Ηχητικές Περιπλανήσεις

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

ROBERT SCHUMANN: Phantasie op. 17 – Μaurizio Pollini, piano (DG 447 451-2 CD)

Η Φαντασία op. 17 του Schumann θεωρείται η πιο ισχυρή επίδειξη της ιδιοφυίας του. Γράφτηκε με σκοπό τον έρανο χρημάτων για την ανέγερση ενός μνημείου του Μπετόβεν στη Βόννη. Αφιερώθηκε στην αγαπημένη του συνθέτη, Clara Wieck. Το πρώτο μέρος της Φαντασίας -στο χειρόγραφο, ο συνθέτης το τιτλοφορούσε “Ερείπια”- είναι η πιο επιτυχημένη και πρωτότυπη απόπειρα του Schumann στη μεγάλη φόρμα. Οι Κύκλοι των τραγουδιών του μαζί με τα έργα για σόλο πιάνο (Kreisleriana, Davidsbundlertaenze, Carnaval) είναι εντυπωσιακά επιτεύγματα αλλά, στην ουσία, είναι συλλογές από αποσπάσματα, κομάτια και θραύσματα. Η Φαντασία ξεκινάει μέσα σε μιά φοβερή υπερένταση και κλιμακώνεται συνέχεια, σαν κύματα, κάθε φορά μοιάζει να χάνει την ορμή της και κάθε φορά ξαναρχίζει απ την αρχή. Με εξαίρεση ένα αργό τμήμα στο μέσο περίπου του 1ου μέρους, το δράμα δεν κορυφώνεται. Αντίθετα η μουσική είναι παροξυσμική και μαινόμενη, συνέχεια έτοιμη να καταρρεύσει, να διαλυθεί.
Ο Maurizio Pollini υπογράφει την καλύτερη εκτέλεση του έργου που ξέρω. Τίποτα δεν είναι υπερτονισμένο, τίποτα δεν κουτσουρεύει τη ρωμαλεότητα του έργου και τίποτα δεν μειώνει στο ελάχιστο τη σφοδρότητα του πάθους του. Ο Ιταλός μιλάει φαρσί τη γλώσσα της φωτιάς και η αρχιτεκτονική διαρρύθμιση του έργου προβάλει λαμπρή στην ολότητά της - Λυρισμός και πυρετός, ακούς ένα αχανές Ποίημα και, ταυτόχρονα, μιά φλογερή ερωτική επιστολή.
Το άλμπουμ συμπληρώνει η Φαντασία ''του Οδοιπόρου'' (Wanderer) D.760 του Schubert. Ο Pollini είναι και εδώ εξαιρετικός - ώρες ώρες θυμίζει τον Edwin Fischer: ευαισθησία να λιώνεις αλλά κι ένα αριστερό χέρι φτιαγμένο από ατσάλι.

MATTHEW HERBERT: Plat Du Jour (Accidental CD)

Οποιος ψάχνει για το Πως μπορεί να είναι το σύγχρονο Τραγούδι Διαμαρτυρίας (Protest) θα βρεί σ αυτή την οργισμένη extravaganza μπόλικη τροφή για σκέψη: το άλμπουμ συνοδεύεται από εμπεριστατωμένες σημειώσεις και πολλές ιστοσελίδες (www.platdujour.co.uk) και είναι μιά ακραία πολιτικοποιημένη έρευνα πάνω στο διατροφικό εφιάλτη που ζεί ο σύγχρονος Δυτικός άνθρωπος. Σαν έργο είναι αδυσώπητο, είτε έμμεσα -με υπαινιγμούς πάνω στο τελευταίο γεύμα ενός καταδικασμένου σε θάνατο, στο Τέξας, στη διάρκεια της θητείας του George W. Busch σαν Κυβερνήτη- είτε άμεσα με ανοιχτή πολεμική στην παγκοσμιοποίηση που υποβαθμίζει την ποιότητα αυτών που τρώμε, ενώ καταστρέφει τις τριτοκοσμικές οικονομίες. Η Βιομηχανία, οι μηχανισμοί παραγωγής, συσκευασίας και προώθησης της τροφής, οι δίαιτες, ο καταναλωτισμός, το περιβάλον – η θεματολογία του Plat Du Jour είναι ατέλειωτη.
Ο δίσκος είναι κυριολεκτικά χειροποίητος και ώρες ώρες δεν τρώγεται με τίποτα. Αλλά η φαντασία του δημιουργού του έχει χτυπήσει κόκκινα: Σύγχρονη μουσική με τα όλα της, θυμωμένη, πολυδιάστατη, γεμάτη περίπλοκες εσωτερικές σχέσεις, με κομπιουτεράδικους ρυθμούς και χιλιάδες samples, από τα σφαγεία των κοτόπουλων μέχρι τα ιχθυοτροφεία σολωμού, 3255 ανθρώπους που δαγκώνουν ένα μήλο (!) και την Αγγλίδα Βέφα Nigella Lawson: ο Herbert τη βάζει να ξαναμαγειρέψει το γεύμα που έφτιαξε για τους Blair και Busch, όταν ο τελευταίος επισκέφτηκε τη Βρεττανία για να ευχαριστήσει για τη συμετοχή της στον πόλεμο του Ιράκ - μετά ο Herbert παίρνει το γεύμα και περνάει από πάνω του με ένα τανκ.
Ντοκουμέντο/απόκτημα, παιχνιδιάρικο και δυσοίωνο.

