Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
AVClub Lounge
Επί παντός
Διαστημικά ταξίδια : Ενα πιθανό μέλλον !
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="SR-71" data-source="post: 1056639297" data-attributes="member: 27968"><p>[ATTACH]85933[/ATTACH]</p><p></p><p>H πλοηγηση, απαξ και εισελθουμε στην φυσσαλιδα, ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΗ. Ο ουρανιος αστρικος χαρτης, </p><p>στρεβλωνεται ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ. Κυριαρχει το φαινομενο σηραγγας, οπου ολα τα αστρα τεινουν να μαζευτουν </p><p>γυρω απο τον αξονα της διευθυνσης πλοηγησης, ειτε μπρος ειτε πισω. Οσο μεγαλυτερη η στρεβλωση της</p><p>φυσαλλιδας (αρα και η ταχυτητα) τοσο περισσοτερα αστερια μαζευονται προς το κεντρο και λιγοτερα στην</p><p>περιφερεια. Το φαινομενο Doppler θα γινεται ολοενα εντονοτερο, αφου η πτυχωση μπροστα απο την </p><p>φυσαλλιδα μετατοπιζει το φως των αστεριων προς το ιωδες (καθως μας πλησιαζουν) και προς το ερυθρο</p><p>η εκδιπλωση πισω απο την φυσαλλιδα (καθως τα αστρα απομακρυνονται ιλλιγιωδως). Ισως να υπαρχει</p><p>καποιου ειδους αντιστοιχια με αστρικες τοποθεσιες ΜΟΝΟ κατακορυφα και περιμετρικα, αλλα θα ειναι μια</p><p>εξαιρετικα στενη περιοχη για να εξαχθουν ασφαλη συμπερασματα στο ΠΟΥ βρισκομαστε. To πιθανοτερο</p><p>ειναι οτι δεν θα υπαρχει οποιαδηποτε φωτονικη πληροφορια ακομα και εκει.</p><p></p><p>[ATTACH]85934[/ATTACH]</p><p></p><p>Να και μερικα πρωιμα concepts για ενα πραγματικο warp drive ... ΧΩΡΙΣ φτερακια και ακροφυσια </p><p>προωθησης. Στηριζονται ΚΥΡΙΩΣ στην πεποιθηση οτι οι κυκλικοι επιταχυντες σωματιδιων μπορουν να</p><p>αποδωσουν συνταρακτικες ενεργειες (και υφες) που καμια αλλη μεθοδος δεν μπορει. Εξ'ου και το σχημα</p><p>διπλων δακτυλιων που (σημειακα) εφαπτονται ....</p><p></p><p>Ο οδηγος χωροχρονικης στρεβλωσης εχει πολλα προβληματα να λυσει μεχρι να γινει πραγματικοτητα </p><p>(εαν ποτε γινει).</p><p></p><p>1) Η διαννυομενη διαδρομη, ισως, πρεπει να ερεθιστει προκαταβολικα με κβαντικη διακυμανση IΣΗ με αυτη</p><p>που θα δεχθει οταν περασει η φυσαλλιδα στρεβλωσης. Οποτε, πρεπει να στρωθει κατι σαν κβαντικος </p><p>σιδηροδρομος πανω απο τον οποιο θα περασει η φυσαλλιδα και πρεπει να στρωθει με υποφωτεινη ταχυτητα.</p><p>Δωρον αδωρο ... εαν θελουμε να ταξιδευουμε προς αγνωστες και αταξιδευτες κατευθυνσεις.</p><p></p><p>2) Τα ποσα ενεργειας για μια φυσσαλιδα ακτινας 50 μετρων ειναι παρα πολυ μεγαλυτερα απο την </p><p>αντιστοιχη ακτινα ενος στομιου σκουληκοτρυπας. Περιπου 10^7 φορες πιο ενεργοβορα. Ενεργειακα, </p><p>συμφερει με τα τσαρουχια η σκουληκοτρυπα.