Re: Beyerdynamic DT770 Pro 80 Ω
Καλημέρα σας και πάλι... επανέρχομαι για να σας γράψω ακόμα 2 λόγια για τις πρώτες μου εμπειρίες από ακρόαση με ακουστικά.
Το λοιπόν, χωρίς να κάνω μεγάλες εισαγωγές γράφοντας φανφάρες και άσπρα κοράκια/κόκκινα γεράκια (θα το κάνω παρακάτω ούτως ή άλλως :BDGBGDB55
...
ΧΘΕΣ ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑ ΤΟ ΤΑΠΕΙΝΟ ΜΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑ ΞΑΝΑ, ΜΕΤΑ ΑΠΟ 15ετή ΣΥΜΒΙΩΣΗ!
Γυρνάω από τη δουλειά κατά τις 8μ.μ. σπίτι... πτώμα. Μυαλό ζαμπόν. Βάραγα νεκρές ήδη από τις 6μ.μ. περίπου... :hanged:
Αφού φτάνω σπίτι και προχωρώ στις καθημερινές μου μικρές αλλά σημαντικές τελετές (γραμμάτιο στο WC, αφαίρεση ρούχων και φόρεμα στολής σπιτιού -παντούφλες/ρομπίτσα και τοιαύτα-
), θωρώ τα ακουστικά που είχα αφημένα πάνω σε κάτι παλιο B&W από προχθές... (τα ηχειάκια μου τα λατρεύω παρεμπιπτόντως )
Κανονικά ούτε που θα σκεφτόμουν να ανοίξω ενισχυτές, CD πλεϊερς, συρτάρια με ΣιΝΤοδισκάκια κλπ κλπ τζιτζιμπρότζιλι... ΑΛΛΑ... χθές τα έκανα όλα. Ευλαβικά. Χου Νοους. Μαγνήτης τα Beyerdynamic.
Ανοίγω το λεπόν τον Οντιολαμπ τον ΟκτωΧιλιαδεςΑλφα. Ανοίγω τα συρτάρια και ψαχουλεύω να βρώ κάτιτις... αρχικά πιάνω τον εαυτό μου να περιφέρομαι σε ψιλοατμοσφαιρικά κουτάκια (Dead Can Dance - Massive Attack) αλλά σύντομα με πείθω να πάω σε κάτι πιο δυνατό... να δώ ΑΝ όντως έχουμε μπασάκι στα DT770.
Πιάνω λοιπόν κάτι πιο κλάσικ... Lynyrd Skynyrd Μπεστ Οφ...
Και μετά μου γυαλίζει και η ποίηση του Ζακ, Rage Against The Machine.
OK. Αυτά τα 2 μου φτάνουν για σήμερα.
Καθαρίζω και γεμίζω το Ηλεκτρονικό μου τσιγάρο με Τριμπεκάκι υγρό... ανοίγω τον Χάρμανε Κάρντονε HD750 και του προσφέρω το πρώτο δισκάκι... Λίναρντ Σκίναρντ.
Θα βάλω το Simple Man. Ούτως ή άλλως μέσα στις παντούφλες μου, έτσι ακριβώς ένοιωθα! :Banane0:
Βάζω το χρυσό δοντάκι, εε συγνώμη το επίχρυσο βυσματάκι στον Οντιολαμπ, πατώ το "Παίξε" και...
Ω ΜΛΚ ΜΟΥ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Είμαι έξω από το δωμάτιο ηχογράφησης, έξω από το τζάμι, τους ακούω, τους βλέπω.... :speechless-smiley-0
Σας θυμίζω, ότι πέραν ακρόασης σε παλιο ΕμΠιΘρις με ψείρες της κακιάς ώρας, δεν έχω ματακούσει αγαπημένη μουσική με ακουστικά.
Αφού ξεπερνώ το σοκ, αρχίζω να βλέπω τί μου συμβαίνει....
Έχω μπεί πολύ μέσα σε αυτό που ακούω. Φαντάζομαι είναι από τα ωραία του να ακούς με ακουστικά.
Χαμηλά, ΕΧΩ. Τόσο, που χαμήλωσα το Bass του ενισχυτή για να έρθουν λίγο πιο σωστά. Δεν ξέρω τί γίνεται με άλλα ακουστικά (μάρκες, μοντέλα, τύπους) αλλά με αυτά δεν μου λείπει ΚΑΘΟΛΟΥ.
Αφού ακούω και δεύτερο κομμάτι από το δισκάκι, αρχίζει πλέον αν μου γίνεται έντονο ένα φύσημα... υπήρχε από την αρχή, αλλά τώρα πια το είχα δεί σε όλο του το μεγαλείο.
Συνεχίζω με Saturday Night Special και λέω να τελειώσω τους Νότιους με Freebird.
Αφού πέταξε και το "ελεύθερο πουλάκι", εναποθέτω την παρέα του Ζακ Ντε Λα Ρόκα στο πλεϊερ...
Ξαναφορώ τα απολύτως άνετα και αψόγως εφαρμόσιμα ακουστικάκια και ξαναπατώ το "Παίξε"....
....
....... ..........
........... ........... .............
.............................. .............................. ..............................
Το φώς το αληθινό.
Αν ήξερα στα 15 μου που ότι έτσι "ακούς" με ακουστικά, ίσως να είχα αλλάξει πολλά πράγματα.
Ίσως να μην έπαιρνα ηχεία δαπέδου. Ίσως να μην έπαιρνα ηχεία καν.
Δεν ξέρω. Έχω ξαφνιαστεί πολύ. ΑΚόμα και σήμερα, τώρα που γράφω ένα σωρό π@πες.
Ίσως να την έχω απλά πατήσει. Φαντάζομαι ότι η ακρόαση με ακουστικά, και ιδίως της πρώτες φορές, έχει 2 μεγάλα +:
Τα στοιχεία του ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΜΟΥ και του ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΜΟΥ.
Οπότε ίσως έχω πέσει θύμα τους.
Δεν ξέρω.
Κατάλαβα πάντως ότι το φύσημα που άκουγα ήταν καθαρά θέμα ηχογράφησης. Ποιότητας δίσκου.
Με τους RATM δεν υπήρχε ίχνος φυσήματος/θορύβου.
Που σημαίνει ότι τα ακουστικά μου προδίδουν πολύ εύκολα τις ηχογραφήσεις και την ποιότητά τους.
(Σήμερα θα βάλω και ένα HDCD δισκάκι που έχω, το "Some Things Never Change" των Supertramp. Είναι πραγματικά καταπληκτική παραγωγή, εξαιρετική ηχογράφηση.)
Ξαναγυρνάω στην ακρόασή μου... στους RATM είχα φοβερή ανάλυση και ήμουν πολύ κοντά στα όσα συνέβαιναν. Τουλάχιστον έτσι ένοιωθα.
Μπάσο μπόλικο. Παραπάνω από αυτό που πραγματικά γράφτηκε... αλλά είπαμε - RATM. Την θέλω την υπερβολή μου. Εσκεμμένα. Και την γούσταρα.
Μεσαίες και υψηλές μου φάνηκαν επίσης εξαιρετικές.
Αν και νωρίς ακόμα... μόλις δεύτερη ακρόασή μου με τα ακουστικά...
Έχω μια υποψία ότι στο μέλλον (αφού τα συνηθίσω? αφού ξεπεράσω τον εντυπωσιασμό?) μπορεί να θέλω λίγο καλύτερη ανάλυση στις υψηλές και καλύτερο έλεγχο στα χαμηλά... επιφυλάσσσομαι όμως να ξαναγυρνάω να γράφω εντυπώσεις όσο τα ακούω...
Άκουσα όλο το άλμπουμ. Μου φάνηκε πρωτάκουστα υπέροχο.
Όλη η εμπειρία με πήγε 15 χρόνια πίσω, στα 18 μου. Τότε άκουσα πρώτη φορά ολοκληρωμένο το ταπεινό μου συστηματάκι.
Στα 15 μου αγόρασα πρώτα τον ενισχυτή (Audiolab 8000A) τον οποίο και άφησα για τουλάχιστον 8 μήνες στο κουτί του, στον πάτο της ντουλάπας ρούχων μου.
Μετά τους 8 αυτούς μήνες, προχώρησα στην αγορά των B&W P4. Και αυτά με την σειρά τους (στις κούτες τους) πρέπει να κάθησαν περισσότερο από 6μηνο μέχρι να έρθει η πρώτη μου πηγή, ένα CD player της συμφοράς της SONY. (Προ 8ετίας αντικαταστάθηκε από το Harman Kardon HD750)
Μετά από από τόσο καιρό, τόση προσμονή, μπορούσα να τα συνδέσω όλα και να ακούσω για πρώτη φορά από το πρώτο μου (και τελευταίο μου τελικά -χαχαχαχαχ-) σύστημα.
Σας περιγράφω όλη την διαδικασία, μπας και αντιληφθείτε την συγκίνησή μου όταν πρωτάκουσα μουσικές με τα παραπάνω... με τόση ανυπομονησία... υπομονή... προσμονή... ελπίδα... ...
Τα ίδια ένιωσα και χθές.
Ίσως να είμαι ευσυγκίνητος... ξέρω 'γω?
