Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η συγκίνηση δεν αγοράζεται! [Steely Dan]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1057894623" data-attributes="member: 30418"><p><h3>Μόνο ένας ανόητος θα το 'λεγε αυτό</h3> <p style="text-align: center">[ATTACH]140398[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center">1972: (Α-Δ) <em>Jeff 'Skunk' Baxter, Walter Becker, David Palmer, Denny Dias, Donald Fagen</em> και ο <em>Jim Hodder</em> / Φωτογραφία από το αρχείο του <em>Michael Ochs</em></p><p></p><p>Το άλμπουμ ανοίγει μ' ένα από τα τρία εμβληματικά κομμάτια του, το εξάλεπτο "<strong>Do It Again</strong>" (τα άλλα είναι το "<em>Dirty Work</em>" και "<em>Reelin' in the Years</em>"). Οι σαγηνευτικοί λάτιν ρυθμοί του <em>Victor Feldman</em> προσελκύοντας από την αρχή, φρεσκάρονται από την ποικιλομορφία του πιάνου, τις μαράκες, τα γεμίσματα της κιθάρας και μια συμπαγή γραμμή μπάσου. Τα διπλά φωνητικά του <em>Donald Fagen</em> προκαλούν την προσοχή με την εντυπωσιακή έκταση και εκφραστικότητά τους. Το μακρύ μουσικό κομμάτι που διαθέτει ακόμη ηλεκτρικό σιτάρ από τον <em>Denny Dias</em>, κιθάρα και πλαστικό όργανο από τον <em>Fagen</em>, είναι μια απόλυτη απόλαυση. Αλλά αυτό το τραγούδι χαρακτηρίζεται κύρια από το λικνιστό γκρουβ και τους αξέχαστους στίχους, γεμάτους από συνθήματα και διεισδυτική εσωτερικότητα. Μάλλον είναι αξιοσημείωτα περίεργο υλικό για κορυφαία ραδιοφωνική επιτυχία των αρχών της δεκαετίας του 1970.</p><p></p><p>Οι περισσότεροι κριτικοί ερμήνευσαν, ότι το τραγούδι αφορά την εθιστική συμπεριφορά ενός απελπιστικά αποτυχημένου, αλλά αυτή η ερμηνεία είναι μάλλον ένα παράδειγμα της αμερικάνικης εμμονής για τον εθισμό που παρεμποδίζει μια πιο ακριβή ανάγνωση. Το "<em>Do It Again</em>" δεν είναι για τον εθισμό - αυτό είναι απλώς η βολική ταμπέλα που οι Αμερικάνοι εφαρμόζουν σε ένα πολύ πιο δύσκολο πρόβλημα κάνοντας ότι μπορούν για να το αρνηθούν.</p><p></p><p>Το "<em>Do It Again</em>" σχετίζεται με την ιερή τριάδα, στον πυρήνα του αμερικάνικου πολιτισμού, τα τρία μυθικά μονοπάτια της επιδίωξης της ευτυχίας: βία, σεξ και τυχερά παιχνίδια. Με εκπληκτική αφέλεια, οι Αμερικάνοι πιστεύουν ότι αν καταφέρουν να νικήσουν (βλέπε εξοντώσουν) όλους τους εχθρούς τους, να επιβληθούν σεξουαλικά και να κερδίσουν μέσω της χρηματιστηριακής αγοράς, της λοταρίας ή του Λας Βέγκας, θα βιώσουν την ευτυχία. Βλέπουν τη ζωή επιφανειακά ως ανταγωνισμό και το πρόβλημα που πρέπει να λυθεί είναι ο εχθρός εκεί έξω, ποτέ ο εσωτερικός...