Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ηλεκτρική Μουσική για το Μυαλό και το Σώμα [Country Joe & The Fish]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1057306133" data-attributes="member: 30418"><p style="text-align: center">[ATTACH]112468[/ATTACH]</p><p></p><p>Κατά την γνώμη του γενεαλόγου, <strong>Pete Frame</strong>, στο οικογενειακό δέντρο του γκρουπ, το θεαματικό ντεμπούτο άλμπουμ τους, <strong>Electric Music For The Mind And Body</strong>, ήταν το μεγαλύτερο επίτευγμα των <strong>Country Joe & the Fish</strong> - και σαν τέτοιο, σίγουρα δικαιολογεί μια πιο προσεκτική εξέταση, σε σχέση με τα άλλα ηχογραφημένα ορόσημά τους. Ο ίδιος ο <strong>Joe McDonald</strong>, όχι αναπάντεχα, φαίνεται να συμφωνεί:</p><p></p><p>«<em>Νομίζω ότι ήμασταν η καλύτερη ψυχεδελική μπάντα όλων των εποχών και αυτό το άλμπουμ ήταν ο καλύτερος ψυχεδελικός ροκ δίσκος που έγινε ποτέ από κανέναν.</em></p><p><em></em></p><p><em>Βασικά, το άλμπουμ ηχογραφήθηκε ζωντανά στο στούντιο. Τα φωνητικά, φυσικά, έχουν προστεθεί στη συνέχεια, καθώς και οι ψίθυροι, το φλάουτο, τα κουδούνια, το νερό που στάζει και τα περίεργα εφέ. Προσπαθήσαμε να κάνουμε ένα άλμπουμ χωρίς άσκοπα 'ταξίδια' - και εκατομμύρια άνθρωποι ταξίδεψαν και θα συνεχίζουν να ταξιδεύουν με αυτό...</em>»</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]112467[/ATTACH]</p><p></p><p>Κάθε κομμάτι είναι κλασικό, όπως ο Joe εξηγεί: «<em>'<strong>Flying High</strong>' ήταν το πρώτο τραγούδι που συνδέει τις ουσίες και το ωτοστόπ - ήταν μια αληθινή ιστορία: Έκανα ωτοστόπ με την κιθάρα μου στη βροχή - Δύο τύποι σε μια Κάντιλακ με πήραν, ακριβώς όπως λέει το τραγούδι. Το '<strong>Superbird</strong>' ήταν το πρώτο ροκ τραγούδι που κορόιδευε τον πρόεδρο. Το '<strong>Bass Strings</strong>' ήταν το πρώτο τραγούδι για τσιγαριλίκι, της γενιάς μας - η πρώτη ξεκάθαρη αναφορά για ουσία. Το '<strong>Section 43</strong>' ήταν η πρώτη συμφωνική ροκ μουσική - μια κλασική προσέγγιση στο ροκ. Το '<strong>Grace</strong>' γράφτηκε αρχικά για την <strong>Grace Slick</strong>, όταν ήταν στους <strong>Great Society</strong>. Δεν γνωρίζω άλλο τραγούδι σαν το 'Grace', ή άλλο ινστρουμένταλ σαν το '<strong>The Masked Marauder</strong>', το οποίο δουλέψαμε περίπου 2 εβδομάδες πριν από την ηχογράφηση, ή πάρα πολλά πράγματα τα οποία διαχειρίζονται βαλς τέμπο, χωρίς να γίνουν σιροπιαστά... το κάναμε στο '<strong>Porpoise Mouth</strong>', ένα τραγούδι για το πρώτο μου τριπάρισμα (με τον <strong>Melton</strong> στην κιθάρα, παρά την αναφορά στο εξώφυλλο).</em>»</p><p></p><p>Τα '<strong>Love</strong>', '<strong>Sad and lonely times</strong>' και '<strong>Death Sound</strong>' είναι όλα υπέροχα τραγούδια για το είδος τους, αλλά αποκορύφωμα του άλμπουμ είναι, φυσικά, το '<strong>Not So Sweet Martha Lorraine</strong>'.</p><p></p><p>«<em>Αν και δύο στίχοι ήρθαν αμέσως, χρειάστηκαν περίπου τέσσερις εβδομάδες για να γραφτεί το 'Lorraine...'. Είχα μπερδέματα με τρεις διαφορετικές γυναίκες εκείνο το καιρό - και το τραγούδι άρχισε να βγαίνει αλλά εγώ προσπάθησα να το δουλέψω σε ένα ασυνήθιστο πλαίσιο. Είναι βασικά μια μπλουζ δομή, αλλά έχει ένα μοτίβο ABABC, το οποίο ήταν αρκετά περίεργο - στη συνέχεια, σπάσαμε το ρυθμό στα ψηλά και χρησιμοποιήσαμε το μπάσο ως μελωδικό όργανο.</em></p><p><em></em></p><p><em>Στιχουργικά, το τραγούδι περιέγραφε μια πνευματική σχέση... χωρίς την αποδοχή του ενός από τους συμμετέχοντες. Αρχικά, ονομαζόταν απλά 'Sweet Lorraine' - αλλά στη συνέχεια το άλλαξα σε 'Not so Suite Lorraine', επειδή ήταν κλασικότροπο και μου άρεσε να παίζω με τις λέξεις. Μετά, περπατούσα φτιαγμένος στην πανεπιστημιούπολη του Μπέρκλεϋ και τα μάτια μου έπεσαν σ' ένα στυλό στο έδαφος... το μάζεψα και είχε ένα όνομα γραμμένο πάνω του... Martha Lorraine. Σκέφτηκα ότι ήταν εκεί μόνο για να το δω εγώ. Φυσικά, άλλαξα τον τίτλο του τραγουδιού σε 'Not So Sweet Martha Lorraine'.</em>»</p><p></p><p>Για τον <strong>Sam Charters</strong> αναφέρει: «<em>Ήταν για μας, ένας εξαιρετικός παραγωγός, αν και ο ίδιος δεν είχε επιτελέσει κανένα A&R ρόλο. Διόρθωση, μίξη, προσθήκες και ηχητικά εφέ, ως επί το πλείστον ξεκινούσαν από εμένα. Ο Sam είχε ένα εξαιρετικό υπόβαθρο σε ηχογραφήσεις, φολκ, μπλουζ και ντοκιμαντέρ και έβαλε πραγματικά το ενδιαφέρον του στο συγκρότημα.</em>»</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]170890[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center"><em>Country Joe McDonald</em></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1057306133, member: 30418"] [CENTER][ATTACH=CONFIG]112468._xfImport[/ATTACH][/CENTER] Κατά την γνώμη του γενεαλόγου, [B]Pete Frame[/B], στο οικογενειακό δέντρο του γκρουπ, το θεαματικό ντεμπούτο άλμπουμ τους, [B]Electric Music For The Mind And Body[/B], ήταν το μεγαλύτερο επίτευγμα των [B]Country Joe & the Fish[/B] - και σαν τέτοιο, σίγουρα δικαιολογεί μια πιο προσεκτική εξέταση, σε σχέση με τα άλλα ηχογραφημένα ορόσημά τους. Ο ίδιος ο [B]Joe McDonald[/B], όχι αναπάντεχα, φαίνεται να συμφωνεί: «[I]Νομίζω ότι ήμασταν η καλύτερη ψυχεδελική μπάντα όλων των εποχών και αυτό το άλμπουμ ήταν ο καλύτερος ψυχεδελικός ροκ δίσκος που έγινε ποτέ από κανέναν. Βασικά, το άλμπουμ ηχογραφήθηκε ζωντανά στο στούντιο. Τα φωνητικά, φυσικά, έχουν προστεθεί στη συνέχεια, καθώς και οι ψίθυροι, το φλάουτο, τα κουδούνια, το νερό που στάζει και τα περίεργα εφέ. Προσπαθήσαμε να κάνουμε ένα άλμπουμ χωρίς άσκοπα 'ταξίδια' - και εκατομμύρια άνθρωποι ταξίδεψαν και θα συνεχίζουν να ταξιδεύουν με αυτό...