Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
AVClub Lounge
Επί παντός
H Κούβα χωρίς τον Κάστρο!
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Σπύρος Σούρλας" data-source="post: 407122" data-attributes="member: 77"><p>Η χωματερή της Πόλης της Γουατεμάλα, απ’ τις μεγαλύτερες της Λατινικής Αμερικής, είναι ακόμη ένα σημείο, όπου τα τραγικά παράδοξα της παιδικής εργασίας έχουν την τιμητική τους. Σ’ αυτόν το απέραντο σκουπιδότοπο, 3.600 φτωχοί άνθρωποι από τις γειτονικές παραγκοσυνοικίες της πόλης, «εργάζονται» ως ρακοσυλλέκτες προσπαθώντας να συγκεντρώσουν μέταλλα, πλαστικά και χαρτί για ανακύκλωση ή οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να τους αποδώσει μερικά κέρματα και βρίσκεται πεταμένο εκεί μέσα.</p><p>Το ένα τρίτο αυτών των ανθρώπων ήταν παιδιά! Είτε δουλεύοντας εκεί μαζί με τις μανάδες τους και τα αδέλφια τους είτε ορφανά παιδιά του δρόμου, που προσπαθούσαν να επιβιώσουν. Νήπια τεσσάρων και πέντε ετών δούλευαν σε τεράστιους σωρούς με σκουπίδια σε φρικτές συνθήκες υγιεινής. Τα ατυχήματα (συχνά θανατηφόρα) ήταν στην ημερήσια διάταξη καθώς είτε τα παιδιά-ρακοσυλλέκτες είτε τα μωρά που έφερναν οι μανάδες και τα εναπόθεταν μέσα σε χαρτόνια για να δουλέψουν οι ίδιες, καταπλακώνονταν από τα σκουπίδια που άδειαζαν τα φορτηγά ή παρασύρονταν από τα βαριά οχήματα! Σκηνές φρίκης και εξαθλίωσης για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια που όμως επέτρεπαν ένα καλό μεροκάματο, μερικές φορές ακόμα και 20$ την ημέρα (ποσό μεγάλο για τα δεδομένα της φτωχής χώρας) και καθιστούσαν την παιδική εργασία κύρια πηγή εισοδήματος για πολλές οικογένειες.</p><p>Το 2005, μετά από συμφωνία της Δημοτικής Αρχής της πόλης και της υπηρεσίας διεθνούς ανάπτυξης του Ιταλικού Υπουργείου Εξωτερικών, απαγορεύτηκε η είσοδος ανηλίκων στο χώρο της χωματερής ενώ και οι ενήλικες ρακοσυλλέκτες εισέρχονται με ειδική άδεια του Δήμου. Σε αντάλλαγμα, η Ιταλική κυβέρνηση έκτισε δίπλα στη χωματερή ένα σχολείο, όπου τα παιδιά που εργάζονταν εκεί φοιτούν με υποτροφία. Για πολλά από αυτά, το σχολείο έχει γίνει το καταφύγιο όπου και πάλι μπορούν να ανακτήσουν τον αυτοσεβασμό και κάποια ίχνη της χαμένης παιδικότητάς τους. Σε σύγκριση με τη χωματερή ή τους δρόμους της πόλης όπου οι δολοφονικές συμμορίες και τα ναρκωτικά έχουν κυριαρχήσει απόλυτα, το σχολείο μοιάζει με ανέλπιστο δώρο.</p><p>Για πολλά άλλα, όμως, ο αποκλεισμός από τη χωματερή σημαίνει πείνα και εξαναγκασμό σε άλλες δουλειές του δρόμου, εξίσου αναξιοπρεπείς αλλά περισσότερο επικίνδυνες, ίσως και παράνομες. Γι’ αυτό, παρά την απαγόρευση, δεκάδες παιδιά ρισκάρουν πηδώντας στις καρότσες των σκουπιδιάρικων για να μπουν παράνομα στη χωματερή και να συνεχίσουν να δουλεύουν στην μοναδική πηγή εισοδήματος που απομένει σε αυτά και στις οικογένειές τους.</p><p>Η ιστορία των παιδιών της χωματερής της Πόλης της Γουατεμάλα είναι ενδεικτική όχι μόνο για την ολοένα διευρυνόμενη αθλιότητα των παραγκουπόλεων του Τρίτου Κόσμου, την εποχή της παγκοσμιοποίησης, αλλά και για τα όρια ή ακόμη και τα αδιέξοδα της διεθνούς φιλανθρωπίας.</p><p></p><p>Απο το blog <a href="http://www.eksapodo.wordpress.com" target="_blank">www.eksapodo.wordpress.com</a></p><p>Ετσι θάταν η Κούβα εάν επικρατούσε καμιά δικτατορία Λατινοαμερικάνικη.