- 17 June 2006
- 14,350
Stravinsky: 3 mouvements of Petrushka
Prokofiev: Sonata no. 7
Webern: Variations op. 27
Boulez: Sonata no. 2 - Maurizio Pollini, piano - DG CD
Ένα CD-διαμάντι με σελίδες από την πιανιστική φιλολογία του 20ου αιώνα.
Τα 3 μέρη από τον Πέτρουσκα είναι μεταγραφή για πιάνο από τη μουσική μπαλέτου: ο Stravinsky την έκανε γιατί του το ζήτησε ο Rubinstein. Η παρτιτούρα είναι περίπου ακροβατική και η απαιτούμενη δεξιοτεχνία ακραία. Αλλά η γραφή του συνθέτη είναι αριστοτεχνική: σε κάνει να πιστεύεις ότι αυτή είναι η αυθεντική εκδοχή και ότι η ενορχήστρωση για το μπαλέτο προέκυψε αργότερα. Πίσω από το σφιχτό, πυκνό παίξιμο του Pollini, σχεδόν ακούς ολόκληρη την ορχήστρα να παίρνει σάρκα και οστά, να ξαναζεί.
Η Σονάτα νο. 7 του Prokofiev ανήκει στις τρείς τελευταίες του, τις “Πολεμικές” και είναι μία από τις ωραιότερες που έγραψε ποτέ. Ρώσικη ρουλέτα, διαβολικό παιχνίδι ανάμεσα στην ένταση και τη χαλάρωση, με το φινάλε της -precipitato- έναν ακαταμάχητο ανεμοστρόβιλο. Ο Horowitz έγραψε ιστορία το 1945, όταν την πήρε, φρεσκοστεφανωμένη με το βραβείο Στάλιν, και την έπαιξε στην Αμερική. Ο Pollini την υπηρετεί με όλη τη βιρτουοζιτέ που διέθετε στο οπλοστάσιό του το 1971. Με την ένταση να καίει από άκρη σε άκρη, με τις άπειρες τοκάτες που παραπέμπουν στον Schumann να μεταμορφώνονται συνεχώς, με τον αβάσταχτα μαγευτικό λυρισμό του andante caloroso και την απίστευτη βαναυσότητα από τα 2 διαδοχικά inquietos που εκρήγνυνται αμέσως μετά.
Σειρά έχουν οι Παραλλαγές op. 27 του Webern, ανάμεσα στους σταθμούς της σειριακής μουσικής και η 2η Σονάτα του Pierre Boulez, δύο συγγενικές παρτιτούρες, από τα αριστουργήματα του σύγχρονου πιάνου.
Simon Nabatov Octet - A Few Incidences (LEO Records CD)
Γεννήθηκε στη Μόσχα όπου τελείωσε το τοπικό Κονσερβατουάρ. Στα 20 χρόνια του μετανάστευσε στην Αμερική, όπου τέλειωσε το Julliard. Σήμερα ζεί στην Κολωνία και θεωρείται δίκαια ένας από τους πυρσούς της σύγχρονης avant-garde. Ο λόγος για τον Simon Nabatov – το τελευταίο άλμπουμ του, έχει όλα τα χαρακτηριστικά που μετατρέπουν έναν εξαιρετικό δίσκο σε Εργο Τέχνης: computers και κουαρτέτο εγχόρδων και live electronics και keyoline (ένα βιολί που παίζεται μέσω πλήκτρων) και στρατηγικές αποδόμησης της αντίστιξης και συλλογικούς αυτοσχεδιασμούς και φωνητικές ακροβασίες, σαν τη γάτα με το ποντίκι, πάνω σε κείμενα του Daniil Kharms, ενός Ρώσου περιθωριακού συγγραφέα των αρχών του 20ου αιώνα, πρόδρομου των Φουτουριστών που έγραφε περίεργα παιδικά ποιηματάκια γεμάτα από Σκοτάδι και αλλόκοτα κομμάτια που θεωρούνται ότι προανήγγειλαν το Σάμουελ Μπέκεττ και τον Ιονέσκο.
Το αποτέλεσμα είναι ο πιο συγκλονιστικός δίσκος του μέχρι σήμερα, ένα απίστευτο κολάζ που θυμίζει Καινούργια Γλώσσα, ένα πολυκατευθυντικό, θεατρικό ανακάτωμα από free jazz και τρελλές καντάτες και εξώκοσμα βαλς, γεμάτο από μια βουβή μελαγχολία που σου τσακίζει τα κόκκαλα, διαρκές παιχνίδι ανάμεσα στον πάγο και τη φωτιά. “Μια Πολεμική Συμφωνία για να την σιγοτραγουδάει μέσα από τα δόντια του ο Μπακούνιν” είπαν έξω. Και πόσο δίκιο έχουν.
Δίσκος της χρονιάς – πλην για πολύ γενναίους ακροατές: το A Few Incidences είναι η avant-garde σ ένα σύμπαν όπου η ποπ είναι το The Drift και το Ys ( της Joanna Newsom)
Last edited:
