Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Φωτογραφία - Video
Φωτογραφικός Εξοπλισμός - Παρουσιάσεις
Διάθεση ρετρό
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="chris73" data-source="post: 1058244715" data-attributes="member: 46474"><p><strong>Voigtlander Vitessa: Ίσως τα τελευταία καλά νέα</strong></p><p></p><p>[ATTACH]157167[/ATTACH]</p><p></p><p>Μπορεί το brand να υφίσταται σήμερα, όμως ο χρόνος στην ουσία σταμάτησε το 1972 -αν όχι παλαιότερα- για την μακροβιότερη εταιρία του χώρου.</p><p></p><p>Για να το πάμε από την αρχή, ο εκ Σαξονίας ορμώμενος Johann Christoph Voigtlander ακλουθώντας τα χνάρια του συνονόματου πατέρα του είχε μάθει τη ξυλουργική τέχνη στη Λειψία, και το 1755 οι επαγγελματικές του περιπλανήσεις τον έφεραν στη Βιέννη όπου και τον επόμενο χρόνο ίδρυσε την εταιρία που έμελλε αργότερα να συνιφαστεί στενά με τον φωτογραφικό χώρο από τις πρώτες μέρες της γέννησής του.</p><p></p><p>[ATTACH]157168[/ATTACH]</p><p></p><p>Εκτός από τις ικανότητες του Johann Christoph, το σωστό timing έπαιξε για ακόμη μια φορά τον –καθοριστικό- ρόλο του, καθώς ο ίσως πραγματικά πρώτος παγκόσμιος (Επταετής Πόλεμος) μόλις είχε ξεκινήσει, και οι ανάγκες του στρατού σε σκοπευτικά, πυξίδες κτλ κτλ ήταν τέτοιες που ένας άξιος κατασκευαστής μαζί με ολίγη εξωγενή βοήθεια δεν μπορούσε να πάει χαμένος.</p><p></p><p>Σύντομα ο Σάξονας απέκτησε τίτλους και ειδικές άδειες κατασκευής από την αυτοκράτειρα Μαρία Θηρεσία, μια αναγνώριση που τίμησε με πολλές νέες εφευρέσεις αλλά και συγγράμματα, ενώ όταν αποδήμησε από αυτόν τον κόσμο το 1797, την συνέχεια της εταιρίας φρόντισαν οι τρεις γιοί Voigtlander (υπήρξε και μια κόρη στην οικογένεια) μαζί με τη μητέρα τους.</p><p></p><p>[ATTACH]157169[/ATTACH]</p><p></p><p>Από τους τρεις γιούς ο Johann Friedrich κάπως ξεχώριζε, και σύντομα πήρε και αυτός τους δρόμους, ώσπου σε κάποιο χρόνο οι αναζητήσεις του τον οδήγησαν στην Αγγλία, όπου και συμπλήρωσε την εκπαίδευση του ως οπτικός. Ήταν γύρω στο 1800, μια εποχή που οι άγγλοι απολάμβαναν παγκόσμια αναγνώριση στον χώρο, κατασκευάζοντας τα τελειότερα οπτικά όργανα. Επίσης διέθεταν διαφορετική κουλτούρα ειδικά περί των οπτικών όρασης από τους υπόλοιπους ευρωπαίους, για τους οποίους ένας διοπτροφόρος σε δημόσιους χώρους αποτελούσε θέαμα κοινωνικά μη αποδεκτό…</p><p></p><p>Το 1806 ο θάνατος της μητέρας Voigtlander υπήρξε η αφορμή της επιστροφής του Johann Friedrich στη Βιέννη, ο οποίος φρόντισε να απεμπλακεί από τα αδέλφια του και να ξεκινήσει μόνος από την αρχή το δικό του εργαστήριο. </p><p></p><p>[ATTACH]157170[/ATTACH]</p><p></p><p>Τα πρώτα χρόνια το βάρος δόθηκε στην κατασκευή επιστημονικών