[/I]» [CENTER][ATTACH=CONFIG]112467._xfImport[/ATTACH][/CENTER] Κάθε κομμάτι είναι κλασικό, όπως ο Joe εξηγεί: «[I]'[B]Flying High[/B]' ήταν το πρώτο τραγούδι που συνδέει τις ουσίες και το ωτοστόπ - ήταν μια αληθινή ιστορία: Έκανα ωτοστόπ με την κιθάρα μου στη βροχή - Δύο τύποι σε μια Κάντιλακ με πήραν, ακριβώς όπως λέει το τραγούδι. Το '[B]Superbird[/B]' ήταν το πρώτο ροκ τραγούδι που κορόιδευε τον πρόεδρο. Το '[B]Bass Strings[/B]' ήταν το πρώτο τραγούδι για τσιγαριλίκι, της γενιάς μας - η πρώτη ξεκάθαρη αναφορά για ουσία. Το '[B]Section 43[/B]' ήταν η πρώτη συμφωνική ροκ μουσική - μια κλασική προσέγγιση στο ροκ. Το '[B]Grace[/B]' γράφτηκε αρχικά για την [B]Grace Slick[/B], όταν ήταν στους [B]Great Society[/B]. Δεν γνωρίζω άλλο τραγούδι σαν το 'Grace', ή άλλο ινστρουμένταλ σαν το '[B]The Masked Marauder[/B]', το οποίο δουλέψαμε περίπου 2 εβδομάδες πριν από την ηχογράφηση, ή πάρα πολλά πράγματα τα οποία διαχειρίζονται βαλς τέμπο, χωρίς να γίνουν σιροπιαστά... το κάναμε στο '[B]Porpoise Mouth[/B]', ένα τραγούδι για το πρώτο μου τριπάρισμα (με τον [B]Melton[/B] στην κιθάρα, παρά την αναφορά στο εξώφυλλο).[/I]» Τα '[B]Love[/B]', '[B]Sad and lonely times[/B]' και '[B]Death Sound[/B]' είναι όλα υπέροχα τραγούδια για το είδος τους, αλλά αποκορύφωμα του άλμπουμ είναι, φυσικά, το '[B]Not So Sweet Martha Lorraine[/B]'. «[I]Αν και δύο στίχοι ήρθαν αμέσως, χρειάστηκαν περίπου τέσσερις εβδομάδες για να γραφτεί το 'Lorraine...'. Είχα μπερδέματα με τρεις διαφορετικές γυναίκες εκείνο το καιρό - και το τραγούδι άρχισε να βγαίνει αλλά εγώ προσπάθησα να το δουλέψω σε ένα ασυνήθιστο πλαίσιο. Είναι βασικά μια μπλουζ δομή, αλλά έχει ένα μοτίβο ABABC, το οποίο ήταν αρκετά περίεργο - στη συνέχεια, σπάσαμε το ρυθμό στα ψηλά και χρησιμοποιήσαμε το μπάσο ως μελωδικό όργανο. Στιχουργικά, το τραγούδι περιέγραφε μια πνευματική σχέση... χωρίς την αποδοχή του ενός από τους συμμετέχοντες. Αρχικά, ονομαζόταν απλά 'Sweet Lorraine' - αλλά στη συνέχεια το άλλαξα σε 'Not so Suite Lorraine', επειδή ήταν κλασικότροπο και μου άρεσε να παίζω με τις λέξεις. Μετά, περπατούσα φτιαγμένος στην πανεπιστημιούπολη του Μπέρκλεϋ και τα μάτια μου έπεσαν σ' ένα στυλό στο έδαφος... το μάζεψα και είχε ένα όνομα γραμμένο πάνω του... Martha Lorraine. Σκέφτηκα ότι ήταν εκεί μόνο για να το δω εγώ. Φυσικά, άλλαξα τον τίτλο του τραγουδιού σε 'Not So Sweet Martha Lorraine'.[/I]» Για τον [B]Sam Charters[/B] αναφέρει: «[I]Ήταν για μας, ένας εξαιρετικός παραγωγός, αν και ο ίδιος δεν είχε επιτελέσει κανένα A&R ρόλο. Διόρθωση, μίξη, προσθήκες και ηχητικά εφέ, ως επί το πλείστον ξεκινούσαν από εμένα. Ο Sam είχε ένα εξαιρετικό υπόβαθρο σε ηχογραφήσεις, φολκ, μπλουζ και ντοκιμαντέρ και έβαλε πραγματικά το ενδιαφέρον του στο συγκρότημα.[/I]» [CENTER][ATTACH=CONFIG]170890._xfImport[/ATTACH] [I]Country Joe McDonald[/I][/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ηλεκτρική Μουσική για το Μυαλό και το Σώμα [Country Joe & The Fish]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…