</p><p></p><p>3) Το σκαφος δεν μπορει να στειλει οποιοδηποτε σημα ΜΠΡΟΣΤΑ και ΕΞΩ απο την φυσαλλιδα ωστε να </p><p>επιταχυνει, στριψει η φρεναρει την κινηση. Μια θα ειναι η ταχυτητα, καθορισμενη πριν δημιουργηθουν οι</p><p>στρεβλωσεις της φυσαλλιδας, και ενας ο προορισμος, εκει που τελειωνει η προ-ταλλαντωμενη κβαντικα </p><p>"σιδηροτροχια".</p><p></p><p>4) Εξαιτιας του οριζοντα γεγονοτων που αναπτυσσεται σε καθε ισχυρη χωροχρονικη στρεβλωση, μεσα </p><p>στην φυσαλλιδα θα αναπτυχθει ακτινοβολια Hawking, η οποια θα εξαερωσει το σκαφος με τις κολλοσιαιες</p><p>θερμοκρασιες της. Το προβλημα αυτο εξαλειφεται με χρηση του warp drive σε υποφωτεινες ταχυτητες </p><p>αλλα αυτο ειναι ... ασυμφορο, αφου σε υποφωτεινη ταχυτητα η χρηση αλλου ειδους συμβατικων </p><p>προωθητικων ειναι εξαιρετικα οικονομικοτερη και αποδοτικοτερη.</p><p></p><p>Και φτανουμε στο δυσκολοτερο κομματι της κουβεντας μας.</p><p>ΠΩΣ πτυχωνουμε (η εκδιπλωνουμε) το κενο του διαστηματος ???</p><p></p><p>Ο πιο φυσικος και αποδοτικος τροπος ειναι με την βαρυτητα. Ομως χρειαζομαστε μαζες στο μεγεθος πολλων</p><p>αστερων μαζι ωστε να πετυχουμε τετοιες στρεβλωσεις. ΔΕΝ διαθετουμε τετοια τεχνολογια. Ουτε καν εχουμε</p><p>χειραγωγησει την βαρυτητα σε κβαντικο επιπεδο ... αφου, ΑΚΟΜΑ, ψαχνουμε το μποζονιο της.</p><p></p><p>Ομως, δεν χαθηκαν ολα.</p><p></p><p>[ATTACH]85935[/ATTACH]</p><p></p><p>Το 1948, ο Ολλανδος φυσικος Hendrik Casimir (μαζι με τον Dirk Polder) διεξαγοντας πειραματα για την φυση</p><p>των δυναμεων Van Der Waals, ανακαλυψαν, χωρις συνειδητη προθεση, την φυση του κενου χωρου και των</p><p>πεδιων που τον διαπερνουν. Τοποθετησαν μεσα σε εναν κλωβο κενου αερος, δυο αφορτιστους αλλα αγω-</p><p>γιμους καθρεφτες, παραλληλους, παρα πολυ ελαφριους και εξαιρετικα κοντα αναμεταξυ τους (χιλιοστο του</p><p>χιλιοστου). Φροντισαν να μειωσουν στο ελαχιστο καθε αλλη επιρροη (βαρυτικη, πυρηνικη, ηλεκτρομαγνητικη)</p><p>και συνεδεσαν τις κατω ακμες των καθρεφτων με υπερευαισθητα δυναμομετρα. Μετα απο ελαχιστη ωρα </p><p>τα δυναμομετρα κατεγραψαν ΕΛΞΗ αναμεσα στους καθρεφτες !!!</p><p></p><p>Tι ειχε συμβει ?</p><p></p><p>Το κενο μεσα στο διακενο ηταν λιγοτερο δραστηριο απο οτι το κενο εξω απο αυτο. Μα ... το κενο ειναι κενο, </p><p>δεν περιεχει καμια δραστηριοτητα, ΠΩΣ ειναι δυνατον να παρηχθηκε οποιαδηποτε ενεργεια ?