Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η σαγήνη της Τζαζ! [+22 άλμπουμ]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1058829752" data-attributes="member: 30418"><p><strong><span style="font-size: 22px">22</span></strong>. <strong>Miles Davis - Bitches Brew</strong> (Μάρτιος 1970, Columbia) [2-LP]</p><p><span style="color: Indianred">Κομμάτια</span>: A Pharaoh's Dance (J. Zawinul) - 20:07, B Bitches Brew (M. Davis) - 27:00, C1 Spanish Key (M. Davis) - 17:30, C2 John McLaughlin (M. Davis) - 4:23, D1 Miles Runs The Voodoo Down (M. Davis) - 14:03, D2 Sanctuary (M. Davis, W. Shorter) - 10:54</p><p><span style="color: Indianred">Μουσικοί</span>: Miles Davis (τρομπέτα, οδηγίες), Wayne Shorter (σοπράνο σαξόφωνο), Bennie Maupin (μπάσο κλαρίνο), Chick Corea / Joe Zawinul: A έως C1, D2 / Larry Young: A, C1 έως D1 (ηλεκτρικό πιάνο), John McLaughlin (ηλεκτρική κιθάρα), Dave Holland (μπάσο), Harvey Brooks (ηλεκτρικό μπάσο), Lenny White / Jack DeJohnette / Don Alias (ντραμς), Jim Riley (κρουστά)</p><p><span style="color: Indianred">Παραγωγή / Μηχανικοί</span>: Teo Macero<span style="font-size: 12px"><a href="https://avclub.gr/index.php?threads/179000/post-1058829754" target="_blank">[11]</a></span> / Frank Laico<span style="font-size: 12px"><a href="https://avclub.gr/index.php?threads/179000/post-1058829754" target="_blank">[31]</a></span> (στα B, C2, D2), Stan Tonkel<span style="font-size: 12px"><a href="https://avclub.gr/index.php?threads/179000/post-1058829754" target="_blank">[32]</a></span> (σε όλα τα άλλα)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH=full]207925[/ATTACH]</p><p></p><p>Οι ηχογραφήσεις για το <em>Bitches Brew</em> ξεκίνησαν στις οκτώ το βράδυ, την 18η Αυγούστου 1969, λίγες ώρες αφότου ο <em>Jimi Hendrix</em> είχε κατεδαφίσει το "<em>The Star Spangled Banner</em>" στο <em>Woodstock</em>, και είναι η εμπρηστική φωνή του <em>Hendrix</em> που στοιχειώνει αυτό το διπλό άλμπουμ. Ο <strong><em>Miles Davis</em></strong>/Μάιλς Ντέιβις (1926-1991, 65 χρ.) ήθελε να αναδημιουργήσει τα τζαμ σέσιον, με τα ευλύγιστα άκρα, του <em>Electric Ladyland</em> αλλά, όπως τα πιο ενδιαφέροντα αφιερώματα, το <em>Bitches Brew</em> δεν μοιάζει με την πηγή του. Ούτε θυμίζει το "τζαζ-ροκ" που πρωτοστάτησε. Τα πίσω μπιτ είναι σχετικά ορθόδοξα —μαστιγωτές ριπές, τύμπανα που κροταλίζουν και λαστιχένιες μπασογραμμές δανεισμένες από τους <em>Sly and the Family Stone</em>. Όλα τα άλλα είναι από άλλο πλανήτη.</p><p></p><p>Η απόλυτη πυκνότητα της μουσικής είναι συχνά συμφωνική. Κάποιες στιγμές υπάρχουν τρία κίμπορντς —των <em>Chick Corea</em>/Τσικ Κορία, <em>Joe Zawinul</em>/Τζο Ζάβινουλ και <em>Larry Young</em>/Λάρι Γιανγκ— όλα παίζουν συγκρουόμενα, παράφωνα συμπλέγματα συγχορδιών. Υπάρχουν δύο μπασίστες —ο νεαρός Βρετανός <em>Dave Holland</em>/Ντέιβ Χόλαντ και ο <em>Harvey Brooks</em>/Χάρβεϊ Μπρουκς— που έρχονται σε αντίθεση με τις οφιοειδείς βαρύτονες τονικότητες του μπάσου κλαρινέτου του <em>Benny Maupin</em>/Μπένι Μοπέν. Έως και τρεις ντράμερ με κιτ και άλλοι τρεις περκασιονίστες έβαλαν υπνωτικά γκρουβ που θα αγκίστρωναν τους θαυμαστές των <em>Grateful Dead</em>.