Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η σαγήνη της Τζαζ! [+22 άλμπουμ]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1058829716" data-attributes="member: 30418"><p><strong><span style="font-size: 22px">4</span></strong>. <strong>Sonny Rollins - Saxophone Colossus</strong> (φθινόπωρο 1956 - καλοκαίρι 1957, Prestige) [LP]</p><p><span style="color: Indianred">Κομμάτια</span>: A1 St. Thomas (Sonny Rollins), A2 You Don't Know What Love Is (Don Raye, Gene DePaul), A3 Strode Rode (Sonny Rollins), B1 Moritat (Kurt Weill), B2 Blue Seven (Sonny Rollins)</p><p><span style="color: Indianred">Μουσικοί</span>: Sonny Rollins (τενόρο σαξόφωνο), Tommy Flanagan (πιάνο), Doug Watkins (μπάσο), Max Roach (ντραμς)</p><p><span style="color: Indianred">Παραγωγή / Μηχανικός</span>: Bob Weinstock<span style="font-size: 12px"><a href="https://avclub.gr/index.php?threads/179000/post-1058829754" target="_blank">[4]</a></span> / Rudy Van Gelder<span style="font-size: 12px"><a href="https://avclub.gr/index.php?threads/179000/post-1058829754" target="_blank">[23]</a></span></p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH=full]207871[/ATTACH]</p><p></p><p>Ήταν ο <strong><em>Sonny Rollins</em></strong>/Σόνι Ρόλινς (1930), έτοιμος το 1956; Φυσικά ήταν! «Δεν ήμουν σαν τον τύπο που ξεκίνησε, παίζοντας για χρόνια και χρόνια, βρήκε ένα στυλ και μετά κάποιος που τον άκουσε του έδωσε μια ημερομηνία ηχογράφησης και άρεσε σε όλους», επέμεινε. «Αυτή δεν είναι η ιστορία μου. Η ιστορία μου είναι ότι από την εποχή που ήμουν έφηβος, ήμουν σε δίσκους με σπουδαίους μουσικούς». Τα προηγούμενα χρόνια του επέτρεψαν να αναπτύξει τις ιδέες και τη μουσική του κατανόηση, και να λάβει ανεκτίμητα μαθήματα από μουσικούς του υψηλότερου διαμετρήματος, συμπεριλαμβανομένων των <em>Charlie Parker</em> και <em>Miles Davis</em>. Το 1955, έκοψε τη συνήθεια της ηρωίνης και συνέχισε την καριέρα του με νέο βηματισμό, έτοιμος πια να περάσει στο επόμενο επίπεδο προσωπικής και καλλιτεχνικής ωριμότητας.</p><p></p><p>Από το 1956, άρχισαν να κυκλοφορούν υπό την ηγεσία του σημαντικά άλμπουμ, όπως το <em>Plus 4</em> που περιλαμβάνει το κουιντέτο <em>Clifford Brown/Max Roach</em>, καθώς και το <em>Tenor Madness</em> (στο ομότιτλο κομμάτι παίζει και ο <em>Coltrane</em>), και το εξαιρετικό <em>Plays For Bird</em>. Αλλά το αριστουργηματικό <em>Saxophone Colossus</em> είναι πάνω από όλα, όχι μόνο επειδή επικεντρώνεται σε ένα κουαρτέτο που επιτρέπει την καθαρή πρόσβαση στη δημιουργική διαδικασία του <em>Sonny</em>, με τον πιο εμπνευσμένο τρόπο του, αλλά επειδή είναι μια από εκείνες τις ευτυχισμένες συμπτώσεις όπου όλα τα συστατικά πήγαν εξίσου καλά, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης ασυνήθιστου ρεπερτορίου και εμπνευσμένων πρωτοτύπων. Ο <em>Rollins</em> λαμβάνει εξαιρετική υποστήριξη από τον πιανίστα <em>Tommy Flanagan</em>, τον μπασίστα <em>Doug Watkins</em> και τον θρυλικό ντράμερ του μπίμποπ <em>Max Roach</em>, και μαζί στο κουαρτέτο δημιούργησαν μια αλχημική συνέργεια που οδηγεί σε καθαρή μαγεία.