Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Φωτογραφία - Video
Φωτογραφικός Εξοπλισμός - Παρουσιάσεις
Διάθεση ρετρό
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="chris73" data-source="post: 1058944174" data-attributes="member: 46474"><p><strong><span style="font-size: 22px">Das AkA!</span></strong></p><p></p><p>[ATTACH=full]228907[/ATTACH]</p><p></p><p>Δεν είχε τελειώσει καλά-καλά ο πόλεμος, και το Φεβρουάριο του 1946 οι αδελφοί Eugen και Max Armbruster έστησαν την AkA (Apparate & Kamerabau), μια εταιρία κατασκευής φωτογραφικών μηχανών εντός ενός εγκαταλελειμμένου ξενοδοχείου στη λουτρόπολη του Wildbad.</p><p></p><p>Δε γνωρίζω και πολλά για το παρελθόν τους, αλλά σίγουρα δεν είχαν πέσει έτσι ξαφνικά από τον ουρανό. Ο Eugen προπολεμικά είχε εργαστεί στη <a href="https://avclub.gr/index.php?threads/diathesi-retro.116119/page-10#post-1058244715" target="_blank">Voigtlander</a>, τη Gauthier (με τα κλείστρα), και επίσης είχε συμμετοχή στην εξέλιξη της <a href="https://avclub.gr/index.php?threads/diathesi-retro.116119/page-10#post-1058080906" target="_blank">Robot</a>, ενώ ο αδελφός του Max ήταν του οικονομικού διαθέτοντας ήδη ένα χυτήριο και μια εταιρία κατασκευής εργαλείων.</p><p></p><p><em>---(Να διακρίνω τώρα μια προτίμηση στις πόλεις spa? Εντόπισα το χυτήριο στο Wiesbaden, εκεί δηλαδή που δραστηριοποιούνταν και ο <a href="https://avclub.gr/index.php?threads/diathesi-retro.116119/page-16#post-1058921705" target="_blank">Mr. No Money</a>. Ποιος ξέρει? Ίσως να είχαν και κάποια είδους συνεργασία.)---</em></p><p></p><p>Κεφάλαια λοιπόν υπήρχαν από τον επιχειρηματία αδελφό, ειδική κατάρτισις καθώς και μια αρκετά ενδιαφέρουσα ιδέα για την πρώτη τους φωτογραφική από τον έτερο του τεχνικού τομέα, οπότε γιατί να μην ξεκινήσουν τη περιπέτεια?</p><p></p><p>[ATTACH=full]228908[/ATTACH]</p><p></p><p><em><u><strong>Ξινίλα πλανάται στον αέρα (του βουνού)</strong></u></em></p><p></p><p>Σε όλες τις ιστορίες όμως ο χρόνος όπως και ο τόπος παίζουν σημαντικούς ρόλους, και στη περίπτωση των αδελφών Armbruster οι οιωνοί λόγω των παραπάνω δεν ήταν οι ιδανικότεροι...</p><p></p><p>Η Γερμανία είχε χωριστεί σε ζώνες κατοχής, και τα προϊόντα της μεταπολεμικής βιομηχανίας της αρχικά μπορούσαν να διατεθούν μόνο στους συμμάχους, οι οποίοι εντωμεταξύ είχαν επιδοθεί σε κυνήγι τεχνογνωσίας και «κεφαλών» ο κάθε ένας στον τομέα του, αλλά και όπου αλλού μπορούσε. Και εκ των συμμάχων, ειδικά οι Γάλλοι πρέπει να διέθεταν τη μεγαλύτερη συσσώρευση ξινίλας εκείνο τον καιρό.</p><p></p><p>Δεν είναι που το έχει έτσι και αλλιώς το DNA τους, είναι και που ήθελαν να ξεχάσουν πολλά από τη ταπεινωτική ήτα στην έναρξη του πολέμου, την κατοχή, αλλά επίσης και από τη Γιάλτα που δεν τους είχε καλέσει κανείς! Για να υποχωρήσει όμως κάπως η πίκρα, τελικά τους αποδόθηκαν κάποια γερμανικά εδάφη, έτσι για να έχουν και αυτοί να ασχολούνται.