Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Αποξηραμένα λουλούδια... [Η "σκηνή" του Λος Άντζελες #3]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1058373139" data-attributes="member: 30418"><p><h3>Κύκλος τραγουδιού</h3><p><strong>Van Dyke Parks</strong> - <strong>Song Cycle</strong> (Νοέμβριος-Δεκέμβριος 1967, Warner Bros. Records)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]163980[/ATTACH]</p><p></p><p><span style="color: Indianred">Τραγούδια</span>: A1 Vine Street, A2 Palm Desert, A3 Widow's Walk, A4 Laurel Canyon Blvd., A5 The All Golden, A6 Van Dyke Parks, B1 Public Domain, B2 Donovan's Colours, B3 The Attic, B4 Laurel Canyon Blvd., B5 By The People, B6 Pot Pourri</p><p><span style="color: Indianred">Μουσικοί</span>: Van Dyke Parks (φωνητικά, πιάνο), Earl Palmer / James Gordon / Gary Coleman / Hal Blaine (κρουστά), Gayle Levant (άρπα), Virginia Majewski (βιόλα), Misha Goodatieff (βιολί), Randall Newman: A1 / George Washington Brown: B2 (πιάνο), Dick Rosmini / Ron Elliott (κιθάρες), Allan Reuss / Leon Stewart / Nicolai Bolin / Thomas Tedesco / Vasil Crienica / William Nadel (μπαλαλάικα), Carl Fortina (ακορντεόν), Steve Young (εισαγωγικό απόσπασμα: A1), σέσιον μουσικοί (έγχορδα, πνευστά) και χορωδία</p><p><span style="color: Indianred">Παραγωγή</span>: Lenny Waronker</p><p></p><p>Ηχογραφήθηκε στα <em>Sunset Sound Recorders</em>, Χόλιγουντ, 1967</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]163981[/ATTACH]</p><p></p><p>Το 1973, κοιτώντας πίσω στη νοητική του κατάσταση κατά τη διάρκεια της δημιουργίας του <strong>Song Cycle</strong>, ο <strong>Van Dyke Parks</strong> παραδέχτηκε: «<em><span style="color: Darkorange">Πρέπει να το αποδεχθώ, υπήρξα θύμα του LSD</span></em>». Ένα πρώην κινηματογραφικό αστέρι ως παιδί, ο <em>Parks</em> στο Χόλιγουντ το 1968, είχε εντάξει στον τρόπο ζωής του την πρόσληψη των ψυχοτρόπων, πεγιότ, μεσκαλίνης και άσιντ. Ως μουσικός, όμως, ήταν πολύ απαιτητικός, και η ιδιότυπη ιδιοφυΐα του ήταν αναμφισβήτητη. Οι πολύπλευρες συνεισφορές του, ως κιμπορντίστα, τραγουδοποιού, παραγωγού ή διασκευαστή, σε κομμάτια των <em>Beach Boys, Byrds, Tim Buckley, Randy Newman</em> και <em>Ry Cooder</em> ήταν πάντα εξαιρετικές και γοητευτικά παράξενες. Έτσι, όταν η <em>Warner Bros</em> ήθελε μια αμερικάνικη απάντηση στο <em>Sgt. Pepper</em>, ο <em>Parks</em> ήταν πρώτος υποψήφιος.