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Σπύρος Σούρλας, post: 407122, member: 77"] Η χωματερή της Πόλης της Γουατεμάλα, απ’ τις μεγαλύτερες της Λατινικής Αμερικής, είναι ακόμη ένα σημείο, όπου τα τραγικά παράδοξα της παιδικής εργασίας έχουν την τιμητική τους. Σ’ αυτόν το απέραντο σκουπιδότοπο, 3.600 φτωχοί άνθρωποι από τις γειτονικές παραγκοσυνοικίες της πόλης, «εργάζονται» ως ρακοσυλλέκτες προσπαθώντας να συγκεντρώσουν μέταλλα, πλαστικά και χαρτί για ανακύκλωση ή οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να τους αποδώσει μερικά κέρματα και βρίσκεται πεταμένο εκεί μέσα. Το ένα τρίτο αυτών των ανθρώπων ήταν παιδιά! Είτε δουλεύοντας εκεί μαζί με τις μανάδες τους και τα αδέλφια τους είτε ορφανά παιδιά του δρόμου, που προσπαθούσαν να επιβιώσουν. Νήπια τεσσάρων και πέντε ετών δούλευαν σε τεράστιους σωρούς με σκουπίδια σε φρικτές συνθήκες υγιεινής. Τα ατυχήματα (συχνά θανατηφόρα) ήταν στην ημερήσια διάταξη καθώς είτε τα παιδιά-ρακοσυλλέκτες είτε τα μωρά που έφερναν οι μανάδες και τα εναπόθεταν μέσα σε χαρτόνια για να δουλέψουν οι ίδιες, καταπλακώνονταν από τα σκουπίδια που άδειαζαν τα φορτηγά ή παρασύρονταν από τα βαριά οχήματα! Σκηνές φρίκης και εξαθλίωσης για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια που όμως επέτρεπαν ένα καλό μεροκάματο, μερικές φορές ακόμα και 20$ την ημέρα (ποσό μεγάλο για τα δεδομένα της φτωχής χώρας) και καθιστούσαν την παιδική εργασία κύρια πηγή εισοδήματος για πολλές οικογένειες. Το 2005, μετά από συμφωνία της Δημοτικής Αρχής της πόλης και της υπηρεσίας διεθνούς ανάπτυξης του Ιταλικού Υπουργείου Εξωτερικών, απαγορεύτηκε η είσοδος ανηλίκων στο χώρο της χωματερής ενώ και οι ενήλικες ρακοσυλλέκτες εισέρχονται με ειδική άδεια του Δήμου. Σε αντάλλαγμα, η Ιταλική κυβέρνηση έκτισε δίπλα στη χωματερή ένα σχολείο, όπου τα παιδιά που εργάζονταν εκεί φοιτούν με υποτροφία. Για πολλά από αυτά, το σχολείο έχει γίνει το καταφύγιο όπου και πάλι μπορούν να ανακτήσουν τον αυτοσεβασμό και κάποια ίχνη της χαμένης παιδικότητάς τους. Σε σύγκριση με τη χωματερή ή τους δρόμους της πόλης όπου οι δολοφονικές συμμορίες και τα ναρκωτικά έχουν κυριαρχήσει απόλυτα, το σχολείο μοιάζει με ανέλπιστο δώρο. Για πολλά άλλα, όμως, ο αποκλεισμός από τη χωματερή σημαίνει πείνα και εξαναγκασμό σε άλλες δουλειές του δρόμου, εξίσου αναξιοπρεπείς αλλά περισσότερο επικίνδυνες, ίσως και παράνομες. Γι’ αυτό, παρά την απαγόρευση, δεκάδες παιδιά ρισκάρουν πηδώντας στις καρότσες των σκουπιδιάρικων για να μπουν παράνομα στη χωματερή και να συνεχίσουν να δουλεύουν στην μοναδική πηγή εισοδήματος που απομένει σε αυτά και στις οικογένειές τους. Η ιστορία των παιδιών της χωματερής της Πόλης της Γουατεμάλα είναι ενδεικτική όχι μόνο για την ολοένα διευρυνόμενη αθλιότητα των παραγκουπόλεων του Τρίτου Κόσμου, την εποχή της παγκοσμιοποίησης, αλλά και για τα όρια ή ακόμη και τα αδιέξοδα της διεθνούς φιλανθρωπίας. Απο το blog [url]www.eksapodo.wordpress.com[/url] Ετσι θάταν η Κούβα εάν επικρατούσε καμιά δικτατορία Λατινοαμερικάνικη. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
AVClub Lounge
Επί παντός
H Κούβα χωρίς τον Κάστρο!
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…