</p><p></p><p>Εκτοξευόμενα πάνω από την κορυφή είναι η ήσυχη καταιγίδα της σουρτίνας <em>Harmon</em> του κόρνου του <em>Miles</em>, του γρανιτένιου σοπράνο σαξόφωνου του <em>Wayne Shorter</em>/Ουέιν Σόρτερ και του καλά ελεγχόμενου χάους της κιθάρας του <em>John McLaughlin</em>/Τζον ΜακΛάφλιν. Όλα αυτοσχεδιάζονταν ελεύθερα, δανειζόμενα από μόνταλ τζαζ, ελεύθερο αυτοσχεδιασμό και ινδοαραβικά θέματα.</p><p></p><p>Το αποτέλεσμα ήταν ένα διπλό άλμπουμ έξι κομματιών, δύο από τα οποία έσπασαν το φράγμα των είκοσι λεπτών, και όλα εναλλάξ ήταν διαστημικά, ξέφρενα, άγρια και ακόμη παιχνιδιάρικα φάνκι. Ακούγεται σαν συνταγή για εμπορική καταστροφή, αλλά ένα κοινό που είχε συνηθίσει στο τρανς τζαμάρισμα το κατάπιε και έβαλε τον Μάιλς στα τσαρτ. Το <em>Bitches Brew</em> πούλησε μισό εκατομμύριο αντίτυπα μέσα σε ένα χρόνο και έκανε τον Μάιλς "επίκαιρο" με τέτοιο τρόπο, που δεν ήταν για πάνω από μια δεκαετία. Είχε ανακτήσει το στέμμα του ως ο βασιλιάς της τζαζ, κάτι που διατήρησε μέχρι το θάνατό του είκοσι χρόνια αργότερα.</p><p></p><p>«Στο γυμνάσιο ήμουν καλύτερος στο μάθημα της μουσικής στην τρομπέτα, αλλά τα βραβεία πήγαιναν στα αγόρια με τα μπλε μάτια. Αποφάσισα να ξεπεράσω οποιονδήποτε λευκό στο κόρνο μου.» - <em>Miles Davis</em>, 1962</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH=full]207926[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center">ο <em>Miles Davis</em>, 1970 (φωτογραφία <em>Don Hunstein</em>)</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1058829752, member: 30418"] [B][SIZE=6]22[/SIZE][/B]. [B]Miles Davis - Bitches Brew[/B] (Μάρτιος 1970, Columbia) [2-LP] [COLOR=Indianred]Κομμάτια[/COLOR]: A Pharaoh's Dance (J. Zawinul) - 20:07, B Bitches Brew (M. Davis) - 27:00, C1 Spanish Key (M. Davis) - 17:30, C2 John McLaughlin (M. Davis) - 4:23, D1 Miles Runs The Voodoo Down (M. Davis) - 14:03, D2 Sanctuary (M. Davis, W. Shorter) - 10:54 [COLOR=Indianred]Μουσικοί[/COLOR]: Miles Davis (τρομπέτα, οδηγίες), Wayne Shorter (σοπράνο σαξόφωνο), Bennie Maupin (μπάσο κλαρίνο), Chick Corea / Joe Zawinul: A έως C1, D2 / Larry Young: A, C1 έως D1 (ηλεκτρικό πιάνο), John McLaughlin (ηλεκτρική κιθάρα), Dave Holland (μπάσο), Harvey Brooks (ηλεκτρικό μπάσο), Lenny White / Jack DeJohnette / Don Alias (ντραμς), Jim Riley (κρουστά) [COLOR=Indianred]Παραγωγή / Μηχανικοί[/COLOR]: Teo Macero[SIZE=3][URL='https://avclub.gr/index.php?threads/179000/post-1058829754'][11][/URL][/SIZE] / Frank Laico[SIZE=3][URL='https://avclub.gr/index.php?threads/179000/post-1058829754'][31][/URL][/SIZE] (στα B, C2, D2), Stan Tonkel[SIZE=3][URL='https://avclub.gr/index.php?threads/179000/post-1058829754'][32][/URL][/SIZE] (σε όλα τα άλλα) [CENTER][ATTACH type="full" alt="BitchesBrew.jpg"]207925[/ATTACH][/CENTER] Οι