Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η παραβολή της καλλιεργήσιμης γης [The Red Crayola]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1058173410" data-attributes="member: 30418"><p><h3>Όταν η βόλτα τελειώσει μπορείς να πας για ύπνο...</h3> <p style="text-align: center">[ATTACH]154202[/ATTACH]</p><p></p><p>Μετά από την απροσδόκητη εμπορική επιτυχία της <em>International Artists Records</em> με έδρα το Χιούστον, με ένα από τα πιο εκκεντρικά γκρουπ που αναδύθηκαν από την πολιτεία του Τέξας, τους <a href="http://www.avclub.gr/forum/showthread.php?t=145682" target="_blank">13th Floor Elevators</a>, οι ιδιοκτήτες της ετικέτας πιθανότατα ξεκίνησαν να αναζητούν κάποιους τύπους που ήταν ακόμη πιο περίεργοι, βρίσκοντας μια μπάντα που πληρούσε τις προϋποθέσεις, τους <strong>Red Crayola</strong>.</p><p></p><p>Το <strong>Parable Of Arable Land</strong> είναι κατά κάποιο τρόπο ένα από τα πιο ψυχεδελικά άλμπουμ που έχουν ποτέ ηχογραφηθεί, αλλά εξίσου θα μπορούσε και να μην είναι. Όπως ο <strong>Mayo Thompson</strong> σημείωσε, «<em><span style="color: Darkorange">δεν ήμασταν χίπις</span></em>», και ενώ το ντεμπούτο των <em>Red Crayola</em> είναι σίγουρα ένα από τα πιο ιδιόρρυθμα άλμπουμ της δεκαετίας του 1960, ή στην πραγματικότητα κάθε δεκαετίας, αυτό οφείλει ελάχιστα έως καθόλου στις ψυχεδελικές τάσεις ή την εμπειρία του <em>LSD</em>. Αντί γι' αυτά, φέρνει έννοιες και ιδέες από την κλασική και καλλιτεχνική αβάν-γκαρντ.</p><p></p><p>Και καθώς, ο <strong>Roky Erickson</strong> βρισκόταν στο Χιούστον πήγε στα σέσιον του άλμπουμ και έσπευσε να παίξει σε δύο από τα πιο δημοφιλή κομμάτια του δίσκου. Το όργανο του <em>Roky</em> είναι το πιο "ψυχεδελικό" χαρακτηριστικό του άλμπουμ, συμβάλλοντας σημαντικά στον ήχο και την ελκυστικότητα του εναρκτήριου κομματιού, "<strong>Hurricane Fighter Plane</strong>". Οι θρυμματισμένοι ψαλμοί, τα παραπαίοντα κρουστά, η εμφανώς ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα του στούντιο από τον στατικό και την ηχώ και η πιο άγαρμπη μπασογραμμή στην ιστορία του γκαράζ δημιουργούν πανδαιμόνιο, καθώς οι σουρεαλιστικοί στίχοι του <em>Mayo Thompson</em>, με ερωτικούς-χημικούς υπαινιγμούς, παραδίδονται μ' ένα τρεμάμενο μουρμουρητό, κάτι σαν επείγουσα δήλωση κάποιου που περιγράφει μια παράξενη παράλληλη πραγματικότητα, γνωρίζοντας ότι δεν θα τον πιστέψουν αλλά δεν νοιάζεται, γιατί αυτό που είδε είναι η Αλήθεια...