</p><p></p><p>Ο προϋπολογισμός του <em>Song Cycle</em>, ύψους πάνω από 35.000 δολάρια, το κατέστησαν από τα πιο ακριβά άλμπουμ ποτέ - ο τυπικός προϋπολογισμός, το 1967, για ένα ποπ στούντιο άλμπουμ ήταν περίπου 10.000 δολάρια -, αλλά η <em>Warners</em> έκρινε ότι άξιζε τα λεφτά του, όταν μετά από τέσσερις μήνες παραισθήσεων στα <em>Sunset Sound</em>, ο <em>Parks</em> παρέδωσε ένα κατάλληλα μεθυστικό δημιούργημα, όπου οι παιχνιδιάρικοι σουρεαλιστικοί στίχοι συγκρούονται με πρωτότυπες ενορχηστρώσεις και ταξιδιάρικα ηχητικά εφέ. Πάνω από τους εκκεντρικούς ρυθμούς πιάνου του <em>Parks</em> υπήρχαν καλειδοσκοπικοί συνδυασμοί κουαρτέτου εγχόρδων και μπαλαλάικα, αρπέτζιο άρπας, σφυρίγματα τρένων και βροντήγματα πορτών, αποσπάσματα ύμνων και μοναχικές φυσαρμόνικες, για να μην αναφέρουμε πολλά εξωτικά όργανα και θορύβους που παραμένουν μέχρι σήμερα σχεδόν αδύνατο να ταυτοποιηθούν.</p><p></p><p>Ένα όραμα της αμερικάνικης πόπιουλαρ μουσικής που διαχέεται, όπως τα τραγούδια των σόου που ακούγονταν από ένα περαστικό ποταμόπλοιο. Ένα απόσπασμα του <em>Steve Young</em>, που παίζει ένα γκόσπελ κάντρι σκοπό, καταρρέει στη θεατρική μελαγχολία του "<strong>Vine Street</strong>", μια σύνθεση του <em>Randy Newman</em> σε Μπρεχτική φόρμα, μετά έρχεται το "<strong>Palm Desert</strong>", που έχει κάτι σαν ρεφρέν και μερικά τιτιβίσματα, ενώ στοχάζεται στιχουργικά για «<em><span style="color: Darkorange">την πολύ παλιά αναζήτηση της αλήθειας μέσα στα όρια της τοξικότητας</span></em>». Μερικές φορές το άκουσμα, όπως και η Καλιφόρνια, φαντάζει σαν ένα μιούζικαλ, αλλά χωρίς τις κοινότοπες αναφορές σε κορίτσια ή σερφ. Αντίθετα, στο "<strong>Widow's Walk</strong>" με την πένθιμη αρχή και με στίχους όπως «<em><span style="color: Darkorange">οι χήρες αντιμετωπίζουν το μέλλον / τα εργοστάσια αντιμετωπίζουν τους φτωχούς</span></em>», ο <em>Parks</em> αναφέρεται στις κοινωνικές αναταραχές, ενώ το όμορφο οργανικό "<strong>Donovan's Colours</strong>" χρησιμοποιεί χρώματα της Καραϊβικής, προαναγγέλλοντας το <strong><span style="color: Dodgerblue">Discover America</span></strong> του 1972. Υπάρχουν στιγμές αποκαλυπτικής, καθαρής έμπνευσης, όπως στο στρεβλωτικό άγχος του "<strong>All Golden</strong>" και το λειαντικό σόλο βιολί του "<strong>By the People</strong>", πνιγμένες στην ιδιοσυγκρασία, που είτε ελκύει είτε αποξενώνει. </p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]163982[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center">Ο παραγωγός <em>Lenny Waronker</em> με τον <em>Van Dyke Parks</em> στο στούντιο, 1968</p><p></p><p>Κάποιοι κριτικοί παραξενεύτηκαν, αλλά το περιοδικό <em>Jazz & Pop</em> το χαιρέτησε ως την «<em><span style="color: Darkorange">πιο σημαντική, δημιουργική και προηγμένη ποπ ηχογράφηση από το Sgt. Pepper</span></em>».