- 17 June 2006
- 14,350
Sam Peckinpah: Pat Garrett and Billy The Kid (1973)
Πέρα από τον ωραιοποιημένο οπτιμιστικό μύθο του παραδοσιακού Γουέστερν, τη νίκη του …πολιτισμού και των Θετικών Αξιών πάνω στην Αγριότητα, το 'Pat Garrett And Billy The Kid' είναι ένα ταξίδι στην καρδιά του σκοταδιού όπου το σενάριο μοιάζει σαν να το έγραψε ο Τζοζεφ Κόνραντ. Αν μπορούσα να το εικονοποιήσω θα έφτιαχνα ένα ξυπόλυτο, βρώμικο ορφανό, τυφλό απ το ένα μάτι, που σέρνει μαζί του το αγαπημένο του παιχνίδι, ένα φέρετρο πάνω σε ρόδες και το φετιχ του είναι ένα σπαθάκι που το χρησιμοποιεί για να κόβει μύγες. Φοράει ένα κουρελιασμένο σακάκι παιδιού-τυμπανιστή των Νοτίων. Μυξιάρης. Ζητάει ελεημοσύνη από μια μισότριβη καμπαρετζού με κυτταρίτιδα ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να δεί την καλτσοδέτα της.
Τα παιδιά είναι παντού στις ταινίες του Πέκινπα. Δεν είναι καθόλου αθώα: είναι κατ εικόνα και ομοίωση των μεγάλων και πολλές φορές χειρότερα απ αυτούς: προδότες, περιτριγυρίζουν τα πτώματα σαν όρνια, σκυλεύουν τους νεκρούς για να τους πάρουν χρυσά δόντια, καίνε μυρμήγκια, παίζουν με τις κρεμάλες κάνοντας κούνια με τη θηλιά, survivors σ ένα Αποκαλυπτικό τοπίο όπου μετράει περισσότερο ο τσαμπουκάς, η εσωτερική δύναμη, η camaraderie, η μπέσα, ο λόγος-συμβόλαιο. Η 'Πρόοδος' και ο 'Πολιτισμός' εδώ εξισώνoνται με την απόλυτη απανθρωπία, την ανηθικότητα που θέλει την επιβολή της Νέας Τάξης πραγμάτων αντί οποιουδήποτε τιμήματος, την βουλιμική καπιταλιστική επέκταση που συντρίβει και καταπατά τα τελευταία οδοφράγματα ανθρωπιάς. 'Οσο Αυτοί αναγκάζονται να Σκοτώνουν, σημαίνει πως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι. Στο προσεχές μέλλον, δεν θα χρειάζεται πια να σκοτώνουν κανέναν: θα βασιλεύουν πάνω σε ανδράποδα. Σε απολειφάδια, που τίποτα δεν θα τους ταράζει την ησυχία του μακάριου ύπνου τους' - αυτό μοιάζει να είναι το υποδόριο moto του Σαν Πέκινπα.
Το 'Pat Garrett And Billy The Kid' είναι ένα ελεγειακό γουέστερν γεμάτο μελαγχολία. Δύο παλιοί σύντροφοι, παράνομοι, δάσκαλος και μαθητής. Ο ένας νιώθει ότι γερνάει, θέλει να επενδύσει σε πρόγραμμα συνταξιοδότησης, περνάει στη μεριά του Νόμου και των Γαιοκτημώνων. Ο άλλος, αμετανόητος, βαδίζει στο Γολγοθά ξέροντας πως θα σταυρωθεί. Ο δεύτερος είναι καρτούν και αγιογραφείται από το σκηνοθέτη κανονικά. Για τον πρώτο όμως κρατάει επίσης όλη του συμπαθεια και τη μεγαλοθυμία, τον διασώζει ηθικά όπου μπορεί, τον θεωρεί επίσης 'δικό του', πλην έναν από αυτούς που δεν άντεξαν, αυτούς που λύγισαν για να επιβιώσουν. Πιστό στις αρχές του σκηνοθέτη του, το φίλμ είναι επίσης ένας θρήνος στον Παλιό κόσμο και στις αξίες του, πράγματα που χάθηκαν για να δώσουν την θέση τους στον Καινούργιο. Είναι μακράν η πιο αγαπημένη μου ταινία του Σαμ Πέκινπα. Κατά τη γνώμη μου, είναι επίσης η καλύτερή του και μία από τις πιο σημαντικές που έβγαλε το Χόλιγουντ στη δεκαετία του ʼ70. Στο οπλοστάσιό της διαθέτει την καλύτερη ερμηνεία του James Coburn που είδα ποτέ – ακόμα και αυτός ο ατάλαντος, ο Kris Kristofferson, είναι εδώ υπέροχος στο ρόλο του. Το φίλμ διαθέτει ακόμη ένα εξαιρετικό, ατμοσφαιρικό soundtrack και οι δεύτεροι ρόλοι είναι Διαμάντια (Slim Pickens, Jack Elam, Harry Dean Stanton, Bob Dylan).
Στην έκδοση διπλού DVD περιέχεται επίσης η αυθεντική βερσιόν του Πέκινπα που η εταιρία πετσόκοψε και της έκανε πλαστική χειρουργική για να βγεί τελικά αυτό που είδαμε στις αίθουσες.
Buy, Borrow or Steal.
Last edited:
