Ενας Συναισθηματικός Βάνδαλος.

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

The Magnetic Fields: 69 Love Songs (Merge, 3XCD, 1999)


ο Dean (Robert Christgau), πολύ προσφυώς, τον έχει παρομοιάσει με έναν Αρειανό που θέλησε να γράψει μουσική country αφού διάβασε γι αυτήν στο New Grove Dictionary of Music αλλά…δεν έτυχε να έχει στη διάθεσή του κιθάρες.
Στην πραγματικότητα, το βασικό 'όπλο' του είναι ένα casio, ένα πάμφθηνο παιδικό πληκτροφόρο-παιχνίδι της πεντάρας.
Το κόστος των πρώτων άλμπουμ του δεν ξεπερνούσε τα 450 (!) δολάρια - όχι ότι τώρα είναι σημαντικά μεγαλύτεερο.

Ο Stephin Merritt, η Ψυχή των Magnetic Fields, είναι στην πραγματικότητα ένας βάνδαλος: ενας εκκεντρικός δανδής, χαμηλόφωνος μαζί και επικός, συνεσταλμένος και μεγαλόστομος, σχεδόν αφόρητα προσωπικός, ενδόμυχος και οικείος. Τραγουδάει περίπου σαν να διηγείται - με μιά μονότονη, ένρινη φωνή μοιάζει να διακονεί σελίδες από το προσωπικό του ημερολόγιο. Τα τραγούδια του είναι κάτι ανάμεσα σε κυνικές δημόσιες εξομολογήσεις και εγχειρίδια μισανθρωπίας, πασαλειμμένα εδώ κι εκεί με τις δαχτυλιές του kitsch, το ίδιο ευεπίφορα στη μελαγχολία και στο θυμό, στην ειρωνεία και στο πάθος: μιά παρακμή που είναι ταυτόχρονα χαρούμενη και τραγική, μιά πολυεστιακή ματιά πάνω στην ανθρώπινη ψυχή ανελέητα διεισδυτική.
Το άλμπουμ είναι ένα φοβερό κατόρθωμα από κάθε άποψη. Η μελωδική αποτελεσματικότητα των τραγουδιών του είναι τρομαχτική με όποια ρούχα κι αν αποφασίσει κάθε φορά να τα ντύσει (country, gospel, jazz, cabaret, surf pop, music hall, folk μπαλάντα).



Ισως ο σημαντικότερος ποπ δίσκος της τελευταίας εικοσαετίας.

 

[ecodrifter]

Μεγαλος τραγουδοποιος με μοναδικη αισθηση γλυκοπικρου χιουμορ που δεν ξερεις αν πρεπει να κλαψεις ή να γελασεις.
Τους ειχα δει live πριν βγαλουν αυτο το αλμπουμ και ηταν σε αναζητηση νεας ταυτοτητας. Επαιζαν θυμαμαι σχεδον ακουστικα και ηταν υποτονικοι σε βαθμο που ειχα απογοητευτει (ήμουν αλλου τοτε!). Μετα κυκλοφορησε το 69 Love songs βεβαια που μπορει να συγκριθει με οτιδηποτε εχει γραφτει στην ιστορια της ποπ, χωρις να ειναι ακριβως η ποπ οπως την εχουμε στο μυαλο μας, ειναι ενα δικο του, προσωπικο ιδιωμα

Να πω μονο οτι εχει διαφορα side-projects και συστηνω ανεπιφυλακτα τους Future Bible Heroes που εκει προσεγγιζει περισσοτερο την mainstream pop.

 

[Κάλλη Συνοδινού]

Στα τρία CDs ο κρυμμένος θησαυρός είναι ο ορυμαγδός των συναισθημάτων που ξεχειλίζουν από τους στίχους.
Η μουσική είναι μόνο το ένα μέρος από ένα μαγικό καλειδοσκόπιο, χρειάζονται όλες, μα όλες οι ασθήσεις για να φτάσεις στο βάθος ενός δίσκου που εκ πρώτης όψεως είναι ένα "απλοϊκό και ευχάριστο" άκουσμα.

 

[ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ]

Εγώ πάλι σαν κλασικός "μυρωδιάς" που είμαι, γνωρίζω τους Magnetic Fields από τις εκπομπές που γίνονται live στο σπίτι μου, που είχα την τιμή δηλαδή να βγαίνουν από το σπίτι μου!
Συνήθως όταν έμπαινε ήμουν στην τρίτη προς τέταρτη μπύρα!(καλό αυτό!)
Τώρα που τον βλέπω στον διαδίκτυο ομολογώ ότι έχει πολύ ενδιαφέρον ως τύπος!(Παρανοϊκή καλλιτεχνική φιγούρα)
Ευτυχώς πλέον θα χουμε πάρα πολύ καιρό για να ακούμε ολοκληρωμενα δίσκους....

 

[grio]

Κώστα, όπως σου ξαναείπα οι Magnetic Fields μου είναι συμπαθείς, συνθετικά αλλά και εκτελεστικά. Δεν ξέρω αν πράγματι το άλμπουμ είναι φοβερό κατόρθωμα, εκείνο που είναι σίγουρο είναι ότι ανήκει στους δίσκους που άφησαν ήδη το στίγμα τους και θα μνημονεύεται όταν κάποιος αναφέρεται σε αυτούς.

 

[by proxy]

Χμμμ ...so this is what they call music these days ?
Pass

 

[ecodrifter]

Μετρουν εικοσι χρονια (και βαλε), δεν τους λες και συγχρονους!
Αλλα εχουν επηρρεασει πολυ τους νεους.
Εχουν αυτο το απροβλεπτο που παραπεμπει σε απειρα ακουσματα και δεν ειναι τυχαιο οτι αυτοι που γραφουν κριτικες δεν μπορουν να προσδιορισουν απο που προερχεται.
Αν πουμε απλοποιημενα οτι ο Merritt ειναι κατι αντιστοιχο με τον Brian Wilson των 90s -00s νομιζω οτι συννενοηθηκαμε....

 

[Back Door Man]

Εγώ πάλι σαν κλασικός "μυρωδιάς" που είμαι, γνωρίζω τους Magnetic Fields από τις εκπομπές που γίνονται live στο σπίτι μου, που είχα την τιμή δηλαδή να βγαίνουν από το σπίτι μου!
Συνήθως όταν έμπαινε ήμουν στην τρίτη προς τέταρτη μπύρα!(καλό αυτό!)
Τώρα που τον βλέπω στον διαδίκτυο ομολογώ ότι έχει πολύ ενδιαφέρον ως τύπος!(Παρανοϊκή καλλιτεχνική φιγούρα)
Ευτυχώς πλέον θα χουμε πάρα πολύ καιρό για να ακούμε ολοκληρωμενα δίσκους....

Καιρό θα χουμε. Αλλά δε θα χουμε δίσκους. Γιατί ως γνωστόν, δεν κυκλοφόρησαν δίσκοι μες το '12. ''Μυρωδιά''...:afro:

 

[by proxy]

Αν πουμε απλοποιημενα οτι ο Merritt ειναι κατι αντιστοιχο με τον Brian Wilson των 90s -00s νομιζω οτι συννενοηθηκαμε....

Unfortunately yes. I , too, ditected a slight siliness and hazoxaroumeniasi in some of the tunes. Others , were awfully and unjustifiably sad. All in all dreadful music. Which of course I should have suspected

ο Dean (Robert Christgau), πολύ προσφυώς, τον έχει παρομοιάσει .....