</p><p></p><p>Η πρόβλεψη της <em>Warner</em> για ξεπούλημα σύντομα διαψεύστηκε όταν, παρά τη σημαντική εκστρατεία μάρκετινγκ, το κοινό το αγνόησε παντελώς. Ο διευθυντής <em>Joe Smith</em> της <em>Warner</em> ακούστηκε να δηλώνει ότι «<em><span style="color: Darkorange">το άλμπουμ του Van Dyke είναι ένα τέτοιο ορόσημο, που πηγαίνει απευθείας στο Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν, παρακάμπτοντας εντελώς τον καταναλωτή</span></em>». Σε μια τελευταία προσπάθεια πώλησης, η <em>Warner</em> "έτρεξε" διαφημίσεις που για ένα σεντ προσέφεραν ένα δεύτερο αντίγραφο σε όποιον είχε ήδη αγοράσει ένα.</p><p></p><p>Το <em>Song Cycle</em> πήρε μια δεκαετία για να καλύψει το κόστος του, επιβεβαιώνοντας τους πάντα αισιόδοξους ισχυρισμούς του <em>Parks</em> ότι «<em><span style="color: Darkorange">δεν πήγε άσχημα, απλά πούλησε αργά και συνεχίζει να το κάνει</span></em>».</p><p></p><p>«<em><span style="color: Darkorange">Από τον Ιούνιο του 1963, όταν πήρα την πρώτη μου δουλειά, διασκευάζοντας το "<a href="https://en.wikipedia.org/wiki/The_Bare_Necessities" target="_blank">Bare Necessities</a>" - έπρεπε να πληρώσω το μαύρο κοστούμι και το αεροπορικό εισιτήριο για την κηδεία του αδελφού μου. Αυτό ήταν πριν τον Τζον Κένεντι, και τους Μπόμπι Κένεντι και Μάρτιν Λούθερ Κινγκ στη συνέχεια. Στην πραγματικότητα, οι Αμερικανοί, βρισκόμασταν σε μια ψυχολογική κατάρρευση, ο κάθε αναθεματισμένος από εμάς! Έτσι, όταν ακούτε το Song Cycle, παίρνετε αυτή την αίσθηση της καταστροφής. Μιλώ για την απώλεια του πατέρα μου από τον πόλεμο. Λέω 'ο Θεός έστειλε τον γιο σου σπίτι ασφαλή σε σένα'. Χρησιμοποιώ αυτή τη βαρετή έκφραση για τον πατέρα μου, που είχε χάσει τον γιο του, τον αδερφό μου. Έτσι ήταν 'ακριβός' δίσκος για μένα, αλλά και στη Warner Brothers δήλωσαν ότι ήταν ακριβός και γι' αυτούς - ψεύδονταν κατάφωρα</span></em>». - συνέντευξη στον <em>Alastair McKay</em></p><p></p><p>Ο <em>Parks</em> υπήρξε επικριτικός στο κίνημα του φλάουερ-πάουερ, λέγοντας ότι «<em><span style="color: Darkorange">το ροκ εκμεταλλεύτηκε επιχειρηματικά, όπως ακριβώς και τα μπλουζ, που τους ξήλωσαν τα σεξουαλικά τους όργανα. Μερικοί άνθρωποι πλήρωσαν πολλά χρήματα για να εμφιαλώσουν την εξέγερση της δεκαετίας του '60, και όταν αυτό ξεκίνησε δεν σήμαινε τίποτα για μένα</span></em>». Και πρόσθεσε: «<em><span style="color: Darkorange">Για μένα, το 1969 προανήγγελλε πραγματικά τον θάνατο της επανάστασης της αντικουλτούρας. Το τρομερό γεγονός του Charles Manson έδειξε τη 'θρησκεία' της περιόδου. Ήμουν πάντα επιφυλακτικός με τα πλήθη. Δεν πήγα στο Woodstock, δεν ήθελα να βρεθώ σ' ένα λασπότοπο περιμένοντας να μπω σε μια φορητή τουαλέτα. Πίστευα ότι ήταν μια απαίσια ιδέα, έτσι έμεινα στο γραφείο μου στη Warner Bros... Δεν ξέρω καν τι συνέβη τότε, για πολλούς λόγους. Το ένα είναι ότι δούλευα τόσο σκληρά και ήμουν πολύ απασχολημένος, για να αποπροσανατολιστώ από αυτό που έκαναν άλλοι άνθρωποι</span></em>».