Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η ηλεκτρική περίοδος του Herbie Hancock
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Δημήτρης Ν." data-source="post: 81513" data-attributes="member: 79"><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 12px">Εχοντας δουλέψει με τον Miles Davis μέχρι και το In A Silent Way , ο Hancock έχει όχι μόνον αντιληφθεί την πιθανότητα και τις πλείστες όσες δυνατότητες μιάς ηλεκτρικής μπάντας , αλλά τις έχει εμπεδώσει τόσο καλά , ώστε ο σχηματισμός ενός σεξτέτου προς αυτήν την κατεύθυνση να φαίνεται και να είναι η πιο λογική κίνηση του . </span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 12px"></span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 12px">Ο μουσικός περίγυρος , η περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι απολύτως ευνοϊκή για μια τέτοια κίνηση . Αμέσως μετά την φυγή του από το γκρούπ του Davis ηχογραφεί το τελευταίο του άλμπουμ για την Blue Note ( The Prisoner) και ακολούθως υπογράφει με την Warner bros. Εκεί θα κάνει τρία άλμπουμ , εκ των οποίων το μεν πρώτο ( <strong>Fat Albert Rotunda</strong>) χρονολογικά χαράζει μια κατεύθυνση προς το ηλεκτρικό φάνκ , την οποίαν θα ακολουθήσει 3 χρόνια αργότερα με μεγάλη επιτυχία , ενώ τα δύο επόμενα ( <strong>Mwandishi , Crossings </strong>) κινούνται σε έναν τελείως διαφορετικό χώρο , αυτόν της αυτοσχεδιαστικής ηλεκτρικής τζαζ που όμως , όχι μόνον θυμάται τα Αφρικάνικα στοιχεία της , ως μουσικής , αλλά τα ενσωματώνει επανακαθορίζοντας τα , σε μια προσπάθεια αναγνώρισης του αφρικάνικου παρελθόντος του και απόδοσης φόρου τιμής σε αυτό . </span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 12px"></span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 12px">Το Fat Albert Rotunda είναι μουσική που έγραψε για την κωμική σειρά καρτούν του Bill Cosby. Με τους <em>Johny Cole ( t) , Garnett Brown ( tb ) , Joe Henderson ( ts , af) , Buster Williams ( b ) και Albert Heath ( dr)</em> , ο δίσκος αυτός που κυκλοφόρησε το 1969 είναι μια πρώτη απόπειρα προς το ηλεκτρικό τζαζ – φανκ , πιο κοντά όμως στο R’n’B των 60’ς και σίγουρα με περισσότερα στοιχεία ακουστικής τζαζ . </span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 12px"></span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 12px">Αποφασισμένος να εξερευνήσει τις Αφρικάνικες ρίζες του ( « <em>Τόσα πολλά από το Αφρικάνικο στοιχείο , φαίνεται να έχουν εκδιωχθεί από την ξεζουμισμένη μαύρη Αμερική , ώστε χρειάζεται να κοιτάξουμε τους εαυτούς μας και να αναγνωρίσουμε την κληρονομιά μας»</em> ) , ο Hancock υιοθετεί το όνομα <strong><em>Mwandishi </em></strong>που στην διάλεκτο Σουαχίλι σημαίνει συνθέτης , ενώ και το υπόλοιπο σεξτέτο που αποτελείται πλέον από τους <em>Eddie Henderson ( t ) , Julian Priester ( tb) , Bernie Maupin ( s , bcl , af ) , Billie Hart ( dr</em>) και τον μπασσίστα από το προηγούμενο σεξτέτο <em>Buster Will</em>iams παίρνει ανάλογα ονόματα ( <strong><em>jabali , Mwile , Mganga , Pepo Mtoto </em></strong>) . Mε