ΕΙΜΑΙ, ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΜΟΥ;

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ]

Δεν ξέρω αν συμβαίνει και σε εσάς αλλά τις περισσότερες φορές, μόλις κάποιος μου λέει ποιες είναι οι μουσικές που ακούει, έχω άμεσα κάνει και το ψυχογράφημα του. Έχω ψιλοκαταλάβει τις κύριες δομές του χαρακτήρα του , ξέρω περίπου τι να περιμένω σε διαφορετικές φάσεις της ζωής .
Το ποσοστό επιτυχίας μου είναι μεγάλο.
Μπορεί να σας φαίνεται λίγο ακραία αυτή η άποψη αλλά μου συμβαίνει.
Και βέβαια δεν έχει να κάνει με κάποια τρελή ικανότητα μου.
Απλά συμβαίνει.

Οι κολλητοί μου φίλοι ακούνε rock.
Δεν έχω κανέναν φίλο που να ακούει λαϊκά. Μπορεί να είναι και τυχαίο.
Η καλύτερη φίλη μου ακούει rock.
Όλο το παρεάκι είναι από funk μέχρι rock ( με την ευρύτερη μορφή του).
Δένω περισσότερο με τέτοια άτομα.
Και δεν μιλάω μόνο για λόγους αισθητικής αλλά κυρίως για συμπεριφορές.
Είναι κάτι που δεν αφορά για π.χ. κοινά χόμπυ αλλά για ποιο εσωτερικές καταστάσεις.
Δεν ξέρω κατά πόσο σας συμβαίνει;

Τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι με κάποιον που ακούει είδη μουσικής που εγώ δεν ακούω, δεν θα μπορούσαμε να γίνουμε κολλητοί αλλά τόσα χρόνια κάτι τέτοιο δεν έχει προκύψει.

Yπάρχουν παράμετροι που μπορούμε να κουβεντιάσουμε στη συνέχεια.

 

[Stergito]

Αυτό δεν είναι και πανάκεια. Ναι μεν οι πολύ κολλητοί μου είναι ροκάδες με προεκτάσεις προς μουσικές ίδιου ή σχεδόν ίδιου τρόπου σκέψης, αλλά έχω και κάποιους φίλους που ακούνε λαϊκά, ηλεκτρονικές μουσικές κλπ. Μάλιστα τους εκτιμώ και τους σέβομαι πολύ σαν προσωπικότητες.

Πάντως είναι γεγονός ότι τα ακούσματα κάποιου μόλις τον γνωρίζω με προκαταλαμβάνουν ως ένα βαθμό.

Υ.Γ. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι όμως απέχουν γενικά πολύ από αυτό που θα λέγαμε "συνηθισμένο".
Έχουν μεν μια "ροκ" συμπεριφορά, άσχετα αν ακούν άλλες μουσικές.

 

[petros_m]

Δεν ξέρω αν συμβαίνει και σε εσάς αλλά τις περισσότερες φορές, μόλις κάποιος μου λέει ποιες είναι οι μουσικές που ακούει, έχω άμεσα κάνει και το ψυχογράφημα του. Έχω ψιλοκαταλάβει τις κύριες δομές του χαρακτήρα του , ξέρω περίπου τι να περιμένω σε διαφορετικές φάσεις της ζωής .
Το ποσοστό επιτυχίας μου είναι μεγάλο.
Μπορεί να σας φαίνεται λίγο ακραία αυτή η άποψη αλλά μου συμβαίνει.
Και βέβαια δεν έχει να κάνει με κάποια τρελή ικανότητα μου.
Απλά συμβαίνει.

Οι κολλητοί μου φίλοι ακούνε rock.
Δεν έχω κανέναν φίλο που να ακούει λαϊκά. Μπορεί να είναι και τυχαίο.
Η καλύτερη φίλη μου ακούει rock.
Όλο το παρεάκι είναι από funk μέχρι rock ( με την ευρύτερη μορφή του).
Δένω περισσότερο με τέτοια άτομα.
Και δεν μιλάω μόνο για λόγους αισθητικής αλλά κυρίως για συμπεριφορές.
Είναι κάτι που δεν αφορά για π.χ. κοινά χόμπυ αλλά για ποιο εσωτερικές καταστάσεις.
Δεν ξέρω κατά πόσο σας συμβαίνει;

Τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι με κάποιον που ακούει είδη μουσικής που εγώ δεν ακούω, δεν θα μπορούσαμε να γίνουμε κολλητοί αλλά τόσα χρόνια κάτι τέτοιο δεν έχει προκύψει.