</p><p></p><p>Το παιχνιδιάρικο, αυτογραφικό καλύψο "<em>St. Thomas</em>" είναι το πιο αναγνωρίσιμο κομμάτι του, αν και στην πραγματικότητα προέρχεται από ένα παιδικό τραγουδάκι της Καραϊβικής που του τραγουδούσε η μητέρα του όταν ήταν παιδί. Μαζί με το εντεκάλεπτο "<em>Blue 7</em>", ένα μπλουζ με μια αυθόρμητη μελωδία που έφτιαξε ο <em>Rollins</em> στο στούντιο, είναι ιδιαίτερα καλά δείγματα της έξυπνης, εξαιρετικά ρυθμικής θεματικής εξέλιξης που χαρακτηρίζει την αυτοσχεδιαστική φωνή του. Το άλλο πρωτότυπό του, το χαρντ μποπ "<em>Strode Rode</em>" με το γρήγορο τέμπο, είναι ένας συγκινητικός φόρος τιμής στον <em>Freddie Webster</em>, τον μουσικό της τζαζ που πέθανε στο ξενοδοχείο <em>Strode</em> του Σικάγο. Αυτό το βασικό τζαζ άλμπουμ περιέχει επίσης μια λυρικά δυνατή απόδοση της στάνταρντ μπαλάντας "<em>You Don't Know What Love Is</em>" και ένα άλλο υπέροχο σόλο στο "<em>Moritat</em>" του <em>Kurt Weil</em> (γνωστό και ως "<em>Mack the Knife</em>").</p><p></p><p>Ο <em>Rollins</em> προσέγγισε όλα τα κομμάτια μέσα από μια συνεκτική ανάπτυξη μελωδικών αποσπασμάτων σε αυθόρμητα αλλά λογικά εκτεταμένα αυτοσχέδια ρεφρέν. Χρησιμοποίησε έναν περίπλοκο βαθμό αρχιτεκτονικής ανάπτυξης που δεν ήταν απλώς μια παραλλαγή του αποδεκτού μπίμποπ μοντέλου του αυτοσχεδιασμού στο αρμονικό υλικό (αλλαγές συγχορδιών) της μελωδίας, αλλά μια εναλλακτική προσέγγιση, χρησιμοποιώντας μια ποικιλία μοτίβων και μεθόδων, και μεγάλη ποικιλία ρυθμού, μορφής και υφής. Ο Βρετανός δημοσιογράφος της τζαζ, <em>Nick Lea</em>, στην κριτική του για το άλμπουμ, κατέληγε ότι «αυτή η εξαιρετική ηχογράφηση ήταν μάρτυρας της ανάδειξης του <em>Rollins</em> ως ενός από τους γίγαντες της μουσικής και του εξασφάλισε μια θέση στο πάνθεον των τενόρων σαξοφωνιστών μαζί με τους <em>Coleman Hawkins</em>, <em>Lester Young</em>, <em>Ben Webster</em> και <em>John Coltrane</em>».</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH=full]207872[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center">(φωτογραφία <em>Francis Wolff</em>)</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1058829716, member: 30418"] [B][SIZE=6]4[/SIZE][/B]. [B]Sonny Rollins - Saxophone Colossus[/B] (φθινόπωρο 1956 - καλοκαίρι 1957, Prestige) [LP] [COLOR=Indianred]Κομμάτια[/COLOR]: A1 St. Thomas (Sonny Rollins), A2 You Don't Know What Love Is (Don Raye, Gene DePaul), A3 Strode Rode (Sonny Rollins), B1 Moritat (Kurt Weill), B2 Blue Seven (Sonny Rollins) [COLOR=Indianred]Μουσικοί[/COLOR]: Sonny Rollins (τενόρο σαξόφωνο), Tommy Flanagan (πιάνο), Doug Watkins (μπάσο), Max Roach (ντραμς) [COLOR=Indianred]Παραγωγή / Μηχανικός[/COLOR]: Bob Weinstock[SIZE=3][URL='https://avclub.gr/index.php?threads/179000/post-1058829754'][4][/URL][/SIZE] / Rudy Van Gelder[SIZE=3][URL='https://avclub.gr/index.php?threads/179000/post-1058829754'][23][/URL][/SIZE] [CENTER][ATTACH type="full" alt="SaxophoneColossus.jpg"]207871[/ATTACH][/CENTER] Ήταν ο [B][I]Sonny Rollins[/I][/B]/Σόνι Ρόλινς (1930), έτοιμος το 1956; Φυσικά ήταν! «Δεν ήμουν σαν τον τύπο που ξεκίνησε, παίζοντας για χρόνια και χρόνια, βρήκε ένα στυλ και μετά κάποιος που τον άκουσε του έδωσε μια ημερομηνία ηχογράφησης και άρεσε σε όλους», επέμεινε. «Αυτή δεν είναι η ιστορία μου. Η ιστορία μου είναι ότι από την εποχή που ήμουν έφηβος, ήμουν σε δίσκους με σπουδαίους μουσικούς». Τα προηγούμενα χρόνια του επέτρεψαν να αναπτύξει τις ιδέες και τη μουσική του κατανόηση, και να λάβει ανεκτίμητα μαθήματα από μουσικούς του υψηλότερου διαμετρήματος, συμπεριλαμβανομένων των [I]Charlie Parker[/I] και [I]Miles Davis[/I]. Το 1955, έκοψε τη συνήθεια της ηρωίνης και συνέχισε την καριέρα του με νέο βηματισμό, έτοιμος πια να περάσει στο επόμενο επίπεδο προσωπικής και καλλιτεχνικής ωριμότητας. Από το 1956, άρχισαν να κυκλοφορούν υπό την ηγεσία του σημαντικά άλμπουμ, όπως το [I]Plus 4[/I] που περιλαμβάνει το κουιντέτο [I]Clifford Brown/Max Roach[/I], καθώς και το [I]Tenor Madness[/I] (στο ομότιτλο κομμάτι παίζει και ο [I]Coltrane[/I]), και το εξαιρετικό [I]Plays For Bird[/I]. Αλλά το αριστουργηματικό [I]Saxophone Colossus[/I] είναι πάνω από όλα, όχι μόνο επειδή επικεντρώνεται σε ένα κουαρτέτο που επιτρέπει την καθαρή πρόσβαση στη δημιουργική διαδικασία του [I]Sonny[/I], με τον πιο εμπνευσμένο τρόπο του, αλλά επειδή είναι μια από εκείνες τις ευτυχισμένες συμπτώσεις όπου όλα τα συστατικά πήγαν εξίσου καλά, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης ασυνήθιστου ρεπερτορίου και εμπνευσμένων πρωτοτύπων. Ο [I]Rollins[/I] λαμβάνει εξαιρετική υποστήριξη από τον πιανίστα [I]Tommy Flanagan[/I], τον μπασίστα [I]Doug Watkins[/I] και τον θρυλικό ντράμερ του μπίμποπ [I]Max Roach[/I], και μαζί στο κουαρτέτο δημιούργησαν μια αλχημική συνέργεια που οδηγεί σε καθαρή μαγεία. Το παιχνιδιάρικο, αυτογραφικό καλύψο "[I]St. Thomas[/I]" είναι το πιο αναγνωρίσιμο κομμάτι του, αν και στην πραγματικότητα προέρχεται από ένα παιδικό τραγουδάκι της Καραϊβικής που του τραγουδούσε η μητέρα του όταν ήταν παιδί. Μαζί με το εντεκάλεπτο "[I]Blue 7[/I]", ένα μπλουζ με μια αυθόρμητη μελωδία που έφτιαξε ο [I]Rollins[/I] στο στούντιο, είναι ιδιαίτερα καλά δείγματα της έξυπνης, εξαιρετικά ρυθμικής θεματικής εξέλιξης που χαρακτηρίζει την αυτοσχεδιαστική φωνή του. Το άλλο πρωτότυπό του, το χαρντ μποπ "[I]Strode Rode[/I]" με το γρήγορο τέμπο, είναι ένας συγκινητικός φόρος τιμής στον [I]Freddie Webster[/I], τον μουσικό της τζαζ που πέθανε στο ξενοδοχείο [I]Strode[/I] του Σικάγο. Αυτό το βασικό τζαζ άλμπουμ περιέχει επίσης μια λυρικά δυνατή απόδοση της στάνταρντ μπαλάντας "[I]You Don't Know What Love Is[/I]" και ένα άλλο υπέροχο σόλο στο "[I]Moritat[/I]" του [I]Kurt Weil[/I] (γνωστό και ως "[I]Mack the Knife[/I]"). Ο [I]Rollins[/I] προσέγγισε όλα τα κομμάτια μέσα από μια συνεκτική ανάπτυξη μελωδικών αποσπασμάτων σε αυθόρμητα αλλά λογικά εκτεταμένα αυτοσχέδια ρεφρέν. Χρησιμοποίησε έναν περίπλοκο βαθμό αρχιτεκτονικής ανάπτυξης που δεν ήταν απλώς μια παραλλαγή του αποδεκτού μπίμποπ μοντέλου του αυτοσχεδιασμού στο αρμονικό υλικό (αλλαγές συγχορδιών) της μελωδίας, αλλά μια εναλλακτική προσέγγιση, χρησιμοποιώντας μια ποικιλία μοτίβων και μεθόδων, και μεγάλη ποικιλία ρυθμού, μορφής και υφής. Ο Βρετανός δημοσιογράφος της τζαζ, [I]Nick Lea[/I], στην κριτική του για το άλμπουμ, κατέληγε ότι «αυτή η εξαιρετική ηχογράφηση ήταν μάρτυρας της ανάδειξης του [I]Rollins[/I] ως ενός από τους γίγαντες της μουσικής και του εξασφάλισε μια θέση στο πάνθεον των τενόρων σαξοφωνιστών μαζί με τους [I]Coleman Hawkins[/I], [I]Lester Young[/I], [I]Ben Webster[/I] και [I]John Coltrane[/I]». [CENTER][ATTACH type="full" alt="SonnyRollinsByFrancisWolff1.jpg"]207872[/ATTACH] (φωτογραφία [I]Francis Wolff[/I])[/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η σαγήνη της Τζαζ! [+22 άλμπουμ]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…