</p><p></p><p>[ATTACH=full]228909[/ATTACH]</p><p></p><p>Από άποψη φωτογραφικής βιομηχανίας τώρα, την ίδια στιγμή που οι υπόλοιποι βρήκαν μπροστά στα πόδια τους όσα ορέγονταν προπολεμικά, στους γάλλους έλαχε μια «έρημος». Το μόνο φωτογραφικό κατασκεύασμα που φύτρωνε εκεί προερχόταν από την άγνωστη, μικρή, και νεοσυσταθείσα εταιρία των αδελφών Armbruster … quelle décadence! Η (γαλλική) μύτη τους είχε πέσει στο πάτωμα και δε θα ήθελα καθόλου να είμαι εκεί να βλέπω τέτοια μουτράκια, πόσο μάλλον να είμαι ένας αδελφός Armbruster…</p><p></p><p>Η κατάσταση λοιπόν ήταν πραγματικά δυσκοίλια, το πρώτο δημιούργημα της AkA όμως δεν τα πήγε τελικά και τόσο άσχημα.</p><p></p><p>Η Akarette υπήρξε μια αρκετά οικονομική πρόταση στα 35 χιλιοστά, που μπορεί να μην είχε το φινίρισμα ή την προσοχή στη λεπτομέρεια άλλων κατασκευών, διέθετε όμως μια σειρά ποιοτικών και εναλλάξιμων φακών καθώς και κάποια περιφερειακά, δημιουργώντας έτσι ένα εναλλακτικό (με την καλή έννοια) σύστημα σε αυτό το φορμά που τώρα πια βρισκόταν στην εφηβεία του. Όποιος δεν είχε και τόσο βαθιές τσέπες, αλλά από την άλλη δεν ήθελε να κάνει εκπτώσεις στη ποιότητα της φωτογραφικής αποτύπωσης, μπορούσε να επιλέξει την AkA(rette).</p><p></p><p>[ATTACH=full]228910[/ATTACH]</p><p></p><p>Οι πρώτες Akarette αποτύπωναν σε 24x32 χιλιοστά που μπορεί σήμερα να φαίνεται ένα αρκετά περίεργο φορμά, όμως δεν ήταν η μόνη φωτογραφική που κινήθηκε κάποτε προς τα εκεί. Για παράδειγμα, η πρώτη Nikon (τηλεμετρική) και η Minolta 35 της ίδιας εποχής, μέσα από ένα τέτοιο κάδρο «έβλεπαν». Σύντομα όμως επικράτησε το φορμά “Leica” οπότε και οι επόμενες φωτογραφικές των αδελφών Armbruster είπαν να συμπλεύσουν με το ρεύμα.</p><p></p><p><em><strong><u>Επιτέλους μια κάποια ανακούφισις…</u></strong></em></p><p></p><p>Φθάνοντας στο 1949, οι Γάλλοι κατά ένα τρόπο έφευγαν, το μάρκο «αναθεωρήθηκε», μια νέα Γερμανία συστάθηκε, και η εταιρεία παρά το ζορισμένο ξεκίνημα είχε καταφέρει να εδραιωθεί και να μεγαλώσει αρκετά. Όπως είχε διαμορφωθεί η κατάσταση το μέλλον φάνταζε λαμπρό, για αυτό και αναζητούνταν νέες και μεγαλύτερες εγκαταστάσεις δια τις δραστηριότητες της AkA.</p><p></p><p>Η αρχική σκέψη ήταν να θεμελιωθεί κάτι στον ίδιο τόπο, αλλά οι εκεί αρχές δεν χάρηκαν τόσο με την ιδέα. Εργαζόμενοι με φόρμες να τριγυρνάν, να ξεπροβάλουν πίσω από τα δέντρα αντί για ελαφάκια και να κολατσίζουν στην περιοχή, θα ήταν μια παραφωνία στην ειδυλλιακή εικόνα που αναζητούσαν οι τουρίστες στο Wildbad!