Μεσα εισαι, οπως παντα. :ernaehrung004:

 

[kokar]

Σωστός ο Δημήτρης ! :guitarist:

 

[Skakinen]

Δημήτρη άνοιξες εξαιρετικά ενδιαφέρον θέμα!!!
:grinning-smiley-043
Φεύγω για δουλειά τώρα αλλά θα επανέλθω!!!

 

[PanMan]

No i am not.

 

[mdvq]

Δεν ξέρω αν συμβαίνει και σε εσάς αλλά τις περισσότερες φορές, μόλις κάποιος μου λέει ποιες είναι οι μουσικές που ακούει, έχω άμεσα κάνει και το ψυχογράφημα του.

Μμμμμμ.......καπως ετσι ειναι ....αλλλα οχι ακριβως (κατα την γνωμη μου)
Δηλ
1ον) υπαρχουν θαυμασιοι ανθρωποι, που ΔΕΝ ακουν την μουσικη με το δικο μας παθος και ...μανια θα ελεγα.
2ον) και πιο σπουδαιο ειναι οτι καθολου δεν θα ηθελα να με βαζουν στο ιδιο καλαθι με μερικα τυπακια που ακουν ροκ και σπανε οτι βρουνε μπροστα τους.

Και για να εξηγηθω...
Εσυ ειδικα Δημητρη θα με καταλαβεις καλυτερα, επειδη εισαι μοτοσυκλετιστης.
Επειδη εχω μοτοσυκλετα ,παντα ενοιωθα μια συμπαθια και ελξη να κανω παρεα με τους αλλους μοτοσυκλετιστες.
Απο την στιγμη που πηγα σε μια συγκεντρωση και ειδα ποσο καραγκιοζιλικι κυκλοφορει, μακρυα και αγαπημενοι.

Μια απλη θετικη προκαταληψη για οσους συμπασχοντες ,αλλα τιποτα παραπανω

 

[Stergito]

Σωστός ο mdvq. Αυτό το "2ο" που είπες παρέλειψα να το αναφέρω. :grinning-smiley-043

 

[Γιώργος Πολυχρονίδης]

Απαντώντας στον τίτλο του Thread θα πω πως ΝΑΙ είμαι οι μουσικές μου. Μπορεί να είναι περίεργο πως συμφιλιώνονται αντίθετης κουλτούρας μουσικές αλλά γίνεται με τον ίδιο τρόπο που συμφιλιώνονται οι πολλοί εαυτοί που κρύβουμε, μεταξύ τους (κάποιοι βέβαια τους αρνούνται).

Υπάρχει όμως πέρα από την μουσική, μια αισθητική ιδιοσυγκρασία και ιδεολογία που προέρχεται από την ευρύτερη έννοια της ροκ (όχι τόσο με την λογική των 60ς ή 70ς, όσο με την πολιτική/κοινωνική θέση του πανκ (χωρίς τον μηδενισμό του). θεωρώ ότι το μοναδικό μουσικό ρεύμα, από το πρόσφατο παρελθόν, που στέκεται επίκαιρο ακόμα είναι το πανκ λόγω του καυστικού του σχολίου πάνω στην παρακμή της αστικής ζωής έτσι όπως την βιώνουμε σήμερα.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι το πανκ είναι η μουσική που προτιμώ περισσότερο. Κάθε άλλο. Πάντως, ακούγοντας το War/Subvert των Zounds σου έρχεται να πάρεις καμιά μολότωφ και να ξεκινήσεις πόλεμο (ειδικά σήμερα). :violent-smiley-030:

Όπως όλοι σας, έτσι και 'γω επηρρεάζομαι, όταν γνωρίζω κάποιον, από τις μουσικές του προτιμήσεις. Προσπάθώ όμως να δίνω προτεραιότητα στην αγάπη για την μουσική γενικότερα. Ο χρόνος δείχνει τελικά, ότι δεν αρκεί ούτε αυτό για μακροχρόνιες φιλίες.
Χρειάζονται περισσότερα..

 

[McZab]

Μπαααα....Οι μουσικές μου είμαι εγώ περισσότερο...:flipout:
Γιατί αν είμαι οι μουσικές μου πρέπει να είμαι τουλάχιστον σχιζοφρενής. Ενώ αν οι μουσικές μου είναι εγώ τότε μπορώ να το αποδώσω και στη διάθεση κάθε στιγμής.
Δεν ξέρω αν έγινα κατανοητός...?:huh2:

 

[Δημήτρης Ιωάννου]

Εγώ μπορεί να είμαι η μουσική μου.
Δεν απαιτώ όμως με τίποτα να είναι και οι άλλοι

Θεωρώ δε τα παραπάνω (sorry Jim) άλλη μια εκλεπτισμένη μορφή κατηγοριοποίησης και περιθωριοποίησης που μπορεί να μας βολεύει με "άλλοθι" την Μουσική.
Για παράδειγμα εμένα μου στάθηκαν και μου στέκονται άνθρωποι,φίλοι που μουσικά τουλάχιστον δεν έχουμε κοινά,σχεδόν τίποτα.

Τι να τον κάνω τον ψαγμένο,τον ροκά ,τον πολυακουσμένο οταν είναι "κύμβαλο αλαλάζον",κενός συναισθηματικά,τομάρι και ελιτιστής ? Τι να τον κάνω επειδή του αρέσει ο Μότσαρτ,ο Μπετόβεν,οι Αμπα,οι Muse,αμα είναι το μόνο μας κοινό και δεν δίνει δεκάρα για τα υπόλοιπα και τους υπόλοιπους ?

Συγγνώμη αλλά διαλέγω ανθρώπους γι αυτό που είναι και όχι γι αυτό που ακούνε που θα ήθελα να ακούνε..-bye-

 

[Nikos F]

Συγγνώμη αλλά διαλέγω ανθρώπους γι αυτό που είναι και όχι γι αυτό που ακούνε που θα ήθελα να ακούνε

Σωστοοοοό , τώρα αν υπάρχει και μουσική προσέγγιση ακόμη καλύτερα.:guitarist:

 

[Δαμιανός Δημητριάδης]

Αν ο Τζίμης έκανε αυτήν την ερώτηση γύρω από ένα τραπέζι με μεζέδες και ούζα, η απάντηση θα ήταν ανεπιφύλακτα ΝΑΙ, γιατί θα ήταν ένας ακόμη διασκεδαστικός παραλληλισμός (είμαστε ότι τρώμε, όποια ομάδα υποστηρίζουμε κλπ.).

Με την νηφαλιότητα του πληκτρολογίου να μεσολαβεί όμως, τα πράγματα αλλάζουν. Φυσικά δεν είμαι οι μουσικές μου, γιατί απλά οι μουσικές μου είναι πολύ καλύτερες από μένα! :blink: Εδώ οι συνθέτες οι ίδιοι δεν είναι οι μουσικές τους! :flipout: Το έργο Τέχνης συνήθως ξεπερνά το δημιουργό του, επειδή η ίδια η δημιουργία του προϋποθέτει μια ικανότητα υπέρβασης εκ μέρους του δημιουργού.

Και σε ότι αφορά στους φίλους μου, με πολλούς/ες δεν έχουμε καμία συγγένεια στις μουσικές μας προτιμήσεις. Και για ορισμένους η μουσική δεν παίζει σημαντικό ρόλο.

 

[Skakinen]

Κατ’αρχάς θα συμφωνήσω με την βασική θέση του thread, δηλαδή είμαστε ότι μουσική ακούμε , με τον ίδιο τρόπο που είμαστε ότι φοράμε, ότι τρώμε, ότι ταινίες μας αρέσουν κλπ.
Οι προτιμήσεις μας σε οποιοδήποτε τομέα εξωτερικεύουν κάποιες πτυχές της προσωπικότητάς μας με τη σχέση να είναι αμφίδρομη βέβαια!