</p><p></p><p>[ATTACH]85936[/ATTACH]</p><p></p><p>Ακομα και αν αφαιρεσουμε καθε πρωτονιο, νετρονιο, ηλεκτρονιο η φωτονιο απο εναν δεδομενο χωρο ... </p><p>ο χωρος αυτος περιεχει ενεργεια με την μορφη στατικων κυμματων. Τα κυμματα αυτα, καποια στιγμη, </p><p>διεγειρονται μεσω κβαντικων διακυμανσεων και παιρνουν την μορφη ΕΙΚΟΝΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΙΔΙΩΝ. </p><p>Στην περιπτωση μας, εικονικων φωτονιων (καμια σχεση με τα φωτονια που βγαζει ενας φακος). </p><p>Τα εικονικα φωτονια αναδυονται απο τον φαινομενικα κενο χωρο, σε ολων των ειδων τις συχνοτητες </p><p>(μηκη κυμματος) αντιδρουν με τα αντιφωτονια τους και ξαναγυρνουν στην ληθη τους. Αυτο συμβαινει </p><p>ακαταπαυστα (θαλλασα Dirac).</p><p></p><p>[ATTACH]85937[/ATTACH]</p><p></p><p>Αναμεσα και εξω απο τους καθρεφτες, συμβαινουν τρισεκατομμυρια κβαντικες διακυμανσεις, σε εξω-</p><p>φρενικα σβελτους χρονους για να καταγραφουν απο μας. ΟΜΩΣ, μεσα στο διακενο του καθρεφτη </p><p>μπορουν να ανακλασθουν μονο συγκεκριμενα μηκη κυματος, πανω στα οποια μπορουν και ταξιδευουν </p><p>εικονικα φωτονια. Oσα εχουν περιοδο ΙΣΗ (η ακεραιως υπο-πολλαπλασια) του πλατους του του διακενου</p><p>ανακλωνται μεσα σε αυτο. Οι μεγαλυτερες περιοδοι αδυνατουν να προκυψουν και περιοριζονται στον χωρο</p><p>ΕΞΩ απο το διακενο. Αυτο συμβαινει για δυο λογους : οι καθρεφτες λειτουργουν ως τελειοι ανακλαστηρες</p><p>ακτινοβολιων (αρα ΚΑΙ των λιλλειπουτιων εικονικων φωτονιων) και, οι καθρεφτες βρισκονται τοσο κοντα </p><p>ωστε τα μηκη κηματος με περιοδο ΠΑΝΩ απο το πλατος του διακενου, να ειναι σοβαρο ποσοστο της </p><p>συνολικης ενεργειας (ΜΕΣΑ και ΕΞΩ απο το διακενο μαζι).</p><p></p><p>Ετσι λοιπον, η ενεργειακη πυκνοτητα (αθροισμα των επιμερους κυματομορφων) ειναι ΑΣΘΕΝΕΣΤΕΡΗ στο </p><p>διακενο απο οτι ΕΞΩ απο αυτο (αθροισμα ολων των πιθανων κυματομορφων). Αυτο εχει ως συνεπεια, </p><p>μια κβαντικη πιεση που τεινει να κολλησει τους καθρεφτες για να εξαλειψει την διαφορα ενεργειακης </p><p>πυκνοτητας. Αυτη η πιεση ειναι περιπου ιση με μια ατμοσφαιρα για διακενο 10 νανομετρων. Στο πειραμα</p><p>που διεξηγαγε ο Casimir, η πιεση ηταν πολυ πολυ ασθενεστερη.</p><p></p><p>[ATTACH]85938[/ATTACH]</p><p></p><p>ΓΙΑΤΙ δεν μπορουν να χωρεσουν ολων των ειδων τα εικονικα φωτονια μεσα στο διακενο ? </p><p>Γιατι στις κλιμακες που εξεταζουμε (αγριως υποατομικες) ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ μπαλιτσες που ηρεμουν η </p><p>κουτουλανε μεταξυ τους. Η εικονα μιας μπαλλας μπασκετ που ηρεμει καταλαμβανοντας εναν συγκεκριμενο</p><p>χωρο και περιμενοντας καποιον να την θεσει σε κινηση ... ειναι προνομιακη πλανη της δικης μας κλιμακας.</p><p>Στον κοσμο των εικονικων φωτονιων, ΟΛΑ βρισκονται σε τετοια φρενηρη ταλλαντωση, που το μονο που</p><p>μπορει να τις περιγραψει ειναι η ... ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ τους ! Δηλαδη, το ποσο μακρια απομακρυνθηκαν απο την</p><p>"ανυπαρξια" τους στο περασμα του χρονου (μεχρι να επιστρεψουν σε αμοιβαια εξαυλωση). </p><p>Μια κυμματομορφη εκφραζει τα ΠΑΝΤΑ στον μικροσκοσμο, η σφαιρικοτητα μιας μπαλλας συγκεκριμενου</p><p>ογκου ... Τ-Ι-Π-Ο-Τ-Α !