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

FRANK LOWE: Don’t Punk Out (Emanem CD)

Ο σαξοφωνίστας και φλαουτίστας Frank Lowe πέθανε στις 19 Σεπτεμβρίου 2003 στη Νέα Υόρκη. Ηταν 60 ετών. Στο Δημοτικό πήρε μαθήματα πιάνου και τραγουδιού, στη συνέχεια σαξόφωνου και τρομπέτας. Στα 16 του (1959) ανακάλυψε τον Ornette Coleman. Συνεργάσθηκε με την Alice Coltrane και τον Sun Ra, τον Don Cherry και τον Sunny Murray. Επαιξε με τον Leo Smith και τον Olu Dara, με την κολεκτίβα Black Artists Group του Saint Louis, αε τρίο με τους Kalaparusha Maurice McIntyre και Jerome Cooper, σε ντουέτο με τον Eugene Chadbourne.
Ο ήχος απ το τενόρο του ξεχωρίζει από μακριά, είτε παίζει σε swing σεξτέτο είτε σε free γκρουπ. Είν ένας ήχος “στρογγυλεμένος”, συμπαγής και τεράστιος, πέρα από στιλιστικά σύνορα, αλλά που πάντα γυρίζει στην παράδοση, τη Μεγάλη Μαύρη Μουσική ‘’από την αυγή του κόσμου μέχρι το αύριο’’, τα ατέλειωτα αποθέματα ενέργειας των blues.
To Don’t Punk Out είναι μιά σειρά από ντουέτα που ηχογράφησε με τον κιθαρίστα Eugene Chadbourne το 1974. Ο Lowe ήθελε να αποτίσει φόρο τιμής στις δύο βασικές επιρροές του, τον Albert Ayler και τον Sonny Rollins. Αργότερα, το 1979, ο Chadbourne έπαιξε κάποιες συνθέσεις του Lowe σε μιά σπασμένη (!) κιθάρα και τις ηχογράφησε. Για την επανέκδοση, το έτος 2000, ο σαξοφωνίστας πρόσθεσε τρείς αυτοσχεδιασμούς σόλο που θεωρούνται από τα πιο συνταρακτικά πράγματα που ‘’φυλάκισε’’ ποτέ σε δίσκο.

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

CRAIG TABORN: Junk Magic (Thirsty Ear CD)

Ο Taborn έχει παίξει πλήκτρα για πολύ κόσμο, από τους Art Ensemble of Chicago μέχρι τον Dave Douglas. Η ...μητρική του γλώσσα είναι η τζάζ αλλά την διανθίζει με dark ambient και techno, μη διστάαζοντας να πάρει δάνεια από οτιδήποτε του γυαλίσει στο δρόμο. Οπου βρεθεί κι όπου σταθεί, ο Taborn δηλώνει πως το laptop είναι το synthesizer του Σήμερα.
Ο δίσκος του είναι εξαιρετικά ενδιαφέρων κάτι σαν Πιθανές Σύγχρονες Μουσικές: υβρίδιο, κάπου ανάμεσα στην avant-garde και τις μουσικές των DJs, ένα ευφάνταστο παιχνίδι με τις ατμόσφαιρες, απλά αλλά συχνά υπνωτικά μοτίβα, samples και λούπες, σύνθεση προγραμματικής και αφηρημένης μουσικής, ηλεκτρονικής και τζάζ, μιά ματιά πάνω σε επερχόμενες μελλοντικές μουσικές τάσεις.
Το Junk Magic είναι από τους πιο συνταρακτικούς και υπέροχους δίσκους που μπορεί να ακούσει κανείς σήμερα - βγαίνει στη σειρά Blue Series της Thirsty Ear μαζί με τολμηρές ηχητικές περιπέτειες από άλλους πεφωτισμένους όπως ο Matthew Shipp ή οι Groundtruther. Συμπράττουν ο Mat Maneri (βιόλα), ο Dave King (των Bad Plus, στα ντράμς) κι ο Aaron Stewart (τενόρο σαξόφωνο).