οργάνων με τις Βρετανικές εμπειρίες του Γιόχαν να παραμένουν στην άκρη, μέχρι περίπου το 1815 ώσπου τα οπτικά βοηθήματα κατά το αγγλικό πρότυπο βρήκαν τελικά τον δρόμο τους στην Αυστρία και την υπόλοιπη Ευρώπη μέσω του Voigtlander, που κατάφερε σύντομα να τα καταστήσει πια κοινωνικά αποδεκτά. Σε λίγο θα ακολουθήσουν και τα πρώτα κιάλια όπερας στην μορφή των δύο ενωμένων τηλεσκοπίων (που εστίαζαν όμως ακόμη ανεξάρτητα) που πρώτος ο Johann Friedrich παρουσίασε δημιουργώντας μόδα. Μέχρι τότε όχι πως δεν υπήρχαν κιάλια όπερας, αλλά αυτά είχαν την μορφή ενός απλού τηλεσκοπίου.</p><p></p><p>[ATTACH]157171[/ATTACH]</p><p>Κιάλια όπερας 1777</p><p></p><p>Ύστερα και από αυτές τις επιτυχίες, η παραγωγή του εργαστηρίου θα στραφεί κυρίως στα οπτικά, ξεκινώντας έτσι σε αυτό τον χώρο τη δημιουργία του θρύλου της εταιρίας.</p><p> Όπως γράφονται αυτά, για να μην δημιουργηθεί κάποια παρεξήγηση, θα πρέπει να αναφερθεί πως την εποχή εκείνη δεν είχε πάρει μόνος στις πλάτες του ο Γιόχαν την τύχη της Αυστρίας στον τομέα, αλλά πως υπήρχε/δημιουργήθηκε ένας οργασμός συνεργασίας και έρευνας μεταξύ ινστιτούτων, κατασκευαστών, επιστημόνων κτλ και δεν ήταν ο κάθε ένας μόνος του και ότι καταφέρει κατάφερε. Εν ολίγης, η πρόοδος προήλθε από συλλογική δουλειά δεκαετιών. (έτσι μπας και το καταλάβουμε και εμείς 250 χρόνια μετά)</p><p></p><p><em><strong>Peter Wilhelm Friedrich Voigtlander: ο άνθρωπος που μοίρασε …τον πόνο.</strong></em></p><p>[ATTACH]157172[/ATTACH]</p><p><em>Αυτός είναι ο Peter που κάποιοι ίσως και να μην ήθελαν να τον βλέπουν</em></p><p></p><p>Με αυτά και τα άλλα πέρασαν τα χρόνια και ο Γιόχαν αποσύρθηκε από την ενεργό δράση παραδίδοντας τα ηνία της επιχείρησης το 1837 στον μοναχογιό του Peter Wilhelm Friedrich.</p><p>Ο Peter κατά την παράδοση της οικογένειας αλλά και της εποχής, πριν κάτσει στην καρέκλα του προέδρου είχε ήδη γράψει πολλά πολλά εις το τετράγωνο χιλιόμετρα και μίλια γυρνώντας πάνω-κάτω την Ευρώπη συμπληρώνοντας την εκπαίδευση του. </p><p></p><p>Το 1839 με την επίσημη παρουσίαση της δαγεροτυπίας εις Παρισίους και τις πρώτες εφαρμογές της που ακολούθησαν, έγινε αμέσως εμφανές πως με τα μέσα της εποχής ήταν αδύνατο πρακτικά να φωτογραφηθούν πορτρέτα (πάντα θεωρούσαμε σημαντική την απεικόνιση της αφεντομουτσουνάρας μας), καθώς οι χρόνοι έκθεσης με τους διαθέσιμους φακούς αλλά και με την ίδια την τεχνική στο πρώιμο της στάδιο, μπορεί να έφθαναν και την μισή ώρα.