</p><p></p><p>Το 2011, στο πανεπιστημιο του Chalmers στο Gotenborg, κατορθωθηκε να δημιουργηθει θετικη πιεση </p><p>(και οχι αρνητικη) μεσα στο διακενο των καθρεφτων. Για την ακριβεια ΔΕΝ χρησιμοποιηθηκαν στερεοι </p><p>καθρεφτες αλλα ηλεκτρονικα κατοπτρα τυπου SQUID, τα οποια αυξομειωναν την μεταξυ τους αποσταση</p><p>με μια ταχυτητα ταλλαντωσης (20 GHz) που εφτανε το 5% του C φωτος !!! Μερος αυτης της πανισχυρης</p><p>κινητικης ενεργειας, πυροδοτησε μια τοσο ισχυρη εντροπια (αταξια) μεσα στο διακενο, ωστε ενα ποσοστο</p><p>των αναδυομενων εικονικων φωτονιων ΔΕΝ προλαβαιναν να εξαυλωθουν με τα αντιστοιχα αντιφωτονια τους,</p><p>και ετσι ... μετατρεπονταν σε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ φωτονια (αυτα ενος φακου). Ομως, η αθροιστικη μετατροπη σε</p><p>φωτονια δημιουργουσε πιεση απο τις συνεχεις ανακλασεις, ΑΡΑ και αυξηση της ενεργειακης πυκνοτητας </p><p>μεσα στο διακενο. Το φαινομενο ονομαστηκε Dynamic Casimir Effect σε αντιδιαστολη με το Static Casimir</p><p>Effect που εγινε το 1948.</p><p></p><p><a href="http://www.youtube.com/watch?v=eDzqqsTFywk" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=eDzqqsTFywk</a></p><p></p><p>Εν κατακλειδι, ολα τα πειραματα Casimir ασχολουνται με τον ΕΝΤΟΙΧΙΣΜΟ κβαντικων διακυμανσεων. </p><p>Το διακενο Casimir παιζει τον ρολο ΚΟΦΤΗ συχνοτητων (στην περιπτωση Static) και ΚΟΣΚΙΝΙΣΤΗ κβαντων </p><p>(στην περιπτωση Dynamic). Ομως, πως λειτουργουν ολα αυτα, στην υποθετικη περιπτωση που θελουμε να</p><p>"τρυπησουμε" η να "κυμματισουμε" τον χωροχρονο ?</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="SR-71, post: 1056639297, member: 27968"] [ATTACH=CONFIG]85933._xfImport[/ATTACH] H πλοηγηση, απαξ και εισελθουμε στην φυσσαλιδα, ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΗ. Ο ουρανιος αστρικος χαρτης, στρεβλωνεται ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ. Κυριαρχει το φαινομενο σηραγγας, οπου ολα τα αστρα τεινουν να μαζευτουν γυρω απο τον αξονα της διευθυνσης πλοηγησης, ειτε μπρος ειτε πισω. Οσο μεγαλυτερη η στρεβλωση της φυσαλλιδας (αρα και η ταχυτητα) τοσο περισσοτερα αστερια μαζευονται προς το κεντρο και λιγοτερα στην περιφερεια. Το φαινομενο Doppler θα γινεται ολοενα εντονοτερο, αφου η πτυχωση μπροστα απο την φυσαλλιδα μετατοπιζει το φως των αστεριων προς το ιωδες (καθως μας πλησιαζουν) και προς το ερυθρο η εκδιπλωση πισω απο την φυσαλλιδα (καθως τα αστρα απομακρυνονται ιλλιγιωδως). Ισως να υπαρχει καποιου ειδους αντιστοιχια με αστρικες