ηχογραφήσεις για το [I]Bitches Brew[/I] ξεκίνησαν στις οκτώ το βράδυ, την 18η Αυγούστου 1969, λίγες ώρες αφότου ο [I]Jimi Hendrix[/I] είχε κατεδαφίσει το "[I]The Star Spangled Banner[/I]" στο [I]Woodstock[/I], και είναι η εμπρηστική φωνή του [I]Hendrix[/I] που στοιχειώνει αυτό το διπλό άλμπουμ. Ο [B][I]Miles Davis[/I][/B]/Μάιλς Ντέιβις (1926-1991, 65 χρ.) ήθελε να αναδημιουργήσει τα τζαμ σέσιον, με τα ευλύγιστα άκρα, του [I]Electric Ladyland[/I] αλλά, όπως τα πιο ενδιαφέροντα αφιερώματα, το [I]Bitches Brew[/I] δεν μοιάζει με την πηγή του. Ούτε θυμίζει το "τζαζ-ροκ" που πρωτοστάτησε. Τα πίσω μπιτ είναι σχετικά ορθόδοξα —μαστιγωτές ριπές, τύμπανα που κροταλίζουν και λαστιχένιες μπασογραμμές δανεισμένες από τους [I]Sly and the Family Stone[/I]. Όλα τα άλλα είναι από άλλο πλανήτη. Η απόλυτη πυκνότητα της μουσικής είναι συχνά συμφωνική. Κάποιες στιγμές υπάρχουν τρία κίμπορντς —των [I]Chick Corea[/I]/Τσικ Κορία, [I]Joe Zawinul[/I]/Τζο Ζάβινουλ και [I]Larry Young[/I]/Λάρι Γιανγκ— όλα παίζουν συγκρουόμενα, παράφωνα συμπλέγματα συγχορδιών. Υπάρχουν δύο μπασίστες —ο νεαρός Βρετανός [I]Dave Holland[/I]/Ντέιβ Χόλαντ και ο [I]Harvey Brooks[/I]/Χάρβεϊ Μπρουκς— που έρχονται σε αντίθεση με τις οφιοειδείς βαρύτονες τονικότητες του μπάσου κλαρινέτου του [I]Benny Maupin[/I]/Μπένι Μοπέν. Έως και τρεις ντράμερ με κιτ και άλλοι τρεις περκασιονίστες έβαλαν υπνωτικά γκρουβ που θα αγκίστρωναν τους θαυμαστές των [I]Grateful Dead[/I]. Εκτοξευόμενα πάνω από την κορυφή είναι η ήσυχη καταιγίδα της σουρτίνας [I]Harmon[/I] του κόρνου του [I]Miles[/I], του γρανιτένιου σοπράνο σαξόφωνου του [I]Wayne Shorter[/I]/Ουέιν Σόρτερ και του καλά ελεγχόμενου χάους της κιθάρας του [I]John McLaughlin[/I]/Τζον ΜακΛάφλιν. Όλα αυτοσχεδιάζονταν ελεύθερα, δανειζόμενα από μόνταλ τζαζ, ελεύθερο αυτοσχεδιασμό και ινδοαραβικά θέματα. Το αποτέλεσμα ήταν ένα διπλό άλμπουμ έξι κομματιών, δύο από τα οποία έσπασαν το φράγμα των είκοσι λεπτών, και όλα εναλλάξ ήταν διαστημικά, ξέφρενα, άγρια και ακόμη παιχνιδιάρικα φάνκι. Ακούγεται σαν συνταγή για εμπορική καταστροφή, αλλά ένα κοινό που είχε συνηθίσει στο τρανς τζαμάρισμα το κατάπιε και έβαλε τον Μάιλς στα τσαρτ. Το [I]Bitches Brew[/I] πούλησε μισό εκατομμύριο αντίτυπα μέσα σε ένα χρόνο και έκανε τον Μάιλς "επίκαιρο" με τέτοιο τρόπο, που δεν ήταν για πάνω από μια δεκαετία. Είχε ανακτήσει το στέμμα του ως ο βασιλιάς της τζαζ, κάτι που διατήρησε μέχρι το θάνατό του είκοσι χρόνια αργότερα. «Στο γυμνάσιο ήμουν καλύτερος στο μάθημα της μουσικής στην τρομπέτα, αλλά τα βραβεία πήγαιναν στα αγόρια με τα μπλε μάτια. Αποφάσισα να ξεπεράσω οποιονδήποτε λευκό στο κόρνο μου.» - [I]Miles Davis[/I], 1962 [CENTER][ATTACH type="full" alt="MilesDavis1970ByDonHunstein.jpg"]207926[/ATTACH] ο [I]Miles Davis[/I], 1970 (φωτογραφία [I]Don Hunstein[/I])[/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η σαγήνη της Τζαζ! [+22 άλμπουμ]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…