</p><p></p><p>[ATTACH]157173[/ATTACH]</p><p></p><p>Έτσι ξεκίνησε ένας γαλλικός διαγωνισμός από τον οργανισμό «Société d'encouragement pour l'industrie nationale» για την περεταίρω εξέλιξη της φωτογραφικής τεχνικής. Ο Charles Chevalier που ήταν εξ αρχής μπλεγμένος στα της γέννησης του πράγματος με τους φακούς του, δεν έχασε χρόνο και παρουσίασε ένα νέο γρηγορότερο φακό 2 σε 1 που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί τόσο για τοπία όσο και θεωρητικά για πορτραίτα με σχετικές τροποποιήσεις. Από την άλλη ο μαθηματικός προφέσορας του πανεπιστημίου της Βιέννης Jozeph Petzval κάθισε και υπολόγισε μαζί με μια ομάδα από καμία δεκαριά άλλους μαθηματικούς τον πρώτο επιστημονικά υπολογισμένο φακό ever, που έμεινε γνωστός στη ιστορία με το όνομά του. Την κατασκευή ανέλαβε η Voigtlander και το εξαιρετικά γρήγορο για την εποχή διάφραγμα f3.7 μαζί με την βελτίωση της ευαισθησίας της δαγεροτυπίας επιτέλους έκανε δυνατή τη λήψη πορτραίτων σε χρόνο μερικών δευτερολέπτων.</p><p></p><p>[ATTACH]157174[/ATTACH]</p><p><em>1841</em></p><p></p><p>[ATTACH]157175[/ATTACH]</p><p><em>1900</em></p><p></p><p>Ο χρόνος απέδειξε τελικά πως η πρόταση Petzval-Voigtlander ήταν σε όλα της ανώτερη για αποτύπωση πορτρέτων από αυτή του Chevalier, η οποία έπασχε σε ταχύτητα και ευκρίνεια, όμως αυτοί οι ψωροπερήφανοι Γάλλοι έδωσαν στον συμπατριώτη τους το πρώτο βραβείο με την δικαιολογία πως αποτελούσε ένα κατασκεύασμα πολλαπλών εφαρμογών…</p><p></p><p>Ο Petzval από την άλλη, όχι μόνο έμεινε με το δεύτερο βραβείο με ένα σχέδιο που σε κάποιες εφαρμογές προβολής θα τα κατάφερνε έως το 1980 (σωστά 1980) και έως και σήμερα σε άλλες περιπτώσεις, αλλά δεν κέρδισε και πολλά καθώς πληρώθηκε μια φορά και τέρμα από τον Voigtlander χωρίς περαιτέρω μερίδιο στις μελλοντικές πωλήσεις που πήγαν καλύτερα από κάθε προσδοκία.</p><p></p><p>[ATTACH]157177[/ATTACH]</p><p></p><p>Τις επόμενες δεκαετίες η επιτυχία του φακού ήταν τέτοια που ακόμη και αν αντιγράφηκε από κάθε κατασκευαστή στην υφήλιο κάθε σοβαρός επαγγελματίας σε ανατολή ή δύση έπρεπε να διαθέτει ένα Voigtlander που κόστιζε 2 και 3 φορές περισσότερο από τις υπόλοιπες υλοποιήσεις.</p><p></p><p>[ATTACH]157176[/ATTACH]</p><p><em>1849. Ακόμη λίγο και θα τον λέγανε Πρέτσελ...</em></p><p></p><p>Η πίκρα του Petzval πρέπει να ήταν πολύ μεγάλη για αυτό και σύντομα έπαψε κάθε συνεργασία με τον Voigtlander, ενώ 15-20 χρόνια μετά θα βρούμε τους πρώην συνεργάτες σχεδόν να ξεκατινίαζονται σε επιθεωρήσεις της εποχής για την πατρότητα άλλων κατασκευών που εμφανίσθηκαν στην αγορά.</p><p></p><p>Η εποχή της παγκόσμιας αναγνώρισης δεν έφθασε μόνη της για την εταιρία, αλλά κατακτήθηκε από την μία με την κατασκευή προϊόντων υψηλής ποιότητας και από την άλλη με την ακούραστη κινητικότητα του Peter ο οποίος με συνεχή ταξίδια, προσωπικές επαφές και έρευνα φρόντισε να διεισδύσει στην παγκόσμια αγορά συνεργαζόμενος με τους καλύτερους ανά τον κόσμο.