 

[petros_m]

Απάντηση: Re: Ηχητικές Περιπλανήσεις

CRAIG TABORN: Junk Magic (Thirsty Ear CD)

Αυτο το γυροφερνω εδω και καιρο. Τωρα που το εγραψε και ο :grandpa: ομως, θα το χτυπήσω...:ernaehrung004:

Ή μηπως το Light Made Lighter?:chinscratch:

 

[Larry]

για το Don’t Punk Out των Frank Lowe και Eugene Chadbourne με τετοια περιγραφη απο τον Κωστα Λυμπεροπουλο ,νιωθω σαν να τον εχω ακουσει....

αυριο και ολας θα κοσμεί την λιτη απο τετοια εργα συλλογη μου....

 

[MOUKIOUROUFIS KOSTAS]

Πολύ δυνατές προτάσεις/παρουσιάσεις Κώστα!

Απλά για τον Herbert να πω ότι ο άνθρωπος είναι κυριολεκτικά "αλλού". Πρέπει να έχει το ρεκόρ σε αριθμό projects και σχημάτων που δημιουργεί και αυτόματα καταργεί με τη πρώτη κυκλοφορία. Από τα πολύ περιζήτητα ονόματα στη πιάτσα των παραγωγών, πολλοί ετερόκλητοι του ζητάνε παρακαλώντας να "φτιάξει ήχο" στις δουλειές τους.
Επίσης άλλο ένα θετικό: είναι πνευματικο/καλλιτεχνικό κολλητάκι της Roisyn Murphy (ex Moloko)...

 

[Τσάκωνας Βασίλης]

... G
MATTHEW HERBERT: Plat Du Jour (Accidental CD)

Οποιος ψάχνει για το Πως μπορεί να είναι το σύγχρονο Τραγούδι Διαμαρτυρίας ....

Πω πω!
είχα πάθει κόλλημα με το goodbye swingtime!!!

Και αυτό δεν το χάνω με τίποτε!
Συγχαριτήρια Λυμπερόπουλε για την περιγραφή.

 

[Γιώργος Κουν.]

εγώ πάλι, τις "Φαντασίες" τις είχα βάλει σε προτεραιότητα ακούγοντας κάποια "δείγματα" τις προηγούμενες μέρες.. Που νάξερα... . Πάντως είμαι σε καλό δρόμο καταπως φαίνεται

 

[Γιώργος Κουν.]

Μουσική Απίστευτης Ομορφιάς (και τα δύο έργα). Κώστα, τα σέβη μου..

 

[Σπύρος Σούρλας]

O Δίσκος τού Taborn είναι ιδιόμορφος.Η περιγραφή τού Κώστα ακριβέστατη.
Μουσική που σε περιφέρει απο την σύγχρονη τζάζ ,σε μιά πιό αδόμητη κατάσταση electronica.
To περίμενα αρκετά ´ζορισμένος´,αλλά τελικά σού ανοίγει δρόμους.
Φανατική οπαδός τού δίσκου έγινε το έτερον ήμισυ,που μάλιστα με ρώτησε πού βρήκα αυτή την ´σύγχρονη νεανική μουσική´perator: .´Από τον παππού ´απάντησα. :grandpa:

 

[petros_m]

O Δίσκος τού Taborn είναι ιδιόμορφος.Η περιγραφή τού Κώστα ακριβέστατη.
Μουσική που σε περιφέρει απο την σύγχρονη τζάζ ,σε μιά πιό αδόμητη κατάσταση electronica.
To περίμενα αρκετά ´ζορισμένος´,αλλά τελικά σού ανοίγει δρόμους.
Φανατική οπαδός τού δίσκου έγινε το έτερον ήμισυ,που μάλιστα με ρώτησε πού βρήκα αυτή την ´σύγχρονη νεανική μουσική´perator: .´Από τον παππού ´απάντησα. :grandpa:

To αναμενω μεσα στην εβδομαδα, μαζι με μερικα καινουρια!!! Αντε να δουμε.perator:

 

[MOUKIOUROUFIS KOSTAS]

Eπειδή ο τίτλος του thread το επιτρέπει και επειδή η πρόταση που έχω στο νου μου έρχεται από τον ίδιο μουσικό προσανατολισμό με το άλμπουμ του Taborn, ας μου επιτραπεί να δώσω κι εγώ μια ενδιαφέρουσα τζαζ/ελεκτρόνικα (με διευρυμένες αυτές τις έννοιες, χωρίς αυτοπεριορισμούς) δουλειά.

EL-P / High Water
Μatthew Shipp, Guillermo E. Brown, Roy Campbell, Daniel Carter, William Parker

 

[petros_m]

Eπειδή ο τίτλος του thread το επιτρέπει και επειδή η πρόταση που έχω στο νου μου έρχεται από τον ίδιο μουσικό προσανατολισμό με το άλμπουμ του Taborn, ας μου επιτραπεί να δώσω κι εγώ μια ενδιαφέρουσα τζαζ/ελεκτρόνικα (με διευρυμένες αυτές τις έννοιες, χωρίς αυτοπεριορισμούς) δουλειά.

EL-P / High Water
Μatthew Shipp, Guillermo E. Brown, Roy Campbell, Daniel Carter, William Parker

Συνεντευξη στο περιοδικο Filter.

Στο myspace

 

[supersonic]

Ax...
είδα ELP και σκίρτησε η καρδιά μου....

 

[Σπύρος Σούρλας]

Ο Λύκος κι´αν εγέρασε...........

 

[Δημήτρης Ιωάννου]

O Δίσκος τού Taborn είναι ιδιόμορφος.Η περιγραφή τού Κώστα ακριβέστατη.
Μουσική που σε περιφέρει απο την σύγχρονη τζάζ ,σε μιά πιό αδόμητη κατάσταση electronica.
To περίμενα αρκετά ´ζορισμένος´,αλλά τελικά σού ανοίγει δρόμους.
Φανατική οπαδός τού δίσκου έγινε το έτερον ήμισυ,που μάλιστα με ρώτησε πού βρήκα αυτή την ´σύγχρονη νεανική μουσική´perator: .´Από τον παππού ´απάντησα. :grandpa:

Εμ δεν έχει άδικο η γυναίκα.Ποιός ξέρει με τι την βομβαρδίζεις στο σπίτι..:BDGBGDB55:

Πάντως ψήθηκα και εγώ.!

Ερώτησις : Κυκλοφορεί εν Ελλάδι ? Και πού ?

 

[Δημήτρης Ν.]

παρηγγέλθη ο Taborn από Amazon.com , ομού μετά Guillermo Brown , Charlie Hunter & Bobby Previt & Dj Logic ( Longitude) και Greg Osby ( Latitude ) .

 

[Δημοκηδής]

Ντοκ, θυμάμαι κάτι φιλλιπικούς εναντίον του Charlie Hunter. Το γυρίσαμε στα mea culpa :

(Μάλλον παραγίναμε καταδεκτικοί και πολιτισμένοι, τελευταία. Ωστόσο δεν ξέρω ποια βέρσιον προτιμώ :Banane0: )

 

[supersonic]

Ντοκ, θυμάμαι κάτι φιλλιπικούς εναντίον του Charlie Hunter. Το γυρίσαμε στα mea culpa :

(Μάλλον παραγίναμε καταδεκτικοί και πολιτισμένοι, τελευταία. Ωστόσο δεν ξέρω ποια βέρσιον προτιμώ :Banane0: )

το πρόβλημα με σένα Σπύρο είναι ότι ...θυμάσαι...:fahne90:

 

[Τσάκωνας Βασίλης]

παρηγγέλθη ο Taborn από Amazon.com , ομού μετά Guillermo Brown , Charlie Hunter & Bobby Previt & Dj Logic ( Longitude) και Greg Osby ( Latitude ) .

:Banane0: Public :ernaehrung004: