Beethoven Cello Sonatas

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Οι 5 Σονάτες για Βιολοντσέλο και Πιάνο του Beethoven στην τελευταία επεξεργασμένη εκδοχή τους από τη Philips (διπλό CD, 464 677-2), με τους Mstislav Rostropovich και Sviatoslav Richter, ηχογραφημένες το 1963. Υπέροχες και οι 5, με τις πρώτες 3 να χρωστάνε στο Mozart και τις τελευταίες 2 γραμμένες στην ωριμότητα του Μπετόβεν, πιό διεισδυτικές και πυκνές –όσοι έχουν χαθεί έστω και μία φορά μέσα στους ατέλειωτους μαίανδρους από τις τελευταίες του Σονάτες για πιάνο, ξέρουν καλά τι εννοώ. Οι δύο Ρώσσοι είναι ασύγκριτοι εδώ: διάλογοι γεμάτοι ένταση, άρθρωση ηγεμονική, δεν ξεφεύγει τίποτα: κάθε τόνος, κάθε απόχρωση, κάθε ‘μυστική’ παραλλαγή του tempo, λάβα πραγματική. Η εκτέλεση είναι η καλύτερη που έχω ακούσει, εκπληκτική σε δεξιοτεχνία, τρυφερότητα, βάθος. Καμιά σύγκριση με τα Τοτέμ της δισκογραφίας που ήταν ‘αναφοράς’ για χρόνια (Fournier-Goulda, Casals-Serkin, Du Pre-Barenboim) - οι δύο Ρώσσοι είναι φευγάτοι στη στρατόσφαιρα.

 

[Κάλλη Συνοδινού]

Οι 5 Σονάτες για Βιολοντσέλο και Πιάνο του Beethoven στην τελευταία επεξεργασμένη εκδοχή τους από τη Philips (διπλό CD, 464 677-2), με τους Mstislav Rostropovich και Sviatoslav Richter, ηχογραφημένες το 1963. Υπέροχες και οι 5, με τις πρώτες 3 να χρωστάνε στο Mozart και τις τελευταίες 2 γραμμένες στην ωριμότητα του Μπετόβεν, πιό διεισδυτικές και πυκνές –όσοι έχουν χαθεί έστω και μία φορά μέσα στους ατέλειωτους μαίανδρους από τις τελευταίες του Σονάτες για πιάνο, ξέρουν καλά τι εννοώ. Οι δύο Ρώσσοι είναι ασύγκριτοι εδώ: διάλογοι γεμάτοι ένταση, άρθρωση ηγεμονική, δεν ξεφεύγει τίποτα: κάθε τόνος, κάθε απόχρωση, κάθε ‘μυστική’ παραλλαγή του tempo, λάβα πραγματική. Η εκτέλεση είναι η καλύτερη που έχω ακούσει, εκπληκτική σε δεξιοτεχνία, τρυφερότητα, βάθος. Καμιά σύγκριση με τα Τοτέμ της δισκογραφίας που ήταν ‘αναφοράς’ για χρόνια (Fournier-Goulda, Casals-Serkin, Du Pre-Barenboim) - οι δύο Ρώσσοι είναι φευγάτοι στη στρατόσφαιρα.

Ευκαιρία να το επαναφέρω...
Τις ακούω τώρα, σε κάπως χαμηλή ένταση είναι η αλήθεια, λόγω εργασιακού περιβάλλοντος, παρ' όλα αυτά σε πέντε αράδες δεν θα μπορούσε να γίνει καλύτερη "αποκωδικοποίηση" ή αν θέλετε παρουσίαση.
Νομίζω ότι θα είναι το μικρό μου "φετίχ" αυτές τις μέρες.
Με τους Ρώσσους.

 

[caerbannog]

Σε τι συνίσταται ωρέ Κ.Λ. η νέα επεξεργασία; Πάλι στη μαρμίτα; Να το αλλάξω το σιντι; Ή μόνο η συσκευασία άλλαξε;
Κατά τα λοιπά επικροτώ και επαυξάνω.Παίζουν σαν ένας άνθρωπος.Αυτοί οι δυο θα έπρεπε να το ρίξουν στον αυτοσχεδιασμό...
Από τις υπόλοιπες αυτή της Du Pre νομίζω ότι είναι η πιο περιπετειώδης και ενδιαφέρουσα.

 

[Κάλλη Συνοδινού]

Σε τι συνίσταται ωρέ Κ.Λ. η νέα επεξεργασία; Πάλι στη μαρμίτα; Να το αλλάξω το σιντι; Ή μόνο η συσκευασία άλλαξε;

Πρόσεξε τι ρωτάς, γιατί πας γυρεύοντας....
Αυτά, τα έγραψε το 2006. μέχρι σήμερα (2010), θα έχει να σου προτείνει κι άλλα....

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Θαυμάσιοι δίσκοι, τωόντι, αλλά για κάποιο λόγο την πρώτη θέση στην καρδιά μου έχουν οι ζωντανές ηχογραφήσεις των Fournier/Kempff. Evώ οι δύο Ρώσοι μου αρέσουν πολύ, κάτι το αριστοκρατικό βιολοντσέλο του Γάλλου, κάτι ο αυθορμητικσμός της ζωντανής συναυλίας, πάντα ή σχεδόν πάντα αυτούς ακούω όταν θέλω να βυθιστώ στο μαγικό κόσμο των σονατών γιά τσέλο του LvB. Γιά όσους μηχανάκηδες μας διαβάζουν: η ηχογράφηση της ερμηνείας των Richter/Rostropovich είναι εκπληκτική, πραγματοποιήθηκε από τη Mercury αμέσως μετά την εξαγορά της από τη Philips για λογαριασμό του νέου ιδιοκτήτη (όπως και η ηχογράφηση των κοντσέρτων του Liszt με τον Richter στο πιάνο).