Καλησπέρα σε όλους
Πέρυσι το καλοκαίρι, όταν επισκέφθηκα το εξοχικό μας στη Νάξο, βρήκα τα δυο πιάτα, που έχω στο πίσω μέρος του σπιτιού μας, σε κακή κατάσταση, με ρωγμές και με κάποιες παραμορφώσεις, μολονότι έχω από παλιότερα φροντίσει η στήριξή τους στους βραχίονες, όπως βέβαια και η στήριξη των ίδιων των βραχιόνων να είναι αρκετά ισχυρή, ώστε να μην μπορούν να αποκολληθούν από το ντουβάρι, λόγω των ισχυρών ανέμων που κατά καιρούς φυσάνε στην περιοχή.
Διευκρινίζω ότι το σπίτι βρίσκεται εκτός αστικού ιστού, σε μια περιοχή στη βόρεια Νάξο, με τη φάτσα του σπιτιού κόντρα στον βοριά. Σημειώνω ότι το πίσω ντουβάρι, όπου είναι στηριγμένοι οι βραχίονες των πιάτων, αποτελεί την πρώτη φυσική προστασία τους έναντι των βορείων ανέμων. Από την άλλη μεριά, τα πιάτα είναι παντελώς εκτεθειμένα στον νοτιά και φυσικά στους πλάγιους ανέμους (δυτικό-ανατολικό). Είναι δύο τον αριθμό και φυσικά εξυπηρετούν Nova και Cosmote.
Προφανώς, είχαν χάσει τον προσανατολισμό τους και χρειάστηκε τεχνικός με πεδιόμετρο και τον σχετικό εξοπλισμό να τα φέρει κάπως σε λογαριασμό, προκειμένου να μπορούμε να παρακολουθούμε τους παρόχους. Ωστόσο, τόσο από την εικόνα τους, όσο και από συνολικά την ικανότητα λήψης τους (ισχύς και ποιότητα σήματος) καταλήξαμε στο συμπέρασμα να τα αλλάξουμε μέχρι τον επόμενο χρόνο (δηλαδή εφέτος).
Αναρωτιέμαι αν είναι προτιμότερο να στοχεύσω σε χαλύβδινα (ατσάλινα) πιάτα ή σε αλουμινένια, αλλά δεν ξέρω καθόλου τι παίζει σε ποιότητα κατασκευής και κατά πόσον ένα ατσαλένιο πιάτο θα αντέξει στη διάβρωση του περιβάλλοντος, όπου ο βοριάς (που είναι ο συχνότερος άνεμος καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς) φέρνει μαζί του και την υγρασία της θάλασσας. Η - βορεινή - παραλία είναι μόλις 200 μέτρα μακριά από το σπίτι, ενώ αυτό είναι και σχετικά υπερυψωμένο και επομένως εκτεθειμένο σε πολύ μεγάλο βαθμό στον άνεμο. Η εμπειρία μου μέχρι σήμερα από την διαβρωτική επίδραση του ανέμου είναι αρκετά έντονη, αφού πολλά πράγματα που παραμένουν μόνιμα εκεί, τα βρίσκω πολλές φορές σε κακή κατάσταση.
Βέβαια, έχω φροντίσει οι βραχίονες να είναι προστατευμένοι και όλα τα επιμέρους στηρίγματα τους (βίδες, αλυσίδες κλπ.) να είναι από ανοξείδωτο ατσάλι, αλλά εκ πείρας γνωρίζω ότι όσο καλά και να προστατέψεις το κοινό ατσάλι, κάποια στιγμή η θάλασσα θα το διαβρώσει.
Εκτός και αν...
Εκτός και αν οι κατασκευαστές των σύγχρονων (χαλύβδινων) πιάτων έχουν φροντίσει να τα προστατεύουν τόσο καλά, ώστε να μην προσβάλλονται από τη διάβρωση του θαλασσινού αέρα.
Από την άλλη μεριά, το αλουμίνιο μπορεί να είναι σχετικά πιο ευάλωτο στις μηχανικές καταπονήσεις των ισχυρών ανέμων, αλλά μια καλή ανοδίωση, συνοδευόμενη από μια ποιοτική βαφή (συνήθως ηλεκτροστατική), προσφέρει καλή προστασία από τη διάβρωση του θαλασσινού αέρα. Κι αυτό το έχω διαπιστώσει από τα υπάρχοντα πιάτα, που οι επιφάνειές τους δεν παρουσίασαν διάβρωση, ανεξάρτητα αν οι άνεμοι τα καταπόνησαν αρκετά, ώστε να φτάσουμε στο σημείο να χρειάζονται αλλαγή.
Το μέγεθος που χρειάζομαι στην περιοχή είναι 90άρι, που θεωρείται ικανοποιητικό για πλήρη και απρόσκοπτη λύση και για τους δυο παρόχους. Τη λύση του ενός και μοναδικού πιάτου με μεγαλύτερη επιφάνεια θέλω να την αποφύγω για ευνόητους λόγους, αφού ένα τέτοιο πιάτο θα είναι πιο ευάλωτο στις καταπονήσεις των ανέμων.
Το ερωτηματικό επομένως που μπαίνει είναι:
Ατσάλι ή αλουμίνιο; Και αν επιλεγεί το ένα ή το άλλο, υπάρχουν προτάσεις για ποιοτικές κατασκευές, που να συνδυάζουν αντοχή στη μηχανική καταπόνηση και παράλληλα στη διάβρωση από τον θαλασσινό αέρα;
Κάθε πρόταση ευπρόσδεκτη.
