Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η σαγήνη της Τζαζ! [+22 άλμπουμ]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1058829726" data-attributes="member: 30418"><p><strong><span style="font-size: 22px">9</span></strong>. <strong>Miles Davis - Kind Of Blue</strong> (Αύγουστος 1959, Columbia) [LP]</p><p><span style="color: Indianred">Κομμάτια</span>: A1 So What, A2 Freddie Freeloader, A3 Blue In Green, B1 Flamenco Sketches, B2 All Blues</p><p><span style="color: Indianred">Μουσικοί</span>: Miles Davis (τρομπέτα), Julian "Cannonball" Adderley (άλτο σαξόφωνο: εκτός A3), John Coltrane (τενόρο σαξόφωνο), Bill Evans (πιάνο: εκτός A2), Wynton Kelly (πιάνο: A2), Paul Chambers (κοντραμπάσο), Jimmy Cobb (ντραμς)</p><p><span style="color: Indianred">Παραγωγή</span>: Irving Townsend<span style="font-size: 12px"><a href="https://avclub.gr/index.php?threads/179000/post-1058829754" target="_blank">[9]</a></span>, Fred Plaut<span style="font-size: 12px"><a href="https://avclub.gr/index.php?threads/179000/post-1058829754" target="_blank">[21]</a></span></p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH=full]207886[/ATTACH]</p><p></p><p>Μερικές φορές η δημοσιότητα ενός άλμπουμ γίνεται πολύ αποπνικτική. Εύκολα επίθετα όπως "κλασικό", "πρωτοποριακό" και "ορόσημο" πετιούνται πολύ βαριεστημένα, και ανάμεσά τους χάνουμε την αξία του αρχικού υλικού. Ευτυχώς, το <em>Kind Of Blue</em> δεν εντάσσεται σ' αυτή την κατηγορία —είναι μια καθοριστική στιγμή για το είδος στη μουσική του εικοστού αιώνα, τελεία και παύλα.</p><p></p><p>Από το 1955, ο <strong><em>Miles Davis</em></strong>/Μάιλς Ντέιβις (1926-1991, 65 χρ.) έπαιζε με τον σαξοφωνίστα <em>John Coltrane</em> και τα επόμενα χρόνια είδαν το γκρουπ του Ντέιβις να βελτιώνει τον ήχο του πριν φτάσει στο <em>Kind Of Blue</em>.</p><p></p><p>Ηχογραφημένο στο <em>30th Street Studio</em> της <em>Columbia</em> στη Νέα Υόρκη, τα πέντε κομμάτια γράφτηκαν σε εννέα ώρες και δύο σέσιον, ένα χρονικό πλαίσιο που είναι ακόμα πιο αξιοσημείωτο για την μπάντα που δεν είχε αντιμετωπίσει τα κομμάτια πριν —αυτό ήταν ένα τέχνασμα που χρησιμοποιούσε συχνά ο <em>Davis</em>, νιώθοντας ότι οι μεμονωμένοι μουσικοί θα επικεντρώνονταν περισσότερο στο παίξιμό τους. Ο Ντέιβις βασίστηκε επίσης μόνο σε σύντομες προετοιμασίες, αλλά κατάφερε να οδηγήσει τους παίκτες του σε μια γεμάτο ζωντάνια επίδειξη αυθορμητισμού.</p><p></p><p>Ο Ντέιβις ξεκαθάρισε σε συνέντευξή του το 1958 ότι βρισκόταν στα πρόθυρα μιας σημαντικής αλλαγής στη μουσική του σκέψη. «Η μουσική έχει γίνει πυκνή», είπε. «Νομίζω ότι ένα κίνημα στην τζαζ ξεκινά μακριά από τη συμβατική σειρά των συγχορδιών και με μια επιστροφή στην έμφαση της μελωδικής παρά της αρμονικής παραλλαγής. Θα υπάρξουν λιγότερες συγχορδίες αλλά άπειρες δυνατότητες για το τι να κάνουμε με αυτές.» Επηρεασμένος από τη θεωρία του συνθέτη <em>George Russell</em> για τη Λυδική τονικότητα, ο <em>Davis</em> παρήγαγε απλά, αργά κινούμενα αρμονικά πλαίσια —που επινοήθηκαν μόνο ώρες πριν— και υπέδειξε τις κλίμακες που έπρεπε να γίνουν για να χρησιμοποιηθούν για αυτοσχεδιασμό. Η μουσική που προέκυψε ήταν ένας μοναδικά όμορφος θρίαμβος περιεχομένου έναντι της φόρμας.</p><p></p><p>Από το μιντ-τέμπο "<em>So What</em>", το άλμπουμ διασχίζει ένα ευρύ φάσμα στυλ, όπως το στοιχειωμένο "<em>Blue In Green</em>", με το ήπιο πιάνο του <em>Bill Evans</em> να συνοδεύει την πένθιμη τρομπέτα του <em>Davis</em>, και οι νωθρές ισπανικές επιρροές των "<em>Flamenco Sketches</em>". Στο πιο προσανατολισμένο προς το μπλουζ κομμάτι του άλμπουμ, "<em>Freddie Freeloader</em>", ο Ντέιβις έβαλε τον Κέλι να παίξει αντί του Έβανς, ενώ το "<em>All Blues</em>" είναι μια φόρμα δωδεκάμετρου μπλουζ σε χρόνο 6/8. Το δέσιμο της μπάντας αντανακλάται στις έξι λήψεις που απαιτήθηκαν για την ηχογράφηση πέντε κομματιών καθώς, μόνο το "<em>Flamenco Sketches</em>" χρειάστηκε ένα δεύτερο προβάρισμα.</p><p></p><p>Το άλμπουμ περιλούστηκε με επαίνους από την κυκλοφορία του. Εξαιρετικά δημοφιλές και με επιρροή, το <em>Kind Of Blue</em> είναι σπάνιο ανάμεσα στα σπουδαία έργα τέχνης, ένα μοντέρνο αριστούργημα του οποίου το εκτόπισμα είναι ουσιαστικά αδιαμφισβήτητο.</p><p></p><p>«Δεν δίνω καμία σημασία στο τι λένε οι κριτικοί για μένα, καλό ή κακό. Ο πιο σκληρός κριτικός που έχω είναι ο εαυτός μου... και είμαι πολύ ματαιόδοξος για να παίξω οτιδήποτε θεωρώ κακό.» - <em>Miles Davis</em>, 1962</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH=full]207887[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center"><em>Miles Davis</em>, 1959 (φωτογραφία <em>Don Hunstein</em>)</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1058829726, member: 30418"] [B][SIZE=6]9[/SIZE][/B]. [B]Miles Davis - Kind Of Blue[/B] (Αύγουστος 1959, Columbia) [LP] [COLOR=Indianred]Κομμάτια[/COLOR]: A1 So What, A2 Freddie Freeloader, A3 Blue In Green, B1 Flamenco Sketches, B2 All Blues [COLOR=Indianred]Μουσικοί[/COLOR]: Miles Davis (τρομπέτα), Julian "Cannonball" Adderley (άλτο σαξόφωνο: εκτός A3), John Coltrane (τενόρο σαξόφωνο), Bill Evans (πιάνο: εκτός A2), Wynton Kelly (πιάνο: A2), Paul Chambers (κοντραμπάσο), Jimmy Cobb (ντραμς) [COLOR=Indianred]Παραγωγή[/COLOR]: Irving Townsend[SIZE=3][URL='https://avclub.gr/index.php?threads/179000/post-1058829754'][9][/URL][/SIZE], Fred Plaut[SIZE=3][URL='https://avclub.gr/index.php?threads/179000/post-1058829754'][21][/URL][/SIZE] [CENTER][ATTACH type="full" alt="KindOfBlue.jpg"]207886[/ATTACH][/CENTER] Μερικές φορές η δημοσιότητα ενός άλμπουμ γίνεται πολύ αποπνικτική. Εύκολα επίθετα όπως "κλασικό", "πρωτοποριακό" και "ορόσημο" πετιούνται πολύ βαριεστημένα, και ανάμεσά τους χάνουμε την αξία του αρχικού υλικού. Ευτυχώς, το [I]Kind Of Blue[/I] δεν εντάσσεται σ' αυτή την κατηγορία —είναι μια καθοριστική στιγμή για το είδος στη μουσική του εικοστού αιώνα, τελεία και παύλα. Από το 1955, ο [B][I]Miles Davis[/I][/B]/Μάιλς Ντέιβις (1926-1991, 65 χρ.) έπαιζε με τον σαξοφωνίστα [I]John Coltrane[/I] και τα επόμενα χρόνια είδαν το γκρουπ του Ντέιβις να βελτιώνει τον ήχο του πριν φτάσει στο [I]Kind Of Blue[/I]. Ηχογραφημένο στο [I]30th Street Studio[/I] της [I]Columbia[/I] στη Νέα Υόρκη, τα πέντε κομμάτια γράφτηκαν σε εννέα ώρες και δύο σέσιον, ένα χρονικό πλαίσιο που είναι ακόμα πιο αξιοσημείωτο για την μπάντα που δεν είχε αντιμετωπίσει τα κομμάτια πριν —αυτό ήταν ένα τέχνασμα που χρησιμοποιούσε συχνά ο [I]Davis[/I], νιώθοντας ότι οι μεμονωμένοι μουσικοί θα επικεντρώνονταν περισσότερο στο παίξιμό τους. Ο Ντέιβις βασίστηκε επίσης μόνο σε σύντομες προετοιμασίες, αλλά κατάφερε να οδηγήσει τους παίκτες του σε μια γεμάτο ζωντάνια επίδειξη αυθορμητισμού. Ο Ντέιβις ξεκαθάρισε σε συνέντευξή του το 1958 ότι βρισκόταν στα πρόθυρα μιας σημαντικής αλλαγής στη μουσική του σκέψη. «Η μουσική έχει γίνει πυκνή», είπε. «Νομίζω ότι ένα κίνημα στην τζαζ ξεκινά μακριά από τη συμβατική σειρά των συγχορδιών και με μια επιστροφή στην έμφαση της μελωδικής παρά της αρμονικής παραλλαγής. Θα υπάρξουν λιγότερες συγχορδίες αλλά άπειρες δυνατότητες για το τι να κάνουμε με αυτές.» Επηρεασμένος από τη θεωρία του συνθέτη [I]George Russell[/I] για τη Λυδική τονικότητα, ο [I]Davis[/I] παρήγαγε απλά, αργά κινούμενα αρμονικά πλαίσια —που επινοήθηκαν μόνο ώρες πριν— και υπέδειξε τις κλίμακες που έπρεπε να γίνουν για να χρησιμοποιηθούν για αυτοσχεδιασμό. Η μουσική που προέκυψε ήταν ένας μοναδικά όμορφος θρίαμβος περιεχομένου έναντι της φόρμας. Από το μιντ-τέμπο "[I]So What[/I]", το άλμπουμ διασχίζει ένα ευρύ φάσμα στυλ, όπως το στοιχειωμένο "[I]Blue In Green[/I]", με το ήπιο πιάνο του [I]Bill Evans[/I] να συνοδεύει την πένθιμη τρομπέτα του [I]Davis[/I], και οι νωθρές ισπανικές επιρροές των "[I]Flamenco Sketches[/I]". Στο πιο προσανατολισμένο προς το μπλουζ κομμάτι του άλμπουμ, "[I]Freddie Freeloader[/I]", ο Ντέιβις έβαλε τον Κέλι να παίξει αντί του Έβανς, ενώ το "[I]All Blues[/I]" είναι μια φόρμα δωδεκάμετρου μπλουζ σε χρόνο 6/8. Το δέσιμο της μπάντας αντανακλάται στις έξι λήψεις που απαιτήθηκαν για την ηχογράφηση πέντε κομματιών καθώς, μόνο το "[I]Flamenco Sketches[/I]" χρειάστηκε ένα δεύτερο προβάρισμα. Το άλμπουμ περιλούστηκε με επαίνους από την κυκλοφορία του. Εξαιρετικά δημοφιλές και με επιρροή, το [I]Kind Of Blue[/I] είναι σπάνιο ανάμεσα στα σπουδαία έργα τέχνης, ένα μοντέρνο αριστούργημα του οποίου το εκτόπισμα είναι ουσιαστικά αδιαμφισβήτητο. «Δεν δίνω καμία σημασία στο τι λένε οι κριτικοί για μένα, καλό ή κακό. Ο πιο σκληρός κριτικός που έχω είναι ο εαυτός μου... και είμαι πολύ ματαιόδοξος για να παίξω οτιδήποτε θεωρώ κακό.» - [I]Miles Davis[/I], 1962 [CENTER][ATTACH type="full" alt="MilesDavis1959ByDonHunstein.jpg"]207887[/ATTACH] [I]Miles Davis[/I], 1959 (φωτογραφία [I]Don Hunstein[/I])[/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η σαγήνη της Τζαζ! [+22 άλμπουμ]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…