</p><p></p><p>[ATTACH]157178[/ATTACH]</p><p><em>Παρακαλώ να μπει στο σωστό νήμα Versus! O Petzval εδώ πρέπει να είχε δίκιο, πράγμα που δεν πρέπει όμως να ίσχυε στην άλλη του διαμάχη με τον Doppler για το γνωστό φαινόμενο που κρατούσε χρόνια. Πολύ ζοχάδα... </em></p><p></p><p>Τότε ήταν (1849), που ο Peter είπε να ανοίξει ένα παράρτημα στα πάτρια εδάφη της Σαξονίας, όχι όμως στη Λειψία αλλά στο Μπράουνσβαϊγκ. Η ρομαντική εκδοχή για αυτή την κίνηση, θέλει τον Peter να το κάνει για το χατίρι της συζύγου η οποία ήταν κόρη μεγαλοδικηγόρου της πόλης αυτής, και την είχε γνωρίσει εκεί σε ένα από τα ταξίδια του πριν λίγα χρόνια.</p><p></p><p>Κατά μια ρεαλιστικότερη προσέγγιση όμως, (και καθώς δεν προκύπτει από τα όσα γνωρίζουμε για τον Peter πως ήταν ιδιαίτερα ρομαντικός…) ο Voigtlander όχι μόνο είδε μια καλή επαγγελματική ευκαιρία στη νέα πόλη που βρισκόταν σε σιδηροδρομικό κόμβο καθώς επίσης και κοντά στη θάλασσα, αλλά βρισκόμενος και στην πλευρά των ηττημένων Δημοκρατικών της επανάστασης στη Βιέννη το 1848, κινδύνευε έτσι και αλλιώς να βρεθεί στη φυλακή ή ακόμη χειρότερα να εκτελεστεί.</p><p></p><p>[ATTACH]157179[/ATTACH]</p><p></p><p>Με αυτή την κίνηση ουσιαστικά η έδρα της εταιρίας μεταφέρθηκε στη Γερμανία και ο Αυστριακός κλάδος έπαψε να υφίσταται το 1868 με τον θάνατο του εκεί υπευθύνου. Υποψιάζομαι πως η μεταφορά της έδρας της εταιρίας πρέπει να υπήρξε η χαριστική βολή σε κάθε πιθανή αξίωση που ίσως να ορέγονταν –στα όνειρά του- ο Petzval…</p><p></p><p>O αεικίνητος Peter συνέχισε να ηγείται της κατάστασης μέχρι δύο χρόνια πριν τον θάνατό του όπου και παρέδωσε στην τέταρτη γενιά, στον υιό Friedrich δηλαδή το 1876. Εκείνες τις εποχές chief οπτικός σχεδιαστής της επιχείρησης υπήρξε ο μαθηματικός Hans Sommer, θετός γιός του Peter από τον γάμο του με την Μπραουνσβικέζα νύφη.</p><p></p><p>[ATTACH]157180[/ATTACH]</p><p></p><p>Tο παιδί αυτό, από μικρό έδειχνε την κλήση του στη μουσική για την οποία είναι και γνωστότερος σήμερα στους σχετικούς κύκλους, παρά στα μαθηματικά που ο πατριός τον έβαζε να μελετάει πρώτα από όλα, καθώς σκεφτόταν το μέλλον της εταιρίας του.</p><p></p><p>Ο Sommer παρόλα αυτά, όχι μόνο δούλεψε σε νέες υλοποιήσεις για την εταιρία αλλά και την υπερασπίστηκε στις εποχές των ξεκατινιασμάτων που λέγαμε παραπάνω. Τελικά όμως σαν να του έμενε μια πίκρα, πως δεν είχε και την σχετική προσοχή, αναγνώριση και επικοινωνία από τον πατριό αλλά και τον θετό του αδελφό του Friedrich και έτσι κάποια στιγμή στο τέλος του αιώνα παράτησε τους φακούς, τα μαθηματικά και τις πανεπιστημιακές έδρες και την έκανε για να αφιερωθεί στην πρώτη του αγάπη…</p><p></p><p>[ATTACH]157181[/ATTACH]</p><p><em>O Sommer την εποχή πάνω κάτω που παράτησε τους αριθμούς.