αυτήν την σύνθεση και με την βοήθεια των Jose Chepito Areas ( cng) , Leon Changler ( dr ) και Ron Montrose ( g) , to 1971 ηχογραφείται το Mwandishi , ενώ το 1972 το Crossings , δυο μεγαλειώδεις δίσκοι που αποπειρώνται να ενώσουν τον ηλεκτρισμό της εποχής με την αφρικάνικη ρίζα της τζαζ <strong>(“Ostinato [Suite for Angela] “, “Sleeping Giant” , “Quasar”</strong> ) σε μια χαλαρή φόρμα , αυτοσχεδιαστική ( “<strong>Water Torture” , “You know when you’ll get there” </strong>) , προορισμένη να μελετήσει και αν αναδείξει τα ηχοχρώματα και τις χροιές της νέας μουσικής , δανειζόμενη πλείστα όσα στοιχεία από την avant garde και την free – jazz ( “<strong>Wandering Spirit Song</strong>” ) . Το στοιχείο της πνευματικότητος , όπως αυτό εκφράζεται μέσα από το αυτοσχεδιαστικό μέρος της μουσικής και το υψηλό συλλογικό επίπεδο συνεννόησης και επικοινωνίας των μουσικών είναι πανταχού παρόν , με την πνευματικότητα αυτή να αποτελεί το βασικό στοιχείο διαφοροποίησης του «μαύρου» συλλογικού αυτοσχεδιασμού από εκείνο του λευκού , δυτικού και επιστημονικά ψυχρού αντίστοιχου . Οι ομοιότητες με τις αντίστοιχες προσπάθειες του Miles Davis στο επίπεδο της ηλεκτρική τζαζ είναι μάλλον επιφανειακές – όπως πολύ σωστά τονίζουν οι Richard Cook και Brian Morton, αφού η μουσική του Hancock έχει ένα σχεδόν συμφωνικό χαρακτήρα και ανάπτυξη ( Sleeping Giant ) σε αντίθεση με την αέναη επαναληπτικότητα του Davis της εποχής ( Bitches brew ) .</span></span></p><p><img src="http://image.allmusic.com/00/amg/cov200/dre800/e855/e8559512u80.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /><img src="http://image.allmusic.com/00/amg/cov200/drf800/f832/f83279crhvi.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /><img src="http://image.allmusic.com/00/amg/cov200/dre800/e853/e85378retqz.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Δημήτρης Ν., post: 81513, member: 79"] [FONT="Times New Roman"][SIZE="3"]Εχοντας δουλέψει με τον Miles Davis μέχρι και το In A Silent Way , ο Hancock έχει όχι μόνον αντιληφθεί την πιθανότητα και τις πλείστες όσες δυνατότητες μιάς ηλεκτρικής μπάντας , αλλά τις έχει εμπεδώσει τόσο καλά , ώστε ο σχηματισμός ενός σεξτέτου προς αυτήν την κατεύθυνση να φαίνεται και να είναι η πιο λογική κίνηση του . Ο μουσικός περίγυρος , η περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι απολύτως ευνοϊκή για μια τέτοια κίνηση . Αμέσως μετά την φυγή του από το γκρούπ του Davis ηχογραφεί το τελευταίο του άλμπουμ για την Blue Note ( The Prisoner) και ακολούθως υπογράφει με την Warner bros. Εκεί θα κάνει τρία άλμπουμ , εκ των οποίων το μεν πρώτο ( [B]Fat Albert Rotunda[/B]) χρονολογικά χαράζει μια κατεύθυνση προς το ηλεκτρικό φάνκ , την οποίαν θα ακολουθήσει 3 χρόνια αργότερα με μεγάλη επιτυχία , ενώ τα δύο επόμενα ( [B]Mwandishi , Crossings [/B]) κινούνται σε έναν τελείως διαφορετικό χώρο , αυτόν της αυτοσχεδιαστικής ηλεκτρικής τζαζ που όμως , όχι μόνον θυμάται τα Αφρικάνικα στοιχεία της , ως μουσικής , αλλά τα ενσωματώνει επανακαθορίζοντας