</p><p></p><table style='width: 100%'><tr><td><em>Λοιπόν, έχω στην τσέπη μου<br /> Ένα μαχητικό αεροπλάνο χαρικέιν<br /> Και με μεταφέρει εκεί που θέλω να πάω<br /> Δεν έχει σημασία αν βρέχει<br /> <br /> Είναι το μαχητικό μου χαρικέιν που μου αρέσει<br /> Και με πηγαίνει εκεί που θέλω να πάω<br /> Πάνω στον ουρανό, πάνω στον ουρανό<br /> Κάτω από το έδαφος<br /> <br /> Λοιπόν, υπάρχει ένα πράγμα μωρό μου<br /> Που ξέρω ότι πρέπει να κάνω για σένα<br /> (Και είναι το μόνο πράγμα που ξέρω πώς να κάνω)<br /> Και είναι το μόνο που μπορώ να κάνω<br /> <br /> Είναι το μαχητικό μου χαρικέιν<br /> Και είναι δικό μου<br /> Και μας οδηγεί στον ουρανό<br /> Όλη την ώρα, όλη την ώρα, όλη την ώρα</em></td><td><em>Έλα να πετάξεις μαζί μου<br /> Οποτεδήποτε και οπουδήποτε<br /> Όταν πετάς μαζί μου στο αεροπλάνο μου<br /> Δεν θα σε νοιάζει<br /> <br /> Θα μας πάρει πάνω από τα βουνά<br /> Και τόσο βαθιά κάτω σε κοιλάδες<br /> Και όταν η βόλτα τελειώσει<br /> Μπορείς να πας για ύπνο, μπορείς να πας για ύπνο<br /> Στην αγκαλιά μου να γλιστρήσεις<br /> <br /> Στο ράφι έχω έξι κουβάδες<br /> Και είναι όλοι για σένα<br /> Είναι γεμάτοι από μικρά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε<br /> <br /> Θα διασκεδάσεις από το μαχητικό μου χαρικέιν<br /> Και μετά το ταξίδι μας στον ουρανό<br /> Απλά δεν θα είναι το ίδιο, ποτέ δεν θα είναι το ίδιο<br /> Όχι, με το μαχητικό μου αεροπλάνο χαρικέιν</em><br /> - Hurricane Fighter Plane (στίχοι Mayo Thompson)</td></tr></table><p></p><p>Είναι ακόμη η φυσαρμόνικα με ηχώ, του <em>Roky</em>, που προσθέτει ένα εκφραστικό, μπλούζι άκουσμα στο απειλητικό και προφητικό "<strong>Transparent Radiation</strong>", ενώ το εξαιρετικό "<strong>War Sucks</strong>" με τον πρωτογονισμό, τον κουδουνιστό μονομανή ράγκα ήχο και τον τενεκεδένιο ρυθμό του, ανακαλεί τους <em>Velvet Underground</em>. Περιέργως, τα κτυπητά φωνητικά σαν κήρυγμα, του <em>Mayo</em>, έχουν ακόμη κάτι από <em>Mick Jagger</em>, αν και χωρίς τον κορδωμένο ερωτισμό, καθώς τα βάζει πρώτα με τους στρατιωτικούς και πολιτικούς («<em><span style="color: Darkorange">Θυμήσου τι συνέβη με τον Χαίνσελ και Γκρέτελ</span></em>») και έπειτα με τον ίδιο τον Θεό που επιτρέπει να συμβαίνουν τέτοιες φρικαλεότητες («<em><span style="color: Darkorange">Ξέρεις, η σιωπή Σου είναι μέρος μιας τρέλας / Ξέρεις, δεν κάνεις τίποτα μόνο με οργίζεις</span></em>»).</p><p></p><p>Στη δεύτερη πλευρά βρίσκουμε το σουρεαλιστικό, φροϊδικό παιδικό τραγουδάκι, "<strong>Pink Stainless Tail</strong>", ένα φορτισμένο γκαράζ ρόκερ με ένα ψευδο-ανατολίτικο ιντερλούδιο που μόνιμα παρεμβάλλεται· το παράξενο ορχηστρικό κομμάτι του τίτλου, το οποίο ακούγεται σαν τη λειτουργία ενός ατμοπάνκ μηχανήματος με ασταμάτητο ωρολογιακό μηχανισμό· και το περίεργο και αξέχαστο "<strong>Former Reflections Enduring Doubt</strong>", μια αινιγματική μπαλάντα με μισο-προφερόμενους στίχους.