- 17 June 2006
- 14,350
Οι ‘Variations serieuses’ του Mendelssohn (op.54). Κανονικό μαύρο διαμάντι οι ‘Σοβαρές Παραλλαγές’ όταν παίζονται όπως πρέπει: αυτές οι αυτοκτόνες μικρές αδελφούλες της Chaconne του Bach, που ‘πρέπει να παίζονται με την άκρη των δακτύλων αλλά με Ολόκληρο το βάρος του σώματος’ όπως έλεγε ο Βλαδίμηρος Χόροβιτς - και κάπως έτσι τις σμίλευε: σου τις εξακόντιζε στο δόξα-πατρί με αστραποβόλα βιρτουοζιτέ, με συνεχή επιτάχυνση σε κάθε μεταλλαγή τους, να αφήνεται ξέφρενος στην coda, να σταματάει ακριβώς στο χείλος του γκρεμού, ξεσαλωμένος και λίγο μεθυσμένος. Κανονικό ξεφάντωμα, να βλέπεις ‘αγγέλους’, αλλά άμα λάχει χορεύουνε μαζί και οι διαβόλοι. Τις έχω ακούσει με τον Perahia -πολύ καλές- και τις έχω με τον Nikita Magaloff (‘Piano Recital’ – AUR 420-2). Αλλά κανένας τους δεν φτάνει τον Βολόντια (Χόροβιτς). Δυστυχώς υπάρχουν μόνο στο ένα από τα 3 (νομίζω...) κουτιά των 4 CDs που αφιέρωσε η Andante στην Ουκρανική Θύελλα. Αρχίζω ...οικονομίες.