</em></p><p></p><p>...</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="chris73, post: 1058244715, member: 46474"] [b]Voigtlander Vitessa: Ίσως τα τελευταία καλά νέα[/b] [ATTACH=CONFIG]157167._xfImport[/ATTACH] Μπορεί το brand να υφίσταται σήμερα, όμως ο χρόνος στην ουσία σταμάτησε το 1972 -αν όχι παλαιότερα- για την μακροβιότερη εταιρία του χώρου. Για να το πάμε από την αρχή, ο εκ Σαξονίας ορμώμενος Johann Christoph Voigtlander ακλουθώντας τα χνάρια του συνονόματου πατέρα του είχε μάθει τη ξυλουργική τέχνη στη Λειψία, και το 1755 οι επαγγελματικές του περιπλανήσεις τον έφεραν στη Βιέννη όπου και τον επόμενο χρόνο ίδρυσε την εταιρία που έμελλε αργότερα να συνιφαστεί στενά με τον φωτογραφικό χώρο από τις πρώτες μέρες της γέννησής του. [ATTACH=CONFIG]157168._xfImport[/ATTACH] Εκτός από τις ικανότητες του Johann Christoph, το σωστό timing έπαιξε για ακόμη μια φορά τον –καθοριστικό- ρόλο του, καθώς ο ίσως πραγματικά πρώτος παγκόσμιος (Επταετής Πόλεμος) μόλις είχε ξεκινήσει, και οι ανάγκες του στρατού σε σκοπευτικά, πυξίδες κτλ κτλ ήταν τέτοιες που ένας άξιος κατασκευαστής μαζί με ολίγη εξωγενή βοήθεια δεν μπορούσε να πάει χαμένος. Σύντομα ο Σάξονας απέκτησε τίτλους και ειδικές άδειες κατασκευής από την αυτοκράτειρα Μαρία Θηρεσία, μια αναγνώριση που τίμησε με πολλές νέες εφευρέσεις αλλά και συγγράμματα, ενώ όταν αποδήμησε από αυτόν τον κόσμο το 1797, την συνέχεια της εταιρίας φρόντισαν οι τρεις γιοί Voigtlander (υπήρξε και μια κόρη στην οικογένεια) μαζί με τη μητέρα τους. [ATTACH=CONFIG]157169._xfImport[/ATTACH] Από τους τρεις γιούς ο Johann Friedrich κάπως ξεχώριζε, και σύντομα πήρε και αυτός τους δρόμους, ώσπου σε κάποιο χρόνο οι αναζητήσεις του τον οδήγησαν στην Αγγλία, όπου και συμπλήρωσε την εκπαίδευση του ως οπτικός. Ήταν γύρω στο 1800, μια εποχή που οι άγγλοι απολάμβαναν παγκόσμια αναγνώριση στον χώρο, κατασκευάζοντας τα τελειότερα οπτικά όργανα. Επίσης διέθεταν διαφορετική κουλτούρα ειδικά περί των οπτικών όρασης από τους υπόλοιπους ευρωπαίους, για τους οποίους ένας διοπτροφόρος σε δημόσιους χώρους αποτελούσε θέαμα κοινωνικά μη αποδεκτό… Το 1806 ο θάνατος της μητέρας Voigtlander υπήρξε η αφορμή της επιστροφής του Johann Friedrich στη Βιέννη, ο οποίος φρόντισε να απεμπλακεί από τα αδέλφια του και να ξεκινήσει μόνος από την αρχή το δικό του εργαστήριο. [ATTACH=CONFIG]157170._xfImport[/ATTACH] Τα πρώτα χρόνια το βάρος δόθηκε στην κατασκευή επιστημονικών οργάνων με τις Βρετανικές εμπειρίες του Γιόχαν να παραμένουν στην άκρη, μέχρι