</p><p></p><p>[ATTACH=full]228914[/ATTACH]</p><p></p><p>Στο πρόβλημα αυτό, τελικά η λύση βρέθηκε μέσω ενός άλλου μονοπατιού στην κυριολεξία. Βλέπετε ο Eugen όταν δεν σχεδίαζε ή κατασκεύαζε φωτογραφικές επιδιδόταν σε πεζοπορικές περιπλανήσεις, και σε μια από αυτές ήταν που όταν κάθισε να ξαποστάσει έκανε ένα κονέ στο Friedrichshafen που βρίσκεται δίπλα λίμνη Κωστάντζα.</p><p></p><p>Στα συν της υπόθεσης εκτός από το όμορφο περιβάλλον, ήταν ότι η πόλη διέθετε βιομηχανικό παρελθόν και άρα ειδικευμένους πιθανούς νέους εργαζόμενους για να πλαισιώσουν όσους θα ακολουθούσαν από το Wildbad.</p><p></p><p>Το Friedrichshafen μεταξύ άλλων υπήρξε ο γενέθλιος τόπος των Zeppelin και αρχικά ένα τμήμα του εργοστασίου αυτού ήταν υποψήφιο για την μετεγκατάσταση, αλλά έτσι όπως είχε γίνει μετά τους βομβαρδισμούς ούτε λόγος. Όμως, μερικές πεζοπορίες και επαφές αργότερα, τελικά η AkA θα βρει νέα στέγη σε μια πρώην σχολή αεροπορίας της Luftwaffe που ήταν παραδίπλα, επάνω στη λίμνη, και βρισκόταν σε μια σχετικααααααά καλή κατάσταση ακόμη.</p><p></p><p>[ATTACH=full]228915[/ATTACH]</p><p><em>Καλό είναι μωρέ, θα το φτιάξουμε. (φώτο από τη συλλογή του Martin Kohler)</em></p><p></p><p>Εκεί ήταν που από το 1950 έως και το 1954 κατασκευάστηκαν οι Akarette II, δηλαδή όλες οι αδελφές της υποφαινόμενης, αλλά και σχεδιάστηκαν και παρήχθησαν αρκετά νέα μοντέλα στη συνέχεια.</p><p></p><p>Την Akarette θα διαδεχθεί η Akarelle, μια κατασκευή χωρίς σημαντικές διαφορές από την προηγούμενη εκτός του μοχλού προώθησης του φιλμ. Όσο για την αλλαγή ονόματος, αυτή μάλλον προέκυψε κατόπιν ενστάσεων της Agfa λόγω «συνήχησης» με κάποια δικά της κατασκευάσματα.</p><p></p><p>Η εταιρία ήταν μικρή αλλά αρχικά τουλάχιστον δεν φαίνεται να έμενε πίσω από ιδέες, παρουσιάζοντας μέσα σε αυτά τα στενά περιθώρια και μερικές αρκετά εξελιγμένες ή και πρωτότυπες κατασκευές.</p><p></p><p>Μια από της πρωτοτυπίες αυτές, υπήρξε και η τηλεμετρική Akarex ΙΙΙ που για να φέρει με κάθε εναλλαγή φακού και το σωστό σκόπευτρο αποφάσισε να τα αλλάζει και τα δύο μαζί. Αυτό το πράγμα όμως και ακριβό ήταν, και όχι τόσο συμμαζεμένο, οπότε δεν περπάτησε και πολύ.</p><p></p><p>[ATTACH=full]228916[/ATTACH]</p><p><em>Akarex III</em></p><p></p><p><strong><em><u>H ρήξις!</u></em></strong></p><p></p><p>Την ίδια στιγμή κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 1950 (<a href="https://avclub.gr/index.php?threads/diathesi-retro.116119/page-15#post-1058842672" target="_blank">3η περίοδος στερεομανίας</a>), η Saywer `s με τα VieMaster εξ Αμερικής αναζητούσε κάποια εταιρία επί ευρωπαϊκού εδάφους που θα κατασκεύαζε μια φωτογραφική για το σύστημά της. Και ο λόγος αυτής της αναζήτησης δεν ήταν άλλος από τους απαγορευτικούς δασμούς που επιβαλλόταν στα Αμερικάνικά προϊόντα όταν περνούσαν τον ωκεανό.