</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]154203[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center">Οι <em>Red Crayola</em> ζωντανοί το 1967 - <em>Mayo Thompson, Frederick Barthelme</em> και <em>Steve Cunningham</em> (Φωτο <em>Dr. James Cunningham</em>)</p><p></p><p>Τα υπόλοιπα συνδετικά, εμβόλιμα τζαμαρίσματα βρίσκουν τα τρία μέλη του γκρουπ να συνεργάζονται με καμιά πενηνταριά φίλους, γνωστούς και συμπολίτες ταξιδιώτες που αποκαλούνταν, "<strong>Familiar Ugly</strong>". Τα κομμάτια των <em>Familiar Ugly</em> ηχογραφήθηκαν στην πραγματικότητα πριν από την μπάντα και αναφέρονται ως "<strong>Free Form Freak-out</strong>", μια αναμφίβολα εύστοχη περιγραφή παρουσιάζοντας τους διάφορους συμμετέχοντες να κάνουν κάθε είδους χαοτικό θόρυβο με μουσικά και μη όργανα και παρόλο που η στροβιλιζόμενη μάζα του ήχου ακούγεται ενίοτε απειλητική, κάθε φορά μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα καταλήγει σαν κάποιοι που προσπαθούν να ξορκίσουν τις εμμονικές φαντασιώσεις τους. Τα "φρικαρισμένα ελεύθερης φόρμας", είναι σχεδόν τόσο διάπυρα ψυχωτικά, όσο οτιδήποτε σε οποιοδήποτε είδος. Αυτή ήταν η μπάντα που πληρώθηκε δέκα δολάρια για να σταματήσει μια παράσταση στο Μπέρκλεϊ!</p><p></p><p>Ενώ η ψυχεδελική σκηνή του Τέξας της δεκαετίας του 1960 παρείχε ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο οι <strong>Red Crayola</strong> θα μπορούσαν να ευδοκιμήσουν, "<strong>Η Παραβολή της Αρόσιμης Γης</strong>", υπήρξε ανεπανάληπτη. Αν το νόιζ ροκ με αρτ εναγκαλισμούς κάπου άρχισε, μάλλον ήταν σε αυτό το άλμπουμ. Είναι υπερβολικό, φτωχά ηχογραφημένο, εντελώς συγχυσμένο με τη δική του τρελή αισθητική, υπάρχοντας μόνο για να αντιμετωπίσει την επικρατούσα τάση και να αποδείξει ότι δεν το νοιάζει η γυαλάδα, η σπουδαιότητα ή το ταλέντο.</p><p></p><p>Το γκρουπ άλλαξε το όνομά του σε <strong>Red Krayola</strong> για να αποφύγει μια αγωγή μετά την κυκλοφορία αυτού του άλμπουμ και θα εμφανιζόταν μετέπειτα και με τα δύο ονόματα. Οι <em>Krayola</em> θα διαλυθούν λίγο μετά το δεύτερό τους <em>LP</em>, τον επόμενο χρόνο, <strong><span style="color: Dodgerblue">God Bless the Red Krayola and All Who Sail with It</span></strong> (και ένα χαμένο διπλό άλμπουμ με τον <em>John Fahey</em>) και θα ανασχηματιστούν μόνο στα τέλη της δεκαετίας του '70, διατηρώντας μια θρυλική δισκογραφική ασυνέπεια τριών δεκαετιών. Η κληρονομιά των <em>Krayola</em> όμως είναι σίγουρα ενισχυμένη από τη θέση τους στην ιστορία του ροκ, με απλά λόγια, αυτή υπήρξε πιθανώς η πιο πειραματική μπάντα της δεκαετίας του 1960.</p><p></p><p>Η ερώτηση, αν το <em>The Parable Of Arable Land</em> συστήνεται, δεν έχει προφανή απάντηση αφού το άκουσμα είναι ιδιαίτερο και μπορεί να προκαλέσει ακραία και αντιδιαμετρικά συναισθήματα, με πιο απίθανες μάλλον τις ενδιάμεσες καταστάσεις...