'Η καρδιά κυνηγάει μονάχη'

17 June 2006
14,350
51teYvvE%2BQL._SL500_AA300_.jpg



Daniel Lanois - For The Beauty Of Wynona (1993)

Τούτο εδώ είναι το δεύτερο προσωπικό άλμπουμ του Daniel Lanois, ηχογραφημένο 4 χρόνια μετά από το πρώτο (Acadie - o Αρχηγός έχει γράψει ένα πολύ καλό κείμενο, θα το βρείτε στο index μαζί με όλα τα πληροφοριακά στοιχεία γύρω από τον Καναδό παραγωγό δίσκων, κιθαρίστα και συνθέτη).
Λάτρεψα το Acadie μόλις πρωτοβγήκε, το 'έφαγα' μαζί με τα εξώφυλλα.
Το The Beauty Of Wynona όμως είναι ένα κλικ πιο κοντά στην καρδιά μου. Είναι βλέπετε λίγο πιο απεριποίητο από το πρώτο, λίγο πιο αξύριστο και τραχύ. Φυσικά και είναι ένα αραβούργημα, λεπτοδουλεμένο μέχρι την τελευταία του λεπτομέρεια με όλους τους γνωστούς τρόπους του μάγου - τα παλιά του μαγνητόφωνα, τους σχεδόν αρχαίους λαμπάτους ενισχυτές, όλο τον παλιομοδίτικο studio εξοπλισμό στην αγορά του οποίου ο Lanois ξόδευε όλα του τα λεφτά από τα 19 του μέχρι να γίνει διάσημος. Αυτό σημαίνει πως ο δίσκος αν και εξαιρετικά απλός, ακούγεται εξαίσια: καλύτερα από οποιονδήποτε σύγχρονό του αλλά και από πολλούς -έως πάρα πολλούς- κατοπινούς. Σημαίνει επίσης πως ο δημιουργός του έχει κάνει θαύματα στο να τον εμποτίσει ακριβώς με την ατμόσφαιρα που ήθελε: ένα υγρό, μελαγχολικό τοπίο, ποτισμένο με τη λατρεία τόσο της κιθάρας όσο και της Νέας Ορλεάνης, ιδιαίτερα φορτισμένο συναισθηματικά, νυχτερινές μουσικές που τις κατατρέχουν η νοσταλγία, η αναμόχλευση παθών, ο πόθος, οι ερινύες.
Αλλά οι χαρακτηρισμοί 'απεριποίητο' και 'τραχύ' πάνε όχι στο Πώς ακούγεται όσο στη διάθεση που αποπνέει ο δίσκος: αυτό το άλμπουμ, έχει υπέρ ενισχυμένο ποιητικό άλγος σε σχέση με το προηγούμενό του. Ο Lanois πάντα ήταν στο βάθος του 'αγγιγμένος': μεγάλος μοναχικός, μύστης και αναχωρητής. Εδώ όμως φτιάχνει ένα πανόραμα εσωτερικής περιπλάνησης εν πλήρη μετεωρισμό, ένα εύθραυστο, κατανυκτικό και συνάμα ξεδιάντροπα σαρκικό Αριστούργημα. Γίνεται πολύ προσωπικός και εκτίθεται ανεπανόρθωτα φυσικά, καθώς απουσιάζει από δώ κάθε ίχνος ναρκισσισμού και φιλαρέσκειας. Αλλά μέσα από το δίσκο του προβάλει μία πολύ επίπονα κερδισμένη προσωπική λύτρωση, μία από τις πιο επίκαιρες και πιο σημαντικές κατά την ταπεινή μου γνώμη: το δικαίωμα της ψυχικής μη-ανακαίνισης: το να μην επιβάλλεται να πετάξεις τα παλιά σου έπιπλα για να τα αντικαταστήσεις υποχρεωτικά με καινούργια. Να μην αδειάσεις κοντολογής: από τις μνήμες σου, τους καημούς σου, τη μοναξιά σου, τις ανακολουθίες και τις ήττες σου, την αίσθηση του ανολοκλήρωτου.
 
