Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Εκτέλεση προς αποφυγή...
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="McZab" data-source="post: 179950" data-attributes="member: 731"><p>Το 2007 είναι έτος που σημαδεύει την 50η επέτειο από τη Συνθήκη της Ρώμης που υπογράφτηκε το 1957 και ορίζει το ξεκίνημα της Ευρωπαικής Οικονομικής Κοινότητας (Ε.Ο.Κ.). Στον εορτασμό περιλαμβάνονται διάφορες εκδηλώσεις μεταξύ των οποίων και η εκτέλεση της 9ης Συμφωνίας του Beethoven (που είναι επισήμως ο ύμνος της Ε.Ε.) από την Luxembourg Philharmonic Orchestra υπό την διεύθυνση του Emmanuel Krivine την οποία χθες μετέδωσε η ΕΤ1 γύρω στις 12 το βράδυ.</p><p>Κατ' εμέ ήταν η πλέον αδιάφορη και κακή εκφραστικά εκτέλεση που έχω ακούσει. Το θέμα φυσικά δεν είναι η τεχνική αρτιότητα της ορχήστρας, η οποία σε αυτά τα επίπεδα σπανίως μπορεί να αμφισβητηθεί, αλλά τα εκφραστικά μέσα που προσφέρει ο μαέστρος.</p><p>Βασικότερο μειονέκτημα λοιπόν ήταν η χρήση του ρυθμού και η ερμηνεία του allegro. Ο ρυθμός ήταν τόσο γρήγορος που σε έκανε να μην μπορείς να συγκεντρωθείς στις φράσεις αφού πριν νιώσεις την μία, έφτανε η άλλη και αυτό συνεχιζόταν με καταιγιστικό ρυθμό. Το πρώτο (και αργότερα το δεύτερο) μέρος είχαν μεταβληθεί σε χαζοχαρούμενα (όχι χαρούμενα) χορευτικά κομματάκια θυμίζοντας αντί της Οδής στη Χαρά, Οδή στην ελαφρότητα.</p><p>Το δεύτερο σημαντικό ατόπημα ήταν η απίστευτη αντίθεση μεταξύ των forte και piano τα οποία νόμιζες ότι δεν είχαν ενδιάμεση κατάσταση και στα οποία η ορχήστρα μεταπηδούσε όχι προοδευτικά αλλά δίνοντάς σου χαστούκια. Ή τέρμα το γκάζι ή τέρμα το φρένο...</p><p>Καθώς o Beethoven στην 9η παίζει ακριβώς με τα δυο αυτά χαρακτηρηστικά, τον ρυθμό και τις εναλλαγές των εντάσεων, για να αποδώσει τα συναισθήματα οι απαιτήσεις μια ορχήστρας επάνω σε αυτά είναι τεράστιες και η γραμμή που χωρίζει την επιτυχημένη ερμηνεία από την αποτυχημένη είναι πάρα πολύ λεπτή , ο Krivine διάλεξε έναν δρόμο επικίνδυνο ο οποίος πιστεύω τον οδήγησε σε αδιέξοδο. Προτίμησε να ξεχωρίσει από τις "κλασσικές" ερμηνείες με τρόπο που δεν του βγήκε και μετέτρεψε το μεγαλύτερο (ίσως) έργο της κλασσικής μουσικής σε βαρετό και κουραστικό μαρτύριο.</p><p>Διαλέγω τις αθάνατες ερμηνείες των Klemperer (Philarmonia Orchestra) και Karajan (Berliner Phil.) και σας εύχομαι καλή Πρωτομαγιά ακούγοντας την πρώτη για να ισίωσει το αυτάκι μου...:ears:</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="McZab, post: 179950, member: 731"] Το 2007 είναι έτος που σημαδεύει την 50η επέτειο από τη Συνθήκη της Ρώμης που υπογράφτηκε το 1957 και ορίζει το ξεκίνημα της Ευρωπαικής Οικονομικής Κοινότητας (Ε.Ο.Κ.). Στον εορτασμό περιλαμβάνονται διάφορες εκδηλώσεις μεταξύ των οποίων και η εκτέλεση της 9ης Συμφωνίας του Beethoven (που είναι επισήμως ο ύμνος της Ε.Ε.) από την Luxembourg Philharmonic Orchestra υπό την διεύθυνση του Emmanuel Krivine την οποία χθες μετέδωσε η ΕΤ1 γύρω στις 12 το βράδυ. Κατ' εμέ ήταν η πλέον αδιάφορη και κακή εκφραστικά εκτέλεση που έχω ακούσει. Το θέμα φυσικά δεν είναι η τεχνική αρτιότητα της ορχήστρας, η οποία σε αυτά τα επίπεδα σπανίως μπορεί να αμφισβητηθεί, αλλά τα εκφραστικά μέσα που προσφέρει ο μαέστρος. Βασικότερο μειονέκτημα λοιπόν ήταν η χρήση του ρυθμού και η ερμηνεία του allegro. Ο ρυθμός ήταν τόσο γρήγορος που σε έκανε να μην μπορείς να συγκεντρωθείς στις φράσεις αφού πριν νιώσεις την μία, έφτανε η άλλη και αυτό συνεχιζόταν με καταιγιστικό ρυθμό. Το πρώτο (και αργότερα το δεύτερο) μέρος είχαν μεταβληθεί σε χαζοχαρούμενα (όχι χαρούμενα) χορευτικά κομματάκια θυμίζοντας αντί της Οδής στη Χαρά, Οδή στην ελαφρότητα. Το δεύτερο σημαντικό ατόπημα ήταν η απίστευτη αντίθεση μεταξύ των forte και piano τα οποία νόμιζες ότι δεν είχαν ενδιάμεση κατάσταση και στα οποία η ορχήστρα μεταπηδούσε όχι προοδευτικά αλλά δίνοντάς σου χαστούκια. Ή τέρμα το γκάζι ή τέρμα το φρένο... Καθώς o Beethoven στην 9η παίζει ακριβώς με τα δυο αυτά χαρακτηρηστικά, τον ρυθμό και τις εναλλαγές των εντάσεων, για να αποδώσει τα συναισθήματα οι απαιτήσεις μια ορχήστρας επάνω σε αυτά είναι τεράστιες και η γραμμή που χωρίζει την επιτυχημένη ερμηνεία από την αποτυχημένη είναι πάρα πολύ λεπτή , ο Krivine διάλεξε έναν δρόμο επικίνδυνο ο οποίος πιστεύω τον οδήγησε σε αδιέξοδο. Προτίμησε να ξεχωρίσει από τις "κλασσικές" ερμηνείες με τρόπο που δεν του βγήκε και μετέτρεψε το μεγαλύτερο (ίσως) έργο της κλασσικής μουσικής σε βαρετό και κουραστικό μαρτύριο. Διαλέγω τις αθάνατες ερμηνείες των Klemperer (Philarmonia Orchestra) και Karajan (Berliner Phil.) και σας εύχομαι καλή Πρωτομαγιά ακούγοντας την πρώτη για να ισίωσει το αυτάκι μου...:ears: [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Εκτέλεση προς αποφυγή...
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…