Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Grace - Jeff Buckley - 1994
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Emilot" data-source="post: 1056307474" data-attributes="member: 133"><p>Μερικές φορές το να σκαλίζεις την ιστορία είναι τραυματική εμπειρία. Ειδικά όταν έχεις να κάνεις με ένα τέτοιο ταλέντο......</p><p>Αλλά είναι τόσο μεθυστικό και ηδονικό όταν το κάνεις, που το "λάθος" το ξανακάνεις πάντα.</p><p></p><p>Ο Jeff γεννήθηκε το 1966 και πέθανε το 1997. Δηλαδή πέθανε 31 χρονών. Όχι δεν ήταν ναρκωτικά, δεν ήταν ποτό....Ήταν ατύχημα, ήταν πνιγμός. Ένα καταραμένο ατύχημα που τον πέρασε στους ημίθεους...</p><p></p><p>Ευτυχώς για εμάς πρόλαβε και μας έδωσε ένα δίσκο. Ναι δεν χρειαζόταν να κάνει κάτι παραπάνω. Έναν δίσκο που το "φως" του είναι τόσο δυνατό που ταξιδεύει στην απεραντοσύνη του χρόνου και δεν "θαμπώνει" ούτε για μια στιγμή..... Ούτε για ένα κοσμικό δευτερόλεπτο....</p><p></p><p>Με την φωνή του να ραγίζει "ρόδα" και να σπέρνει συναισθήματα, μας χάρισε έναν δίσκο που έχει την μοναδική του σφραγίδα...... Έναν δίσκο που λατρεύτηκε και λατρεύεται όσο λίγοι. Με μιά φωνή που ενώ είναι "δωρική" έχει μια απίστευτη αμεσότητα και παράλληλα εκπληκτική ζεστασιά που σε κάνει δικό του....</p><p></p><p>Από την αρχή το ομώνυμο κομμάτι στο οποίο αποχαιρετά την φίλη του, μια βροχερή μέρα, μέχρι το mojo pin που αναφέρεται στο που μπορεί να φτάσει κάποιος στην "διεκδίκηση" του έρωτα......σε κρατάει δέσμιο να παρακολουθείς την "εξέλιξή", το τι μέλλει γενέσθαι....</p><p></p><p>Μέχρι τον "σταθμό"....του album...Το Hallelujah, του άλλου μοναδικού Leonard Cohen..... Ένα κομμάτι που μιλάει "ιερατικά", αλλά τόσο ανθρώπινα...Τόσο σπαραχτικά που θέλεις να ανέβεις στην στέγη απο κόκκινα κεραμίδια και να φωνάξεις την λέξη του τίτλου....Αλλά με κραυγή όχι με φωνή....Με κραυγή όπως αρμόζει στο συναίσθημα να εκφράζεται.....</p><p>Κυρίες και κύριοι ο αδικοχαμένος, αλλά τόσο δίκαια "δοσμένος" στην ανθρωπότητα, Jeff Buckley στο πρώτο του album επι γης......</p><p></p><p><img src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/thumb/f/fb/GraceMic.jpg/220px-GraceMic.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Emilot, post: 1056307474, member: 133"] Μερικές φορές το να σκαλίζεις την ιστορία είναι τραυματική εμπειρία. Ειδικά όταν έχεις να κάνεις με ένα τέτοιο ταλέντο...... Αλλά είναι τόσο μεθυστικό και ηδονικό όταν το κάνεις, που το "λάθος" το ξανακάνεις πάντα. Ο Jeff γεννήθηκε το 1966 και πέθανε το 1997. Δηλαδή πέθανε 31 χρονών. Όχι δεν ήταν ναρκωτικά, δεν ήταν ποτό....Ήταν ατύχημα, ήταν πνιγμός. Ένα καταραμένο ατύχημα που τον πέρασε στους ημίθεους... Ευτυχώς για εμάς πρόλαβε και μας έδωσε ένα δίσκο. Ναι δεν χρειαζόταν να κάνει κάτι παραπάνω. Έναν δίσκο που το "φως" του είναι τόσο δυνατό που ταξιδεύει στην απεραντοσύνη του χρόνου και δεν "θαμπώνει" ούτε για μια στιγμή..... Ούτε για ένα κοσμικό δευτερόλεπτο.... Με την φωνή του να ραγίζει "ρόδα" και να σπέρνει συναισθήματα, μας χάρισε έναν δίσκο που έχει την μοναδική του σφραγίδα...... Έναν δίσκο που λατρεύτηκε και λατρεύεται όσο λίγοι. Με μιά φωνή που ενώ είναι "δωρική" έχει μια απίστευτη αμεσότητα και παράλληλα εκπληκτική ζεστασιά που σε κάνει δικό του.... Από την αρχή το ομώνυμο κομμάτι στο οποίο αποχαιρετά την φίλη του, μια βροχερή μέρα, μέχρι το mojo pin που αναφέρεται στο που μπορεί να φτάσει κάποιος στην "διεκδίκηση" του έρωτα......σε κρατάει δέσμιο να παρακολουθείς την "εξέλιξή", το τι μέλλει γενέσθαι.... Μέχρι τον "σταθμό"....του album...Το Hallelujah, του άλλου μοναδικού Leonard Cohen..... Ένα κομμάτι που μιλάει "ιερατικά", αλλά τόσο ανθρώπινα...Τόσο σπαραχτικά που θέλεις να ανέβεις στην στέγη απο κόκκινα κεραμίδια και να φωνάξεις την λέξη του τίτλου....Αλλά με κραυγή όχι με φωνή....Με κραυγή όπως αρμόζει στο συναίσθημα να εκφράζεται..... Κυρίες και κύριοι ο αδικοχαμένος, αλλά τόσο δίκαια "δοσμένος" στην ανθρωπότητα, Jeff Buckley στο πρώτο του album επι γης...... [IMG]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/thumb/f/fb/GraceMic.jpg/220px-GraceMic.jpg[/IMG] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Grace - Jeff Buckley - 1994
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…