περίπου το 1815 ώσπου τα οπτικά βοηθήματα κατά το αγγλικό πρότυπο βρήκαν τελικά τον δρόμο τους στην Αυστρία και την υπόλοιπη Ευρώπη μέσω του Voigtlander, που κατάφερε σύντομα να τα καταστήσει πια κοινωνικά αποδεκτά. Σε λίγο θα ακολουθήσουν και τα πρώτα κιάλια όπερας στην μορφή των δύο ενωμένων τηλεσκοπίων (που εστίαζαν όμως ακόμη ανεξάρτητα) που πρώτος ο Johann Friedrich παρουσίασε δημιουργώντας μόδα. Μέχρι τότε όχι πως δεν υπήρχαν κιάλια όπερας, αλλά αυτά είχαν την μορφή ενός απλού τηλεσκοπίου. [ATTACH=CONFIG]157171._xfImport[/ATTACH] Κιάλια όπερας 1777 Ύστερα και από αυτές τις επιτυχίες, η παραγωγή του εργαστηρίου θα στραφεί κυρίως στα οπτικά, ξεκινώντας έτσι σε αυτό τον χώρο τη δημιουργία του θρύλου της εταιρίας. Όπως γράφονται αυτά, για να μην δημιουργηθεί κάποια παρεξήγηση, θα πρέπει να αναφερθεί πως την εποχή εκείνη δεν είχε πάρει μόνος στις πλάτες του ο Γιόχαν την τύχη της Αυστρίας στον τομέα, αλλά πως υπήρχε/δημιουργήθηκε ένας οργασμός συνεργασίας και έρευνας μεταξύ ινστιτούτων, κατασκευαστών, επιστημόνων κτλ και δεν ήταν ο κάθε ένας μόνος του και ότι καταφέρει κατάφερε. Εν ολίγης, η πρόοδος προήλθε από συλλογική δουλειά δεκαετιών. (έτσι μπας και το καταλάβουμε και εμείς 250 χρόνια μετά) [I][B]Peter Wilhelm Friedrich Voigtlander: ο άνθρωπος που μοίρασε …τον πόνο.[/B][/I] [ATTACH=CONFIG]157172._xfImport[/ATTACH] [I]Αυτός είναι ο Peter που κάποιοι ίσως και να μην ήθελαν να τον βλέπουν[/I] Με αυτά και τα άλλα πέρασαν τα χρόνια και ο Γιόχαν αποσύρθηκε από την ενεργό δράση παραδίδοντας τα ηνία της επιχείρησης το 1837 στον μοναχογιό του Peter Wilhelm Friedrich. Ο Peter κατά την παράδοση της οικογένειας αλλά και της εποχής, πριν κάτσει στην καρέκλα του προέδρου είχε ήδη γράψει πολλά πολλά εις το τετράγωνο χιλιόμετρα και μίλια γυρνώντας πάνω-κάτω την Ευρώπη συμπληρώνοντας την εκπαίδευση του. Το 1839 με την επίσημη παρουσίαση της δαγεροτυπίας εις Παρισίους και τις πρώτες εφαρμογές της που ακολούθησαν, έγινε αμέσως εμφανές πως με τα μέσα της εποχής ήταν αδύνατο πρακτικά να φωτογραφηθούν πορτρέτα (πάντα θεωρούσαμε σημαντική την απεικόνιση της αφεντομουτσουνάρας μας), καθώς οι χρόνοι έκθεσης με τους διαθέσιμους φακούς αλλά και με την ίδια την τεχνική στο πρώιμο της στάδιο, μπορεί να έφθαναν και την μισή ώρα. [ATTACH=CONFIG]157173._xfImport[/ATTACH] Έτσι ξεκίνησε ένας γαλλικός διαγωνισμός από τον οργανισμό «Société d'encouragement pour l'industrie nationale» για την περεταίρω εξέλιξη της φωτογραφικής τεχνικής. Ο Charles Chevalier που ήταν εξ αρχής μπλεγμένος στα της γέννησης του πράγματος με τους φακούς του, δεν έχασε χρόνο και παρουσίασε ένα νέο γρηγορότερο φακό 2 σε 1 