</p><p></p><p>(*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, Mark Deming, Alex Linhardt, Ben Graham - A Gathering of Promises: The Battle for Texas's Psychedelic Music, 2015)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]154204[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center">Ο νεαρός Μάγιο...</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1058173410, member: 30418"] [HEADING=2]Όταν η βόλτα τελειώσει μπορείς να πας για ύπνο...[/HEADING] [CENTER][ATTACH alt="GreetingsFromHouston.jpg"]154202[/ATTACH][/CENTER] Μετά από την απροσδόκητη εμπορική επιτυχία της [I]International Artists Records[/I] με έδρα το Χιούστον, με ένα από τα πιο εκκεντρικά γκρουπ που αναδύθηκαν από την πολιτεία του Τέξας, τους [URL='http://www.avclub.gr/forum/showthread.php?t=145682']13th Floor Elevators[/URL], οι ιδιοκτήτες της ετικέτας πιθανότατα ξεκίνησαν να αναζητούν κάποιους τύπους που ήταν ακόμη πιο περίεργοι, βρίσκοντας μια μπάντα που πληρούσε τις προϋποθέσεις, τους [B]Red Crayola[/B]. Το [B]Parable Of Arable Land[/B] είναι κατά κάποιο τρόπο ένα από τα πιο ψυχεδελικά άλμπουμ που έχουν ποτέ ηχογραφηθεί, αλλά εξίσου θα μπορούσε και να μην είναι. Όπως ο [B]Mayo Thompson[/B] σημείωσε, «[I][COLOR=Darkorange]δεν ήμασταν χίπις[/COLOR][/I]», και ενώ το ντεμπούτο των [I]Red Crayola[/I] είναι σίγουρα ένα από τα πιο ιδιόρρυθμα άλμπουμ της δεκαετίας του 1960, ή στην πραγματικότητα κάθε δεκαετίας, αυτό οφείλει ελάχιστα έως καθόλου στις ψυχεδελικές τάσεις ή την εμπειρία του [I]LSD[/I]. Αντί γι' αυτά, φέρνει έννοιες και ιδέες από την κλασική και καλλιτεχνική αβάν-γκαρντ. Και καθώς, ο [B]Roky Erickson[/B] βρισκόταν στο Χιούστον πήγε στα σέσιον του άλμπουμ και έσπευσε να παίξει σε δύο από τα πιο δημοφιλή κομμάτια του δίσκου. Το όργανο του [I]Roky[/I] είναι το πιο "ψυχεδελικό" χαρακτηριστικό του άλμπουμ, συμβάλλοντας σημαντικά στον ήχο και την ελκυστικότητα του εναρκτήριου κομματιού, "[B]Hurricane Fighter Plane[/B]". Οι θρυμματισμένοι ψαλμοί, τα παραπαίοντα κρουστά, η εμφανώς ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα του στούντιο από τον στατικό και την ηχώ και η πιο άγαρμπη μπασογραμμή στην ιστορία του γκαράζ δημιουργούν πανδαιμόνιο, καθώς οι σουρεαλιστικοί στίχοι του [I]Mayo Thompson[/I], με ερωτικούς-χημικούς υπαινιγμούς, παραδίδονται μ' ένα τρεμάμενο μουρμουρητό, κάτι σαν επείγουσα δήλωση κάποιου που περιγράφει μια παράξενη παράλληλη πραγματικότητα, γνωρίζοντας ότι δεν θα τον πιστέψουν αλλά δεν νοιάζεται, γιατί αυτό που είδε είναι η Αλήθεια... [TABLE] [TR] [TD][I]Λοιπόν, έχω στην τσέπη μου Ένα μαχητικό αεροπλάνο χαρικέιν Και με μεταφέρει εκεί που θέλω να πάω Δεν έχει σημασία αν βρέχει Είναι το