Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ...

Εδώ θα μιλήσουμε για ταινίες.Οχι ομως για απλά ωραίες ταινίες η πολυ περισσότερο για πολύ καλές ταινίες....Θα μιλήσουμε για ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ!!!!Για αλλους μπορεί να είναι καλή-πολύ καλή-κακή η και αδιάφορη.Αλωστε και η ζωη μας δεν είναι ενα κινηματογραφικό φιλμ διαφορετικό για τον κάθε ενα απο εμάς με σενάριο,σκηνοθεσία και πρωταγωνιστές;Ειναι μια σημαντική στιγμή της ζωής ειναι η ταινία μας που αλλωτε αγαπάμε και αλλωτε μισούμε με το ιδιο πάθος....για αυτο άλλωστε μια αντικειμενικά καλή ταινία κάποιος μπορεί να την μισεί...γιατι είναι τόσο καλή μα και τόσο συνδεμένη με κάποιο ασχημο γεγονός στην ζωή του....ετσι και με εμένα.Οσα χρόνια και αν γυρίσω πίσω και απο πολύ μικρός θυμάμαι τον εαυτό μου να μεγαλώνει μέσα σε μια κινηματογραφική αίθουσα...τον -ΟΡΦΕΑ-,κάπου εκεί στο Αργος....Ημουν τυχερός γιατι ηταν του Παππού μου και ετσι μπορόυσα να βλέπω τζάμπα ταινίες 3 φορές την Εβδομάδα...Δευτέρα-Τετάρτη και Παρασκευή.....ακόμη και ΚΑΤΑΛΛΗΛΕΣ ΑΠΟ 13 ΧΡΟΝΩΝ (Θυμάστε;)Αυτο συνεχίστηκε για χρόνια μέχρι που κάποτε επιασα τον εαυτό μου να εχει ποτιστεί απο την μεγάλη οθόνη,τα διαλλείματα του Σινεμά με τα τραγούδια τους,το ζύγι των γραμματων στο πανί(Σήκωσέτα βρε χασάπη...),το τύλιγμα των ταινιών στο καρούλι...και τόσα αλλα.Τα χρόνια πέρασαν ομως και μαζί τους πέρασαν και οι μεγάλες μέρες του Ελληνικου Κινηματογράφου.Οι αίθουσες κυρίως στη επαρχία εκλειναν η μια μετα την αλλη δίνωντας την θέση τους σε μεγάλα SUPER-MARKETS...o ΟΡΦΕΑΣ αντεχε ομως με τα χίλια ζόρια αλλά αντεχε,μόνο απο την αγάπη αυτων που τον έστησαν και απο την ελπίδα πως :μπόρα ειναι θα περάσει.Μονο που η μπόρα κράτησε πολύ,μετά εγινε βροχή....χαλάζι...καταιγίδα....και ο ΟΡΦΕΑΣ δεν αντεξε....εκλεισε...ηταν ο τελευταίος που εκλεισε στο Αργος το 1990 ανάμεσα σε 4 Κινηματογράφους!!!Θυμάμαι την τελευταία ταινία εκείνο το βράδυ...-ΣΙΝΕΜΑ Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ-....τι σύμπτωση Θεέ μου.....μια μέρα πρίν τη θέση της λεζάντας αυτης πάρει μια αλλη...-ΠΡΟΣΕΧΩΣ SUPER-MARKET.... -....Αυτη ηταν η πρώτη και η τελευταία(σκόπιμα...) φορά που είδα αυτη την καταπληκτική ταινία....την ταινία της ζωής μου...την ταινία που αγαπώ μα και μισώ οσο καμιά αλλη....Περιμένω και ΤΗΝ ταινία της δικής σας ζωής....
 
Last edited:
Ρε Γιάννη, τους κόμπλαρες όλους με αυτό το "η ταινία της ζωής σας"...
Κανένας δεν τολμάει να πει την άποψή του, μην κάνει λάθος... και μετά άντε να το πάρει πίσω!..

Εγώ θα έλεγα "Τα Χριστούγεννα του τρελού θηριοτροφείου" με τον Τσέβι Τσέις... Χριστούγεννα χωρίς "National Lampoon's Christmas Vacation" δεν είναι Χριστούγεννα!
 
Είναι κάπως δύσκολο να επιλέξεις μόνο μία.
Εγώ θα έλεγα ρόδα , τσάντα και κοπάνα.

