Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Είχα πολλά να ονειρευτώ χθες βράδυ! [Η "σκηνή" του Λος Άντζελες #2]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1058322492" data-attributes="member: 30418"><p><h3>Ηλεκτρικά δαμάσκηνα</h3><p><strong>The Electric Prunes - The Electric Prunes</strong> (Φεβρουάριος/Απρίλιος 1967, Reprise Records)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]161457[/ATTACH]</p><p></p><p><span style="color: Indianred">Τραγούδια</span>: A1 I Had Too Much To Dream (Last Night), A2 Bangles, A3 Onie, A4 Are You Lovin' Me More (But Enjoying It Less), A5 Train For Tomorrow, A6 Sold To The Highest Bidder, B1 Get Me To The World On Time, B2 About A Quarter To Nine, B3 The King Is In The Counting House, B4 Luvin', B5 Try Me On For Size, B6 Tunerville Trolley</p><p><span style="color: Indianred">Μουσικοί</span>: James Lowe (φωνητικά, κιθάρα, οτοάρπ, ντέφι), Mark Tulin (μπάσο, πιάνο, όργανο), Ken Williams (ληντ κιθάρα), James "Weasel" Spagnola (ρυθμική κιθάρα, φωνητικά), Preston Ritter (τύμπανα, κρουστά)</p><p><span style="color: Indianred">Παραγωγή</span>: Dave Hassinger</p><p></p><p>Ηχογραφήθηκε στα <em>American Recording Co., Power House, No.</em> Χόλιγουντ, Καλιφόρνια</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]161458[/ATTACH]</p><p></p><p>Τους <strong>Electric Prunes</strong>, "άρπαξε" από προαστιακό γκαράζ έξω από το Λ.Α., ο άνθρωπος που στα μέσα της δεκαετίας του '60 ήταν υπεύθυνος για τον σπηλαιώδη ήχο των <em>Rolling Stones</em> και δεν μπορούσαν να πιστέψουν την τύχη τους όταν το ηλεκτρονικά εμπλουτισμένο δεύτερο σινγκλ τους, "<strong>I Had Too Much To Dream (Last Night)</strong>" προσγειώθηκε ακριβώς έξω από το Τοπ 10 του Μπίλμπορντ, τον Φεβρουάριο του 1967. Απρόσμενο ήταν και για τον ίδιο τον παραγωγό τους, <strong>Dave Hassinger</strong>, που τους εγκατέστησε αμέσως σ' ένα στούντιο και δημιούργησε ένα ολόκληρο άλμπουμ γύρω από το χιτ.</p><p></p><p>Οι παραισθησιογόνοι υπαινιγμοί του φαζαρισμένου, βουτηγμένου στην αντήχηση σινγκλ δεν είχαν ακόμη πλήρως εμπεδωθεί από το συγκρότημα, πόσο μάλλον από τον <em>Hassinger</em>. «<em><span style="color: Darkorange">Ο Dave πάντα πίστευε ότι θα έπρεπε να είμαστε σαν τους Beatles</span></em>», λέει ο <strong>Mark Tulin</strong>, «<em><span style="color: Darkorange">να κάνουμε ένα τραγούδι βαριετέ, ένα ροκ, μια μπαλάντα... Το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε, ήταν το υλικό 'δικό μας'</span></em>». «<em><span style="color: Darkorange">Δεν υπήρχε τέχνη που να εμπλέκεται</span></em>», επιβεβαιώνει ο ενορχηστρωτής <em>Perry Botkin</em>. «<em><span style="color: Darkorange">Όλοι προσπαθούσαμε να κάνουμε έναν δίσκο που θα αγοράσει το κοινό</span></em>».</p><p></p><p>Το άλμπουμ απέτυχε, με την ευρεία προσέγγισή του, που ήταν πολύ συμβιβασμένη για τους τριπαρισμένους, αλλά και πολύ αινιγματική για τη Μέση Αμερική. «<em><span style="color: Darkorange">Δεν νομίζω ότι σκεφτόμαστε για μας, ότι είμαστε κάτι</span></em>», προσθέτει ο <em>Tulin</em>. «<em><span style="color: Darkorange">Κάναμε μόνο ό,τι κάναμε</span></em>». Και προφανώς έκαναν αυτό που τους υποδείχτηκε, αφού τα πιο ιλιγγιώδη κομμάτια εδώ υπονομεύονται από μια δακρύβρεχτη μπαλάντα, "<strong>Onie</strong>", ένα σαλούν-μπαρ ομαδικό τραγούδι, "<strong>The Toerverville Trolley</strong>" και το ψεύτικο μπαρόκ, "<strong> The King Is In The Counting House</strong>".