Η μουσική... μας πέφτει πολλή;

[Δαμιανός Δημητριάδης]

Η μουσική

λυτρώνει
συντροφεύει
ανακουφίζει
διασκεδάζει
διαφωτίζει
εμπνέει
...
​

ώρες, ώρες όμως, έχω την εντύπωση πως μας παραπέφτει καλή. Εξηγούμαι: Ορισμένες φορές ανακαλύπτω σε έργα τέτοια εσωτερική τελειότητα, αρμονία και ευαισθησία που εμπίπτω σε ένα σύνδρομο έκπτωτου. Με πλημμυρίζει η όξινη αίσθηση πως υπό τις τωρινές συνθήκες είμαι οριστικά μακρυά από αυτήν την κατάσταση και δεν υπάρχει περίπτωση να τη βιώσω. Κάτι σαν να βλέπω το χαμένο παράδεισο από μακρυά.

Αυτό συμβαίνει συνήθως με ορισμένα έργα του Μότσαρτ (π.χ. το αργό μέρος από το κονσέρτο για κλαρινέτο) και του Μπαχ (π.χ. μερικά σημεία από τα Πάθη κατά Ματθαίον), αλλά όχι αποκλειστικά. Όπως είναι αυτονόητο η πρόσληψη του έργου καθορίζεται από την εκάστοτε κατάσταση του ακροατή, δηλ. τη δική μου στην προκειμένη περίπτωση.

Αναρωτιέμαι αν είμαι ο μόνος που του συμβαίνει κάτι τέτοιο... :chinscratch:

 

[supersonic]

Όπως είναι αυτονόητο η πρόσληψη του έργου καθορίζεται από την εκάστοτε κατάσταση του ακροατή, δηλ. τη δική μου στην προκειμένη περίπτωση.

Αναρωτιέμαι αν είμαι ο μόνος που του συμβαίνει κάτι τέτοιο... :chinscratch:

Δεν είσαι ο μόνος.
Η διάθεση είναι το πάν.
Αποδεικνύεται τελικά ότι η μουσική δεν μπορεί να ξεπεράσει τα βασικά ένστικτα του ανθρώπου.

 

[petros_m]

O μονος? Οχι βεβαια. Εχω νιωσει ετσι πολλες φορες. Εκεινη την ωρα ειναι που λες "ρε τι εφτιαξε ο ανθρωπος και εγω καθομαι και ασχολουμε με μπουρδες". Ειμαι θαυμαστης του ταλεντου και της ιδιοφυΐας.

 

[Γιώργος Κυριακαράκος]

Προφανώς και δεν είσαι ο μόνος. Ο καθένας βιώνει αυτό που περιγράφεις φιλτραρισμένο μέσα από τη δική του προσωπικότητα.
Και Δημήτρη δεν συμφωνώ απόλυτα με αυτό που λες ότι η μουσική δεν μπορεί να ξεπεράσει τα βασικά ένστικτα του ανθρώπου. Υπάρχουν πτυχές της μουσικής που δεν μπορούμε να τις "δούμε" για διάφορους λόγους. Κάποιες από αυτές ίσως κάποτε τις "αγγίξουμε" κάποιες ίσως να μην καταλάβουμε ποτέ ότι υπήρχαν εξαρχής εκεί...

 

[Stergito]

Δαμιανέ, όπως βλέπεις όχι μόνο δεν είσαι μόνος, αλλά είμαστε πολλοί εκεί έξω. Αυτό φυσικά ισχύει για όλα τα είδη της μουσικής (ή σχεδόν όλα).

Πολύ θα ήθελα να έχω ανάλογο ταλέντο...

 

[Δαμιανός Δημητριάδης]

Εκεινη την ωρα ειναι που λες "ρε τι εφτιαξε ο ανθρωπος και εγω καθομαι και ασχολουμε με μπουρδες".

