O Σοπέν ,ενας απο τούς μεγαλύτερους βιρτουόζους τού πιάνου,δέν ειχε ιδιαίτερες σχέσεις με τήν μουσική γιά ορχήστρα.Τα δυό κοντσέρτα του γιά πιάνο ειναι απο τις ελάχιστες συνθέσεις του πού χρησιμοποίησε μουσικό σύνολο.
Το 2ο κοντερτο γιά πιάνο(πού στήν ουσία είναι το πρώτο)γράφτηκε μεταξύ φθινοπώρου του 1829 και αρχών τού 1830(o Σοπέν ήταν τότε 19 ετών).Πρωτοπαρουσιάστηκε γιά πρώτη φορά στό σπίτι τού συνθέτη συνοδεία μικρής ορχήστρας.Ο Σοπέν το αφιέρωσε στήν Κόμησσα Delfina Potocka,φημισμένη πολωνέζα καλλονή.
Στήν πραγματικότητα ήθελε να το αφιερώσει στήν Konstancia Gladkowska,με τήν οποία ήταν πλατωνικά ερωτευμένος,αλλά φοβήθηκε να το κάνει γιά να μήν εκτεθεί κοινωνικά.
Ο Richter αγαπούσε πολύ τον Σοπέν και έλεγε μάλιστα ότι έχει και λίγο πολωνικό αίμα στίς φλέβες του,γιατί η οικογενεια τού Γερμανού πατέρα του πρίν εγκατασταθεί στήν Ρωσία,ειχε ζήσει στήν Πολωνία.Ο Richter αισθανόταν μεγάλη έλξη απο τόν τρόπο πού ο Σοπέν εξεφραζε τα συναισθήματά του με την πιανιστική του γραφή.
Ο δίσκος ακτίνας που παρουσιάζεται εδώ (περιέχει ακόμα το 5ο κοντσέρτο γιά πιάνο τού Saint-Saens,και το συμφωνικό ποίημα τού Franck,Les Djinns),έχει ηχογραφηθεί γιά πρώτη φορά στήν Σ.Ενωση τό 1966.Διευθυντής τής U.S.S.R.State Symphony Orchestra,o Εvgeni Svetlanov.Eιναι μονοφωνικός και εκδιδεται απο την Σοβιετική εταιρεία Melodya.
Το κοντσέρτο έχει 3 μέρη.
1)Μaestoso.To πρώτο μέρος ξεκινά με εναν μυστηριώδη τρόπο,αλλά πολύ σύντομα ένα ξέσπασμα ολοκληρωτικό τής ορχήστρας,προσδίδει εναν πανέμορφο συναισθηματισμό,που κατατάσσεται στίς σπουδαιότερες σελίδες του´ρομαντισμού.
2.Largo.To δευτερο μέρος είναι ένα απαράμιλλο μουσικό δημιούργημα.Ξεκινά με μία μεγάλη ηρεμία από τήν ορχήστρα,η οποία σταδιακά αποσύρεται,για να εμφανιστεί το πιάνο.Το κεντρικό θέμα τού Largo μοιάζει με Nocturne,και στήν ουσία εκφράζεται ο ανομολόγητος έρωτάς του πρό τήν Konstancia.To μερος αυτό απαιτεί υψηλή πιανιστική δεξιοτεχνία.Προσωπικά το κατατάσσω στα 5 ωραιότερα αργά μέρη κοντσερτων για πιάνο,εντελώς υποκειμενικά τα κριτήρια φυσικά-τα άλλα 4 είναι απο το 4ο και 5ο του Beethoven,το 2ο τού Shostakovich,και το κοντσέρτο τουGrieg-.
3.Αllegro Vivace.Tο μερος αυτό βασίζεται σε ενα θέμα που είναι σάν Mazurka,που συνοδευεται απο αντιθετικά επεισόδια,που καταλήγει σε ενα φινάλε πού αναγγέλλεται απο το κόρνο,και εν συνεχεία ακολουθεί το πληρους δεξιοτεχνία πιανιστικό τελευατίο μέρος.
O Richter σε αυτήν την μονοφωνική εκτέλεση ειναι κυριολεκτικά μαγευτικός.O τρόπος πού ερμηνευει το Largo,είναι πλήρης έρωτα ,και όσο χρειάζεται συγκινητικός.
Για μένα ειναι η καλυτερη εκτέλεση πού έχω ακούσει στο συγκεκριμένο κοντσέρτο.
Μεχρι τώρα πρωτη στις προτιμήσεις μου ερχόταν η Argerich,με τον Dutoit και την Montreal Symphony Orchestra.
