Σε ένα ηλεκτρικό κύκλωμα, εφαρμόζεται ο νόμος του Ohm, που λέει πως I=V/R ή, αν αναστρέψεις την εξίσωση, R=V/I, όπου:
Ι --> Η ένταση του ρεύματος σε Amperes
V --> Η τάση του ρεύματος σε Volts
R --> Η αντίσταση του (ηλεκτρικού) κυκλώματος σε Ohms
Ο ενισχυτής και τα ηχεία (ή μάλλον το ηχείο, για να καταλαβαινόμαστε καλύτερα) είναι ένα πλήρες ηλεκτρικό κύκλωμα, στο οποίο:
- Ο ενισχυτής είναι η πηγή παραγωγής ηλεκτρικής ισχύος, άρα η πηγή παροχής (κάποιας) τάσης σε Volts και κάποιας έντασης σε Amperes. Και να πούμε ακόμα πως η εξίσωση της ισχύος στην ηλεκτρολογία είναι η P=VxI, όπου
P --> Η ισχύς σε Watts
V --> Η τάση του ρεύματος σε Volts
Ι --> Η ένταση του ρεύματος σε Amperes
- Το ηχείο είναι η αντίσταση του κυκλώματος, εκφρασμένη σε Ohms, άσχετα αν είναι σύνθετη, ή αν παρουσιάζει αυξομειώσεις κατά την λειτουργία.
Όταν, λοιπόν λειτουργεί αυτό το ηλεκτρικό κύκλωμα, ο ενισχυτής στην έξοδό του "αντιλαμβάνεται" ή "βλέπει" μια ηλεκτρική αντίσταση, το ηχείο. Σαν πηγή ισχύος/ρεύματος, λοιπόν πρέπει να την υπερνικήσει, ώστε να διοχετεύσει από μέσα της το ηλεκτρικό ρεύμα.
Αν θεωρήσουμε ότι η τάση παραμένει σταθερή, τότε μέσα από το ηχείο, άρα και μέσα από τα τελικά στάδια του ίδιου του ενισχυτή θα περνάει τόσο ρεύμα όσο του επιτρέπει η αντίσταση του ηχείου, δηλ. πολλά amperes αν η αντίσταση (σε Ohms) είναι μικρή ή λιγότερα αν είναι μεγάλη.
Το ζήτημα είναι, λοιπόν, πώς είναι φτιαγμένα αυτά τα τελικά στάδια του ενισχυτή, δηλ. αν αντέχουν πολλά ή λίγα amperes, πριν καταστραφούν.
Η αντίσταση κάποιων (των περισσότερων) ηχείων μεταβάλλεται κατά την λειτουργία και ότι αυτό συντελεί στο πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι το φορτία (η αντίσταση δηλαδή) που "βλέπει" ο ενισχυτής στην έξοδό του έχει αξία για ενισχυτές μεσοχαμηλού κόστους, όπου τα τελικά τους στάδια δεν είναι φτιαγμένα να "βλέπουν" πολύ μικρή αντίσταση, άρα αν αυτή υπάρξει, θα δημιουργήσει κύκλωμα, από το οποίο θα διέλθει μεγάλη ποσότητα ρεύματος (πολλά Αμπέρ) και ο ενισχυτής θα καταστραφεί.
Η άλλη όχθη είναι το ακριβώς αντίθετο. Αν δηλαδή ο ενισχυτής είναι αδύνατος, έχοντας περιορισμούς στην ισχύ του (μικρή παραγωγή ρεύματος σε Αμπέρ - είπαμε παραπάνω πως Ισχύς = Αμπέρ x Βολτ), τότε μια πολύ μεγάλη αντίσταση θα έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή μικρής ισχύος, δηλ. εν κατακλείδει το ηχείο ίσα που θα ακούγεται.
Για αυτό, όταν ψάχνουμε ενισχυτή και ηχεία κοιτάμε, ανάμεσα στ' άλλα και τις εξής προδιαγραφές:
1) Πόσα Watts RMS/κανάλι αναπτύσσει ο ενισχυτής με ΟΛΑ τα κανάλια οδηγούμενα σε όλες τις πιθανές ονομαστικές αντιστάσεις ηχείων, στα 8, 6, 4 ή και 2 Ωμ. Αν έχουμε διπλασιασμό της ισχύος όσο η αντίσταση υποδιπλασιάζεται, τότε έχουμε εξαιρετική κατασκευή. Και όσο πιο κοντά είμαστε σ' αυτό, τόσο καλύτερα.
2) Όταν ο ενισχυτής περιορίζει την προδιαγραφή του στα 8 Ωμ, χωρίς να αναφέρει δυνατότητα οδήγησης ηχείων με αντίσταση λιγότερη από αυτή, καλύτερα να τον αποφύγουμε. Πρόκειται για πολύ αδύνατη υλοποίηση, που στην παραμικρή στραβή, ίσως να μας δημιουργήσει πρόβλημα.
3) Ανάλογα με τα παραπάνω, επιλέγουμε και το ματσάρισμα των ηχείων. Τα περισσότερα ηχεία δίνουν (σύνθετη) αντίσταση στα 8 Ωμ. Εξαίρεση αποτελούν τα ηχεία αυτοκινήτου, που είναι τα περισσότερα στα 4 Ωμ. Υπάρχουν, όμως σήμερα και υλοποιήσεις, που πληθαίνουν, τόσο στα 6 όσο και στα 4 Ωμ.
Εκείνο που χρειάζεται να ξέρουμε, επίσης, είναι κατά πόσο το ηχείο διατηρεί την σύνθετη αντίστασή του σταθερή σε όλο το φάσμα λειτουργίας του. Αυτό το τελευταίο το κρύβουν επιμελώς οι κατασκευαστές και γίνεται γνωστό στο κοινό συνήθως μόνο μέσα από δοκιμές στον Ειδικό Τύπο.
