Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η σαγήνη της Τζαζ! [+22 άλμπουμ]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1058829706" data-attributes="member: 30418"><p>Στα μέσα της δεκαετίας του 1960 η φρι τζαζ ήταν γεμάτη με αυτοσχεδιαστές υψηλής ενέργειας που εξερευνούσαν τους ήχους όσο και τις νότες. Μέσα σε λίγα χρόνια με την άνοδο των <em>Art Ensemble of Chicago</em> και του <em>Anthony Braxton</em>/Άντονι Μπράξτον, ο χώρος χρησιμοποιήθηκε πολύ πιο ελεύθερα στη μουσική και μέχρι τη δεκαετία του 1970 πολλοί αβάν-γκάρντ καλλιτέχνες ξόδευαν μεγάλο μέρος του χρόνου τους ενσωματώνοντας αυτοσχεδιασμούς με σύνθετες συνθέσεις. Η μουσική δεν ήταν πλέον συνεχώς ελεύθερη μορφή, αλλά οι μουσικοί είχαν απόλυτη ελευθερία στα σόλο τους να δημιουργούν ό,τι ήχους θεωρούσαν κατάλληλους. Αν και αυτή η μουσική έχει επισκιαστεί από άλλα στυλ από τη δεκαετία του 1970, εξακολουθεί να είναι μια βιώσιμη επιλογή για δημιουργικούς αυτοσχεδιαστές, και οι καινοτομίες της συνεχίζουν να επηρεάζουν έμμεσα το σύγχρονο μέινστριμ της τζαζ.</p><p></p><p>Η δεκαετία του 1970 είναι περισσότερο γνωστή ως η εποχή του φιούζιον, όταν πολλοί μουσικοί της τζαζ ενσωμάτωσαν πτυχές του ροκ, του ρυθμ εντ μπλουζ και της ποπ στη μουσική τους. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '60, οι κόσμοι της τζαζ και του ροκ είχαν μείνει σχεδόν ξεχωριστοί, αλλά, με την άνοδο των ηλεκτρικών πλήκτρων, έγιναν πολλοί πειραματισμοί. Ο <em>Miles Davis</em>/Μάιλς Ντέιβις, ο οποίος ήταν καινοτόμος στο μποπ, την κουλ τζαζ, το χαρντ μποπ και στο δικό του είδος της αβάν-γκάρντ, έγινε βηματοδότης στο φιούζιον όταν ηχογράφησε τα <em>In a Silent Way</em> και <em>Bitches Brew</em>. Άρχισαν να δημιουργούνται γκρουπ που συνδύαζαν τον αυτοσχεδιασμό και τη μουσικότητα της τζαζ με τη δύναμη και τους ρυθμούς του ροκ. Πιο αξιοσημείωτοι ήταν οι <em>Return to Forever</em>, <em>Weather Report</em> και η <em>Mahavishnu Orchestra</em>. Μέχρι το 1975 αυτό το κίνημα άρχισε να ξεμένει από καύσιμα καλλιτεχνικά, αλλά λόγω των δυνατοτήτων του να κερδίζει χρήματα συνέχισε μέχρι σήμερα, συχνά σε αποδυναμωμένη μορφή ως ευρείας αποδοχής ή οργανική ποπ και με το ανακριβές όνομα της "σύγχρονης τζαζ".</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH=full]207858[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center"><em>Art Ensemble of Chicago</em> γύρω στα 1970 (φωτογραφία <em>Michael Ochs</em>)</p><p></p><p>Η ιστορία της τζαζ από το 1920-75 ήταν μια συνεχής σπουδή προς τα εμπρός με νέα στυλ που θεωρήθηκαν ξεπερασμένα μέσα σε πέντε ή δέκα χρόνια. Στη δεκαετία του 1980 έγινε ξαφνικά αποδεκτό να τιμάμε το παρελθόν και να κοιτάμε πίσω πριν από το μποπ για έμπνευση. Ενώ το Ντίξιλαντ είχε παραμείνει αρκετά ενεργό ως αντεργκράουντ μουσική για δεκαετίες (ήταν στο απόγειο της δημοτικότητάς του τη δεκαετία του 1950), λίγοι στο σύγχρονο μέινστριμ της τζαζ αναγνώρισαν την ύπαρξη και τη σημασία του πριν από τη δεκαετία του '80. Ο <em>Wynton Marsalis</em>/Ουίντον Μαρσάλις, ο οποίος συμβόλιζε τη δεκαετία, ξεκίνησε ως τρομπετίστας εμπνευσμένος από το παίξιμο του <em>Miles Davis</em> των μέσων της δεκαετίας του '60. Τελικά βρήκε τον δικό του ήχο γυρνώντας πίσω στο χρόνο και εξερευνώντας τη μουσική των προ-μποπ δασκάλων, και το αποτέλεσμα ήταν ότι (ακόμα και όταν έπαιζε μοντέρνα νέα μουσική) ο <em>Marsalis</em> μπόρεσε να βρει νέες προσεγγίσεις δανειζόμενος και προσαρμόζοντας ιδέες από το μακρινό παρελθόν.</p><p></p><p>Πολλοί από τους νεαρούς παίκτες που ακολούθησαν τον <em>Marsalis</em> αγνοούν το φιούζιον και ακόμη και τις περισσότερες από τις καινοτομίες της αβάν-γκάρντ για να χρησιμοποιήσουν το χαρντ-μποπ ως βάση για τη μουσική τους. Ήταν μια μάλλον ασυνήθιστη εξέλιξη να έχουμε τόσους πολλούς μουσικούς στα είκοσί τους να παίζουν σε ένα στυλ που βρισκόταν στην ακμή του πριν από τη γέννησή τους, αλλά μέχρι τη δεκαετία του 1990 πολλά από αυτά τα "Νεαρά Λιοντάρια" ανέπτυξαν τελικά τους δικούς τους ήχους και άρχισαν να χτίζουν πάνω στις προηγούμενες καινοτομίες.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1058829706, member: 30418"] Στα μέσα της δεκαετίας του 1960 η φρι τζαζ ήταν γεμάτη με αυτοσχεδιαστές υψηλής ενέργειας που εξερευνούσαν τους ήχους όσο και τις νότες. Μέσα σε λίγα χρόνια με την άνοδο των [I]Art Ensemble of Chicago[/I] και του [I]Anthony Braxton[/I]/Άντονι Μπράξτον, ο χώρος χρησιμοποιήθηκε πολύ πιο ελεύθερα στη μουσική και μέχρι τη δεκαετία του 1970 πολλοί αβάν-γκάρντ καλλιτέχνες ξόδευαν μεγάλο μέρος του χρόνου τους ενσωματώνοντας αυτοσχεδιασμούς με σύνθετες συνθέσεις. Η μουσική δεν ήταν πλέον συνεχώς ελεύθερη μορφή, αλλά οι μουσικοί είχαν απόλυτη ελευθερία στα σόλο τους να δημιουργούν ό,τι ήχους θεωρούσαν κατάλληλους. Αν και αυτή η μουσική έχει επισκιαστεί από άλλα στυλ από τη δεκαετία του 1970, εξακολουθεί να είναι μια βιώσιμη επιλογή για δημιουργικούς αυτοσχεδιαστές, και οι καινοτομίες της συνεχίζουν να επηρεάζουν έμμεσα το σύγχρονο μέινστριμ της τζαζ. Η δεκαετία του 1970 είναι περισσότερο γνωστή ως η εποχή του φιούζιον, όταν πολλοί μουσικοί της τζαζ ενσωμάτωσαν πτυχές του ροκ, του ρυθμ εντ μπλουζ και της ποπ στη μουσική τους. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '60, οι κόσμοι της τζαζ και του ροκ είχαν μείνει σχεδόν ξεχωριστοί, αλλά, με την άνοδο των ηλεκτρικών πλήκτρων, έγιναν πολλοί πειραματισμοί. Ο [I]Miles Davis[/I]/Μάιλς Ντέιβις, ο οποίος ήταν καινοτόμος στο μποπ, την κουλ τζαζ, το χαρντ μποπ και στο δικό του είδος της αβάν-γκάρντ, έγινε βηματοδότης στο φιούζιον όταν ηχογράφησε τα [I]In a Silent Way[/I] και [I]Bitches Brew[/I]. Άρχισαν να δημιουργούνται γκρουπ που συνδύαζαν τον αυτοσχεδιασμό και τη μουσικότητα της τζαζ με τη δύναμη και τους ρυθμούς του ροκ. Πιο αξιοσημείωτοι ήταν οι [I]Return to Forever[/I], [I]Weather Report[/I] και η [I]Mahavishnu Orchestra[/I]. Μέχρι το 1975 αυτό το κίνημα άρχισε να ξεμένει από καύσιμα καλλιτεχνικά, αλλά λόγω των δυνατοτήτων του να κερδίζει χρήματα συνέχισε μέχρι σήμερα, συχνά σε αποδυναμωμένη μορφή ως ευρείας αποδοχής ή οργανική ποπ και με το ανακριβές όνομα της "σύγχρονης τζαζ". [CENTER][ATTACH type="full" alt="08.ArtEnsembleOfChicago1970ByMichaelOchs.jpg"]207858[/ATTACH] [I]Art Ensemble of Chicago[/I] γύρω στα 1970 (φωτογραφία [I]Michael Ochs[/I])[/CENTER] Η ιστορία της τζαζ από το 1920-75 ήταν μια συνεχής σπουδή προς τα εμπρός με νέα στυλ που θεωρήθηκαν ξεπερασμένα μέσα σε πέντε ή δέκα χρόνια. Στη δεκαετία του 1980 έγινε ξαφνικά αποδεκτό να τιμάμε το παρελθόν και να κοιτάμε πίσω πριν από το μποπ για έμπνευση. Ενώ το Ντίξιλαντ είχε παραμείνει αρκετά ενεργό ως αντεργκράουντ μουσική για δεκαετίες (ήταν στο απόγειο της δημοτικότητάς του τη δεκαετία του 1950), λίγοι στο σύγχρονο μέινστριμ της τζαζ αναγνώρισαν την ύπαρξη και τη σημασία του πριν από τη δεκαετία του '80. Ο [I]Wynton Marsalis[/I]/Ουίντον Μαρσάλις, ο οποίος συμβόλιζε τη δεκαετία, ξεκίνησε ως τρομπετίστας εμπνευσμένος από το παίξιμο του [I]Miles Davis[/I] των μέσων της δεκαετίας του '60. Τελικά βρήκε τον δικό του ήχο γυρνώντας πίσω στο χρόνο και εξερευνώντας τη μουσική των προ-μποπ δασκάλων, και το αποτέλεσμα ήταν ότι (ακόμα και όταν έπαιζε μοντέρνα νέα μουσική) ο [I]Marsalis[/I] μπόρεσε να βρει νέες προσεγγίσεις δανειζόμενος και προσαρμόζοντας ιδέες από το μακρινό παρελθόν. Πολλοί από τους νεαρούς παίκτες που ακολούθησαν τον [I]Marsalis[/I] αγνοούν το φιούζιον και ακόμη και τις περισσότερες από τις καινοτομίες της αβάν-γκάρντ για να χρησιμοποιήσουν το χαρντ-μποπ ως βάση για τη μουσική τους. Ήταν μια μάλλον ασυνήθιστη εξέλιξη να έχουμε τόσους πολλούς μουσικούς στα είκοσί τους να παίζουν σε ένα στυλ που βρισκόταν στην ακμή του πριν από τη γέννησή τους, αλλά μέχρι τη δεκαετία του 1990 πολλά από αυτά τα "Νεαρά Λιοντάρια" ανέπτυξαν τελικά τους δικούς τους ήχους και άρχισαν να χτίζουν πάνω στις προηγούμενες καινοτομίες. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η σαγήνη της Τζαζ! [+22 άλμπουμ]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…