ΕΙΜΑΙ, ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΜΟΥ;

[Σπύρος Σούρλας]

Αλλο κουλτουριάρης άλλο πολιτισμένος.Ο πολιτισμός έχει να κάνει με τον ´τρόπο τού βίου´και όχι με τίς γνώσεις ,τήν πληροφορία ,τήν ´άποψη´.Η κουλτούρα πολλές φορές συνοδεύεται απο μιά επιφανειακή θεώρηση τών πραγματων και οδηγεί τον άνθρωπο στο να ξεχνά την ουσιαστική καλλιέργεια τού εαυτού του.
Τυπικό παράδειγμα οι περισσότεροι Ελληνες διανοούμενοι πού αναμασανε τετριμμένες ξένες ´πληροφορίες´φουσκώνοντας σαν γαλοπούλες και στην πραγματικότητα αναζητούν μόνον επιδοτήσεις.Οπως βέβαια και η νέα Γαλλική σχολή φιλοσοφίας που εχει καταντήσει ´φιλοσοφία τής υποταγής´
Πιθανώς επειδή αρχίζω και μεγαλώνω δυσκολεύομαι να καταλάβω τι σημαίνει ρόκ τρόπος ζωής.Υποθέτω οτι εμπεριέχει την αμφισβήτηση σε βασικές αξίες τού αστικού και μικροαστικού ζήν.Οποιος θεωρεί ότι έχει υπερβεί αυτόν τόν τρόπο απο τούς συνομιλητές ,υποχρεούμαι να το δεχτώ...........
Εάν λοιπόν η τέχνη γενικώς μάς μετατρέπει σε ´κουλτουριάρηδες´μάς προσφέρει μόνον αλαζονεία.Εάν συντελεί στον πολιτισμό μας τότε αποκτά σημαντική αξία.
Δεν είμαστε ,κατά την γνώμη μου ,ούτε οι μουσικές μας ουτε οι άλλες προτιμήσεις μας.Είμαστε οι σχέσεις μας.Η δυτική σκέψη αποθέωσε την ατομικότητα και παραγέμισε τον άνθρωπο με εξωτερικά γνωρίσματα ξεχνώντας τον ´μέσα εαυτό´.Και βέβαια υποτίμησε βαθύτατα την έννοια τής προσωπικής σχέσης δηλαδή τής υπάρξεως μέσω ΚΑΙ τού άλλου.

Τι σχέση έχουν τα παραπάνω με το αρχικό thread??Για μένα μεγάλη ,για άλλους πιθανώς καμιά.

 

[christos]

Ωραιες σκεψεις αγαπητε Σ.Σ.

 

[christos]

:AFADF0: διπλο ποστ sorry

 

[Μ.Τζωρτζάκης - MTZ audio]

....χμ πολύ καλό θέμα (σαν θέμα )
....ομως πιστεύω οτι είναι λίγο δύσκολο να οδηγηθεί κανείς σε ασφαλές συμπέρασμα για τον συνολικό ψυχισμό του απο τίς μουσικές που ακούει ...
Κι αν ακούει παραπάνω απο 4-5 είδη μουσικής ..? ->..μήπως είναι ενας χλυαρός αναποφάσιστος ..? ->ή ένας υποψήφιος σχιζοφρενής ?
Κι αν οπως περνούν τα χρόνια αλλάζει ακούσματα και προτιμήσεις ...? (και φυσικά αυτό δεν συνεπάγεται οτι αλλάζει και σάν άνθρωπος ....γιατί για να γίνει αυτό θέλει πολλά τέρμενα [κι οχι μόνον] ....μάλλον κάνει μερικά fine tunings - ή μπορεί και να δημιουργεί μιά μάσκα ή ένα κρυσφήγετο απο τήν συνείδησή του )

Οπότε , μάλλον , τι περισσότερες φορές ΨΑΧΝΕΙ , χωρίς να ξέρει τι θα βρεί ή αν θα το βρεί , συνεχίζει όμως το ψάξιμο γιατί κάποτε θυμάται (αμυδρά) οτι κάτι μέσα του ΘΑ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙ ΑΜΕΣΩΣ μόλις το νοιώσει.