</p><p></p><p>Ο τύπος στο "<em>Do It Again</em>" τη βγάζει καθαρή χωρίς να υποστεί συνέπειες, οπότε θα σκοτώσει ξανά. Βρίσκει την ερωμένη του να τον απατά με τον μοναδικό του φίλο και επιδιώκει να ανακτήσει την κατάρρευση της αυτοεκτίμησής του μέσα από περισσότερο ανούσιο σεξ. Στον τελευταίο στίχο επενδύει στο αιώνιο αμερικάνικο μύθο ότι ο πλούτος είναι στη γωνία και αν και ο λογικός του νους ξέρει ότι το "μαγαζί" έχει το απόλυτο πλεονέκτημα, πρέπει να τραβήξει τον μοχλό και να τοποθετήσει τα στοιχήματά του.</p><p></p><p>Το "<em>Do It Again</em>" είναι ένα κατηγορητήριο για μια κουλτούρα που αρνείται ατομικά και συλλογικά να εμπλακεί σε ενδοσκόπηση και είναι για πάντα συνδεδεμένη με τον "<em>τροχό που γυρίζει γύρω και γύρω</em>".</p><p></p><table style='width: 100%'><tr><td><em>Το πρωί πας να τιμωρήσεις<br /> Τον άνθρωπο που έκλεψε το νερό σου<br /> Και πυροβολείς, μέχρι που εξαντλείσαι<br /> Αλλά σε πιάνουν στα σύνορα<br /> Και οι τεθλιμμένοι συγγενείς τραγουδούν<br /> Καθώς σε σύρουν από τα πόδια σου<br /> Αλλά ο δήμιος δεν σε κρεμάει<br /> Και σε βγάζουν στο δρόμο<br /> <br /> Επιστρέφεις Τζακ, να το ξανακάνεις<br /> Ο τροχός περιστρέφεται γύρω-γύρω<br /> Επιστρέφεις Τζακ, να το ξανακάνεις<br /> <br /> Όταν ξέρεις ότι αυτή δεν είναι τυχοδιώκτρια<br /> Μετά, βρίσκεις τον μοναδικό φίλο σου<br /> Σε ένα δωμάτιο με την άπιστη</em></td><td><em>Και είσαι σίγουρος ότι είσαι κοντά στο τέλος<br /> Στη συνέχεια, αγαπάς λίγο άγρια<br /> Και σου φέρνει μόνο θλίψη<br /> Όλη την ώρα που ξέρεις ότι είναι χαμογελαστή<br /> Θα είναι στα γόνατά σου αύριο<br /> <br /> Τώρα ορκίζεσαι και κλοτσάς και μας παρακαλείς<br /> Ότι δεν είσαι τζογαδόρος<br /> Στη συνέχεια, βρίσκεσαι πίσω στο Λας Βέγκας<br /> Με τη λαβή στο χέρι σου<br /> Οι μαύρες κάρτες σου μπορεί να σου κερδίσουν χρήματα<br /> Έτσι, τις κρύβεις όταν μπορείς<br /> Στη γη του γάλακτος και μελιού (σ.σ. γη της επαγγελίας)<br /> Πρέπει να τις βάλεις στο τραπέζι</em></td></tr></table><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]140399[/ATTACH]</p><p></p><p>Όντως είναι παράξενη η αίσθηση να ακούγεται κάποιος άλλος εκτός από τον <em>Donald Fagen</em> να τραγουδάει στους <em>Steely Dan</em> αλλά, τα πιο στρωτά φωνητικά του <em>David Palmer</em> υποτίθεται ότι επιλέχτηκαν για να ταιριάζουν στο πιο παραδοσιακά απαλό, συναισθηματικό γαλανομάτικο σόουλ, "<strong>Dirty Work</strong>", που ζωντανεύεται από το ρυθμό τυμπάνων και το γευστικό σαξόφωνο του <em>Jerome Richardson</em>. Το κομμάτι είναι το πικρό υπονοούμενο της ιστορίας ενός τύπου που χρησιμοποιείται ως ζωντανός δονητής ενώ ο καλοβαλμένος σύζυγος είναι μακριά από το σπίτι...