μαχητικό μου χαρικέιν που μου αρέσει Και με πηγαίνει εκεί που θέλω να πάω Πάνω στον ουρανό, πάνω στον ουρανό Κάτω από το έδαφος Λοιπόν, υπάρχει ένα πράγμα μωρό μου Που ξέρω ότι πρέπει να κάνω για σένα (Και είναι το μόνο πράγμα που ξέρω πώς να κάνω) Και είναι το μόνο που μπορώ να κάνω Είναι το μαχητικό μου χαρικέιν Και είναι δικό μου Και μας οδηγεί στον ουρανό Όλη την ώρα, όλη την ώρα, όλη την ώρα[/I][/TD] [TD][I]Έλα να πετάξεις μαζί μου Οποτεδήποτε και οπουδήποτε Όταν πετάς μαζί μου στο αεροπλάνο μου Δεν θα σε νοιάζει Θα μας πάρει πάνω από τα βουνά Και τόσο βαθιά κάτω σε κοιλάδες Και όταν η βόλτα τελειώσει Μπορείς να πας για ύπνο, μπορείς να πας για ύπνο Στην αγκαλιά μου να γλιστρήσεις Στο ράφι έχω έξι κουβάδες Και είναι όλοι για σένα Είναι γεμάτοι από μικρά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε Θα διασκεδάσεις από το μαχητικό μου χαρικέιν Και μετά το ταξίδι μας στον ουρανό Απλά δεν θα είναι το ίδιο, ποτέ δεν θα είναι το ίδιο Όχι, με το μαχητικό μου αεροπλάνο χαρικέιν[/I] - Hurricane Fighter Plane (στίχοι Mayo Thompson)[/TD] [/TR] [/TABLE] Είναι ακόμη η φυσαρμόνικα με ηχώ, του [I]Roky[/I], που προσθέτει ένα εκφραστικό, μπλούζι άκουσμα στο απειλητικό και προφητικό "[B]Transparent Radiation[/B]", ενώ το εξαιρετικό "[B]War Sucks[/B]" με τον πρωτογονισμό, τον κουδουνιστό μονομανή ράγκα ήχο και τον τενεκεδένιο ρυθμό του, ανακαλεί τους [I]Velvet Underground[/I]. Περιέργως, τα κτυπητά φωνητικά σαν κήρυγμα, του [I]Mayo[/I], έχουν ακόμη κάτι από [I]Mick Jagger[/I], αν και χωρίς τον κορδωμένο ερωτισμό, καθώς τα βάζει πρώτα με τους στρατιωτικούς και πολιτικούς («[I][COLOR=Darkorange]Θυμήσου τι συνέβη με τον Χαίνσελ και Γκρέτελ[/COLOR][/I]») και έπειτα με τον ίδιο τον Θεό που επιτρέπει να συμβαίνουν τέτοιες φρικαλεότητες («[I][COLOR=Darkorange]Ξέρεις, η σιωπή Σου είναι μέρος μιας τρέλας / Ξέρεις, δεν κάνεις τίποτα μόνο με οργίζεις[/COLOR][/I]»). Στη δεύτερη πλευρά βρίσκουμε το σουρεαλιστικό, φροϊδικό παιδικό τραγουδάκι, "[B]Pink Stainless Tail[/B]", ένα φορτισμένο γκαράζ ρόκερ με ένα ψευδο-ανατολίτικο ιντερλούδιο που μόνιμα παρεμβάλλεται· το παράξενο ορχηστρικό κομμάτι του τίτλου, το οποίο ακούγεται σαν τη λειτουργία ενός ατμοπάνκ μηχανήματος με ασταμάτητο ωρολογιακό μηχανισμό· και το περίεργο και αξέχαστο "[B]Former Reflections Enduring Doubt[/B]", μια αινιγματική μπαλάντα με μισο-προφερόμενους στίχους. [CENTER][ATTACH alt="RedCrayolaLive1967.jpg"]154203[/ATTACH] Οι [I]Red Crayola[/I] ζωντανοί το 1967 - [I]Mayo Thompson, Frederick Barthelme[/I] και [I]Steve Cunningham[/I] (Φωτο [I]Dr. James Cunningham[/I])[/CENTER] Τα υπόλοιπα συνδετικά, εμβόλιμα τζαμαρίσματα βρίσκουν τα τρία μέλη του γκρουπ να συνεργάζονται με καμιά πενηνταριά φίλους, γνωστούς και συμπολίτες ταξιδιώτες που αποκαλούνταν, "[B]Familiar Ugly[/B]". Τα κομμάτια των [I]Familiar Ugly[/I] ηχογραφήθηκαν στην πραγματικότητα πριν από την μπάντα και αναφέρονται ως "[B]Free Form Freak-out[/B]", μια αναμφίβολα εύστοχη περιγραφή παρουσιάζοντας τους διάφορους συμμετέχοντες να κάνουν κάθε είδους χαοτικό θόρυβο με μουσικά και μη όργανα και παρόλο που η στροβιλιζόμενη μάζα του ήχου ακούγεται ενίοτε απειλητική, κάθε φορά μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα καταλήγει σαν κάποιοι που προσπαθούν να ξορκίσουν τις εμμονικές φαντασιώσεις τους. Τα "φρικαρισμένα ελεύθερης φόρμας", είναι σχεδόν τόσο διάπυρα ψυχωτικά, όσο οτιδήποτε σε οποιοδήποτε είδος. Αυτή ήταν η μπάντα που πληρώθηκε δέκα δολάρια για να σταματήσει μια παράσταση στο Μπέρκλεϊ! Ενώ η ψυχεδελική σκηνή του Τέξας της δεκαετίας του 1960 παρείχε ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο οι [B]Red Crayola[/B] θα μπορούσαν να ευδοκιμήσουν, "[B]Η Παραβολή της Αρόσιμης Γης[/B]", υπήρξε ανεπανάληπτη. Αν το νόιζ ροκ με αρτ εναγκαλισμούς κάπου άρχισε, μάλλον ήταν σε αυτό το άλμπουμ. Είναι υπερβολικό, φτωχά ηχογραφημένο, εντελώς συγχυσμένο με τη δική του τρελή αισθητική, υπάρχοντας μόνο για να αντιμετωπίσει την επικρατούσα τάση και να αποδείξει ότι δεν το νοιάζει η γυαλάδα, η σπουδαιότητα ή το ταλέντο. Το γκρουπ άλλαξε το όνομά του σε [B]Red Krayola[/B] για να αποφύγει μια αγωγή μετά την κυκλοφορία αυτού του άλμπουμ και θα εμφανιζόταν μετέπειτα και με τα δύο ονόματα. Οι [I]Krayola[/I] θα διαλυθούν λίγο μετά το δεύτερό τους [I]LP[/I], τον επόμενο χρόνο, [B][COLOR=Dodgerblue]God Bless the Red Krayola and All Who Sail with It[/COLOR][/B] (και ένα χαμένο διπλό άλμπουμ με τον [I]John Fahey[/I]) και θα ανασχηματιστούν μόνο στα τέλη της δεκαετίας του '70, διατηρώντας μια θρυλική δισκογραφική ασυνέπεια τριών δεκαετιών. Η κληρονομιά των [I]Krayola[/I] όμως είναι σίγουρα ενισχυμένη από τη θέση τους στην ιστορία του ροκ, με απλά λόγια, αυτή υπήρξε πιθανώς η πιο πειραματική μπάντα της δεκαετίας του 1960. Η ερώτηση, αν το [I]The Parable Of Arable Land[/I] συστήνεται, δεν έχει προφανή απάντηση αφού το άκουσμα είναι ιδιαίτερο και μπορεί να προκαλέσει ακραία και αντιδιαμετρικά συναισθήματα, με πιο απίθανες μάλλον τις ενδιάμεσες καταστάσεις... (*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, Mark Deming, Alex Linhardt, Ben Graham - A Gathering of Promises: The Battle for Texas's Psychedelic Music, 2015) [CENTER][ATTACH alt="YoungMayo.jpg"]154204[/ATTACH] Ο νεαρός Μάγιο...[/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η παραβολή της καλλιεργήσιμης γης [The Red Crayola]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…