</p><p></p><p>Για αυτό τον σκοπό είχε πλησιάσει την AkΑ όπου ο του τεχνικού τμήματος αδελφός Eugen είχε αρχικά συμφωνήσει, αλλά ο αδελφός Max ήταν κάθετος! «Δεν θέλω ξένα κεφάλαια!» (είπε στα γερμανικά) και κατόπιν τούτου ο καυγάς φούντωσε με αποτέλεσμα ο Eugen να αποσυρθεί και να πάει παραδίπλα εκεί που έφτιαξαν στη συνέχεια και τη μικρή <a href="http://camera-wiki.org/wiki/Mec_16" target="_blank">Mec 16</a>.</p><p></p><p>Όμως έφτανε πια το τέλος της δεκαετίας, οι καιροί άλλαζαν, και η μικρή AkA (πλέον akw) έμενε πίσω (όπως και πολλοί άλλοι γερμανοί δηλαδή). Και τότε ήταν που εμφανίστηκε στη πόρτα της ο ολλανδός Erik Wilkenson της εταιρίας Wilca.</p><p></p><p>[ATTACH=full]228917[/ATTACH]</p><p></p><p>Παραμάσχαλα, ο Erik κουβαλούσε τα σχέδια μιας νέας μίνι φωτογραφικής 16 χιλιοστών τη κατασκευή της οποίας και τελικά ανέθεσε στην akw. Η μικρή προσγειώθηκε στην αγορά ως <a href="http://camera-wiki.org/wiki/Wilca_Automatic" target="_blank">Wilca Automatic</a>, αλλά το project δεν πήγε καθόλου καλά, με αποτέλεσμα σήμερα μια τέτοια κατασκευή να κατατάσσεται στον κύκλο των σπανιότερων μεταπολεμικών γερμανικών (ή ολλανδικών?) φωτογραφικών.</p><p></p><p>Το 1960 η εταιρία είχε πια χρεοκοπήσει, και οι όποιες προσπάθειες διατήρησής της μέσα από ένα νέο σχήμα ουσιαστικά απέτυχαν. Μετά το 1963 δεν υπήρχε τίποτα πλέον που να έχει σχέση με την όποια AkA ή akw.</p><p></p><p>Σήμερα, με το πρώτο ψάξιμο θα συναντήσουμε συχνά το αντιπροσωπευτικότερο μοντέλο της ξεχασμένης AkA, και αυτό είναι η Akarette II που βλέπουμε εδώ.</p><p></p><p>Μετά από 70 χρόνια όμως η ασθενική επιχρωμίωση συνήθως έχει υποστεί σημαντικές φθορές, ενώ η γενικότερη όχι και τόσο «καλογυαλισμένη» εικόνα της όταν την βλέπουμε από μακριά στα αλήθεια την αδικεί. Δια ζώσης πάλι, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά και αποκαλύπτουν μια πραγματικά συμπαθητική αλλά και στιβαρή κατασκευή.</p><p></p><p>[ATTACH=full]228918[/ATTACH]</p><p></p><p>Το κλείστρο (της Gauthier) είναι σταθερά προσαρμοσμένο στο σώμα και εμπρός του σε μοντούρα έμπνευσης της εταιρίας προσαρμόζονται εύκολα οι μικροί και χαριτωμένοι διαθέσιμοι φακοί.</p><p></p><p>Επάνω στη φωτογραφική υπάρχουν δύο σκόπευτρα για τους φακούς 50 και 75 χιλιοστών, αλλά υπήρχαν και 35άρηδες, 90άρηδες και άλλοι, για τους οποίους θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί το αντίστοιχο αφαιρούμενο σκόπευτρο επί του «κρύου παπουτσιού».</p><p></p><p>[ATTACH=full]228919[/ATTACH]</p><p></p><p>Τι είπα νωρίτερα? Μετά το 1963 δεν υπήρχε τίποτα που να θυμίζει την AkA?</p><p></p><p>Αν και προσωρινά κλειστό (?) βλέπω πως το καφέ του <a href="https://www.google.com/maps/place/Πανεπιστήμιο+Ζέπελιν/@47.658125,9.4336186,286m/data=!3m2!1e3!5s0x479b002e1bd96cb3:0xd5f190c4e3124d15!4m15!1m8!3m7!1s0x479b0031e458da25:0x5441747d3172ae7c!2sAKA+Sportsbar!8m2!3d47.6582574!4d9.4345033!10e5!16s%2Fg%2F11cmt137kj!3m5!1s0x479b002e1f78770d:0x5622936e01ce01a1!8m2!3d47.6586849!4d9.4337663!16s%2Fm%2F02yx260?entry=ttu" target="_blank">πανεπιστημίου Zeppelin</a> ονομάζεται AKA!</p><p></p><p>[MEDIA=youtube]pCx_2PrGF4U[/MEDIA]</p><p></p><p>[MEDIA=youtube]ob9M4f8nM5k[/MEDIA]</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="chris73, post: 1058944174, member: 46474"] [B][SIZE=6]Das AkA![/SIZE][/B] [ATTACH type="full" width="708px"]228907[/ATTACH] Δεν είχε τελειώσει καλά-καλά ο πόλεμος, και το Φεβρουάριο του 1946 οι αδελφοί Eugen και Max Armbruster έστησαν την AkA (Apparate & Kamerabau), μια εταιρία κατασκευής φωτογραφικών μηχανών εντός ενός εγκαταλελειμμένου ξενοδοχείου στη λουτρόπολη του Wildbad. Δε γνωρίζω και πολλά για το παρελθόν τους, αλλά σίγουρα δεν είχαν πέσει έτσι ξαφνικά από τον ουρανό. Ο Eugen προπολεμικά είχε εργαστεί στη [URL='https://avclub.gr/index.php?threads/diathesi-retro.116119/page-10#post-1058244715']Voigtlander[/URL], τη Gauthier (με τα κλείστρα), και επίσης είχε συμμετοχή στην εξέλιξη της [URL='https://avclub.gr/index.php?threads/diathesi-retro.116119/page-10#post-1058080906']Robot[/URL], ενώ ο αδελφός του Max ήταν του οικονομικού διαθέτοντας ήδη ένα χυτήριο και μια εταιρία κατασκευής εργαλείων. [I]---(Να διακρίνω τώρα μια προτίμηση στις πόλεις spa? Εντόπισα το χυτήριο στο Wiesbaden, εκεί δηλαδή που δραστηριοποιούνταν και ο [URL='https://avclub.gr/index.php?threads/diathesi-retro.116119/page-16#post-1058921705']Mr. No Money[/URL]. Ποιος ξέρει? Ίσως να είχαν και κάποια είδους συνεργασία.)---[/I] Κεφάλαια λοιπόν υπήρχαν από τον επιχειρηματία αδελφό, ειδική κατάρτισις καθώς και μια αρκετά ενδιαφέρουσα ιδέα για την πρώτη τους φωτογραφική από τον έτερο του τεχνικού τομέα, οπότε γιατί να μην ξεκινήσουν τη περιπέτεια? [ATTACH type="full" width="715px"]228908[/ATTACH] [I][U][B]Ξινίλα πλανάται στον αέρα (του βουνού)[/B][/U][/I] Σε όλες τις ιστορίες όμως ο χρόνος όπως και ο τόπος παίζουν σημαντικούς ρόλους, και στη περίπτωση των αδελφών Armbruster οι οιωνοί λόγω των παραπάνω δεν ήταν οι ιδανικότεροι... Η Γερμανία είχε χωριστεί σε ζώνες κατοχής, και τα προϊόντα της μεταπολεμικής βιομηχανίας της αρχικά μπορούσαν να διατεθούν μόνο στους συμμάχους, οι οποίοι εντωμεταξύ είχαν επιδοθεί σε κυνήγι τεχνογνωσίας και «κεφαλών» ο κάθε ένας στον τομέα του, αλλά και όπου αλλού μπορούσε. Και εκ των συμμάχων, ειδικά οι Γάλλοι πρέπει να διέθεταν τη μεγαλύτερη συσσώρευση ξινίλας εκείνο τον καιρό. Δεν είναι που το έχει έτσι και αλλιώς το DNA τους, είναι και που ήθελαν να ξεχάσουν πολλά από τη ταπεινωτική ήτα στην έναρξη του πολέμου, την κατοχή, αλλά επίσης και από τη Γιάλτα που δεν τους είχε καλέσει κανείς! Για να υποχωρήσει όμως κάπως η πίκρα, τελικά