Αυτό λίγο απέχει από το "η μουσική αυτή μου φωτίζει την ουσία και κάνει τις βλακείες που με κατατρέχουν να φαίνονται ασήμαντες", που αποτελεί μια χαρακτηριστική έκφραση της λυτρωτικής δύναμης της μουσικής. Κάτω από ορισμένες υποκειμενικές συνθήκες όμως και με μερικά έργα, επικρατούν οι ενοχικές μας αναστολές και δεν μπορούμε να φτάσουμε εκεί. Ακόμη και τότε όμως, υπάρχει μουσική που μπορεί να μας συντροφεύσει στην πτώση, να μας ανακουφίσει και να μας δώσει ελπίδα.

Σε ότι αφορά στα βασικά ένστικτα και ειδικότερα στα βίαια και καταστροφικά που υπονοούνται μάλλον, αυτά παραμένουν πάντα εκεί. Η εξασθένηση και ύπνωση τους εμπλέκει πολλούς παράγοντες πέρα από τα όρια της μουσικής, αλλά και της ατομικής δραστηριότητας με τη στενή έννοια.

Παρ' όλα αυτά όμως, συμφωνώ με το Γιώργο στην αναφορά που κάνει στα 'κρυφά' στοιχεία της μουσικής. Μιλώντας γενικότερα, πιστεύω στη συμβολή των απόηχων της μουσικής, είτε αυτά συνδέονται με συναισθηματικά patterns, είτε με διαμορφωμένη αισθητική, στην εξέλιξη τόσο των γνωστικών μηχανισμών, όσο και της προσωπικής ηθικής μας.

Χαίρομαι για την ανταπόκριση συμπάθειας. :smile:

 

[petros_m]

Μιλώντας γενικότερα, πιστεύω στη συμβολή των απόηχων της μουσικής, είτε αυτά συνδέονται με συναισθηματικά patterns, είτε με διαμορφωμένη αισθητική, στην εξέλιξη τόσο των γνωστικών μηχανισμών, όσο και της προσωπικής ηθικής μας.

Χαίρομαι για την ανταπόκριση συμπάθειας. :smile:

Ετσι ειναι. Η ψυχαγωγια μεσω της μουσικης αποτελει μια αμφιδρομη διαδικασια.

 

[Σπύρος Σούρλας]

Η Μουσική υπενθυμίζει την δημιουργική και γεμάτη μεγαλωσύνη ανθρώπινη πλευρά.Η ´αλλη πλευρά´που αναφέρει και ο Πέτρος εξακολουθεί να υπάρχει την ίδια ακριβώς στιγμή.
Στην καλή μουσική υπερβαίνονται τα ανθρώπινα μέτρα ,και φυσικά και το ´ανάστημα ´τού δημιουργού της.Αγγίζονται οι πτυχές εκείνες που νοιωθεις ότι άξιζε τον κόπο που ήρθες σε αυτό τον κόσμο.
Δεν πιστευω οτι διαπλάθει χαρακτήρες αλλά οτι μπορεί να ´δείξει´στούς ανθρώπους και έναν άλλο δρόμο.Το εάν τον ακολουθήσουν εναπόκειται στην προσωπική επιλογή όσο ´ελεύθερη´μπορεί να είναι και αυτή.
Πάντως είναι μιά τέχνη που ευοδώνει την εκδήλωση προσωπικών ´λογοκριμένων´,κοινωνικά ,συναισθημάτων,όπως η βαθειά συγκίνηση ή και το κλάμα στούς άνδρες.
Ισως γι´αυτό η μουσική αφορά κυρίως άντρες(πάντα είχα αυτή την απορία,γιατί οι γυναίκες ..δέν...)....

 

[Γιάννης Χατζηγεωργίου]

Ισως γι´αυτό η μουσική αφορά κυρίως άντρες(πάντα είχα αυτή την απορία,γιατί οι γυναίκες ..δέν...)....

