《Δείτε το με δική σας ευθύνη!》
Καταλήγει το τρέιλερ. Και αυτό τα λέει όλα. Με λίγα λόγια, αν περιμένεις να σκεφτείς, να προβληματιστείς, καλύτερα κάτσε στ' αυγά σου!
Αν πάλι θες να χαλαρώσεις, να περάσεις ένα δίωρο με την παρέα σου με πατατάκια και αναψυκτικά, να φάτε ένα μπέργκερ και να πιείτε μία μπύρα, τότε αυτή η ταινία μπορεί να είναι και για σένα!
Τίποτα δε θα μείνει να θυμάσαι από την ταινία. Θα θυμάσαι όμως τα γέλια και τα καλαμπούρια, τα πειράγματα με τους δικούς σου ανθρώπους. Ο κινηματογράφος είναι αφορμή για επικοινωνία. Που την έχουμε τόσο πολύ ανάγκη!
Δεν υπάρχει περίπτωση, ούτε πρόκειται να δω αυτό το έργο.
Όμως τελευταία βλέπω στην τηλεόραση επαναλήψεις με ταινίες του Ψάλτη, δεκαετίας του '80. Κι' ένα περίεργο πράγμα, τις βλέπω χωρίς να ενοχλούμαι. Ενώ όταν πρωτοβγήκαν τις απέρριπτα μετά βδελυγμίας! Ανύπαρκτο σενάριο, ανύπαρκτη έως ηλίθια πλοκή, ατάκες μαλακίες (sorry, αυτή η έκφραση ταιριάζει ακριβώς, δεν θα γίνω politically correct).
Κι' όμως αυτές οι ταινίες κάτι έχουν. Δε γίνεται να μη σκεφτώ "τι τεράστιο ταλέντο ήταν αυτός ο Ψάλτης!"
Ολόκληρη ταινία βασισμένη πάνω του. Δεν ήταν το σενάριο, ούτε η σκηνοθεσία. Ήταν ο ίδιος. Ένας χαρακτήρας που τον έπλαθε και τον διαμόρφωνε μόνος του. Λίγο πονηρός, λίγο αφελής, λίγο καταφερτζής, πεισματάρης, σε έπειθε -πείθει ακόμα- ότι ήταν εκεί. Εν γνώσει μας ότι πρόκειται για καρικατούρα. Αλλά αυτό ήταν το ταλέντο του.
Ίσως πάλι να είναι σκέτη νοσταλγία. Για τη δεκαετία του 80'. Που είχε μία φρεσκάδα και μία ελπίδα για το μέλλον που θα ερχόταν και περιμέναμε. Που ήταν ταυτισμένη με επισκέψεις στα σπίτια των φίλων. Και εκεί, ανάμεσα σε φαγητό, κρασί και ποτό βλέπαμε (με τι καμάρι!) την καινούργια συσκευή video με τις τελευταίες ταινίες από το γειτονικό βίντεο-κλαμπ. Με το Στάθη Ψάλτη. Τον Τσαρλς Μπρόνσον. Ή τον Τζουλιάνο Τζέμμα.
Ίσως να'ναι μόνο νοσταλγία!
freecinema.gr