Τώρα σχετικά με τούς φίλους :
Συνήθως τούς φίλους τούς διαλέγουμε (και μάς διαλέγουν ) - ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟ να αποτελεί τον κανόνα τής φιλίας ή ενδειξη ορισμού τής φιλίας.
Αυτή λοιπόν η "διαλογή" περιλαμβάνει σίγουρα ΠΟΛΛΑ ΚΟΙΝΑ ΣΗΜΕΙΑ ..οπότε θα ήταν τουλάχιστον παράξενο να μήν υπήρχαν ΚΟΙΝΑ ΣΗΜΕΙΑ τα οποια να αφορούν στα συγχρονα-συγχρονισμένα ενδιαφέροντά μας
Ομως κανείς δέν αποκλείει φιλίες ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΑΙΔΕΥΟΥΝ ΑΥΤΙΑ και ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΟΙΝΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ - ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ....πιθανά γιατί κατά βάθος αναπτύσσεται μιά τεράστια "κόντρα" εγωϊσμών που αν καταφέρει να αντέξει και συγχρόνως ωριμάζοντας (μέσα απο τήν πάλη ) ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ μάλλον τήν τέλεια ανιδιοτελή φιλία , χωρίς συνδετικούς κρίκους κοινών ενδιαφερόντων . "κουλτούρας" κλπ , μάλλον πρόκειται για μιά συμπληρωματική σχέση που θα ισσοροπήσει αμφότερους αντί να ενισχυσει ΜΟΝΟ ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ

Μπορεί και οχι βέβαια , ολα μέσα στο μυαλό μας ειναι ή οχι...?

 

[Δαμιανός Δημητριάδης]

Δεν είμαστε ,κατά την γνώμη μου ,ούτε οι μουσικές μας ουτε οι άλλες προτιμήσεις μας.Είμαστε οι σχέσεις μας.Η δυτική σκέψη αποθέωσε την ατομικότητα και παραγέμισε τον άνθρωπο με εξωτερικά γνωρίσματα ξεχνώντας τον ´μέσα εαυτό´.Και βέβαια υποτίμησε βαθύτατα την έννοια τής προσωπικής σχέσης δηλαδή τής υπάρξεως μέσω ΚΑΙ τού άλλου.

Γιατί ζωή είναι οι άλλοι και ζωή είναι όταν οι άλλοι σ' ακουμπάν κι όταν γυρνούν προς εσένα και τα σώματα των ανθρώπων.

Γ. Χειμωνάς, Μυθιστόρημα​

Όπως μας διδάσκουν ακόμη και οι πιο κοσμικές ανθρώπινες επιστήμες, ο άλλος, το βλέμμα του άλλου, είναι που καθορίζει και διαμορφώνει εμάς. Εμείς (όπως δεν καταφέρνουμε να ζήσουμε χωρίς να τρώμε ή χωρίς να κοιμόμαστε), δεν μπορούμε να καταλάβουμε ποιοι είμαστε χωρίς το βλέμμα και την ανταπόκριση του άλλου.

Ουμ. Έκο, Όταν έρχεται ο άλλος στο προσκήνιο.​

Κι όμως Σπύρο, παραμένω σκεπτικιστής. :chinscratch:

 

[Σπύρος Σούρλας]

Παρήγορο που ο Εκο ασχολείται με την σχέση.Κατι έμαθε τελικά απο την Ελληνική Γραμματεία......

 

[Γιώργος Κουν.]

ΕΙΜΑΙ, ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΜΟΥ;
Ναι.
Πότε Βούδας, πότε Κούδας,
πότε Ιησούς και Ιούδας
(με την καλή έννοια :worshippy: )

 

[ΚΥΡΙΤΣΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ]

Γενικά συμφωνώ με τον Lepton. Ανασκαλεύοντας το παρελθόν, στην πρώτη 10ετία της ζωής μου δεν είχα μουσικά ερεθίσματα, μετά τα μέσα της 2ης με γοήτευε η ροκ, όχι μόνο λόγω επαναστατικότητας αλλά και πιθανά γιατί ήταν απαγορευμένη (συμμαθητής μου έφαγε 4ήμερη αποβολή στην Ε γυμνασίου γιατί φορούσε καμπάνα παντελόνι και άκουγε ροκ, ήταν γενικά μπήτλις). Τρίτη 10ετία σπουδές, πολύ ενασχόληση σχεδόν αποκλειστική ενασχόληση με την ροκ αλλά κριτική προσέγγιση. Στρατός, άκριτη ενασχόληση με την ροκ, αλλά δειλά δειλά και με blues, jazz. Ξεκίνημα καρριέρας, προσαρμογή? στο σύστημα γενικά, με γοητεύει η jazz. Απο κεί και μετά μπαίνει σιγά σιγά και η κλασική στην ζωή μου όπως και η Βυζαντινή. Με τους πραγματικούς φίλους μου δεν είμαστε τακτικοί στην παρέα, αλλά αδιάλλειπτοι. Συνεχίζω να είμαι περίεργος με οτιδήποτε καινούριο (το θεωρώ θετικό), κάνω παρέα με εντελώς ασύμβατα άτομα με μένα και αυτό μου αρέσει γιατί μαθαίνω καινούρια πράγματα. Δεν θεωρώ απαραίτητο να είμαστε συμβατοί για να κάνουμε παρέα. Επίσης την μουσική την θεωρώ μάλλον μέσο απόλαυσης παρά τρόπο συμπεριφοράς. Βέβαια είναι διαφορετικά τα βιώματα στο Λονδίνο σε ηλικία νεαρή, στη Θεσ/νίκη αργότερα και μετά στην Λάρισα.Εχω γνωρίσει ανθρώπους που κουρασμένοι απο την δουλειά στα χωράφια τα βράδυα γεμάτοι ζωή να γλεντάνε με κλαρίνα και να είναι ντόμπροι και φιλόξενοι. Εχω γνωρίσει πολλά κουμάσια με μανδύα ροκ (άκουσμα, ζωή κλπ) που τους σιχάθηκα, δεν υποννοώ κανένα συνειρμό.
Τελικά δεν θα έκρινα έναν άνθρωπο απο τα ακούσματά του, παρά μόνον απο την νοοτροπία του.

 

[Σπύρος Σούρλας]

Βρέ Βαγγέλη μιά και αναφέρθηκες στην Βυζαντινή γιατί δεν ανοίγεις καμιά κουβέντα.???Μπάς και ανοίξουν τα ματάκια μας??Οχι τίποτα άλλο,αλλά τα δυό ακορντα πολλών Δυτικών τραγουδιών ,μοιαζουν με νηπιακά γυμνάσματα τής Βυζαντινής.

 

[Δημήτρης Ιωάννου]

Απάντηση: Re: ΕΙΜΑΙ, ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΜΟΥ;

Γενικά συμφωνώ με τον Lepton. Ανασκαλεύοντας το παρελθόν, στην πρώτη 10ετία της ζωής μου δεν είχα μουσικά ερεθίσματα, μετά τα μέσα της 2ης με γοήτευε η ροκ, όχι μόνο λόγω επαναστατικότητας αλλά και πιθανά γιατί ήταν απαγορευμένη (συμμαθητής μου έφαγε 4ήμερη αποβολή στην Ε γυμνασίου γιατί φορούσε καμπάνα παντελόνι και άκουγε ροκ, ήταν γενικά μπήτλις). Τρίτη 10ετία σπουδές, πολύ ενασχόληση σχεδόν αποκλειστική ενασχόληση με την ροκ αλλά κριτική προσέγγιση. Στρατός, άκριτη ενασχόληση με την ροκ, αλλά δειλά δειλά και με blues, jazz. Ξεκίνημα καρριέρας, προσαρμογή? στο σύστημα γενικά, με γοητεύει η jazz. Απο κεί και μετά μπαίνει σιγά σιγά και η κλασική στην ζωή μου όπως και η Βυζαντινή. Με τους πραγματικούς φίλους μου δεν είμαστε τακτικοί στην παρέα, αλλά αδιάλλειπτοι. Συνεχίζω να είμαι περίεργος με οτιδήποτε καινούριο (το θεωρώ θετικό), κάνω παρέα με εντελώς ασύμβατα άτομα με μένα και αυτό μου αρέσει γιατί μαθαίνω καινούρια πράγματα. Δεν θεωρώ απαραίτητο να είμαστε συμβατοί για να κάνουμε παρέα. Επίσης την μουσική την θεωρώ μάλλον μέσο απόλαυσης παρά τρόπο συμπεριφοράς. Βέβαια είναι διαφορετικά τα βιώματα στο Λονδίνο σε ηλικία νεαρή, στη Θεσ/νίκη αργότερα και μετά στην Λάρισα.Εχω γνωρίσει ανθρώπους που κουρασμένοι απο την δουλειά στα χωράφια τα βράδυα γεμάτοι ζωή να γλεντάνε με κλαρίνα και να είναι ντόμπροι και φιλόξενοι. Εχω γνωρίσει πολλά κουμάσια με μανδύα ροκ (άκουσμα, ζωή κλπ) που τους σιχάθηκα, δεν υποννοώ κανένα συνειρμό.
Τελικά δεν θα έκρινα έναν άνθρωπο απο τα ακούσματά του, παρά μόνον απο την νοοτροπία του.

Συμφωνούμε κ.Κυρίτση..
Απλά αυτά που γράφετε-πολύ σωστά- δεν έχουν κανένα κοινό με του Lepton..