</p><p></p><p>(*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, Johnny Black, Alastair McKay)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]163983[/ATTACH]</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1058373139, member: 30418"] [HEADING=2]Κύκλος τραγουδιού[/HEADING] [B]Van Dyke Parks[/B] - [B]Song Cycle[/B] (Νοέμβριος-Δεκέμβριος 1967, Warner Bros. Records) [CENTER][ATTACH=CONFIG]163980._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [COLOR=Indianred]Τραγούδια[/COLOR]: A1 Vine Street, A2 Palm Desert, A3 Widow's Walk, A4 Laurel Canyon Blvd., A5 The All Golden, A6 Van Dyke Parks, B1 Public Domain, B2 Donovan's Colours, B3 The Attic, B4 Laurel Canyon Blvd., B5 By The People, B6 Pot Pourri [COLOR=Indianred]Μουσικοί[/COLOR]: Van Dyke Parks (φωνητικά, πιάνο), Earl Palmer / James Gordon / Gary Coleman / Hal Blaine (κρουστά), Gayle Levant (άρπα), Virginia Majewski (βιόλα), Misha Goodatieff (βιολί), Randall Newman: A1 / George Washington Brown: B2 (πιάνο), Dick Rosmini / Ron Elliott (κιθάρες), Allan Reuss / Leon Stewart / Nicolai Bolin / Thomas Tedesco / Vasil Crienica / William Nadel (μπαλαλάικα), Carl Fortina (ακορντεόν), Steve Young (εισαγωγικό απόσπασμα: A1), σέσιον μουσικοί (έγχορδα, πνευστά) και χορωδία [COLOR=Indianred]Παραγωγή[/COLOR]: Lenny Waronker Ηχογραφήθηκε στα [I]Sunset Sound Recorders[/I], Χόλιγουντ, 1967 [CENTER][ATTACH=CONFIG]163981._xfImport[/ATTACH][/CENTER] Το 1973, κοιτώντας πίσω στη νοητική του κατάσταση κατά τη διάρκεια της δημιουργίας του [B]Song Cycle[/B], ο [B]Van Dyke Parks[/B] παραδέχτηκε: «[I][COLOR=Darkorange]Πρέπει να το αποδεχθώ, υπήρξα θύμα του LSD[/COLOR][/I]». Ένα πρώην κινηματογραφικό αστέρι ως παιδί, ο [I]Parks[/I] στο Χόλιγουντ το 1968, είχε εντάξει στον τρόπο ζωής του την πρόσληψη των ψυχοτρόπων, πεγιότ, μεσκαλίνης και άσιντ. Ως μουσικός, όμως, ήταν πολύ απαιτητικός, και η ιδιότυπη ιδιοφυΐα του ήταν αναμφισβήτητη. Οι πολύπλευρες συνεισφορές του, ως κιμπορντίστα, τραγουδοποιού, παραγωγού ή διασκευαστή, σε κομμάτια των [I]Beach Boys, Byrds, Tim Buckley, Randy Newman[/I] και [I]Ry Cooder[/I] ήταν πάντα εξαιρετικές και γοητευτικά παράξενες. Έτσι, όταν η [I]Warner Bros[/I] ήθελε μια αμερικάνικη απάντηση στο [I]Sgt. Pepper[/I], ο [I]Parks[/I] ήταν πρώτος υποψήφιος. Ο προϋπολογισμός του [I]Song Cycle[/I], ύψους πάνω από 35.000 δολάρια, το κατέστησαν από τα πιο ακριβά άλμπουμ ποτέ - ο τυπικός προϋπολογισμός, το 1967, για ένα ποπ στούντιο άλμπουμ ήταν περίπου 10.000 δολάρια -, αλλά η [I]Warners[/I] έκρινε ότι άξιζε τα λεφτά