που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί τόσο για τοπία όσο και θεωρητικά για πορτραίτα με σχετικές τροποποιήσεις. Από την άλλη ο μαθηματικός προφέσορας του πανεπιστημίου της Βιέννης Jozeph Petzval κάθισε και υπολόγισε μαζί με μια ομάδα από καμία δεκαριά άλλους μαθηματικούς τον πρώτο επιστημονικά υπολογισμένο φακό ever, που έμεινε γνωστός στη ιστορία με το όνομά του. Την κατασκευή ανέλαβε η Voigtlander και το εξαιρετικά γρήγορο για την εποχή διάφραγμα f3.7 μαζί με την βελτίωση της ευαισθησίας της δαγεροτυπίας επιτέλους έκανε δυνατή τη λήψη πορτραίτων σε χρόνο μερικών δευτερολέπτων. [ATTACH=CONFIG]157174._xfImport[/ATTACH] [I]1841[/I] [ATTACH=CONFIG]157175._xfImport[/ATTACH] [I]1900[/I] Ο χρόνος απέδειξε τελικά πως η πρόταση Petzval-Voigtlander ήταν σε όλα της ανώτερη για αποτύπωση πορτρέτων από αυτή του Chevalier, η οποία έπασχε σε ταχύτητα και ευκρίνεια, όμως αυτοί οι ψωροπερήφανοι Γάλλοι έδωσαν στον συμπατριώτη τους το πρώτο βραβείο με την δικαιολογία πως αποτελούσε ένα κατασκεύασμα πολλαπλών εφαρμογών… Ο Petzval από την άλλη, όχι μόνο έμεινε με το δεύτερο βραβείο με ένα σχέδιο που σε κάποιες εφαρμογές προβολής θα τα κατάφερνε έως το 1980 (σωστά 1980) και έως και σήμερα σε άλλες περιπτώσεις, αλλά δεν κέρδισε και πολλά καθώς πληρώθηκε μια φορά και τέρμα από τον Voigtlander χωρίς περαιτέρω μερίδιο στις μελλοντικές πωλήσεις που πήγαν καλύτερα από κάθε προσδοκία. [ATTACH=CONFIG]157177._xfImport[/ATTACH] Τις επόμενες δεκαετίες η επιτυχία του φακού ήταν τέτοια που ακόμη και αν αντιγράφηκε από κάθε κατασκευαστή στην υφήλιο κάθε σοβαρός επαγγελματίας σε ανατολή ή δύση έπρεπε να διαθέτει ένα Voigtlander που κόστιζε 2 και 3 φορές περισσότερο από τις υπόλοιπες υλοποιήσεις. [ATTACH=CONFIG]157176._xfImport[/ATTACH] [I]1849. Ακόμη λίγο και θα τον λέγανε Πρέτσελ...[/I] Η πίκρα του Petzval πρέπει να ήταν πολύ μεγάλη για αυτό και σύντομα έπαψε κάθε συνεργασία με τον Voigtlander, ενώ 15-20 χρόνια μετά θα βρούμε τους πρώην συνεργάτες σχεδόν να ξεκατινίαζονται σε επιθεωρήσεις της εποχής για την πατρότητα άλλων κατασκευών που εμφανίσθηκαν στην αγορά. Η εποχή της παγκόσμιας αναγνώρισης δεν έφθασε μόνη της για την εταιρία, αλλά κατακτήθηκε από την μία με την κατασκευή προϊόντων υψηλής ποιότητας και από την άλλη με την ακούραστη κινητικότητα του Peter ο οποίος με συνεχή ταξίδια, προσωπικές επαφές και έρευνα φρόντισε να διεισδύσει στην παγκόσμια αγορά συνεργαζόμενος με τους καλύτερους ανά τον κόσμο. [ATTACH=CONFIG]157178._xfImport[/ATTACH] [I]Παρακαλώ να μπει στο σωστό νήμα Versus! O Petzval εδώ πρέπει να είχε δίκιο, πράγμα που δεν πρέπει όμως να ίσχυε στην άλλη του διαμάχη με