Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η σαγήνη της Τζαζ! [+22 άλμπουμ]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1058829734" data-attributes="member: 30418"><p><strong><span style="font-size: 22px">13</span></strong>. <strong>Oliver Nelson - The Blues And The Abstract Truth</strong> (Αύγουστος 1961, Impulse!) [LP]</p><p><span style="color: Indianred">Κομμάτια</span>: A1 Stolen Moments - 8:45, A2 Hoe Down - 4:43, A3 Cascades - 5:30, B1 Yearnin' - 6:20, B2 Butch And Butch - 4:35, B3 Teenie's Blues - 6:31</p><p><span style="color: Indianred">Μουσικοί</span>: Freddie Hubbard (τρομπέτα), Eric Dolphy (άλτο σαξόφωνο, φλάουτο), Oliver Nelson (τενόρο σαξόφωνο, άλτο σαξόφωνο: B3), George Barrow (βαρύτονο σαξόφωνο), Bill Evans (πιάνο), Paul Chambers (μπάσο), Roy Haynes (ντραμς)</p><p><span style="color: Indianred">Παραγωγή / Μηχανικός</span>: Creed Taylor<span style="font-size: 12px"><a href="https://avclub.gr/index.php?threads/179000/post-1058829754" target="_blank">[12]</a></span> / Rudy Van Gelder<span style="font-size: 12px"><a href="https://avclub.gr/index.php?threads/179000/post-1058829754" target="_blank">[23]</a></span></p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH=full]207898[/ATTACH]</p><p></p><p>Συχνά φαινόταν ότι η μουσική του μάστερ ενορχηστρωτή <strong><em>Oliver Nelson</em></strong>/Όλιβερ Νέλσον (1932-1975, 43 χρ.) αναζητούσε ένα απρόσκοπτο μείγμα της σκέψης του <em>Ellington</em> και του συναισθήματος του <em>Coltrane</em>. Το <em>Blues And The Abstract Truth</em>, που δικαίως θεωρήθηκε από τον <em>Nelson</em> ως το υψηλότερο σημείο του, ήταν εκεί που έκανε αυτό το μείγμα να ακούγεται σαν κανένας άλλος εκτός από τον εαυτό του.</p><p></p><p>Του άρεσε να ανακατεύει και συνταιριάζει τα στυλ της τζαζ. «Η κλασική μουσική του 19ου αιώνα και η σύγχρονη μουσική του δικού μας 20ου αιώνα», έγραψε ο Νέλσον στις σημειώσεις του άλμπουμ, «προκάλεσαν την ανάγκη υιοθέτησης μιας διαφορετικής οπτικής γωνίας προκειμένου να δημιουργηθεί μουσική που να έχει νόημα και ζωτική σημασία. Μια μέθοδος που ήταν πάντα επιτυχημένη και κρίσιμη τόσο στην κλασική μουσική όσο και στη σημερινή τζαζ είναι να αφήνουμε τις μουσικές ιδέες να καθορίσουν τη μορφή και το σχήμα μιας μουσικής σύνθεσης. Στην πραγματικότητα, αυτό προσπάθησα να κάνω εδώ».</p><p></p><p>Οι μουσικές ιδέες περιλάμβαναν τζαζ (παραδοσιακή και μοντέρνα), μπλουζ, σπιρίτσουαλς, μουσικά θέματα του Μπρόντγουεϊ, ακόμη και κάντρι μουσική και κλασικές διανθίσεις. Η γεμάτη αστέρια μπάντα, περιλάμβανε τους αστρικούς σολίστ <em>Freddie Hubbard</em>, <em>Bill Evans</em>, <em>Eric Dolphy</em> και τον ίδιο τον <em>Nelson</em>. Αλλά ο <em>Nelson</em>, του οποίου η φήμη ήταν κυρίως για τις ενορχηστρωτικές του ικανότητες, δείχνει ότι είναι και ένας ταλαντούχος, παραπλανητικά χαλαρός σολίστ.