- 17 June 2006
- 14,350
Αν μου έλεγαν ότι κάποτε θα έρθει μιά ημέρα που θα αγοράσω δίσκο της Diana Ross θα γελούσα: εννοώ, έχω αγοράσει δίσκους των Duran Duran (‘Notorious’, ‘Astronaut’), έχω αγοράσει δίσκο της Madonna (‘Like A Virgin’), αλλά Diana Ross; Ε λοιπόν αγόρασα και μάλιστα για τον ίδιο λόγο που πήρα και τους προαναφερόμενους τρείς: για τον Nile Rodgers. O λόγος είναι σοβαρός: το Diana –deluxe edition είναι το γνωστό Diana από το 1980 – ξανακυκλοφορεί από το 2003 σαν διπλό CD. Ο δεύτερος δίσκος περιέχει κάτι ‘σούπες’ που αμφιβάλλω αν θα ακούσω ποτέ. Αλλά ο πρώτος είναι το αυθεντικό άλμπουμ του 1980 μαζί με το original mix των Chic που μέχρι τώρα δεν είχε δεί το φώς της μέρας. Είναι ένας δίσκος των Chic σε όλα του εκτός απ το όνομα. Και μάλιστα ένας απ τους καλύτερους.
Η ιστορία πίσω απ το ‘Diana’ είναι λίγο ως πολύ γνωστή: η Κυρία παρακολούθησε μιά συναυλία των Chic και ...της έφυγε το κλαπέτο. Το γκρούπ ήτανε τότε ακόμα στις (πολύ) μεγάλες του, είχαν σαρώσει τα Charts με τα δικά τους άλμπουμ και είχαν κάνει την παραγωγή στο ‘We Are Family’ των Sister Sledge που είχε ενσκύψει στις ντισκοτέκ σαν τυφώνας. Η Κυρία τους ζήτησε να της κάνουν την παραγωγή στο επόμενο άλμπουμ της. Οι Chic κλείσθηκαν μαζί της στο studio και ηχογράφησαν το ‘Diana’. Aλλά στη διάρκεια του μιξάζ ‘βγήκαν μαχαίρια’: η Κυρία εγκατέλειψε το studio για να μη ξαναγυρίσει. Λίγες βδομάδες μετά κατέφθασαν οι δικηγόροι και πήραν τις ταινίες. Το τελικό μιξάζ, το ανέλαβε ο Ross Terrana που ήταν πίσω από τα singles της Diana Ross και των Supremes για περισσότερα από 15 χρόνια. ‘’Θέλαμε να το κάνουμε πιό avant-garde κι αυτοί ήθελαν να το κάνουν λίγο πιό ευπρόσιτο και εμπορικό’’ λέει ο Rodgers στο βιβλιαράκι που συνοδεύει το άλμπουμ ενώ ο Terrana λέει: ‘’έμοιαζε με δίσκο των Chic με τη Diana Ross στα φωνητικά. Δεν ήταν δίσκος της Diana Ross.’’ 23 χρόνια μετά, τα πράγματα έχουν ηρεμήσει και οι δηλώσεις των δύο πλευρών είναι αρκούντως διπλοματικές αλλά τότε τα ...αίματα είχανε πιτσιλίσει τους τοίχους. Οι ντίβες είναι κακομαθημένες και παρανοϊκές.
Ο CHIC-ism
δίσκος είναι αποκαλυπτικός και δικαιώνει απόλυτα τους Chic. Το δικό τους μιξ είναι μακράν το καλύτερο. Ο Terrana έβγαλε πιό μπροστά τα φωνητικά της ντίβας και ‘ξέρανε’ τον ήχο. Τα δύο κομμάτια που έγιναν επιτυχίες (‘Upside Down’ και ‘I’m Coming Out’ – η ντίβα κατάλαβε ότι είχε τραγουδήσει τον gay ύμνο μόλις 10 χρόνια αργότερα) δείχνουν το γκρούπ να ‘γαζώνει’: μιά σύντομη εισαγωγή κι αμέσως μετά, στιγμιαία, τρώς στο ‘δόξα πατρί’ το ρεφραίν. Κι εκεί που κάθεσαι αποσβολωμένος, σαν λαγός στο σκοτάδι υπνωτισμένος και ακινητοποιημένος από προβολείς αυτοκινήτου, η μηχανή των Chic αρχίζει να δουλεύει. Το μπάσο είναι κάτι ανάμεσα σε Μαύρη Τρύπα και ‘σουινγκάτο’ γορίλλα και τα ντράμς μετρονομικά, με τρομακτική ακρίβεια. Μαγειρεύουν στο λεπτό το εξαίσιο μωσαϊκό του beat απο το πουθενά κι από πάνω αρχίζει να χορεύει το δαιμονικό chicken-scratch riff από τα πλήκτρα και την κιθάρα του Rodgers. Το άκουσμα κοχλάζει: δεν γνωρίζω καλύτερο ρυθμικό κιθαρίστα και ο μπασίστας είναι μέσα στους πέντε καλύτερους που ξέρω. Στο Upside Down σε στέλνουν κυριολεκτικά στο Διάστημα – το κομμάτι είναι groove και έχει rolling, είναι δηλαδή επαναληπτικό και μπορείς να το ακούς –και το κυριότερο, να το χορεύεις- για ώρες. Τα μόνα που λείπουν είναι τα ‘ρομποτικά’ φωνητικά από τα δύο κορίτσια των Chic, απόκοσμα και ανέκφραστα να ηχούν τελείως εκτός τόπου σ ένα χορευτικό ντελίριο, καρυκεύοντας το άκουσμα με μιά παράξενη αμφιθυμία, μιά ειρωνεία που μοιάζει να το μαχαιρώνει πισώπλατα. Το τελευταίο Μεγάλο Ρύδμ’εν’Μπλούζ γκρούπ του πλανήτη, μία συγκλονιστική σύνοψη όλων των Πρίν κι ένας προάγγελος για πολλά από τα Μετά.
Κάποιος είχε γράψει ‘το να θεωρείς τους Chic ντίσκο, είναι σαν να μπερδεύεις μία σαμπάνια Dom Perignon μ ένα φτηνό κρασί της πεντάρας’.
Αμίν!