τον Doppler για το γνωστό φαινόμενο που κρατούσε χρόνια. Πολύ ζοχάδα... [/I] Τότε ήταν (1849), που ο Peter είπε να ανοίξει ένα παράρτημα στα πάτρια εδάφη της Σαξονίας, όχι όμως στη Λειψία αλλά στο Μπράουνσβαϊγκ. Η ρομαντική εκδοχή για αυτή την κίνηση, θέλει τον Peter να το κάνει για το χατίρι της συζύγου η οποία ήταν κόρη μεγαλοδικηγόρου της πόλης αυτής, και την είχε γνωρίσει εκεί σε ένα από τα ταξίδια του πριν λίγα χρόνια. Κατά μια ρεαλιστικότερη προσέγγιση όμως, (και καθώς δεν προκύπτει από τα όσα γνωρίζουμε για τον Peter πως ήταν ιδιαίτερα ρομαντικός…) ο Voigtlander όχι μόνο είδε μια καλή επαγγελματική ευκαιρία στη νέα πόλη που βρισκόταν σε σιδηροδρομικό κόμβο καθώς επίσης και κοντά στη θάλασσα, αλλά βρισκόμενος και στην πλευρά των ηττημένων Δημοκρατικών της επανάστασης στη Βιέννη το 1848, κινδύνευε έτσι και αλλιώς να βρεθεί στη φυλακή ή ακόμη χειρότερα να εκτελεστεί. [ATTACH=CONFIG]157179._xfImport[/ATTACH] Με αυτή την κίνηση ουσιαστικά η έδρα της εταιρίας μεταφέρθηκε στη Γερμανία και ο Αυστριακός κλάδος έπαψε να υφίσταται το 1868 με τον θάνατο του εκεί υπευθύνου. Υποψιάζομαι πως η μεταφορά της έδρας της εταιρίας πρέπει να υπήρξε η χαριστική βολή σε κάθε πιθανή αξίωση που ίσως να ορέγονταν –στα όνειρά του- ο Petzval… O αεικίνητος Peter συνέχισε να ηγείται της κατάστασης μέχρι δύο χρόνια πριν τον θάνατό του όπου και παρέδωσε στην τέταρτη γενιά, στον υιό Friedrich δηλαδή το 1876. Εκείνες τις εποχές chief οπτικός σχεδιαστής της επιχείρησης υπήρξε ο μαθηματικός Hans Sommer, θετός γιός του Peter από τον γάμο του με την Μπραουνσβικέζα νύφη. [ATTACH=CONFIG]157180._xfImport[/ATTACH] Tο παιδί αυτό, από μικρό έδειχνε την κλήση του στη μουσική για την οποία είναι και γνωστότερος σήμερα στους σχετικούς κύκλους, παρά στα μαθηματικά που ο πατριός τον έβαζε να μελετάει πρώτα από όλα, καθώς σκεφτόταν το μέλλον της εταιρίας του. Ο Sommer παρόλα αυτά, όχι μόνο δούλεψε σε νέες υλοποιήσεις για την εταιρία αλλά και την υπερασπίστηκε στις εποχές των ξεκατινιασμάτων που λέγαμε παραπάνω. Τελικά όμως σαν να του έμενε μια πίκρα, πως δεν είχε και την σχετική προσοχή, αναγνώριση και επικοινωνία από τον πατριό αλλά και τον θετό του αδελφό του Friedrich και έτσι κάποια στιγμή στο τέλος του αιώνα παράτησε τους φακούς, τα μαθηματικά και τις πανεπιστημιακές έδρες και την έκανε για να αφιερωθεί στην πρώτη του αγάπη… [ATTACH=CONFIG]157181._xfImport[/ATTACH] [I]O Sommer την εποχή πάνω κάτω που παράτησε τους αριθμούς.[/I] ... [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Φωτογραφία - Video
Φωτογραφικός Εξοπλισμός - Παρουσιάσεις
Διάθεση ρετρό
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…