</p><p></p><table style='width: 100%'><tr><td><em>Οι καιροί είναι δύσκολοι<br /> Φοβάσαι να καταβάλεις το τίμημα<br /> Έτσι, βρίσκεις για σένα κάποιον<br /> Που μπορεί να κάνει τη δουλειά τσάμπα<br /> Όταν χρειάζεσαι λιγάκι αγάπη<br /> Επειδή ο δικός σου είναι μακριά από το σπίτι<br /> Αυτή είναι η στιγμή που θα με βάλεις σε λειτουργία<br /> Και ξέρεις ότι θα είμαι γύρω<br /> <br /> Είμαι τρελός για να κάνω τη βρώμικη δουλειά σου<br /> Ω ναι<br /> Δεν θέλω να κάνω τη βρώμικη δουλειά σου<br /> Όχι άλλο</em></td><td><em>Είμαι τρελός για να κάνω τη βρώμικη δουλειά σου<br /> Ω ναι<br /> <br /> Άναψε το κερί<br /> Κλείδωσε την πόρτα<br /> Έχεις στείλει την υπηρέτρια σπίτι νωρίς<br /> Όπως και χίλιες φορές στο παρελθόν<br /> Όπως το κάστρο στη γωνία του<br /> Σε ένα μεσαιωνικό παιχνίδι<br /> Προβλέπω τρομερό πρόβλημα<br /> Και μένω εδώ παρόλα αυτά</em></td></tr></table><p>Το "<strong>Kings</strong>" παίρνει μια δραματική τζαζ προσέγγιση, όπως και το μελλοντικό έργο των <em>Steely Dan</em>. Μια από τις καλύτερες συνθέσεις που γοητεύει με τους εναλλασσόμενους ρυθμούς και τη μεταβαλλόμενη μελωδική ροή, με τη σύνθετη ολοκλήρωση της κιθάρας, τα γυναικεία παρασκηνιακά φωνητικά και το σόλο του <em>Elliot Randall</em> να οδηγούν στην έκσταση ενώ οι στίχοι πάντα έξυπνοι και ειρωνικοί...</p><p></p><p>«<em><span style="color: Darkorange">Ενώ λεηλάτησε παντού / Όλα τα πεινασμένα παιδιά του έκλαιγαν / Και παρόλο που τραγουδήσαμε τη φήμη του / Όλοι μας πεινούσαμε ακριβώς το ίδιο...</span></em>»</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]140400[/ATTACH]</p><p></p><p>Το "<strong>Midnite Cruiser</strong>" είναι ένα ευχάριστο και μελωδικό τραγούδι με φωνητικά από τον αρχικό ντράμερ του γκρουπ, <em>Jim Hodder</em>. Είναι το σινγκλ που δεν υπήρξε ποτέ, πιασάρικο, με υποβλητικό ρεφρέν, σόλο κιθάρας από τον <em>Jeff Baxter</em> και υπέροχη ενορχήστρωση. Και οι στίχοι για κάποιον που ευελπιστεί να ξαναβρεί παλιά στέκια και έμπνευση από το πάρτι των νεότερων ημερών του, όταν ήταν στην ακμή του και όλα έδειχναν πιθανά...</p><p></p><table style='width: 100%'><tr><td><em>Φελόνιους, παλιέ μου φίλε<br /> Πάτα μέσα και επίτρεψέ μου να σφίξω το χέρι σου<br /> Τόσο ευτυχής που είσαι εδώ και πάλι<br /> Γι' άλλη μια φορά<br /> Άσε την τρέλα σου να τρέξει με τη δική μου<br /> Δρόμους ακόμη άγνωστους θα βρούμε με κάποιο τρόπο<br /> Δεν υπάρχει χρόνος καλύτερος από τώρα<br /> <br /> Πες μου πού οδηγείς<br /> Μεσονύκτιο περιπολικό/κρούζερ<br /> Πού είναι η γενναιοδωρία σου<br /> Από τύχη και φήμη</em></td><td><em>Είμαι ακόμη ένας<br /> Τζέντλεμαν αποτυχημένος<br /> Οδήγησέ με στο Χάρλεμ<br /> Ή κάπου το ίδιο<br /> <br /> Ο κόσμος που συνηθίζαμε να γνωρίζουμε<br /> Οι άνθρωποι μου λένε ότι δεν γυρίζει πια<br /> Τα μέρη που συνηθίζαμε να πηγαίνουμε<br /> Γνώριμα πρόσωπα που δεν χαμογελούν όπως πριν<br /> Ο χρόνος της εποχής μας έχει έρθει και παρήλθε<br /> Φοβάμαι πως περιμέναμε πάρα πολύ καιρό</em></td></tr></table><p></p><p>Όσο για τον Φελόνιους έχουν γραφτεί κάμποσα, ότι είναι προφανώς ένα νεύμα στον τζαζ πιανίστα <em>Thelonius Monk</em>, μια από τις επιρροές των <em>Becker</em> και <em>Fagen</em> αλλά δεν επιβεβαιώθηκαν ποτέ επίσημα.