Η ιστορία είναι αρκετά παλιά, άσχετα από την ημερομηνία που ανακοινώθηκε η απόφαση. Σε γενικές γραμμές, για να μη μπερδευτούμε με νομικά και νομικίστικα, η ΕΕ επιχειρεί από το 1999 περίπου να εδραιώσει ένα ενιαίο πλαίσιο που θα διέπει την κατασκευή, την εισαγωγή και την εμπορική διάθεση όλων των ηλεκτρικών / ηλεκτρονικών συσκευών στις 25 χώρες-μέλη της.
Στόχος είναι η δημιουργία, η ομαλή λειτουργία και ο έλεγχος (κυρίως σε οικονομικό επίπεδο, για το φόβο των Κιτρίνων) μιας ενιαίας πανευρωπαϊκής αγοράς ηλεκτρικών / ηλεκτρονικών ειδών.
Για να γίνει αυτό, το πρώτο αγκάθι είναι η απεξάρτηση από τις εθνικές και τοπικές νομοθεσίες, που ανέκαθεν αποτελούσαν "παραθυράκια" για τους εισαγωγείς από Ασία και Αμερική.
Θυμηθείτε ότι, από το 2001 κιόλας, έχουν απαγορευτεί οι μπόρνες διασύνδεσης που δέχονται βίσματα τύπου "μπανάνας", με αστείες δικαιολογίες περί ασφάλειας των χρηστών και ουδείς αντέδρασε.
Έτσι θα γίνει και τώρα. Από τη στιγμή που η εξίσωση: Εθνικό Συμφέρον = Συμφέροντα ΕΕ είναι παγκοίνως αποδεκτή, εκτός των άλλων, δεν νομιμοποιείται κανείς να αντιδράσει.