Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
H "αμφιλεγόμενη" συμφωνία...
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Brucknerian" data-source="post: 900060" data-attributes="member: 18005"><p>Εξαιρετική παρουσίαση. Αν θυμάμαι καλά κάποιος μαέστρος την αποκάλεσε την "Σταχτοπούτα" του Mahler.</p><p></p><p>Μια ερμηνεία που την βρίσκω προσωπικά άκρως γοητευτική είναι του Claudio Abbado. Όχι όμως με τους Βερολινέζους αλλά με την συμφωνική ορχήστρα του Σικάγο. Αυτή η συγκεκριμένη ερμηνεία έχει μια αυθεντικότητα, μια σημαντικότητα στην προσέγγιση της. Ερμηνεία από τους συντελεστές σαν να ήταν το σπουδαιότερο έργο που έχει γραφτεί πότε. Είχε φυσικά μια αυτονομία ως έργο και ερμηνεία τότε. Αντίθετα η 7η του με τους Βερολινέζους ήταν μια συνέχεια ενός κύκλου, μια και ο Abbado είχε ξεκινήσει και τελείωσε, ομολογουμένως πετυχημένα, ένα κύκλο συμφωνιών του Mahler. Εννοείται ότι και η σύγχρονη εκδοχή είναι άριστη αλλά αυτή του Σικάγο είχε αυτό το... κάτι.. </p><p></p><p><img src="http://img407.imageshack.us/img407/3808/028944551327.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p>Παρόλα αυτά, περισσότερο με συγκίνησε η "αυτόνομη" αλλά και τόσο εμπλεκόμενη εκδοχή του Σικάγο. Στο Σικάγο ηχογράφησε ακόμα την 1η,2η και 5η του Mahler. Γενικότερα τα "περάσματα" του Abbado στις Αμερικάνικες ορχήστρες είναι άκρως ενδιαφέροντα αν και αντιμετώπιζε φοβερά προβλήματα λόγω πολιτικών πεποιθήσεων νομίζω. </p><p></p><p>Μ' αρέσει ακόμα η εκδοχή του Boulez με την ορχήστρα του Cleveland και Michael Tilson-Thomas με την London Symphony Orchestra.</p><p></p><p>Και μια μεγάλη κακία: Zinmann και Gergiev ας συμμαζευτούν λιγάκι. Το βρίσκω αδιανόητο σε 1-1,5 χρόνο να ξεπετάνε όλες τις συμφωνίες του Mahler. Tο τελευταίο που άκουσα ήταν η 7η με τον Zinmann και εντελώς ασυναίσθητα πάτησα "stop". Δεν το κάνω αυτό συχνά ακόμα και όταν κάτι δεν μου αρέσει, δεν ξέρω πως μου προέκυψε. Χίλιες φορές να βρώ μια απίστευτή ερμηνεία παλιά και με μετρίο ήχο πχ με Horenstein, Scherchen κ.λπ παρά αυτές τις Hifideλίστικές ξεπέτες.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Brucknerian, post: 900060, member: 18005"] Εξαιρετική παρουσίαση. Αν θυμάμαι καλά κάποιος μαέστρος την αποκάλεσε την "Σταχτοπούτα" του Mahler. Μια ερμηνεία που την βρίσκω προσωπικά άκρως γοητευτική είναι του Claudio Abbado. Όχι όμως με τους Βερολινέζους αλλά με την συμφωνική ορχήστρα του Σικάγο. Αυτή η συγκεκριμένη ερμηνεία έχει μια αυθεντικότητα, μια σημαντικότητα στην προσέγγιση της. Ερμηνεία από τους συντελεστές σαν να ήταν το σπουδαιότερο έργο που έχει γραφτεί πότε. Είχε φυσικά μια αυτονομία ως έργο και ερμηνεία τότε. Αντίθετα η 7η του με τους Βερολινέζους ήταν μια συνέχεια ενός κύκλου, μια και ο Abbado είχε ξεκινήσει και τελείωσε, ομολογουμένως πετυχημένα, ένα κύκλο συμφωνιών του Mahler. Εννοείται ότι και η σύγχρονη εκδοχή είναι άριστη αλλά αυτή του Σικάγο είχε αυτό το... κάτι.. [IMG]http://img407.imageshack.us/img407/3808/028944551327.jpg[/IMG] Παρόλα αυτά, περισσότερο με συγκίνησε η "αυτόνομη" αλλά και τόσο εμπλεκόμενη εκδοχή του Σικάγο. Στο Σικάγο ηχογράφησε ακόμα την 1η,2η και 5η του Mahler. Γενικότερα τα "περάσματα" του Abbado στις Αμερικάνικες ορχήστρες είναι άκρως ενδιαφέροντα αν και αντιμετώπιζε φοβερά προβλήματα λόγω πολιτικών πεποιθήσεων νομίζω. Μ' αρέσει ακόμα η εκδοχή του Boulez με την ορχήστρα του Cleveland και Michael Tilson-Thomas με την London Symphony Orchestra. Και μια μεγάλη κακία: Zinmann και Gergiev ας συμμαζευτούν λιγάκι. Το βρίσκω αδιανόητο σε 1-1,5 χρόνο να ξεπετάνε όλες τις συμφωνίες του Mahler. Tο τελευταίο που άκουσα ήταν η 7η με τον Zinmann και εντελώς ασυναίσθητα πάτησα "stop". Δεν το κάνω αυτό συχνά ακόμα και όταν κάτι δεν μου αρέσει, δεν ξέρω πως μου προέκυψε. Χίλιες φορές να βρώ μια απίστευτή ερμηνεία παλιά και με μετρίο ήχο πχ με Horenstein, Scherchen κ.λπ παρά αυτές τις Hifideλίστικές ξεπέτες. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
H "αμφιλεγόμενη" συμφωνία...
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…