως υπάρχουν φωτογραφίες εκείνης της εποχής. Βρέθηκαν αρκετές, όμως όλες ήταν σε βουνά, λαγκάδια και ποτάμια, όλες εκτός από 2. </p><p></p><p>Στην μία επάνω στην -ξύλινη τότε- γέφυρα που οδηγεί στο ξενοδοχείο βρίσκονται όλοι οικογενειακώς -η γιαγιά, ο παππούς και οι 2 αδελφές ανάμεσά τους- μαζί με κάποιους άλλους.</p><p>[ATTACH]154313[/ATTACH]</p><p></p><p>Στην άλλη που πρέπει να είναι λίγο προγενέστερη (1959), η μαμά δεξιά και η θεία αριστερά στην χειρότερη ίσως πόζα της ζωής της. Ανάμεσά τους ένα άγνωστο κοριτσάκι ίσως παιδί οικογενειακών φίλων. Και οι τρεις κοντά στην είσοδο του ξενοδοχείου το πιθανότερο.</p><p>[ATTACH]154314[/ATTACH]</p><p></p><p><a href="https://www.youtube.com/watch?v=JiDt-9Kq96c" target="_blank">https://www.youtube.com/watch?v=JiDt-9Kq96c</a></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="chris73, post: 1058176323, member: 46474"] [b]Ξενοδοχείο "Αύρα" - Λουτρά Πόζαρ[/b] [ATTACH=CONFIG]154310._xfImport[/ATTACH] Ένα εισερχόμενο από φίλο με πληροφορούσε για την ύπαρξη ενός εγκαταλειμμένου στα λουτρά Πόζαρ με εύκολη πρόσβαση. Θα το είχα ανακαλύψει και μόνος πολύ νωρίτερα, αν στις προτάσεις για μια επίσκεψη στα λουτρά στο πέρασμα των χρόνων δεν αντιδρούσα κάθε φορά με την ίδια άρνηση. Σαν να το ήξερα… Ευρήματα μαρτυρούν πως οι πηγές βρισκόταν σε χρήση από την εποχή του Μ. Αλεξάνδρου, και ο μύθος λέει πως οι σάρισες της Μακεδονικής Φάλαγγας έπρεπε να υποστούν επεξεργασία στα θερμά νερά τους. (Εντάξει 37 βαθμούς θερμοκρασία έχουν όχι 900) Με ένα άλμα στο χρόνο πάμε στην δεκαετία του 1920 όπου οι πηγές ανακηρύσσονται ιαματικές και η εκμετάλλευση τους δίνεται σε ιδιώτη. Τότε θα χτιστεί και το κτίριο του ξενοδοχείου που σήμερα είναι ερειπωμένο. Δεν βρήκα πληροφορίες, όμως οι διακόπτες στα δωμάτια του ίσως να μαρτυρούν πως ηλεκτροδοτήθηκε την δεκαετία του 50, και ότι απέμεινε από μερικά πόμολα σε κάποιες πόρτες με κάνει να πιστεύω πως αυτό πρέπει να έπαψε να λειτουργεί τη δεκαετία του 80, τότε δηλαδή που και η εκμετάλλευση των λουτρών πέρασε στην κοινότητα Λουτρακίου. [ATTACH=CONFIG]154311._xfImport[/ATTACH] Πλησίαζε μεσημέρι και περνώντας από το Λουτράκι, σε μια άκρη του δρόμου, κάποιος ντυνόταν τσολιάς για να προσελκύσει τουρίστες στο εστιατόριο του. Πιο πάνω στην περιοχή των λουτρών θα συναντήσει κανείς ένα συνονθύλευμα από ξενώνες που θα άρμοζαν στις Άλπεις (όπου και μπορεί να κατοικούν και τσολιάδες) μέχρι έργα εξωραϊσμού –my ass-, ξέρετε, από αυτά με τα κακοφτιαγμένα πεζοδρόμια και ρείθρα χωρίς καμιά συνέχεια και ειρμό. Δεν έδωσα και πολύ σημασία, ο λόγος της επίσκεψης μου ήταν διαφορετικός άλλωστε. Σε περίοπτη θέση το κουφάρι του ξενοδοχείου Αύρα στέκεται υπομονετικά χωρίς και αυτό να ξέρει τι να περιμένει. Και αυτό μαζί με εμένα αφού δεν μπορούσε να κινήσει από τη θέση του, άκουγε και ξανάκουγε τον ίδιο σκοπό. Κάπου στο βάθος στην απέναντι όχθη έπαιζε ΣΥΝΕΧΩΣ σε λούπα το «Νύχτες Μόσχας» «Δεν έδωσα και πολύ σημασία, ο λόγος της επίσκεψης μου ήταν διαφορετικός άλλωστε.» Προχώρησα εντός, το φως δεν ήταν καλό –ή ο «εξοπλισμός» ελλιπής- ούτε και υπήρχε κάτι το πραγματικά ενδιαφέρον πέρα από τη φθορά του χρόνου στους άδειους χώρους. [ATTACH=CONFIG]154312._xfImport[/ATTACH] Μετά και από ένα γρήγορο πέρασμα με το αυτοκίνητο στην περιοχή, τρεις και μισή ώρες αργότερα, η λούπα εξακολουθούσε. Ήταν καιρός να φύγω. Ο τσολιάς παρακάτω όπως τον άφησα. Λέω να μην ξαναγυρίσω. Στο σπίτι, δεν μπορούσα να βρω και πολλά να μοντάρω. Τότε ήταν που θυμήθηκα την μάνα μου να λέει πως όταν ήταν μικρή πήγαιναν οικογενειακά τακτικά στα λουτρά. Πήγα στη θεία να δω μήπως υπάρχουν φωτογραφίες εκείνης της εποχής. Βρέθηκαν αρκετές, όμως όλες ήταν σε βουνά, λαγκάδια και ποτάμια, όλες εκτός από 2. Στην μία επάνω στην -ξύλινη τότε- γέφυρα που οδηγεί στο ξενοδοχείο βρίσκονται όλοι οικογενειακώς -η γιαγιά, ο παππούς και οι 2 αδελφές ανάμεσά τους- μαζί με κάποιους άλλους. [ATTACH=CONFIG]154313._xfImport[/ATTACH] Στην άλλη που πρέπει να είναι λίγο προγενέστερη (1959), η μαμά δεξιά και η θεία αριστερά στην χειρότερη ίσως πόζα της ζωής της. Ανάμεσά τους ένα άγνωστο κοριτσάκι ίσως παιδί οικογενειακών φίλων. Και οι τρεις κοντά στην είσοδο του ξενοδοχείου το πιθανότερο. [ATTACH=CONFIG]154314._xfImport[/ATTACH] [url]https://www.youtube.com/watch?v=JiDt-9Kq96c[/url] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Φωτογραφία - Video
Video Gallery
Ανέβασε το δικό σου βίντεο
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…