τοποθεσιες ΜΟΝΟ κατακορυφα και περιμετρικα, αλλα θα ειναι μια εξαιρετικα στενη περιοχη για να εξαχθουν ασφαλη συμπερασματα στο ΠΟΥ βρισκομαστε. To πιθανοτερο ειναι οτι δεν θα υπαρχει οποιαδηποτε φωτονικη πληροφορια ακομα και εκει. [ATTACH=CONFIG]85934._xfImport[/ATTACH] Να και μερικα πρωιμα concepts για ενα πραγματικο warp drive ... ΧΩΡΙΣ φτερακια και ακροφυσια προωθησης. Στηριζονται ΚΥΡΙΩΣ στην πεποιθηση οτι οι κυκλικοι επιταχυντες σωματιδιων μπορουν να αποδωσουν συνταρακτικες ενεργειες (και υφες) που καμια αλλη μεθοδος δεν μπορει. Εξ'ου και το σχημα διπλων δακτυλιων που (σημειακα) εφαπτονται .... Ο οδηγος χωροχρονικης στρεβλωσης εχει πολλα προβληματα να λυσει μεχρι να γινει πραγματικοτητα (εαν ποτε γινει). 1) Η διαννυομενη διαδρομη, ισως, πρεπει να ερεθιστει προκαταβολικα με κβαντικη διακυμανση IΣΗ με αυτη που θα δεχθει οταν περασει η φυσαλλιδα στρεβλωσης. Οποτε, πρεπει να στρωθει κατι σαν κβαντικος σιδηροδρομος πανω απο τον οποιο θα περασει η φυσαλλιδα και πρεπει να στρωθει με υποφωτεινη ταχυτητα. Δωρον αδωρο ... εαν θελουμε να ταξιδευουμε προς αγνωστες και αταξιδευτες κατευθυνσεις. 2) Τα ποσα ενεργειας για μια φυσσαλιδα ακτινας 50 μετρων ειναι παρα πολυ μεγαλυτερα απο την αντιστοιχη ακτινα ενος στομιου σκουληκοτρυπας. Περιπου 10^7 φορες πιο ενεργοβορα. Ενεργειακα, συμφερει με τα τσαρουχια η σκουληκοτρυπα. 3) Το σκαφος δεν μπορει να στειλει οποιοδηποτε σημα ΜΠΡΟΣΤΑ και ΕΞΩ απο την φυσαλλιδα ωστε να επιταχυνει, στριψει η φρεναρει την κινηση. Μια θα ειναι η ταχυτητα, καθορισμενη πριν δημιουργηθουν οι στρεβλωσεις της φυσαλλιδας, και ενας ο προορισμος, εκει που τελειωνει η προ-ταλλαντωμενη κβαντικα "σιδηροτροχια". 4) Εξαιτιας του οριζοντα γεγονοτων που αναπτυσσεται σε καθε ισχυρη χωροχρονικη στρεβλωση, μεσα στην φυσαλλιδα θα αναπτυχθει ακτινοβολια Hawking, η οποια θα εξαερωσει το σκαφος με τις κολλοσιαιες θερμοκρασιες της. Το προβλημα αυτο εξαλειφεται με χρηση του warp drive σε υποφωτεινες ταχυτητες αλλα αυτο ειναι ... ασυμφορο, αφου σε υποφωτεινη ταχυτητα η χρηση αλλου ειδους συμβατικων προωθητικων ειναι εξαιρετικα οικονομικοτερη και αποδοτικοτερη. Και φτανουμε στο δυσκολοτερο κομματι της κουβεντας μας. ΠΩΣ πτυχωνουμε (η εκδιπλωνουμε) το κενο του διαστηματος ??? Ο πιο φυσικος και αποδοτικος τροπος ειναι με την βαρυτητα. Ομως χρειαζομαστε μαζες στο μεγεθος πολλων αστερων μαζι ωστε να πετυχουμε τετοιες στρεβλωσεις. ΔΕΝ διαθετουμε τετοια τεχνολογια. Ουτε καν εχουμε χειραγωγησει την βαρυτητα σε κβαντικο επιπεδο ... αφου, ΑΚΟΜΑ, ψαχνουμε το μποζονιο της. Ομως, δεν χαθηκαν ολα. [ATTACH=CONFIG]85935._xfImport[/ATTACH] Το 1948, ο Ολλανδος φυσικος Hendrik Casimir (μαζι με τον