Οι μουσικές προτιμήσεις μπορούν (ως ένα βαθμό) να συσχετιστούν με το γενικότερο επίπεδο κουλτούρας και καλλιέργειας κάποιου. Για να μιλήσω με κάποια ακραία και σχηματικά παραδείγματα , το θεωρώ στατιστικά ελάχιστα πιθανό να συνυπάρχει σε κάποιον το ενδιαφέρον για την Σάσα Μπάστα (οπτικό …ίσως) παράλληλα με το ενδιαφέρον για τον Καστοριάδη ή τον Fellini.
Από τα 100 άτομα που θα διασκεδάζουν στην Άννα Βίσση δύσκολα μπορώ να φανταστώ περισσότερους από 10-20 που θα αγοράσουν ένα βιβλίο φιλοσοφίας ή κοινωνιολογίας ή που θα παρακολουθήσουν ταινία ευρωπαϊκού κινηματογράφου.
Αντίθετα από τους 100 του Μεγάρου Μουσικής ή της Λυρικής ή μιας jazz συναυλίας το ποσοστό θα είναι αισθητά υψηλότερο.
Μπορεί να ακούγεται ελιτίστικο( με την κακή έννοια) και ρατσιστικό αλλά είναι η πραγματικότητα. Κατηγοριοποίηση δεν σημαίνει απαραίτητα και περιθωριοποίηση αγαπητέ Δημήτρη Ιωάννου.
Εκεί όμως που δεν δέχομαι ότι υπάρχει συσχέτιση είναι στο τι μουσική ακούει (ή δεν ακούει ) κάποιος (και στη γενικότερη κουλτούρα του) και στο τι είδους άνθρωπος είναι.
Όλοι μας έχουμε γνωρίσει ανθρώπους ακαλλιέργητους ή με χαμηλό επίπεδο κουλτούρας οι οποίοι όμως είναι καλοί άνθρωποι με ηθικές αρχές,αξιοπρέπεια,σοβαρότητα.
´Όπως ισχύει και το αντίθετο δηλαδή από ανθρώπους με υψηλή κουλτούρα να βλέπουμε συμπεριφορές ανήθικες,αναξιοπρεπείς κλπ.
Για να δώσω και ένα αρκετά σχηματικό παράδειγμα ας σκεφτούμε τι μουσικό υπόβαθρο είχαν πολλοί από τους διαπράξαντες θηριωδίες στον Β´ παγκόσμιο πόλεμο, πόσος Bach,Beethoven ,Brahms κυλούσε στο αίμα τους.
Δυσκολεύομαι επίσης να δεχτώ την μουσική ως δυνάμενη να διαμορφώσει το ηθικό υπόβαθρο κάποιου (βλέπε και Bruno Walter –Περί της ηθικής δύναμης της μουσικής ,εκδ.ΡΟΕΣ) αλλά αυτό είναι άλλο θέμα…

Όπως άλλα ενδιαφέροντα θέματα, με δεδομένο ότι είμαστε η μουσική που ακούμε, είναι:
ΓΙΑΤΙ ακούμε τη μουσική που ακούμε και όχι κάποια άλλη;
ΓΙΑΤΙ ακούμε μουσική;
ΓΙΑΤΙ κάποιοι άνθρωποι (λίγοι) δεν έχουν την ανάγκη να ακούσουν μουσική;

 

[Stergito]

Νομίζω ότι ο Δαμιανός μας έπιασε όλους αδιάβαστους... :grinning-smiley-043

 

[Dimosthenis]

Δ Μανωλάκο νομιζω οτι ειναι πολύ μεγαλη υπερβολή τετοια σκεψη.
Θα συμφωνησω περισσότερο με τον Δ Ιωάννου και τον Δαμιανό και θα προσθαισω οτι οι αναγκες ενος ανθρωπου ειναι πολλες (οχι μονο η μουσική) επομενως οι ανθρωποι που συναναστρεφόμαστε και τα βρισκουμε μαζί τους (καθως φίλοι ειναι λιγότεροι απ τα δακτυλα του ενος χεριου) επιλέγονται βασει πολύ περισσοτέρων κριτηρίων.

 

[Σπύρος Σούρλας]

