Λατρεύω κι εγώ τις παλιές ελληνικές ταινίες (τις κωμωδίες κυρίως), όχι όμως όλες. Υπάρχουν πολλές που γυρίστηκαν "στο πόδι" και είναι κάκιστες και αφόρητα βαρετές. Θα συμφωνήσω λοιπόν με το Μιχάλη. Χρειάζεται συνδυασμός τριών παραγόντων: σενάριο, σκηνοθεσία, ηθοποιοί. Όταν αυτά συνδυάζονταν, έβγαιναν σπουδαίες ταινίες. Έτσι μόνο γίνεται αντιληπτό, κατά τη γνώμη μου, γιατί δεν τις βαριόμαστε όσες φορές κι αν τις βλέπουμε! Κι όχι μόνο αυτό, αλλά και πολλές φορές γίνονται αντικείμενο των συζητήσεών μας (θυμόμαστε ατάκες κ.λπ.). Τι λέτε, να θυμηθούμε μερικές ατάκες; Απαραίτητη προϋπόθεση ο τίτλος της ταινίας και οι πρωταγωνιστές της σκηνής. Κάνω την αρχή.
Ταινία: "Οι γαμπροί της Ευτυχίας"
1. Ο Αυλωνίτης προξενεύει την αδελφή του (Βασιλειάδου) στο φίλο του (Ρίζο).´
Ρίζος: "Είναι μεγάλη, Βαγγέλη;"
Αυλωνίτης: "Μεγάλη!! Δεν είναι και σαν την Πελοπόννησο!!"
2. Η Βασιλειάδου ετοιμάζεται να εμφανιστεί στον υποψήφιο γαμπρό (Ρίζο).
Αυλωνίτης (κρατώντας από το χέρι το γαμπρό ... μήπως και του την κοπανήσει): "Αμολάτε τη!!"