Διότι, ως γνωστόν, η μουσική, πέραν από τις κοινωνικοπολιτικοθρησκευτικές της προσεγγίσεις και αναλύσεις, είναι μια απλή διαδικασία....
Μέσα από αυτή την απλότητα βρίσκεις την τελειότητα.

Οι γυναίκες, από την άλλη, ΔΕΝ είναι μια απλή διαδικασία...:argue: :argue:

 

[Stergito]

Αλήθεια, γιατί οι γυναίκες δεν ασχολούνται με τη μουσική;
Έχω φτάσει να χαρακτηριστώ "ψευτοκουλτουριάρης", "δήθεν", "σνομπ", καθώς και άλλα τέτοια έξυπνα επειδή δε μου αρέσουν τα τσιφτετελοπόπ που θέλουν ν' ακούνε και το δείχνω.

Όλα αυτά επεκτείνονται και στο σινεμά φυσικά...

 

[Nikos F]

Δεν ασχολούνται ΕΔΩ ,από την εμπειρία που έχω σε ευρωπαικά μουσικά
fora και ειδικότερα στην Αγγλία , ασχολούνται και παρασχολούνται.
Αν μπορώ να κρίνω από τον μουσικό χώρο που εγώ κινούμαι ,οι γνώσεις τους είναι αρκούντως εντυπωσιακές.

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: Απάντηση: Η μουσική... μας πέφτει πολλή;

Δεν ασχολούνται ΕΔΩ ,

ΕΔΩ, Νίκο, δεν ασχολούνται ούτε οι άνδρες. Οχι πέραν μιάς μειονότητας, τουλάχιστον. -bye-
θα έλεγα της τάξης του 3-4% ίσως - και φοβάμαι ότι παραείμαι αισιόδοξος.

 

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ]

Συμφωνώ με τον Δαμιανό και τους περισσότερους.
Όμως υπάρχουν και μουσικά πονήματα που σε αγχώνουν , σε τσιτώνουν, σου δημιουργούν ένταση, σε σπρώχνουν σε πιο βίαιες αντιδράσεις.
Και μάλιστα έχουν φτιαχτεί και γι'αυτό το λόγο.
Οι μουσικές εκφράσεις δεν είναι πάντα όμορφες, φωτεινές, γλυκιές.
Σίγουρα ο τρόπος αλλά και η διάθεση της στιγμής σε μία ακρόαση παίζουν σημαντικό ρόλο.
Σε μένα λειτουργεί σαν συναισθηματική ντόπα. Έχω ξεπεράσει μικροαστισμούς, έχω εκφραστεί ερωτικά πιο ελεύθερα, έχω βρίσει φίλο γιατί έπρεπε και όλα αυτά γιατί με ώθησε κάποια ακρόαση. Μου άνοιξε τα όρια.
Ναι με χαλαρώνει, με εξαγνίζει, με λυτρώνει, με ερεθίζει κ.τ.λ
Είμαι και εγώ από τους εξαρτημένους.

 

[Γιώργος Πολυχρονίδης]

Κάθε φορά που γνωρίζω κάποιον που ασχολείται σοβαρά με την μουσική, ανεξαρτήτως είδους, θεωρώ ότι και αυτός γνωρίζει το μυστικό της. Αυτό το μυστικό που για μένα αποτελεί θρησκεία και θολώνει τα όρια της πραγματικότητας που τόσο μας βασανίζει με τον κυνισμό της.
Η μουσική δρα ως ναρκωτικό της ψυχής με διαφορετικές παρενέργειες σε κάθε περίπτωση. Όπως είπε και ο Σπύρος, είναι ένας βασικός λόγος για να ζούμε, για να βιώνουμε την χαρά και την θλίψη, τα όνειρα και την νοσταλγία, την αγάπη και το μίσος, την αρχή και το τέλος..

Για τις γυναίκες : Φτιάξαμε τον πολιτισμό για να εντυπωσιάσουμε τις φιλενάδες μας. - Όρσον Γουέλς