Dirk Polder) διεξαγοντας πειραματα για την φυση των δυναμεων Van Der Waals, ανακαλυψαν, χωρις συνειδητη προθεση, την φυση του κενου χωρου και των πεδιων που τον διαπερνουν. Τοποθετησαν μεσα σε εναν κλωβο κενου αερος, δυο αφορτιστους αλλα αγω- γιμους καθρεφτες, παραλληλους, παρα πολυ ελαφριους και εξαιρετικα κοντα αναμεταξυ τους (χιλιοστο του χιλιοστου). Φροντισαν να μειωσουν στο ελαχιστο καθε αλλη επιρροη (βαρυτικη, πυρηνικη, ηλεκτρομαγνητικη) και συνεδεσαν τις κατω ακμες των καθρεφτων με υπερευαισθητα δυναμομετρα. Μετα απο ελαχιστη ωρα τα δυναμομετρα κατεγραψαν ΕΛΞΗ αναμεσα στους καθρεφτες !!! Tι ειχε συμβει ? Το κενο μεσα στο διακενο ηταν λιγοτερο δραστηριο απο οτι το κενο εξω απο αυτο. Μα ... το κενο ειναι κενο, δεν περιεχει καμια δραστηριοτητα, ΠΩΣ ειναι δυνατον να παρηχθηκε οποιαδηποτε ενεργεια ? [ATTACH=CONFIG]85936._xfImport[/ATTACH] Ακομα και αν αφαιρεσουμε καθε πρωτονιο, νετρονιο, ηλεκτρονιο η φωτονιο απο εναν δεδομενο χωρο ... ο χωρος αυτος περιεχει ενεργεια με την μορφη στατικων κυμματων. Τα κυμματα αυτα, καποια στιγμη, διεγειρονται μεσω κβαντικων διακυμανσεων και παιρνουν την μορφη ΕΙΚΟΝΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΙΔΙΩΝ. Στην περιπτωση μας, εικονικων φωτονιων (καμια σχεση με τα φωτονια που βγαζει ενας φακος). Τα εικονικα φωτονια αναδυονται απο τον φαινομενικα κενο χωρο, σε ολων των ειδων τις συχνοτητες (μηκη κυμματος) αντιδρουν με τα αντιφωτονια τους και ξαναγυρνουν στην ληθη τους. Αυτο συμβαινει ακαταπαυστα (θαλλασα Dirac). [ATTACH=CONFIG]85937._xfImport[/ATTACH] Αναμεσα και εξω απο τους καθρεφτες, συμβαινουν τρισεκατομμυρια κβαντικες διακυμανσεις, σε εξω- φρενικα σβελτους χρονους για να καταγραφουν απο μας. ΟΜΩΣ, μεσα στο διακενο του καθρεφτη μπορουν να ανακλασθουν μονο συγκεκριμενα μηκη κυματος, πανω στα οποια μπορουν και ταξιδευουν εικονικα φωτονια. Oσα εχουν περιοδο ΙΣΗ (η ακεραιως υπο-πολλαπλασια) του πλατους του του διακενου ανακλωνται μεσα σε αυτο. Οι μεγαλυτερες περιοδοι αδυνατουν να προκυψουν και περιοριζονται στον χωρο ΕΞΩ απο το διακενο. Αυτο συμβαινει για δυο λογους : οι καθρεφτες λειτουργουν ως τελειοι ανακλαστηρες ακτινοβολιων (αρα ΚΑΙ των λιλλειπουτιων εικονικων φωτονιων) και, οι καθρεφτες βρισκονται τοσο κοντα ωστε τα μηκη κηματος με περιοδο ΠΑΝΩ απο το πλατος του διακενου, να ειναι σοβαρο ποσοστο της συνολικης ενεργειας (ΜΕΣΑ και ΕΞΩ απο το διακενο μαζι). Ετσι λοιπον, η ενεργειακη πυκνοτητα (αθροισμα των επιμερους κυματομορφων) ειναι ΑΣΘΕΝΕΣΤΕΡΗ στο διακενο απο οτι ΕΞΩ απο αυτο (αθροισμα ολων των πιθανων κυματομορφων). Αυτο εχει ως συνεπεια, μια κβαντικη πιεση που τεινει να κολλησει τους καθρεφτες για να εξαλειψει