τους αποδόθηκαν κάποια γερμανικά εδάφη, έτσι για να έχουν και αυτοί να ασχολούνται. [ATTACH type="full" width="721px"]228909[/ATTACH] Από άποψη φωτογραφικής βιομηχανίας τώρα, την ίδια στιγμή που οι υπόλοιποι βρήκαν μπροστά στα πόδια τους όσα ορέγονταν προπολεμικά, στους γάλλους έλαχε μια «έρημος». Το μόνο φωτογραφικό κατασκεύασμα που φύτρωνε εκεί προερχόταν από την άγνωστη, μικρή, και νεοσυσταθείσα εταιρία των αδελφών Armbruster … quelle décadence! Η (γαλλική) μύτη τους είχε πέσει στο πάτωμα και δε θα ήθελα καθόλου να είμαι εκεί να βλέπω τέτοια μουτράκια, πόσο μάλλον να είμαι ένας αδελφός Armbruster… Η κατάσταση λοιπόν ήταν πραγματικά δυσκοίλια, το πρώτο δημιούργημα της AkA όμως δεν τα πήγε τελικά και τόσο άσχημα. Η Akarette υπήρξε μια αρκετά οικονομική πρόταση στα 35 χιλιοστά, που μπορεί να μην είχε το φινίρισμα ή την προσοχή στη λεπτομέρεια άλλων κατασκευών, διέθετε όμως μια σειρά ποιοτικών και εναλλάξιμων φακών καθώς και κάποια περιφερειακά, δημιουργώντας έτσι ένα εναλλακτικό (με την καλή έννοια) σύστημα σε αυτό το φορμά που τώρα πια βρισκόταν στην εφηβεία του. Όποιος δεν είχε και τόσο βαθιές τσέπες, αλλά από την άλλη δεν ήθελε να κάνει εκπτώσεις στη ποιότητα της φωτογραφικής αποτύπωσης, μπορούσε να επιλέξει την AkA(rette). [ATTACH type="full" width="337px"]228910[/ATTACH] Οι πρώτες Akarette αποτύπωναν σε 24x32 χιλιοστά που μπορεί σήμερα να φαίνεται ένα αρκετά περίεργο φορμά, όμως δεν ήταν η μόνη φωτογραφική που κινήθηκε κάποτε προς τα εκεί. Για παράδειγμα, η πρώτη Nikon (τηλεμετρική) και η Minolta 35 της ίδιας εποχής, μέσα από ένα τέτοιο κάδρο «έβλεπαν». Σύντομα όμως επικράτησε το φορμά “Leica” οπότε και οι επόμενες φωτογραφικές των αδελφών Armbruster είπαν να συμπλεύσουν με το ρεύμα. [I][B][U]Επιτέλους μια κάποια ανακούφισις…[/U][/B][/I] Φθάνοντας στο 1949, οι Γάλλοι κατά ένα τρόπο έφευγαν, το μάρκο «αναθεωρήθηκε», μια νέα Γερμανία συστάθηκε, και η εταιρεία παρά το ζορισμένο ξεκίνημα είχε καταφέρει να εδραιωθεί και να μεγαλώσει αρκετά. Όπως είχε διαμορφωθεί η κατάσταση το μέλλον φάνταζε λαμπρό, για αυτό και αναζητούνταν νέες και μεγαλύτερες εγκαταστάσεις δια τις δραστηριότητες της AkA. Η αρχική σκέψη ήταν να θεμελιωθεί κάτι στον ίδιο τόπο, αλλά οι εκεί αρχές δεν χάρηκαν τόσο με την ιδέα. Εργαζόμενοι με φόρμες να τριγυρνάν, να ξεπροβάλουν πίσω από τα δέντρα αντί για ελαφάκια και να κολατσίζουν στην περιοχή, θα ήταν μια παραφωνία στην ειδυλλιακή εικόνα που αναζητούσαν οι τουρίστες στο Wildbad! [ATTACH type="full" width="735px"]228914[/ATTACH] Στο πρόβλημα αυτό, τελικά η λύση βρέθηκε μέσω ενός άλλου μονοπατιού στην κυριολεξία. Βλέπετε ο Eugen όταν δεν σχεδίαζε ή κατασκεύαζε φωτογραφικές επιδιδόταν σε πεζοπορικές περιπλανήσεις, και σε μια από αυτές ήταν που όταν κάθισε