</p><p></p><p>Αν και το γκρουπ είχε ήδη γράψει και ηχογραφήσει πρωτότυπο υλικό, για το δεύτερο σινγκλ, ο <em>Hassinger</em> κάλεσε δύο εξωτερικές συνθέτριες, τις <strong>Annette Tucker</strong> και <strong>Nancie Mantz</strong>, λόγω αδυναμίας του γκρουπ να γράψει κάτι εμπορικό. Η μπάντα θεώρησε μερικά από τα κομμάτια συμπληρώματα και ο <em>Tulin</em> δήλωσε: «<em><span style="color: Darkorange">Δεν είχαμε ελευθερία στην επιλογή των τραγουδιών μας... και σίγουρα υπάρχουν τραγούδια που πιστεύω ότι δεν ανήκαν στο άλμπουμ...</span></em>».</p><p></p><p>Ευτυχώς, παρόλα αυτά, η ισορροπία εξακολουθούσε να γέρνει ακόμη σε μεγάλο βαθμό, με πρόθεση ή χωρίς, προς την απολαυστική καινοτομία και οι εκτελέσεις τους είχαν τόσες πολλές ιδέες που το αποτέλεσμα ήταν συναρπαστικό. Υπήρχαν αποχρώσεις πρώιμων <em>Floyd</em> στο αλαζονικό "<strong>Are You Lovin' Me More (But Enjoying It Less)</strong>", άφθονη <em>Joe Meek</em> παραξενιά στο "<strong>Sold To The Highest Bidder</strong>" και μια διαπεραστική επίδειξη του <em>Gibson Fuzztone</em> στο "<strong>Get Me To The World On Time</strong>", ένα διαστρικό, με δυνατό ρυθμό, Μπο Ντιντλεϊκό κομμάτι που έδωσε στους <em>Prunes</em> την υψηλότερή τους θέση στο βρετανικό τσαρτ.</p><p></p><p>Η συνέχεια για τους <strong>Electric Prunes</strong> ήταν διαφορετική, με περισσότερη μουσική ελευθερία και το εντυπωσιακό δεύτερο άλμπουμ, <strong><span style="color: Dodgerblue">Underground</span></strong>, που εμφανίστηκε τον Αύγουστο του 1967, με αρκετές πια συνθέσεις της μπάντας, ήταν ένα πιο άμεσο και συνεκτικό σύνολο τραγουδιών, αλλά αυτό μάλλον δεν αρκούσε για να αποφύγουν τον εξοβελισμό στο σκοτάδι...</p><p></p><p>(****1/2, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, shadwell.tripod.com, Mark Paytress)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]161459[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center"><em>Ken Williams, Mark Tulin, James Lowe & Michael "Quint" Weakley / Ken Williams, Mike Gannon, James Lowe, Mark Tulin, Quint</em></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1058322492, member: 30418"] [HEADING=2]Ηλεκτρικά δαμάσκηνα[/HEADING] [B]The Electric Prunes - The Electric Prunes[/B] (Φεβρουάριος/Απρίλιος 1967, Reprise Records) [CENTER][ATTACH=CONFIG]161457._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [COLOR=Indianred]Τραγούδια[/COLOR]: A1 I Had Too Much To Dream (Last Night), A2 Bangles, A3 Onie, A4 Are You Lovin' Me More (But Enjoying It Less), A5 Train For Tomorrow, A6 Sold To The Highest Bidder, B1 Get Me To The World On Time, B2 About A Quarter To Nine, B3 The King Is In The Counting House, B4 Luvin', B5 Try Me On For Size, B6 Tunerville Trolley [COLOR=Indianred]Μουσικοί[/COLOR]: James Lowe (φωνητικά, κιθάρα, οτοάρπ, ντέφι), Mark Tulin (μπάσο, πιάνο, όργανο), Ken Williams (ληντ κιθάρα), James "Weasel" Spagnola (ρυθμική κιθάρα, φωνητικά), Preston Ritter (τύμπανα, κρουστά) [COLOR=Indianred]Παραγωγή[/COLOR]: Dave Hassinger Ηχογραφήθηκε στα [I]American Recording Co., Power House, No.[/I] Χόλιγουντ, Καλιφόρνια [CENTER][ATTACH=CONFIG]161458._xfImport[/ATTACH][/CENTER] Τους [B]Electric Prunes[/B], "άρπαξε" από προαστιακό γκαράζ έξω από το Λ.