του, όταν μετά από τέσσερις μήνες παραισθήσεων στα [I]Sunset Sound[/I], ο [I]Parks[/I] παρέδωσε ένα κατάλληλα μεθυστικό δημιούργημα, όπου οι παιχνιδιάρικοι σουρεαλιστικοί στίχοι συγκρούονται με πρωτότυπες ενορχηστρώσεις και ταξιδιάρικα ηχητικά εφέ. Πάνω από τους εκκεντρικούς ρυθμούς πιάνου του [I]Parks[/I] υπήρχαν καλειδοσκοπικοί συνδυασμοί κουαρτέτου εγχόρδων και μπαλαλάικα, αρπέτζιο άρπας, σφυρίγματα τρένων και βροντήγματα πορτών, αποσπάσματα ύμνων και μοναχικές φυσαρμόνικες, για να μην αναφέρουμε πολλά εξωτικά όργανα και θορύβους που παραμένουν μέχρι σήμερα σχεδόν αδύνατο να ταυτοποιηθούν. Ένα όραμα της αμερικάνικης πόπιουλαρ μουσικής που διαχέεται, όπως τα τραγούδια των σόου που ακούγονταν από ένα περαστικό ποταμόπλοιο. Ένα απόσπασμα του [I]Steve Young[/I], που παίζει ένα γκόσπελ κάντρι σκοπό, καταρρέει στη θεατρική μελαγχολία του "[B]Vine Street[/B]", μια σύνθεση του [I]Randy Newman[/I] σε Μπρεχτική φόρμα, μετά έρχεται το "[B]Palm Desert[/B]", που έχει κάτι σαν ρεφρέν και μερικά τιτιβίσματα, ενώ στοχάζεται στιχουργικά για «[I][COLOR=Darkorange]την πολύ παλιά αναζήτηση της αλήθειας μέσα στα όρια της τοξικότητας[/COLOR][/I]». Μερικές φορές το άκουσμα, όπως και η Καλιφόρνια, φαντάζει σαν ένα μιούζικαλ, αλλά χωρίς τις κοινότοπες αναφορές σε κορίτσια ή σερφ. Αντίθετα, στο "[B]Widow's Walk[/B]" με την πένθιμη αρχή και με στίχους όπως «[I][COLOR=Darkorange]οι χήρες αντιμετωπίζουν το μέλλον / τα εργοστάσια αντιμετωπίζουν τους φτωχούς[/COLOR][/I]», ο [I]Parks[/I] αναφέρεται στις κοινωνικές αναταραχές, ενώ το όμορφο οργανικό "[B]Donovan's Colours[/B]" χρησιμοποιεί χρώματα της Καραϊβικής, προαναγγέλλοντας το [B][COLOR=Dodgerblue]Discover America[/COLOR][/B] του 1972. Υπάρχουν στιγμές αποκαλυπτικής, καθαρής έμπνευσης, όπως στο στρεβλωτικό άγχος του "[B]All Golden[/B]" και το λειαντικό σόλο βιολί του "[B]By the People[/B]", πνιγμένες στην ιδιοσυγκρασία, που είτε ελκύει είτε αποξενώνει. [CENTER][ATTACH=CONFIG]163982._xfImport[/ATTACH] Ο παραγωγός [I]Lenny Waronker[/I] με τον [I]Van Dyke Parks[/I] στο στούντιο, 1968[/CENTER] Κάποιοι κριτικοί παραξενεύτηκαν, αλλά το περιοδικό [I]Jazz & Pop[/I] το χαιρέτησε ως την «[I][COLOR=Darkorange]πιο σημαντική, δημιουργική και προηγμένη ποπ ηχογράφηση από το Sgt. Pepper[/COLOR][/I]». Η πρόβλεψη της [I]Warner[/I] για ξεπούλημα σύντομα διαψεύστηκε όταν, παρά τη σημαντική εκστρατεία μάρκετινγκ, το κοινό το αγνόησε παντελώς. Ο διευθυντής [I]Joe Smith[/I] της [I]Warner[/I] ακούστηκε να δηλώνει ότι «[I][COLOR=Darkorange]το άλμπουμ του Van Dyke είναι ένα τέτοιο ορόσημο, που πηγαίνει απευθείας στο Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν, παρακάμπτοντας εντελώς