Οι μουσικές μου προτιμήσεις διαμορφώνονται απο τον ´χρόνο που κυλά´,απο την ευρύτητα τών ακουσμάτων μου ,απο τα ´μουσικά σπέρματα´που υπήρξαν σε πολύ μικρότερες ηλικίες,απο την διάθεση τής στιγμής,απο την φάση ζωής που περνώ.
Σαφώς και δεν είμαι η μουσική μου.Οι κολλητοί μου δεν ακούν τα ίδια με μένα και ούτε το απαίτησα ποτέ σάν δείγμα ´φιλίας και πίστης´.Ομως έκανα και κολλητούς μέσα απο τα κοινά μουσικά ακούσματα.Το κριτήριο όμως ήταν οι άνθρωποι και η μουσική η αφορμή.
Πιστευω οτι η μουσική δεν είναι τρόπος ζωής τουλάχιστον για τούς πιό μεγάλους .Αποτελεί όμως ένα λιμάνι άλλοτε ανεμοδαρμένο και άλλοτε απάνεμο.
Η μουσική δεν μάς αλλάζει.Μάς δίνει την ευκαιρία για αναθεωρήσεις ,ναί,μάς υποδεικνύει το ιδεατό,πιθανώς,μάς δίνει την ευκαιρία να διευρύνουμε τον τρόπο θέασης τού κόσμου,ίσως,αλλά μάς δίνει και την ευκαιρία να εκφραζόμαστε και σε άλλους τομείς τής ζωής μας το ίδιο ειλικρινά και πιό συναισθηματικά όπως όταν ακούμε την μουσική που μάς αρέσει.
Δεν είμαι ρόκ γιατί η ζωή μου δεν είναι ρόκ πιά.Στιγμές μόνον θα μπορούσα να γίνω πάνκ(Γιώργο Πολυχρονίδη πολύ ωραίο το σχόλιο περί punk).
Eίμαι τζαζεμένος κλασσικός,με punk πινελιές και ρόκ μνήμες.Χάλια έ??
Y.Γ.:flipout: :flipout:
Ξεχασα τον Μητροπάνο.-bye-

 

[Skakinen]

Re: Απάντηση: ΕΙΜΑΙ, ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΜΟΥ;

Δ Μανωλάκο νομιζω οτι ειναι πολύ μεγαλη υπερβολή τετοια σκεψη.
Θα συμφωνησω περισσότερο με τον Δ Ιωάννου και τον Δαμιανό και θα προσθαισω οτι οι αναγκες ενος ανθρωπου ειναι πολλες (οχι μονο η μουσική) επομενως οι ανθρωποι που συναναστρεφόμαστε και τα βρισκουμε μαζί τους (καθως φίλοι ειναι λιγότεροι απ τα δακτυλα του ενος χεριου) επιλέγονται βασει πολύ περισσοτέρων κριτηρίων.

Εννοείται ότι οι ανάγκες μας είναι πολλές και η μουσική δεν είναι κριτήριο για να συναναστραφούμε κάποιον αλλά το τι ακούμε σαφώς μας προσδιορίζει.

Μάλλον δεν αντιλαμβανόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο το τί σημαίνει ''είμαι η μουσική που ακούω''.
Δεν είμαι ΜΟΝΟ η μουσική που ακούω βέβαια , είμαι και άλλα πράγματα , αλλά ένα μέρος μας προσδιορίστηκε,προσδιορίζεται και θα προσδιορίζεται από το τι ακούμε κατά καιρούς. Είναι δυναμική και όχι στατική η ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗ όπως ισχύει με όλα τα ερεθίσματα που προσλαμβάνουμε , τα φιλτράρουμε και μας ασκούν κάποια επίδραση.

:smile: :smile: :smile:

 

[Δημήτρης Ιωάννου]

Eίμαι τζαζεμένος κλασσικός,με punk πινελιές και ρόκ μνήμες.Χάλια έ??
Y.Γ.:flipout: :flipout:
Ξεχασα τον Μητροπάνο.-bye-

Μάλλον εγώ είμαι πιο χάλια..
Τζαζεμένος κλασσικοπόπ ,με ροκ πινελιές και μιούζικαλ/techno μνήμες.! Εε?:2thumb22sup: :flipout:

Υ.Γ. Ξέχασα την Αννούλα-bye-

Y.Γ.2.Μου την θύμισε ο φίλος Skakinen,τοποθετώντας με στα 10-20 άτομα που "ξεχωρίζουν" από τα 100 που την ακούνε..:SFGSFGSF:

 

[Γιώργος Κυριακαράκος]

Απάντηση: Re: ΕΙΜΑΙ, ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΜΟΥ;

Μπαααα....Οι μουσικές μου είμαι εγώ περισσότερο...:flipout:
Γιατί αν είμαι οι μουσικές μου πρέπει να είμαι τουλάχιστον σχιζοφρενής. Ενώ αν οι μουσικές μου είναι εγώ τότε μπορώ να το αποδώσω και στη διάθεση κάθε στιγμής.
Δεν ξέρω αν έγινα κατανοητός...?:huh2:

Αυτά λέμε στους εαυτούς μας για να μας έρχετε καλύτερα...