Α., ο άνθρωπος που στα μέσα της δεκαετίας του '60 ήταν υπεύθυνος για τον σπηλαιώδη ήχο των [I]Rolling Stones[/I] και δεν μπορούσαν να πιστέψουν την τύχη τους όταν το ηλεκτρονικά εμπλουτισμένο δεύτερο σινγκλ τους, "[B]I Had Too Much To Dream (Last Night)[/B]" προσγειώθηκε ακριβώς έξω από το Τοπ 10 του Μπίλμπορντ, τον Φεβρουάριο του 1967. Απρόσμενο ήταν και για τον ίδιο τον παραγωγό τους, [B]Dave Hassinger[/B], που τους εγκατέστησε αμέσως σ' ένα στούντιο και δημιούργησε ένα ολόκληρο άλμπουμ γύρω από το χιτ. Οι παραισθησιογόνοι υπαινιγμοί του φαζαρισμένου, βουτηγμένου στην αντήχηση σινγκλ δεν είχαν ακόμη πλήρως εμπεδωθεί από το συγκρότημα, πόσο μάλλον από τον [I]Hassinger[/I]. «[I][COLOR=Darkorange]Ο Dave πάντα πίστευε ότι θα έπρεπε να είμαστε σαν τους Beatles[/COLOR][/I]», λέει ο [B]Mark Tulin[/B], «[I][COLOR=Darkorange]να κάνουμε ένα τραγούδι βαριετέ, ένα ροκ, μια μπαλάντα... Το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε, ήταν το υλικό 'δικό μας'[/COLOR][/I]». «[I][COLOR=Darkorange]Δεν υπήρχε τέχνη που να εμπλέκεται[/COLOR][/I]», επιβεβαιώνει ο ενορχηστρωτής [I]Perry Botkin[/I]. «[I][COLOR=Darkorange]Όλοι προσπαθούσαμε να κάνουμε έναν δίσκο που θα αγοράσει το κοινό[/COLOR][/I]». Το άλμπουμ απέτυχε, με την ευρεία προσέγγισή του, που ήταν πολύ συμβιβασμένη για τους τριπαρισμένους, αλλά και πολύ αινιγματική για τη Μέση Αμερική. «[I][COLOR=Darkorange]Δεν νομίζω ότι σκεφτόμαστε για μας, ότι είμαστε κάτι[/COLOR][/I]», προσθέτει ο [I]Tulin[/I]. «[I][COLOR=Darkorange]Κάναμε μόνο ό,τι κάναμε[/COLOR][/I]». Και προφανώς έκαναν αυτό που τους υποδείχτηκε, αφού τα πιο ιλιγγιώδη κομμάτια εδώ υπονομεύονται από μια δακρύβρεχτη μπαλάντα, "[B]Onie[/B]", ένα σαλούν-μπαρ ομαδικό τραγούδι, "[B]The Toerverville Trolley[/B]" και το ψεύτικο μπαρόκ, "[B] The King Is In The Counting House[/B]". Αν και το γκρουπ είχε ήδη γράψει και ηχογραφήσει πρωτότυπο υλικό, για το δεύτερο σινγκλ, ο [I]Hassinger[/I] κάλεσε δύο εξωτερικές συνθέτριες, τις [B]Annette Tucker[/B] και [B]Nancie Mantz[/B], λόγω αδυναμίας του γκρουπ να γράψει κάτι εμπορικό. Η μπάντα θεώρησε μερικά από τα κομμάτια συμπληρώματα και ο [I]Tulin[/I] δήλωσε: «[I][COLOR=Darkorange]Δεν είχαμε ελευθερία στην επιλογή των τραγουδιών μας... και σίγουρα υπάρχουν τραγούδια που πιστεύω ότι δεν ανήκαν στο άλμπουμ...[/COLOR][/I]». Ευτυχώς, παρόλα αυτά, η ισορροπία εξακολουθούσε να γέρνει ακόμη σε μεγάλο βαθμό, με πρόθεση ή χωρίς, προς την απολαυστική καινοτομία και οι εκτελέσεις τους είχαν τόσες πολλές ιδέες που το αποτέλεσμα ήταν συναρπαστικό. Υπήρχαν αποχρώσεις πρώιμων [I]Floyd[/I] στο αλαζονικό "[B]Are You Lovin' Me More (But Enjoying It Less)[/B]", άφθονη [I]Joe Meek[/I] παραξενιά στο "[B]Sold To The Highest Bidder[/B]" και μια διαπεραστική επίδειξη του [I]Gibson Fuzztone[/I] στο "[B]Get Me To The World On Time[/B]", ένα διαστρικό, με δυνατό ρυθμό, Μπο Ντιντλεϊκό κομμάτι που έδωσε στους [I]Prunes[/I] την υψηλότερή τους θέση στο βρετανικό τσαρτ. Η συνέχεια για τους [B]Electric Prunes[/B] ήταν διαφορετική, με περισσότερη μουσική ελευθερία και το εντυπωσιακό δεύτερο άλμπουμ, [B][COLOR=Dodgerblue]Underground[/COLOR][/B], που εμφανίστηκε τον Αύγουστο του 1967, με αρκετές πια συνθέσεις της μπάντας, ήταν ένα πιο άμεσο και συνεκτικό σύνολο τραγουδιών, αλλά αυτό μάλλον δεν αρκούσε για να αποφύγουν τον εξοβελισμό στο σκοτάδι... (****1/2, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, shadwell.tripod.com, Mark Paytress) [CENTER][ATTACH=CONFIG]161459._xfImport[/ATTACH] [I]Ken Williams, Mark Tulin, James Lowe & Michael "Quint" Weakley / Ken Williams, Mike Gannon, James Lowe, Mark Tulin, Quint[/I][/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Είχα πολλά να ονειρευτώ χθες βράδυ! [Η "σκηνή" του Λος Άντζελες #2]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…