τον καταναλωτή[/COLOR][/I]». Σε μια τελευταία προσπάθεια πώλησης, η [I]Warner[/I] "έτρεξε" διαφημίσεις που για ένα σεντ προσέφεραν ένα δεύτερο αντίγραφο σε όποιον είχε ήδη αγοράσει ένα. Το [I]Song Cycle[/I] πήρε μια δεκαετία για να καλύψει το κόστος του, επιβεβαιώνοντας τους πάντα αισιόδοξους ισχυρισμούς του [I]Parks[/I] ότι «[I][COLOR=Darkorange]δεν πήγε άσχημα, απλά πούλησε αργά και συνεχίζει να το κάνει[/COLOR][/I]». «[I][COLOR=Darkorange]Από τον Ιούνιο του 1963, όταν πήρα την πρώτη μου δουλειά, διασκευάζοντας το "[URL="https://en.wikipedia.org/wiki/The_Bare_Necessities"]Bare Necessities[/URL]" - έπρεπε να πληρώσω το μαύρο κοστούμι και το αεροπορικό εισιτήριο για την κηδεία του αδελφού μου. Αυτό ήταν πριν τον Τζον Κένεντι, και τους Μπόμπι Κένεντι και Μάρτιν Λούθερ Κινγκ στη συνέχεια. Στην πραγματικότητα, οι Αμερικανοί, βρισκόμασταν σε μια ψυχολογική κατάρρευση, ο κάθε αναθεματισμένος από εμάς! Έτσι, όταν ακούτε το Song Cycle, παίρνετε αυτή την αίσθηση της καταστροφής. Μιλώ για την απώλεια του πατέρα μου από τον πόλεμο. Λέω 'ο Θεός έστειλε τον γιο σου σπίτι ασφαλή σε σένα'. Χρησιμοποιώ αυτή τη βαρετή έκφραση για τον πατέρα μου, που είχε χάσει τον γιο του, τον αδερφό μου. Έτσι ήταν 'ακριβός' δίσκος για μένα, αλλά και στη Warner Brothers δήλωσαν ότι ήταν ακριβός και γι' αυτούς - ψεύδονταν κατάφωρα[/COLOR][/I]». - συνέντευξη στον [I]Alastair McKay[/I] Ο [I]Parks[/I] υπήρξε επικριτικός στο κίνημα του φλάουερ-πάουερ, λέγοντας ότι «[I][COLOR=Darkorange]το ροκ εκμεταλλεύτηκε επιχειρηματικά, όπως ακριβώς και τα μπλουζ, που τους ξήλωσαν τα σεξουαλικά τους όργανα. Μερικοί άνθρωποι πλήρωσαν πολλά χρήματα για να εμφιαλώσουν την εξέγερση της δεκαετίας του '60, και όταν αυτό ξεκίνησε δεν σήμαινε τίποτα για μένα[/COLOR][/I]». Και πρόσθεσε: «[I][COLOR=Darkorange]Για μένα, το 1969 προανήγγελλε πραγματικά τον θάνατο της επανάστασης της αντικουλτούρας. Το τρομερό γεγονός του Charles Manson έδειξε τη 'θρησκεία' της περιόδου. Ήμουν πάντα επιφυλακτικός με τα πλήθη. Δεν πήγα στο Woodstock, δεν ήθελα να βρεθώ σ' ένα λασπότοπο περιμένοντας να μπω σε μια φορητή τουαλέτα. Πίστευα ότι ήταν μια απαίσια ιδέα, έτσι έμεινα στο γραφείο μου στη Warner Bros... Δεν ξέρω καν τι συνέβη τότε, για πολλούς λόγους. Το ένα είναι ότι δούλευα τόσο σκληρά και ήμουν πολύ απασχολημένος, για να αποπροσανατολιστώ από αυτό που έκαναν άλλοι άνθρωποι[/COLOR][/I]». (*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, Johnny Black, Alastair McKay) [CENTER][ATTACH=CONFIG]163983._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Αποξηραμένα λουλούδια... [Η "σκηνή" του Λος Άντζελες #3]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…