Aπό τίς παλιές εκτελέσεις αξία έχουν οι τών Rubinstein-Barbirolli και Cortot-Barbirolli.
Τελος οι Zimmerman-Giulini δινουν μία πολύ καλή ερμηνεία του εργου.
Το 2ο κοντερτο γιά πιάνο(πού στήν ουσία είναι το πρώτο)γράφτηκε μεταξύ φθινοπώρου του 1829 και αρχών τού 1830(o Σοπέν ήταν τότε 19 ετών).Πρωτοπαρουσιάστηκε γιά πρώτη φορά στό σπίτι τού συνθέτη συνοδεία μικρής ορχήστρας.Ο Σοπέν το αφιέρωσε στήν Κόμησσα Delfina Potocka,φημισμένη πολωνέζα καλλονή.
Στήν πραγματικότητα ήθελε να το αφιερώσει στήν Konstancia Gladkowska,με τήν οποία ήταν πλατωνικά ερωτευμένος,αλλά φοβήθηκε να το κάνει γιά να μήν εκτεθεί κοινωνικά.
Ο Richter αγαπούσε πολύ τον Σοπέν και έλεγε μάλιστα ότι έχει και λίγο πολωνικό αίμα στίς φλέβες του,γιατί η οικογενεια τού Γερμανού πατέρα του πρίν εγκατασταθεί στήν Ρωσία,ειχε ζήσει στήν Πολωνία.Ο Richter αισθανόταν μεγάλη έλξη απο τόν τρόπο πού ο Σοπέν εξεφραζε τα συναισθήματά του με την πιανιστική του γραφή.
Ο δίσκος ακτίνας που παρουσιάζεται εδώ (περιέχει ακόμα το 5ο κοντσέρτο γιά πιάνο τού Saint-Saens,και το συμφωνικό ποίημα τού Franck,Les Djinns),έχει ηχογραφηθεί γιά πρώτη φορά στήν Σ.Ενωση τό 1966.Διευθυντής τής U.S.S.R.State Symphony Orchestra,o Εvgeni Svetlanov.Eιναι μονοφωνικός και εκδιδεται απο την Σοβιετική εταιρεία Melodya.
Το κοντσέρτο έχει 3 μέρη.
1)Μaestoso.To πρώτο μέρος ξεκινά με εναν μυστηριώδη τρόπο,αλλά πολύ σύντομα ένα ξέσπασμα ολοκληρωτικό τής ορχήστρας,προσδίδει εναν πανέμορφο συναισθηματισμό,που κατατάσσεται στίς σπουδαιότερες σελίδες του´ρομαντισμού.
2.Largo.To δευτερο μέρος είναι ένα απαράμιλλο μουσικό δημιούργημα.Ξεκινά με μία μεγάλη ηρεμία από τήν ορχήστρα,η οποία σταδιακά αποσύρεται,για να εμφανιστεί το πιάνο.Το κεντρικό θέμα τού Largo μοιάζει με Nocturne,και στήν ουσία εκφράζεται ο ανομολόγητος έρωτάς του πρό τήν Konstancia.To μερος αυτό απαιτεί υψηλή πιανιστική δεξιοτεχνία.Προσωπικά το κατατάσσω στα 5 ωραιότερα αργά μέρη κοντσερτων για πιάνο,εντελώς υποκειμενικά τα κριτήρια φυσικά-τα άλλα 4 είναι απο το 4ο και 5ο του Beethoven,το 2ο τού Shostakovich,και το κοντσέρτο τουGrieg-.
3.Αllegro Vivace.Tο μερος αυτό βασίζεται σε ενα θέμα που είναι σάν Mazurka,που συνοδευεται απο αντιθετικά επεισόδια,που καταλήγει σε ενα φινάλε πού αναγγέλλεται απο το κόρνο,και εν συνεχεία ακολουθεί το πληρους δεξιοτεχνία πιανιστικό τελευατίο μέρος.
O Richter σε αυτήν την μονοφωνική εκτέλεση ειναι κυριολεκτικά μαγευτικός.O τρόπος πού ερμηνευει το Largo,είναι πλήρης έρωτα ,και όσο χρειάζεται συγκινητικός.
Για μένα ειναι η καλυτερη εκτέλεση πού έχω ακούσει στο συγκεκριμένο κοντσέρτο.
Μεχρι τώρα πρωτη στις προτιμήσεις μου ερχόταν η Argerich,με τον Dutoit και την Montreal Symphony Orchestra.
Aπό τίς παλιές εκτελέσεις αξία έχουν οι τών Rubinstein-Barbirolli και Cortot-Barbirolli.
Τελος οι Zimmerman-Giulini δινουν μία πολύ καλή ερμηνεία του εργου.
