Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Μουσικές Συζητήσεις
Audiophile (?) records: Μέσο υψηλής πιστότητας ή περιουσιακό στοιχείο;
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Γιώργος Κουν." data-source="post: 1058788360" data-attributes="member: 383"><p>Τότε ήρθαν και οι πρώτες επανεκδόσεις απο τις μεγάλες εταιρίες την ανάγκη ποιούσες φιλοτιμία;</p><p>Θυμάμαι στο Metropolis επανήλθαν τα bins για τα βινύλια, που μπαίναν βέβαια ως λιγοστά αραιά αραιά για να κάνουν μπούγιο. Κάποιο που είχα ακούσει πάντως απο αυτά, δεν είχε σχέση ούτε με την ελληνική έκδοση απο πλευράς ήχου</p><p></p><p>Στο μεταξύ διάφορες μικρές εταιρίες βγήκαν στο προσκήνιο ως συμπληρωματικές της MoFi (με δραστηριότητα απο τα τέλη των '70s) που παρείχαν και παρέχουν ως επι το πλείστον, κατ επίφαση ή πραγματικές audiophile επανεκδόσεις απο ποπ, τζαζ, ροκ των προηγουμένων δεκαετιών.</p><p>Η προσφορά είναι τεράστια. Πέφτεις πάνω σε ένα Blue Train του Coltrane που υπάρχει σε ξέρω γω πέντε αντίτυπα. Το ένα είναι ρώσικο, το άλλο ισπανικό, το άλλο δεν το γράφω, το άλλο χωρίς προέλευση, το άλλο europe και πάει λέγοντας.</p><p>Χωρίς να αναφέρεται -πλην των κλισέ "remastered"- ούτε η πηγή, ούτε το πού, ούτε το ποιός το έφτιαξε.</p><p>Οι τιμές βέβαια "λογικές". Οπότε λές, όσο "φόλα" και νάναι με κάτω απο κοσάρικο έχω πάρει δισκάκι 200 γραμμάρια και έχω και Κολτρέϊν, μη μου κουνηθεί και καμιά κουφάλα.</p><p></p><p>Στον αντίποδα υπάρχουν οι εταιρίες όπως η Mofi, η ΑΡ κλπ, που διαφημίζουν φούλ αναλογικές επανεκδόσεις, σε πολύ περιορισμένα αντίτυπα, απο τα original master tapes με αυθεντικά εξώφυλλα, με τιμές όμως απο πολύ έως πολύ τσιμπημένες. Απο την στιγμή όμως που οι επανεκδόσεις αυτές γίνονται όχι απλά ανάρπαστες, αλλά κατόπιν κυκλοφορίας ακόμη και περιζήτητες (όπως έδειξα στο παράδειγμα της αρχής) σημαίνει ότι οι εταιρίες αυτές έχουν το κοινό τους και μάλλον είναι και αρκετό για να τις συντηρεί.</p><p></p><p>Το θέμα είναι, πόσο απο το κομμάτι της υπεραξίας αυτής αφορά τη μουσική καθευατή και πόση το hype.</p><p>Γιατί έχουν λόγο ύπαρξης αυτές οι εταιρίες; </p><p>Ρωτάω για να μιλήσει και κανένας άλλος και ξανατοποθετούμαι μετά <img src="" class="smilie smilie--sprite smilie--sprite6" alt=":cool:" title="Cool :cool:" loading="lazy" data-shortname=":cool:" /></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Γιώργος Κουν., post: 1058788360, member: 383"] Τότε ήρθαν και οι πρώτες επανεκδόσεις απο τις μεγάλες εταιρίες την ανάγκη ποιούσες φιλοτιμία; Θυμάμαι στο Metropolis επανήλθαν τα bins για τα βινύλια, που μπαίναν βέβαια ως λιγοστά αραιά αραιά για να κάνουν μπούγιο. Κάποιο που είχα ακούσει πάντως απο αυτά, δεν είχε σχέση ούτε με την ελληνική έκδοση απο πλευράς ήχου Στο μεταξύ διάφορες μικρές εταιρίες βγήκαν στο προσκήνιο ως συμπληρωματικές της MoFi (με δραστηριότητα απο τα τέλη των '70s) που παρείχαν και παρέχουν ως επι το πλείστον, κατ επίφαση ή πραγματικές audiophile επανεκδόσεις απο ποπ, τζαζ, ροκ των προηγουμένων δεκαετιών. Η προσφορά είναι τεράστια. Πέφτεις πάνω σε ένα Blue Train του Coltrane που υπάρχει σε ξέρω γω πέντε αντίτυπα. Το ένα είναι ρώσικο, το άλλο ισπανικό, το άλλο δεν το γράφω, το άλλο χωρίς προέλευση, το άλλο europe και πάει λέγοντας. Χωρίς να αναφέρεται -πλην των κλισέ "remastered"- ούτε η πηγή, ούτε το πού, ούτε το ποιός το έφτιαξε. Οι τιμές βέβαια "λογικές". Οπότε λές, όσο "φόλα" και νάναι με κάτω απο κοσάρικο έχω πάρει δισκάκι 200 γραμμάρια και έχω και Κολτρέϊν, μη μου κουνηθεί και καμιά κουφάλα. Στον αντίποδα υπάρχουν οι εταιρίες όπως η Mofi, η ΑΡ κλπ, που διαφημίζουν φούλ αναλογικές επανεκδόσεις, σε πολύ περιορισμένα αντίτυπα, απο τα original master tapes με αυθεντικά εξώφυλλα, με τιμές όμως απο πολύ έως πολύ τσιμπημένες. Απο την στιγμή όμως που οι επανεκδόσεις αυτές γίνονται όχι απλά ανάρπαστες, αλλά κατόπιν κυκλοφορίας ακόμη και περιζήτητες (όπως έδειξα στο παράδειγμα της αρχής) σημαίνει ότι οι εταιρίες αυτές έχουν το κοινό τους και μάλλον είναι και αρκετό για να τις συντηρεί. Το θέμα είναι, πόσο απο το κομμάτι της υπεραξίας αυτής αφορά τη μουσική καθευατή και πόση το hype. Γιατί έχουν λόγο ύπαρξης αυτές οι εταιρίες; Ρωτάω για να μιλήσει και κανένας άλλος και ξανατοποθετούμαι μετά :cool: [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Μουσικές Συζητήσεις
Audiophile (?) records: Μέσο υψηλής πιστότητας ή περιουσιακό στοιχείο;
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…