να ξαποστάσει έκανε ένα κονέ στο Friedrichshafen που βρίσκεται δίπλα λίμνη Κωστάντζα. Στα συν της υπόθεσης εκτός από το όμορφο περιβάλλον, ήταν ότι η πόλη διέθετε βιομηχανικό παρελθόν και άρα ειδικευμένους πιθανούς νέους εργαζόμενους για να πλαισιώσουν όσους θα ακολουθούσαν από το Wildbad. Το Friedrichshafen μεταξύ άλλων υπήρξε ο γενέθλιος τόπος των Zeppelin και αρχικά ένα τμήμα του εργοστασίου αυτού ήταν υποψήφιο για την μετεγκατάσταση, αλλά έτσι όπως είχε γίνει μετά τους βομβαρδισμούς ούτε λόγος. Όμως, μερικές πεζοπορίες και επαφές αργότερα, τελικά η AkA θα βρει νέα στέγη σε μια πρώην σχολή αεροπορίας της Luftwaffe που ήταν παραδίπλα, επάνω στη λίμνη, και βρισκόταν σε μια σχετικααααααά καλή κατάσταση ακόμη. [ATTACH type="full" width="744px"]228915[/ATTACH] [I]Καλό είναι μωρέ, θα το φτιάξουμε. (φώτο από τη συλλογή του Martin Kohler)[/I] Εκεί ήταν που από το 1950 έως και το 1954 κατασκευάστηκαν οι Akarette II, δηλαδή όλες οι αδελφές της υποφαινόμενης, αλλά και σχεδιάστηκαν και παρήχθησαν αρκετά νέα μοντέλα στη συνέχεια. Την Akarette θα διαδεχθεί η Akarelle, μια κατασκευή χωρίς σημαντικές διαφορές από την προηγούμενη εκτός του μοχλού προώθησης του φιλμ. Όσο για την αλλαγή ονόματος, αυτή μάλλον προέκυψε κατόπιν ενστάσεων της Agfa λόγω «συνήχησης» με κάποια δικά της κατασκευάσματα. Η εταιρία ήταν μικρή αλλά αρχικά τουλάχιστον δεν φαίνεται να έμενε πίσω από ιδέες, παρουσιάζοντας μέσα σε αυτά τα στενά περιθώρια και μερικές αρκετά εξελιγμένες ή και πρωτότυπες κατασκευές. Μια από της πρωτοτυπίες αυτές, υπήρξε και η τηλεμετρική Akarex ΙΙΙ που για να φέρει με κάθε εναλλαγή φακού και το σωστό σκόπευτρο αποφάσισε να τα αλλάζει και τα δύο μαζί. Αυτό το πράγμα όμως και ακριβό ήταν, και όχι τόσο συμμαζεμένο, οπότε δεν περπάτησε και πολύ. [ATTACH type="full"]228916[/ATTACH] [I]Akarex III[/I] [B][I][U]H ρήξις![/U][/I][/B] Την ίδια στιγμή κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 1950 ([URL='https://avclub.gr/index.php?threads/diathesi-retro.116119/page-15#post-1058842672']3η περίοδος στερεομανίας[/URL]), η Saywer `s με τα VieMaster εξ Αμερικής αναζητούσε κάποια εταιρία επί ευρωπαϊκού εδάφους που θα κατασκεύαζε μια φωτογραφική για το σύστημά της. Και ο λόγος αυτής της αναζήτησης δεν ήταν άλλος από τους απαγορευτικούς δασμούς που επιβαλλόταν στα Αμερικάνικά προϊόντα όταν περνούσαν τον ωκεανό. Για αυτό τον σκοπό είχε πλησιάσει την AkΑ όπου ο του τεχνικού τμήματος αδελφός Eugen είχε αρχικά συμφωνήσει, αλλά ο αδελφός Max ήταν κάθετος! «Δεν θέλω ξένα κεφάλαια!» (είπε στα γερμανικά) και κατόπιν τούτου ο καυγάς φούντωσε με αποτέλεσμα ο Eugen να αποσυρθεί και να πάει παραδίπλα εκεί που έφτιαξαν στη συνέχεια και τη μικρή [URL='http://camera-wiki.org/wiki/Mec_16']Mec 16[/URL]. Όμως