τα , σε μια προσπάθεια αναγνώρισης του αφρικάνικου παρελθόντος του και απόδοσης φόρου τιμής σε αυτό . Το Fat Albert Rotunda είναι μουσική που έγραψε για την κωμική σειρά καρτούν του Bill Cosby. Με τους [I]Johny Cole ( t) , Garnett Brown ( tb ) , Joe Henderson ( ts , af) , Buster Williams ( b ) και Albert Heath ( dr)[/I] , ο δίσκος αυτός που κυκλοφόρησε το 1969 είναι μια πρώτη απόπειρα προς το ηλεκτρικό τζαζ – φανκ , πιο κοντά όμως στο R’n’B των 60’ς και σίγουρα με περισσότερα στοιχεία ακουστικής τζαζ . Αποφασισμένος να εξερευνήσει τις Αφρικάνικες ρίζες του ( « [I]Τόσα πολλά από το Αφρικάνικο στοιχείο , φαίνεται να έχουν εκδιωχθεί από την ξεζουμισμένη μαύρη Αμερική , ώστε χρειάζεται να κοιτάξουμε τους εαυτούς μας και να αναγνωρίσουμε την κληρονομιά μας»[/I] ) , ο Hancock υιοθετεί το όνομα [B][I]Mwandishi [/I][/B]που στην διάλεκτο Σουαχίλι σημαίνει συνθέτης , ενώ και το υπόλοιπο σεξτέτο που αποτελείται πλέον από τους [I]Eddie Henderson ( t ) , Julian Priester ( tb) , Bernie Maupin ( s , bcl , af ) , Billie Hart ( dr[/I]) και τον μπασσίστα από το προηγούμενο σεξτέτο [I]Buster Will[/I]iams παίρνει ανάλογα ονόματα ( [B][I]jabali , Mwile , Mganga , Pepo Mtoto [/I][/B]) . Mε αυτήν την σύνθεση και με την βοήθεια των Jose Chepito Areas ( cng) , Leon Changler ( dr ) και Ron Montrose ( g) , to 1971 ηχογραφείται το Mwandishi , ενώ το 1972 το Crossings , δυο μεγαλειώδεις δίσκοι που αποπειρώνται να ενώσουν τον ηλεκτρισμό της εποχής με την αφρικάνικη ρίζα της τζαζ [B](“Ostinato [Suite for Angela] “, “Sleeping Giant” , “Quasar”[/B] ) σε μια χαλαρή φόρμα , αυτοσχεδιαστική ( “[B]Water Torture” , “You know when you’ll get there” [/B]) , προορισμένη να μελετήσει και αν αναδείξει τα ηχοχρώματα και τις χροιές της νέας μουσικής , δανειζόμενη πλείστα όσα στοιχεία από την avant garde και την free – jazz ( “[B]Wandering Spirit Song[/B]” ) . Το στοιχείο της πνευματικότητος , όπως αυτό εκφράζεται μέσα από το αυτοσχεδιαστικό μέρος της μουσικής και το υψηλό συλλογικό επίπεδο συνεννόησης και επικοινωνίας των μουσικών είναι πανταχού παρόν , με την πνευματικότητα αυτή να αποτελεί το βασικό στοιχείο διαφοροποίησης του «μαύρου» συλλογικού αυτοσχεδιασμού από εκείνο του λευκού , δυτικού και επιστημονικά ψυχρού αντίστοιχου . Οι ομοιότητες με τις αντίστοιχες προσπάθειες του Miles Davis στο επίπεδο της ηλεκτρική τζαζ είναι μάλλον επιφανειακές – όπως πολύ σωστά τονίζουν οι Richard Cook και Brian Morton, αφού η μουσική του Hancock έχει ένα σχεδόν συμφωνικό χαρακτήρα και ανάπτυξη ( Sleeping Giant ) σε αντίθεση με την αέναη επαναληπτικότητα του Davis της εποχής ( Bitches brew ) .[/SIZE][/FONT] [IMG]http://image.allmusic.com/00/amg/cov200/dre800/e855/e8559512u80.jpg[/IMG][IMG]http://image.allmusic.com/00/amg/cov200/drf800/f832/f83279crhvi.jpg[/IMG][IMG]http://image.allmusic.com/00/amg/cov200/dre800/e853/e85378retqz.jpg[/IMG] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η ηλεκτρική περίοδος του Herbie Hancock
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…