την διαφορα ενεργειακης πυκνοτητας. Αυτη η πιεση ειναι περιπου ιση με μια ατμοσφαιρα για διακενο 10 νανομετρων. Στο πειραμα που διεξηγαγε ο Casimir, η πιεση ηταν πολυ πολυ ασθενεστερη. [ATTACH=CONFIG]85938._xfImport[/ATTACH] ΓΙΑΤΙ δεν μπορουν να χωρεσουν ολων των ειδων τα εικονικα φωτονια μεσα στο διακενο ? Γιατι στις κλιμακες που εξεταζουμε (αγριως υποατομικες) ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ μπαλιτσες που ηρεμουν η κουτουλανε μεταξυ τους. Η εικονα μιας μπαλλας μπασκετ που ηρεμει καταλαμβανοντας εναν συγκεκριμενο χωρο και περιμενοντας καποιον να την θεσει σε κινηση ... ειναι προνομιακη πλανη της δικης μας κλιμακας. Στον κοσμο των εικονικων φωτονιων, ΟΛΑ βρισκονται σε τετοια φρενηρη ταλλαντωση, που το μονο που μπορει να τις περιγραψει ειναι η ... ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ τους ! Δηλαδη, το ποσο μακρια απομακρυνθηκαν απο την "ανυπαρξια" τους στο περασμα του χρονου (μεχρι να επιστρεψουν σε αμοιβαια εξαυλωση). Μια κυμματομορφη εκφραζει τα ΠΑΝΤΑ στον μικροσκοσμο, η σφαιρικοτητα μιας μπαλλας συγκεκριμενου ογκου ... Τ-Ι-Π-Ο-Τ-Α ! Το 2011, στο πανεπιστημιο του Chalmers στο Gotenborg, κατορθωθηκε να δημιουργηθει θετικη πιεση (και οχι αρνητικη) μεσα στο διακενο των καθρεφτων. Για την ακριβεια ΔΕΝ χρησιμοποιηθηκαν στερεοι καθρεφτες αλλα ηλεκτρονικα κατοπτρα τυπου SQUID, τα οποια αυξομειωναν την μεταξυ τους αποσταση με μια ταχυτητα ταλλαντωσης (20 GHz) που εφτανε το 5% του C φωτος !!! Μερος αυτης της πανισχυρης κινητικης ενεργειας, πυροδοτησε μια τοσο ισχυρη εντροπια (αταξια) μεσα στο διακενο, ωστε ενα ποσοστο των αναδυομενων εικονικων φωτονιων ΔΕΝ προλαβαιναν να εξαυλωθουν με τα αντιστοιχα αντιφωτονια τους, και ετσι ... μετατρεπονταν σε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ φωτονια (αυτα ενος φακου). Ομως, η αθροιστικη μετατροπη σε φωτονια δημιουργουσε πιεση απο τις συνεχεις ανακλασεις, ΑΡΑ και αυξηση της ενεργειακης πυκνοτητας μεσα στο διακενο. Το φαινομενο ονομαστηκε Dynamic Casimir Effect σε αντιδιαστολη με το Static Casimir Effect που εγινε το 1948. [URL]http://www.youtube.com/watch?v=eDzqqsTFywk[/URL] Εν κατακλειδι, ολα τα πειραματα Casimir ασχολουνται με τον ΕΝΤΟΙΧΙΣΜΟ κβαντικων διακυμανσεων. Το διακενο Casimir παιζει τον ρολο ΚΟΦΤΗ συχνοτητων (στην περιπτωση Static) και ΚΟΣΚΙΝΙΣΤΗ κβαντων (στην περιπτωση Dynamic). Ομως, πως λειτουργουν ολα αυτα, στην υποθετικη περιπτωση που θελουμε να "τρυπησουμε" η να "κυμματισουμε" τον χωροχρονο ? [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
AVClub Lounge
Επί παντός
Διαστημικά ταξίδια : Ενα πιθανό μέλλον !
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…