Ευχαριστώ.
Πέρυσι το καλοκαίρι, όταν επισκέφθηκα το εξοχικό μας στη Νάξο, βρήκα τα δυο πιάτα, που έχω στο πίσω μέρος του σπιτιού μας, σε κακή κατάσταση, με ρωγμές και με κάποιες παραμορφώσεις, μολονότι έχω από παλιότερα φροντίσει η στήριξή τους στους βραχίονες, όπως βέβαια και η στήριξη των ίδιων των βραχιόνων να είναι αρκετά ισχυρή, ώστε να μην μπορούν να αποκολληθούν από το ντουβάρι, λόγω των ισχυρών ανέμων που κατά καιρούς φυσάνε στην περιοχή.
Διευκρινίζω ότι το σπίτι βρίσκεται εκτός αστικού ιστού, σε μια περιοχή στη βόρεια Νάξο, με τη φάτσα του σπιτιού κόντρα στον βοριά. Σημειώνω ότι το πίσω ντουβάρι, όπου είναι στηριγμένοι οι βραχίονες των πιάτων, αποτελεί την πρώτη φυσική προστασία τους έναντι των βορείων ανέμων. Από την άλλη μεριά, τα πιάτα είναι παντελώς εκτεθειμένα στον νοτιά και φυσικά στους πλάγιους ανέμους (δυτικό-ανατολικό). Είναι δύο τον αριθμό και φυσικά εξυπηρετούν Nova και Cosmote.
Προφανώς, είχαν χάσει τον προσανατολισμό τους και χρειάστηκε τεχνικός με πεδιόμετρο και τον σχετικό εξοπλισμό να τα φέρει κάπως σε λογαριασμό, προκειμένου να μπορούμε να παρακολουθούμε τους παρόχους. Ωστόσο, τόσο από την εικόνα τους, όσο και από συνολικά την ικανότητα λήψης τους (ισχύς και ποιότητα σήματος) καταλήξαμε στο συμπέρασμα να τα αλλάξουμε μέχρι τον επόμενο χρόνο (δηλαδή εφέτος).
Αναρωτιέμαι αν είναι προτιμότερο να στοχεύσω σε χαλύβδινα (ατσάλινα) πιάτα ή σε αλουμινένια, αλλά δεν ξέρω καθόλου τι παίζει σε ποιότητα κατασκευής και κατά πόσον ένα ατσαλένιο πιάτο θα αντέξει στη διάβρωση του περιβάλλοντος, όπου ο βοριάς (που είναι ο συχνότερος άνεμος καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς) φέρνει μαζί του και την υγρασία της θάλασσας. Η - βορεινή - παραλία είναι μόλις 200 μέτρα μακριά από το σπίτι, ενώ αυτό είναι και σχετικά υπερυψωμένο και επομένως εκτεθειμένο σε πολύ μεγάλο βαθμό στον άνεμο. Η εμπειρία μου μέχρι σήμερα από την διαβρωτική επίδραση του ανέμου είναι αρκετά έντονη, αφού πολλά πράγματα που παραμένουν μόνιμα εκεί, τα βρίσκω πολλές φορές σε κακή κατάσταση.
Βέβαια, έχω φροντίσει οι βραχίονες να είναι προστατευμένοι και όλα τα επιμέρους στηρίγματα τους (βίδες, αλυσίδες κλπ.) να είναι από ανοξείδωτο ατσάλι, αλλά εκ πείρας γνωρίζω ότι όσο καλά και να προστατέψεις το κοινό ατσάλι, κάποια στιγμή η θάλασσα θα το διαβρώσει.
Εκτός και αν...
Εκτός και αν οι κατασκευαστές των σύγχρονων (χαλύβδινων) πιάτων έχουν φροντίσει να τα προστατεύουν τόσο καλά, ώστε να μην προσβάλλονται από τη διάβρωση του θαλασσινού αέρα.
Από την άλλη μεριά, το αλουμίνιο μπορεί να είναι σχετικά πιο ευάλωτο στις μηχανικές καταπονήσεις των ισχυρών ανέμων, αλλά μια καλή ανοδίωση, συνοδευόμενη από μια ποιοτική βαφή (συνήθως ηλεκτροστατική), προσφέρει καλή προστασία από τη διάβρωση του θαλασσινού αέρα. Κι αυτό το έχω διαπιστώσει από τα υπάρχοντα πιάτα, που οι επιφάνειές τους δεν παρουσίασαν διάβρωση, ανεξάρτητα αν οι άνεμοι τα καταπόνησαν αρκετά, ώστε να φτάσουμε στο σημείο να χρειάζονται αλλαγή.
Το μέγεθος που χρειάζομαι στην περιοχή είναι 90άρι, που θεωρείται ικανοποιητικό για πλήρη και απρόσκοπτη λύση και για τους δυο παρόχους. Τη λύση του ενός και μοναδικού πιάτου με μεγαλύτερη επιφάνεια θέλω να την αποφύγω για ευνόητους λόγους, αφού ένα τέτοιο πιάτο θα είναι πιο ευάλωτο στις καταπονήσεις των ανέμων.
Το ερωτηματικό επομένως που μπαίνει είναι:
Ατσάλι ή αλουμίνιο; Και αν επιλεγεί το ένα ή το άλλο, υπάρχουν προτάσεις για ποιοτικές κατασκευές, που να συνδυάζουν αντοχή στη μηχανική καταπόνηση και παράλληλα στη διάβρωση από τον θαλασσινό αέρα;
Κάθε πρόταση ευπρόσδεκτη.
Ευχαριστώ.