</p><p></p><p>Το ηλιόλουστο "<strong>Only a Fool Would Say That</strong>" ολοκληρώνει την πρώτη πλευρά μ' ένα ρυθμό μπόσα νόβα (λυρική συγχώνευση σάμπα και τζαζ), εξαιρετικές φράσεις τζαζ κιθάρας από τον <em>Jeff "Skunk" Baxter</em> και καλά φωνητικά από τον <em>Fagen</em>. Το κομμάτι είναι η πεμπτουσία του <em>Dan</em>, μελίρρυτο αν και δηκτικό, εύκολο στο αυτί, αλλά τόσο καυστικό όσο κάθε ανατομία του αμερικάνικου ονείρου.</p><p></p><table style='width: 100%'><tr><td><em>Ο κόσμος έγινε ένα<br /> Από σαλάτες και ήλιο<br /> Μόνο ένας ανόητος θα το 'λεγε αυτό<br /> Ένα αγόρι με σχέδιο<br /> Ένα φυσιολογικός άνθρωπος<br /> Φορώντας ένα λευκό καπέλο στέτσον (σ.σ. καουμπόικο)<br /> Παράτα αυτό το όπλο, πάρε δρόμο<br /> Δεν υπάρχει κανείς να πυροβολήσεις<br /> Αν το κρατάει ψηλά<br /> Λέει ψέμα<br /> <br /> Άκουσα ότι ήσουν εσύ<br /> Μιλώντας για έναν κόσμο<br /> Που όλα είναι ελεύθερα<br /> Απλώς δεν θα μπορούσε να υπάρχει<br /> Μόνο ένας ανόητος θα το 'λεγε αυτό</em></td><td><em>Ο τύπος στο δρόμο<br /> Σέρνοντας τα πόδια του<br /> Δεν θέλει να ακούσει τα κακά νέα<br /> Φαντάσου το πρόσωπό σου<br /> Εκεί στη θέση του<br /> Όρθιος μέσα στα καφέ παπούτσια του<br /> Κάνεις το εννιά με πέντε του (σ.σ. εργάσιμη μέρα)<br /> Να σέρνεις τον εαυτό σου σπίτι μισοζώντανο<br /> Και εκεί στην οθόνη<br /> Ένας άνδρας με όνειρο<br /> <br /> Ο καθένας στο δρόμο<br /> Έχει τον φόνο στα μάτια του<br /> Δεν αισθάνεσαι καθόλου πόνο<br /> Και είσαι νεότερος<br /> Μετά συνειδητοποιείς</em></td></tr></table><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]140401[/ATTACH]</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1057894623, member: 30418"] [HEADING=2]Μόνο ένας ανόητος θα το 'λεγε αυτό[/HEADING] [CENTER][ATTACH=CONFIG]140398._xfImport[/ATTACH] 1972: (Α-Δ) [I]Jeff 'Skunk' Baxter, Walter Becker, David Palmer, Denny Dias, Donald Fagen[/I] και ο [I]Jim Hodder[/I] / Φωτογραφία από το αρχείο του [I]Michael Ochs[/I][/CENTER] Το άλμπουμ ανοίγει μ' ένα από τα τρία εμβληματικά κομμάτια του, το εξάλεπτο "[B]Do It Again[/B]" (τα άλλα είναι το "[I]Dirty Work[/I]" και "[I]Reelin' in the Years[/I]"). Οι σαγηνευτικοί λάτιν ρυθμοί του [I]Victor Feldman[/I] προσελκύοντας από την αρχή, φρεσκάρονται από την ποικιλομορφία του πιάνου, τις μαράκες, τα γεμίσματα της κιθάρας και μια συμπαγή γραμμή μπάσου. Τα διπλά φωνητικά του [I]Donald Fagen[/I] προκαλούν την προσοχή με την εντυπωσιακή έκταση και εκφραστικότητά τους. Το μακρύ μουσικό κομμάτι που διαθέτει ακόμη ηλεκτρικό σιτάρ από τον [I]Denny Dias[/I], κιθάρα και πλαστικό όργανο από τον [I]Fagen[/I], είναι μια απόλυτη απόλαυση. Αλλά αυτό το τραγούδι χαρακτηρίζεται κύρια από το λικνιστό γκρουβ και τους αξέχαστους στίχους, γεμάτους από συνθήματα και διεισδυτική εσωτερικότητα. Μάλλον είναι αξιοσημείωτα περίεργο υλικό για κορυφαία ραδιοφωνική επιτυχία των αρχών της δεκαετίας του 1970. Οι περισσότεροι κριτικοί ερμήνευσαν, ότι το τραγούδι αφορά την εθιστική συμπεριφορά ενός απελπιστικά αποτυχημένου, αλλά αυτή η ερμηνεία είναι μάλλον ένα παράδειγμα της αμερικάνικης εμμονής για τον εθισμό που παρεμποδίζει μια πιο ακριβή ανάγνωση. Το "[I]Do It Again[/I]" δεν είναι για τον εθισμό - αυτό είναι απλώς η βολική ταμπέλα που οι Αμερικάνοι εφαρμόζουν σε ένα πολύ πιο δύσκολο πρόβλημα κάνοντας ότι μπορούν για να το αρνηθούν. Το "[I]Do It Again[/I]" σχετίζεται με την ιερή τριάδα, στον πυρήνα του αμερικάνικου πολιτισμού, τα τρία μυθικά μονοπάτια της επιδίωξης της ευτυχίας: βία, σεξ και τυχερά παιχνίδια. Με εκπληκτική αφέλεια, οι Αμερικάνοι πιστεύουν ότι αν καταφέρουν να νικήσουν (βλέπε εξοντώσουν) όλους τους εχθρούς τους, να επιβληθούν σεξουαλικά και να κερδίσουν μέσω της χρηματιστηριακής αγοράς, της λοταρίας ή του Λας Βέγκας, θα βιώσουν την ευτυχία. Βλέπουν τη ζωή επιφανειακά ως ανταγωνισμό και το πρόβλημα που πρέπει να λυθεί είναι ο εχθρός εκεί έξω, ποτέ ο εσωτερικός... Ο τύπος στο "[I]Do It Again[/I]" τη βγάζει καθαρή χωρίς να υποστεί συνέπειες, οπότε θα σκοτώσει ξανά. Βρίσκει την ερωμένη του να τον απατά με τον μοναδικό του φίλο και επιδιώκει να ανακτήσει την κατάρρευση της αυτοεκτίμησής του μέσα από περισσότερο ανούσιο σεξ. Στον τελευταίο στίχο επενδύει στο αιώνιο αμερικάνικο μύθο ότι ο πλούτος είναι στη γωνία και αν και ο λογικός του νους ξέρει ότι το "μαγαζί" έχει το απόλυτο πλεονέκτημα, πρέπει να τραβήξει τον μοχλό και να τοποθετήσει τα στοιχήματά του. Το "[I]Do It Again[/I]" είναι ένα κατηγορητήριο για μια κουλτούρα που αρνείται ατομικά και συλλογικά να εμπλακεί σε ενδοσκόπηση και είναι για πάντα συνδεδεμένη με τον "[I]τροχό που γυρίζει γύρω και γύρω[/I]". [TABLE] [TR] [TD][I]Το πρωί πας να τιμωρήσεις Τον άνθρωπο που έκλεψε το νερό σου Και πυροβολείς, μέχρι που εξαντλείσαι Αλλά σε πιάνουν στα σύνορα Και οι τεθλιμμένοι συγγενείς τραγουδούν Καθώς σε σύρουν από τα πόδια σου Αλλά ο δήμιος δεν σε κρεμάει Και σε βγάζουν στο δρόμο Επιστρέφεις Τζακ, να το ξανακάνεις Ο τροχός περιστρέφεται γύρω-γύρω Επιστρέφεις Τζακ, να το ξανακάνεις Όταν ξέρεις ότι αυτή δεν είναι τυχοδιώκτρια Μετά, βρίσκεις τον μοναδικό φίλο σου Σε ένα δωμάτιο με την άπιστη[/I][/TD] [TD][I]Και είσαι σίγουρος ότι είσαι κοντά στο τέλος Στη συνέχεια, αγαπάς λίγο άγρια Και σου φέρνει μόνο θλίψη Όλη την ώρα που ξέρεις ότι είναι χαμογελαστή Θα είναι στα γόνατά σου αύριο Τώρα ορκίζεσαι και κλοτσάς και μας παρακαλείς Ότι δεν είσαι τζογαδόρος Στη συνέχεια, βρίσκεσαι πίσω στο Λας Βέγκας Με τη λαβή στο χέρι σου Οι μαύρες κάρτες σου μπορεί να σου κερδίσουν χρήματα Έτσι, τις κρύβεις όταν μπορείς Στη γη του γάλακτος και μελιού (σ.σ. γη της επαγγελίας) Πρέπει να τις βάλεις στο τραπέζι[/I][/TD] [/TR] [/TABLE] [CENTER][ATTACH=CONFIG]140399._xfImport[/ATTACH][/CENTER] Όντως είναι παράξενη η αίσθηση να ακούγεται κάποιος άλλος εκτός από τον [I]Donald Fagen[/I] να τραγουδάει στους [I]Steely Dan[/I] αλλά, τα πιο στρωτά φωνητικά του [I]David Palmer[/I] υποτίθεται ότι επιλέχτηκαν για να ταιριάζουν στο πιο παραδοσιακά απαλό, συναισθηματικό γαλανομάτικο σόουλ, "[B]Dirty Work[/B]", που ζωντανεύεται από το ρυθμό τυμπάνων και το γευστικό σαξόφωνο του [I]Jerome Richardson[/I]. Το κομμάτι είναι το πικρό υπονοούμενο της ιστορίας ενός τύπου που χρησιμοποιείται ως ζωντανός δονητής ενώ ο καλοβαλμένος σύζυγος είναι μακριά από το σπίτι... [TABLE] [TR] [TD][I]Οι καιροί είναι δύσκολοι Φοβάσαι να καταβάλεις το τίμημα Έτσι, βρίσκεις για σένα κάποιον Που μπορεί να κάνει τη δουλειά τσάμπα Όταν χρειάζεσαι λιγάκι αγάπη Επειδή ο δικός σου είναι μακριά από το σπίτι Αυτή είναι η στιγμή που θα με βάλεις σε λειτουργία Και ξέρεις ότι θα είμαι γύρω Είμαι τρελός για να κάνω τη βρώμικη δουλειά σου Ω ναι Δεν θέλω να κάνω τη βρώμικη δουλειά σου Όχι άλλο[/I][/TD] [TD][I]Είμαι τρελός για να κάνω τη βρώμικη δουλειά σου Ω ναι Άναψε το κερί Κλείδωσε την πόρτα Έχεις στείλει την υπηρέτρια σπίτι νωρίς Όπως και χίλιες φορές στο παρελθόν Όπως το κάστρο στη γωνία του Σε ένα μεσαιωνικό παιχνίδι Προβλέπω τρομερό πρόβλημα Και μένω εδώ παρόλα αυτά[/I][/TD] [/TR] [/TABLE] Το "[B]Kings[/B]" παίρνει μια δραματική τζαζ προσέγγιση, όπως και το μελλοντικό έργο των [I]Steely Dan[/I]. Μια από τις καλύτερες συνθέσεις που γοητεύει με τους εναλλασσόμενους ρυθμούς και τη μεταβαλλόμενη μελωδική ροή, με τη σύνθετη ολοκλήρωση της κιθάρας, τα γυναικεία παρασκηνιακά φωνητικά και το σόλο του [I]Elliot Randall[/I] να οδηγούν στην έκσταση ενώ οι στίχοι πάντα έξυπνοι και ειρωνικοί... «[I][COLOR=Darkorange]Ενώ λεηλάτησε παντού / Όλα τα πεινασμένα παιδιά του έκλαιγαν / Και παρόλο που τραγουδήσαμε τη φήμη του / Όλοι μας πεινούσαμε ακριβώς το ίδιο...