</p><p></p><p>Το "<em>Stolen Moments</em>", το εναρκτήριο κομμάτι, είναι ένα μόνταλ αριστούργημα που επιτρέπει υπέροχα σόλο από τους <em>Freddie Hubbard</em>, <em>Eric Dolphy</em> (φλάουτο), <em>Oliver Nelson</em> και <em>Bill Evans</em>. Υπάρχουν κι' άλλα προκλητικά σόλο του <em>Eric Dolphy</em> στο άλτο σαξόφωνο που έρχονται σε τέλεια αντίθεση με τη χαλαρή υποστήριξη του πλήρους συνόλου —πρώτα στο τυπικό μπλουζ "<em>Yearnin'</em>" και μετά στο "<em>Teenie's Blues</em>", ένα πιο σύνθετο μπλουζ στο οποίο ο <em>Oliver Nelson</em> συμμετέχει επίσης στο άλτο. Το "<em>Cascades</em>", με γρήγορο τέμπο που χρησιμοποιεί μια τροποποιημένη εκδοχή της δομής του "<em>I Got Rhythm</em>" του <em>George Gershwin</em>, επιτρέπει μεγάλη αλληλεπίδραση μεταξύ του <em>Freddie Hubbard</em> και του <em>Bill Evans</em> ενώ το "<em>Butch and Butch</em>" και το "<em>Hoe Down</em>", με την κάντρι γεύση, επιτρέπουν σ' όλους ευκαιρίες για σόλο. Ο <em>George Barrow</em> στο βαρύτονο λαμβάνει ειδική μνεία στις σημειώσεις του <em>Oliver Nelson</em> για τις λεπτές υποστηρικτικές του γραμμές, δίνοντας στο σύνολο έναν πλούσιο, γεμάτο ήχο.</p><p></p><p>Αν και η μετέπειτα δουλειά του στο Χόλιγουντ, κυρίως σε μουσικά θέματα, ήταν εξαιρετικά υψηλού επιπέδου —μέχρι που μια καρδιακή προσβολή τον διεκδίκησε πρόωρα το 1975—, έτεινε να μειώνει το προφίλ της τζαζ που είχε αποκτηθεί στη Νέα Υόρκη. Αλλά όσο έχουμε το <em>Blues And The Abstract Truth</em>, το ανάστημά του ως γίγαντας της τζαζ θα είναι αδιαμφισβήτητο.</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH=full]207899[/ATTACH]</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1058829734, member: 30418"] [B][SIZE=6]13[/SIZE][/B]. [B]Oliver Nelson - The Blues And The Abstract Truth[/B] (Αύγουστος 1961, Impulse!) [LP] [COLOR=Indianred]Κομμάτια[/COLOR]: A1 Stolen Moments - 8:45, A2 Hoe Down - 4:43, A3 Cascades - 5:30, B1 Yearnin' - 6:20, B2 Butch And Butch - 4:35, B3 Teenie's Blues - 6:31 [COLOR=Indianred]Μουσικοί[/COLOR]: Freddie Hubbard (τρομπέτα), Eric Dolphy (άλτο σαξόφωνο, φλάουτο), Oliver Nelson (τενόρο σαξόφωνο, άλτο σαξόφωνο: B3), George Barrow (βαρύτονο σαξόφωνο), Bill Evans (πιάνο), Paul Chambers (μπάσο), Roy Haynes (ντραμς) [COLOR=Indianred]Παραγωγή / Μηχανικός[/COLOR]: Creed Taylor[SIZE=3][URL='https://avclub.gr/index.php?threads/179000/post-1058829754'][12][/URL][/SIZE] / Rudy Van Gelder[SIZE=3][URL='https://avclub.gr/index.php?threads/179000/post-1058829754'][23][/URL][/SIZE] [CENTER][ATTACH type="full" alt="TheBluesAndTheAbstractTruth.jpg"]207898[/ATTACH][/CENTER] Συχνά φαινόταν ότι η μουσική του μάστερ ενορχηστρωτή [B][I]Oliver Nelson[/I][/B]/Όλιβερ Νέλσον (1932-1975, 43 χρ.) αναζητούσε ένα απρόσκοπτο μείγμα της σκέψης του [I]Ellington[/I] και του συναισθήματος του [I]Coltrane[/I]. Το [I]Blues And The Abstract Truth[/I], που δικαίως θεωρήθηκε από τον [I]Nelson[/I] ως