Last edited:

Haagenti

AVClub Fanatic
18 November 2006
16,662
Ministry Of Silly Walks
51teYvvE%2BQL._SL500_AA300_.jpg



Daniel Lanois - For The Beauty Of Wynona (1993)

Να μην αδειάσεις κοντολογής: από τις μνήμες σου, τους καημούς σου, τη μοναξιά σου, τις ανακολουθίες και τις ήττες σου, την αίσθηση του ανολοκλήρωτου.


Και γιατί Κώστα μου να μην αδειάσουμε απ όλα αυτά...Στην εποχή των τεράτων όποιος κουβαλάει πάνω του τα παραπάνω μοιάζει με αυτιστικός που προορίζεται αργά και σαδιστικά προς τον Καιάδα...
Ένα διαφορετικό Καιάδα που μονάχα με το μαρτύριο της σταγόνας μπορεί να συγκριθεί..
 
17 June 2006
14,350
Και γιατί Κώστα μου να μην αδειάσουμε απ όλα αυτά...Στην εποχή των τεράτων όποιος κουβαλάει πάνω του τα παραπάνω μοιάζει με αυτιστικός που προορίζεται αργά και σαδιστικά προς τον Καιάδα...
Ένα διαφορετικό Καιάδα που μονάχα με το μαρτύριο της σταγόνας μπορεί να συγκριθεί..

μην ανησυχείς: θα μας φάνε στη μάπα, όπως πάντα.
τούτη τη φορά, για ένα λόγο παραπάνω: δεν θα έχουν λεφτά. οπότε ο ...Καιάδας θα είναι ασύμφορος: ούτε να μας κάψουν δεν θα μπορούν. Η ...κερδοφορία, η σχέση...κόστους/απόδοσης...ξέρεις εσύ τώρα.


Μαρτύριο της σταγόνας;
Χειρότερο από το να μου λερώνουν τον αέρα που αναπνέω εδώ και 58 χρόνια;
δε νομίζω Σπύρο μου...
δε νομίζω...

-bye-
 

Δημοκηδής

Μέλος Σωματείου
23 June 2006
10,079
Πολύ καλός δίσκος, έχτισε πάνω στο acadie, λεπταίνοντας και άλλο τις ατμόσφαιρες .... ο Λανουά ώρες ώρες θυμίζει λουλούδι στην έρημο που προσπαθει να προλάβει όσα μπορεί στον λίγο χρόνο ζωής του, ευωδιάζοντας σχεδόν εκβιαστικά, ανθίζοντας σαν να θέλει να καταπιέσει με την ομορφιά του το περιβάλλον ...

Πάντως στα Acadie & Wynona θα έδινα 4 αστέρια, φυλλάσσοντας το πεντάρι για το προσωπικό μου φετίχ, το Shine, με την απόκοσμη -θα πεθάνω μεσ' την ομορφιά- αισθητική του ...
 

Δημοκηδής

Μέλος Σωματείου
23 June 2006
10,079
Λύμπε, δύο παρουσιάσεις σε μία εβδομάδα... φτύνω τον κόρφο μου (και μετά τον μυρίζω, σαν τον Κέβιν στην Γουάντα) ... καλός και ο σταθμός, αλλά απορροφάει όλη σας την ενεργητικότητα ... και μου έλειψες ...
 

Γιώργος Κουν.

Supreme Member
19 June 2006
8,040
Αιγάλεω
Αλλά μέσα από το δίσκο του προβάλει μία πολύ επίπονα κερδισμένη προσωπική λύτρωση, μία από τις πιο επίκαιρες και πιο σημαντικές κατά την ταπεινή μου γνώμη: το δικαίωμα της ψυχικής μη-ανακαίνισης: το να μην επιβάλλεται να πετάξεις τα παλιά σου έπιπλα για να τα αντικαταστήσεις υποχρεωτικά με καινούργια. Να μην αδειάσεις κοντολογής: από τις μνήμες σου, τους καημούς σου, τη μοναξιά σου, τις ανακολουθίες και τις ήττες σου, την αίσθηση του ανολοκλήρωτου.

Απο τα ωραιότερα και τα πιο εύστοχα που έχεις γράψει. Τα σέβη μου.

ΥΓ Εχω μόνο το Acadie. Κανέναν άλλο προσωπικό του