Σοβαρά τώρα. Από τις ταινίες που με συγκλόνισαν ήταν το ΤΟΙΧΟΣ του Γκιλμαζ Γκιουνέϊ
 
Πρώτη ταινία πού μαγευτηκα χωρίς να καταλαβαινω πολλά-πολλά ηταν ο ´Γατόπαρδος´τού Λουκίνο Βισκόντι.Με ειχε πάει ο πατέρας μου.Θυμαμαι την σκηνή τού χορού στην μεγάλη αιθουσα -ενα υπέροχο βάλς που μετά ανακάλυψα ότι ήταν τού νίνο ρότα-και τόν Μπάρτ Λάνκαστερ να δακρύζει οταν εβλεπε πιά να χανεται η ταξη του.
Την ξαναείδα μεγάλος.Και κατάλαβα οτι ειχα δικιο που μαγευτηκα σε μικρότερη ηλικία.
 
Γνωρίζω εξ αρχής οτι θα με χαρακτηρίσετε γλυκανάλατο και πολύ mellow αλλά αν μπορώ να δώσω ένα τέτοιο χαρακτηρισμό σε ταινία μάλλον θα είναι το "Μια ζωή την έχουμε".Χωρίς αυτό να σημαίνει οτι δεν υπάρχουν ταινίες που με έχουν "σημαδεύσει" πολύ περισσότερο.Τούτη εδώ όμως φαίνεται να με στοιχειώνει απο παιδί ....και μετά έφηβο .....και μετά ενήλικα.

Και μου κάνει τρομερή εντύπωση ακόμα και σήμερα οτι αν αφαιρέσεις απο το σενάριο κάποια πολύ ιδιαίτερα σημεία της εποχής η ταινία είναι διαχρονικότατη,και αν την παρακολουθήσεις ατάκα προς ατάκα βαθυστόχαστη.

Η τελευταία σκηνή που φεύγουν τα μαργαριτάρια απο την "Μπι μπι" είναι απο τις πιο "λυτρωτικές" που έχω δει σε ταινία.
 
Παιζει σπουδαιο ρολο η στιγμη που βλεπεις την συγκεκριμενη ταινια.

Για παραδειγμα σε συγκεκριμενη κακη μου στιγμη βλεποντας την Μπλε Ταινια εγινα ενα μ’ αυτην... Μαγευτηκα!
 
"Της κακομοιρας" με τον Χατζηχρηστο που επαιζε το ρολο του "ζικο"!
Κακα τα ψεματα...δεν ειναι τυχαιο οτι καποιοες ταινιες τις εχουμε δει 1 εκατομμυριο φορες!!!
(απο "σοβαρες" το 2001 )
 
Από ξένες παραγωγές, από αυτά που έχω δει μέχρι τώρα, Νο 1 είναι ''ο θρύλος του 1900 (ελληνικά)'' ή ''1900 (αγγλικά)'' ή '' La leggenda del pianista sull' oceano (ορθότερα)'' του Τορνατόρε. Απλώς κορυφαία!!!!:grinning-smiley-043 :grinning-smiley-043

Από Ελληνικές, δεν επιλέγω γιατί αν το κάνω θα αδικήσω (αφήνοντας εκτός βάθρου) πολλά αριστουργήματα.

Οπότε..:firstprize: :fahne90:
 
Πολλές είναι οι καλές ταινίες που έχω δει, αλλά ξεχωρίζω το "Δαμάζοντας τα κύματα" του Δανού Lars von Trier
 
"Της κακομοιρας" με τον Χατζηχρηστο που επαιζε το ρολο του "ζικο"!
Κακα τα ψεματα...δεν ειναι τυχαιο οτι καποιοες ταινιες τις εχουμε δει 1 εκατομμυριο φορες!!!
(απο "σοβαρες" το 2001 )


αααααααααααχχχχχχχχχχχχχχχχχχ............:ernaehrung004: :ernaehrung004:
 
Η πρωτη Ταινια που ειχα δει στο Σινεμα ηταν η : Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ με τον Χρηστο Πολιτη !!

εβλεπα για πρωτη φορα σινεμα και θυμαμαι ειχα μαγευτει ........


ηταν αρχες του 70 .....



η ταινια ομως που μου εκατσε στην καρδια ειναι :

Ο Τζονι πηρε το οπλο του !
 
ταινία: Space Odyssey 2001
ηλικία: χμμ, κάπου 9-10

Πραγματικά με είχε συγκλονίσει...ειδικά στην αρχή ο μονόλιθος και το τέλος...το συναίσθημα δεν περιγράφεται!