το υψηλότερο σημείο του, ήταν εκεί που έκανε αυτό το μείγμα να ακούγεται σαν κανένας άλλος εκτός από τον εαυτό του. Του άρεσε να ανακατεύει και συνταιριάζει τα στυλ της τζαζ. «Η κλασική μουσική του 19ου αιώνα και η σύγχρονη μουσική του δικού μας 20ου αιώνα», έγραψε ο Νέλσον στις σημειώσεις του άλμπουμ, «προκάλεσαν την ανάγκη υιοθέτησης μιας διαφορετικής οπτικής γωνίας προκειμένου να δημιουργηθεί μουσική που να έχει νόημα και ζωτική σημασία. Μια μέθοδος που ήταν πάντα επιτυχημένη και κρίσιμη τόσο στην κλασική μουσική όσο και στη σημερινή τζαζ είναι να αφήνουμε τις μουσικές ιδέες να καθορίσουν τη μορφή και το σχήμα μιας μουσικής σύνθεσης. Στην πραγματικότητα, αυτό προσπάθησα να κάνω εδώ». Οι μουσικές ιδέες περιλάμβαναν τζαζ (παραδοσιακή και μοντέρνα), μπλουζ, σπιρίτσουαλς, μουσικά θέματα του Μπρόντγουεϊ, ακόμη και κάντρι μουσική και κλασικές διανθίσεις. Η γεμάτη αστέρια μπάντα, περιλάμβανε τους αστρικούς σολίστ [I]Freddie Hubbard[/I], [I]Bill Evans[/I], [I]Eric Dolphy[/I] και τον ίδιο τον [I]Nelson[/I]. Αλλά ο [I]Nelson[/I], του οποίου η φήμη ήταν κυρίως για τις ενορχηστρωτικές του ικανότητες, δείχνει ότι είναι και ένας ταλαντούχος, παραπλανητικά χαλαρός σολίστ. Το "[I]Stolen Moments[/I]", το εναρκτήριο κομμάτι, είναι ένα μόνταλ αριστούργημα που επιτρέπει υπέροχα σόλο από τους [I]Freddie Hubbard[/I], [I]Eric Dolphy[/I] (φλάουτο), [I]Oliver Nelson[/I] και [I]Bill Evans[/I]. Υπάρχουν κι' άλλα προκλητικά σόλο του [I]Eric Dolphy[/I] στο άλτο σαξόφωνο που έρχονται σε τέλεια αντίθεση με τη χαλαρή υποστήριξη του πλήρους συνόλου —πρώτα στο τυπικό μπλουζ "[I]Yearnin'[/I]" και μετά στο "[I]Teenie's Blues[/I]", ένα πιο σύνθετο μπλουζ στο οποίο ο [I]Oliver Nelson[/I] συμμετέχει επίσης στο άλτο. Το "[I]Cascades[/I]", με γρήγορο τέμπο που χρησιμοποιεί μια τροποποιημένη εκδοχή της δομής του "[I]I Got Rhythm[/I]" του [I]George Gershwin[/I], επιτρέπει μεγάλη αλληλεπίδραση μεταξύ του [I]Freddie Hubbard[/I] και του [I]Bill Evans[/I] ενώ το "[I]Butch and Butch[/I]" και το "[I]Hoe Down[/I]", με την κάντρι γεύση, επιτρέπουν σ' όλους ευκαιρίες για σόλο. Ο [I]George Barrow[/I] στο βαρύτονο λαμβάνει ειδική μνεία στις σημειώσεις του [I]Oliver Nelson[/I] για τις λεπτές υποστηρικτικές του γραμμές, δίνοντας στο σύνολο έναν πλούσιο, γεμάτο ήχο. Αν και η μετέπειτα δουλειά του στο Χόλιγουντ, κυρίως σε μουσικά θέματα, ήταν εξαιρετικά υψηλού επιπέδου —μέχρι που μια καρδιακή προσβολή τον διεκδίκησε πρόωρα το 1975—, έτεινε να μειώνει το προφίλ της τζαζ που είχε αποκτηθεί στη Νέα Υόρκη. Αλλά όσο έχουμε το [I]Blues And The Abstract Truth[/I], το ανάστημά του ως γίγαντας της τζαζ θα είναι αδιαμφισβήτητο. [CENTER][ATTACH type="full" alt="OliverNelson1.jpg"]207899[/ATTACH][/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η σαγήνη της Τζαζ! [+22 άλμπουμ]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…