έφτανε πια το τέλος της δεκαετίας, οι καιροί άλλαζαν, και η μικρή AkA (πλέον akw) έμενε πίσω (όπως και πολλοί άλλοι γερμανοί δηλαδή). Και τότε ήταν που εμφανίστηκε στη πόρτα της ο ολλανδός Erik Wilkenson της εταιρίας Wilca. [ATTACH type="full" width="718px"]228917[/ATTACH] Παραμάσχαλα, ο Erik κουβαλούσε τα σχέδια μιας νέας μίνι φωτογραφικής 16 χιλιοστών τη κατασκευή της οποίας και τελικά ανέθεσε στην akw. Η μικρή προσγειώθηκε στην αγορά ως [URL='http://camera-wiki.org/wiki/Wilca_Automatic']Wilca Automatic[/URL], αλλά το project δεν πήγε καθόλου καλά, με αποτέλεσμα σήμερα μια τέτοια κατασκευή να κατατάσσεται στον κύκλο των σπανιότερων μεταπολεμικών γερμανικών (ή ολλανδικών?) φωτογραφικών. Το 1960 η εταιρία είχε πια χρεοκοπήσει, και οι όποιες προσπάθειες διατήρησής της μέσα από ένα νέο σχήμα ουσιαστικά απέτυχαν. Μετά το 1963 δεν υπήρχε τίποτα πλέον που να έχει σχέση με την όποια AkA ή akw. Σήμερα, με το πρώτο ψάξιμο θα συναντήσουμε συχνά το αντιπροσωπευτικότερο μοντέλο της ξεχασμένης AkA, και αυτό είναι η Akarette II που βλέπουμε εδώ. Μετά από 70 χρόνια όμως η ασθενική επιχρωμίωση συνήθως έχει υποστεί σημαντικές φθορές, ενώ η γενικότερη όχι και τόσο «καλογυαλισμένη» εικόνα της όταν την βλέπουμε από μακριά στα αλήθεια την αδικεί. Δια ζώσης πάλι, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά και αποκαλύπτουν μια πραγματικά συμπαθητική αλλά και στιβαρή κατασκευή. [ATTACH type="full" width="740px"]228918[/ATTACH] Το κλείστρο (της Gauthier) είναι σταθερά προσαρμοσμένο στο σώμα και εμπρός του σε μοντούρα έμπνευσης της εταιρίας προσαρμόζονται εύκολα οι μικροί και χαριτωμένοι διαθέσιμοι φακοί. Επάνω στη φωτογραφική υπάρχουν δύο σκόπευτρα για τους φακούς 50 και 75 χιλιοστών, αλλά υπήρχαν και 35άρηδες, 90άρηδες και άλλοι, για τους οποίους θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί το αντίστοιχο αφαιρούμενο σκόπευτρο επί του «κρύου παπουτσιού». [ATTACH type="full" width="740px"]228919[/ATTACH] Τι είπα νωρίτερα? Μετά το 1963 δεν υπήρχε τίποτα που να θυμίζει την AkA? Αν και προσωρινά κλειστό (?) βλέπω πως το καφέ του [URL='https://www.google.com/maps/place/Πανεπιστήμιο+Ζέπελιν/@47.658125,9.4336186,286m/data=!3m2!1e3!5s0x479b002e1bd96cb3:0xd5f190c4e3124d15!4m15!1m8!3m7!1s0x479b0031e458da25:0x5441747d3172ae7c!2sAKA+Sportsbar!8m2!3d47.6582574!4d9.4345033!10e5!16s%2Fg%2F11cmt137kj!3m5!1s0x479b002e1f78770d:0x5622936e01ce01a1!8m2!3d47.6586849!4d9.4337663!16s%2Fm%2F02yx260?entry=ttu']πανεπιστημίου Zeppelin[/URL] ονομάζεται AKA! [MEDIA=youtube]pCx_2PrGF4U[/MEDIA] [MEDIA=youtube]ob9M4f8nM5k[/MEDIA] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Φωτογραφία - Video
Φωτογραφικός Εξοπλισμός - Παρουσιάσεις
Διάθεση ρετρό
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…