[/COLOR][/I]» [CENTER][ATTACH=CONFIG]140400._xfImport[/ATTACH][/CENTER] Το "[B]Midnite Cruiser[/B]" είναι ένα ευχάριστο και μελωδικό τραγούδι με φωνητικά από τον αρχικό ντράμερ του γκρουπ, [I]Jim Hodder[/I]. Είναι το σινγκλ που δεν υπήρξε ποτέ, πιασάρικο, με υποβλητικό ρεφρέν, σόλο κιθάρας από τον [I]Jeff Baxter[/I] και υπέροχη ενορχήστρωση. Και οι στίχοι για κάποιον που ευελπιστεί να ξαναβρεί παλιά στέκια και έμπνευση από το πάρτι των νεότερων ημερών του, όταν ήταν στην ακμή του και όλα έδειχναν πιθανά... [TABLE] [TR] [TD][I]Φελόνιους, παλιέ μου φίλε Πάτα μέσα και επίτρεψέ μου να σφίξω το χέρι σου Τόσο ευτυχής που είσαι εδώ και πάλι Γι' άλλη μια φορά Άσε την τρέλα σου να τρέξει με τη δική μου Δρόμους ακόμη άγνωστους θα βρούμε με κάποιο τρόπο Δεν υπάρχει χρόνος καλύτερος από τώρα Πες μου πού οδηγείς Μεσονύκτιο περιπολικό/κρούζερ Πού είναι η γενναιοδωρία σου Από τύχη και φήμη[/I][/TD] [TD][I]Είμαι ακόμη ένας Τζέντλεμαν αποτυχημένος Οδήγησέ με στο Χάρλεμ Ή κάπου το ίδιο Ο κόσμος που συνηθίζαμε να γνωρίζουμε Οι άνθρωποι μου λένε ότι δεν γυρίζει πια Τα μέρη που συνηθίζαμε να πηγαίνουμε Γνώριμα πρόσωπα που δεν χαμογελούν όπως πριν Ο χρόνος της εποχής μας έχει έρθει και παρήλθε Φοβάμαι πως περιμέναμε πάρα πολύ καιρό[/I][/TD] [/TR] [/TABLE] Όσο για τον Φελόνιους έχουν γραφτεί κάμποσα, ότι είναι προφανώς ένα νεύμα στον τζαζ πιανίστα [I]Thelonius Monk[/I], μια από τις επιρροές των [I]Becker[/I] και [I]Fagen[/I] αλλά δεν επιβεβαιώθηκαν ποτέ επίσημα. Το ηλιόλουστο "[B]Only a Fool Would Say That[/B]" ολοκληρώνει την πρώτη πλευρά μ' ένα ρυθμό μπόσα νόβα (λυρική συγχώνευση σάμπα και τζαζ), εξαιρετικές φράσεις τζαζ κιθάρας από τον [I]Jeff "Skunk" Baxter[/I] και καλά φωνητικά από τον [I]Fagen[/I]. Το κομμάτι είναι η πεμπτουσία του [I]Dan[/I], μελίρρυτο αν και δηκτικό, εύκολο στο αυτί, αλλά τόσο καυστικό όσο κάθε ανατομία του αμερικάνικου ονείρου. [TABLE] [TR] [TD][I]Ο κόσμος έγινε ένα Από σαλάτες και ήλιο Μόνο ένας ανόητος θα το 'λεγε αυτό Ένα αγόρι με σχέδιο Ένα φυσιολογικός άνθρωπος Φορώντας ένα λευκό καπέλο στέτσον (σ.σ. καουμπόικο) Παράτα αυτό το όπλο, πάρε δρόμο Δεν υπάρχει κανείς να πυροβολήσεις Αν το κρατάει ψηλά Λέει ψέμα Άκουσα ότι ήσουν εσύ Μιλώντας για έναν κόσμο Που όλα είναι ελεύθερα Απλώς δεν θα μπορούσε να υπάρχει Μόνο ένας ανόητος θα το 'λεγε αυτό[/I][/TD] [TD][I]Ο τύπος στο δρόμο Σέρνοντας τα πόδια του Δεν θέλει να ακούσει τα κακά νέα Φαντάσου το πρόσωπό σου Εκεί στη θέση του Όρθιος μέσα στα καφέ παπούτσια του Κάνεις το εννιά με πέντε του (σ.σ. εργάσιμη μέρα) Να σέρνεις τον εαυτό σου σπίτι μισοζώντανο Και εκεί στην οθόνη Ένας άνδρας με όνειρο Ο καθένας στο δρόμο Έχει τον φόνο στα μάτια του Δεν αισθάνεσαι καθόλου πόνο Και είσαι νεότερος Μετά συνειδητοποιείς[/I][/TD] [/TR] [/TABLE] [CENTER][ATTACH=CONFIG]140401._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η συγκίνηση δεν αγοράζεται! [Steely Dan]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…