Ιστορικές κινηματογραφικές αίθουσες

Σε αυτες τις αιθουσες εχω μεγαλωσει προσωπικα . Με ποναει αφανταστα οταν χανονται τετοια στολιδια.
 
  • Like
Reactions: winlink

Η επανεκκίνηση του Ciné Paris στην Πλάκα.


του Ηλία Φραγκούλη
Η κινηματογραφική ταράτσα με την ομορφότερη θέα στην Αθήνα, το Ciné Paris της πλατείας Κυδαθηναίων στην Πλάκα, μετά από μία άδικη παύση τεσσάρων ετών, επαναλειτουργεί αυτές τις μέρες, ριζικά ανανεωμένο και καλλωπισμένο με τη φροντίδα του CINOBO.
Από τα εγκαίνια της 20ης του Μάη του 1938, το Ciné Paris της πλατείας Κυδαθηναίων στην Πλάκα υπήρξε ένα ιδιαίτερα αγαπητό, λαϊκό θερινό σινεμά, με πρόγραμμα β΄ προβολής για αρκετές δεκαετίες. Το 1961 χτίστηκε το οικοδόμημα που υπάρχει εκεί μέχρι σήμερα, στο ισόγειο (ή ημιυπόγειο για την ακρίβεια) του οποίου είχε λειτουργήσει και χειμερινή κινηματογραφική αίθουσα, μέχρι να μετατραπεί σε κέντρο νυχτερινής διασκέδασης στα ‘70s, υπό την επιμέλεια της Βίκυς Μοσχολιού (μέχρι και το 1978). Ως ΖΥΓΟΣ, το μαγαζί γνώρισε μεγάλες δόξες και στα ‘80s, με επικές σατυρικές εμφανίσεις του Χάρρυ Κλυνν.

Σε αντίθεση με τις επιχειρηματικές «τρικυμίες» που αντιμετώπισε ο ΖΥΓΟΣ, το Ciné Paris είχε μία πιο υγιή και βατή πορεία, οφειλόμενη σε μεγάλο βαθμό στο ατού της τοποθεσίας και της θέας από την ταράτσα του. Ξαφνικά, εντός του πανδημικού καλοκαιριού του 2020, το θερινό σινεμά παραμένει κλειστό, με τη φημολογία περί αστάθειας του κτηρίου που χρειαζόταν σοβαρές εργασίες υποστήριξης και ανάπλασης. Το χαρακτηρισμένο ως νεότερο μνημείο είχε περάσει στην ιδιοκτησία του επιχειρηματία Στέλιου Χατζηιωάννου, ο οποίος ανέλαβε τα πάντα, με την υπόσχεση της επαναλειτουργίας του (διατηρητέου και στη χρήση) θερινού κινηματογράφου.

Ουσιαστικά, το Ciné Paris «άλλαξε χέρια» το περσινό καλοκαίρι, κατόπιν ενός… πολέμου προσφορών για την ενοικίασή του, με την εταιρεία CINOBO να κατακτά την εκμετάλλευση του κινηματογράφου. Όπως αναφέρει το σχετικό με την ανακαίνιση δελτίο Τύπου, «brand και design επιμελήθηκε το MB STUDIO του Μίλτου Μπότη, την αρχιτεκτονική πρόταση το γραφείο SpatialArchitecture + Design των Βασιλίνα Καούρη και Μάρω Κρούσκα και τη μελέτη φωτισμού ο Γιώργος Τέλλος και η εταιρία του Lighting Art. Το σινεμά εξοπλίστηκε με σύγχρονη μηχανή προβολής υψηλών προδιαγραφών, περιμετρικά ηχεία για Dolby 7.1 ήχο, καθώς και με νέα οθόνη για τις βέλτιστες συνθήκες προβολής».

Συμβολικά, η έναρξη της λειτουργίας του έγινε προ ημερών με προβολές του «Ποτέ την Κυριακή» (1960) του Ζιλ Ντασέν, ενώ χθες το βράδυ πραγματοποιήθηκε η επίσημη πρεμιέρα του νέου φιλμ του Αλέξανδρου Βούλγαρη, το «Πολύδροσο». Το σινεμά είναι ζηλευτά φρέσκο και καλοδουλεμένο αισθητικά, από την είσοδο μέχρι και την ταράτσα του, με 370 καθίσματα κι έναν αξιοζήλευτο «εξώστη» (με δύο επιπλέον πλαϊνά και πιο privé «θεωρεία»!) που προσφέρει την πιο εντυπωσιακή θέα, δίχως η απόσταση να λειτουργεί εις βάρος της (χορταστικά wide) κινηματογραφικής οθόνης. Το σινεμά θα είναι ανοιχτό καθημερινά από τις 19:30, προσφέροντας στους θεατές την ευκαιρία να απολαύσουν το ηλιοβασίλεμα, συνοδεία ποτού από την αρκετά πλούσια σε αλκοόλ κάβα του bar του.
Το να μην κλείνουν και να ξανανοίγουν κινηματογράφοι της Αθήνας (στην προκειμένη) αποτελεί πάντοτε μία θετική είδηση και κίνηση που πρέπει να στηρίζει το κοινό με την προσέλευσή του και όχι μονάχα με… social Like. Καλή σεζόν!
 
Eαν ειχαμε ΤΕΤΟΙΟ θερινο στην Θεσσαλονικη, ολοι οι 50+ θα μαζευονταν εκει.
Ηταν δεν ηταν σινεφιλ ....

Το αδιαχωρητο θα γινονταν !!!!!!
 
Αναπλαση που στην καλυτερη περιπτωση θα στοιχισει 5 εκ. και στην χειροτερη ....... 10 εκ.
Ισως να λεω και λιγα.

Ποιος θα τα δωσει ολα αυτα ......... για να ξαναλειτουργησουν κινηματογραφοι οι οποιοι πια
δεν εχουν τοση απηχηση στις νεες ηλικιες ?
 
1751047607644.png





«Είναι καλύτερο να δίνουμε κάτι παραπάνω και να μας πούνε χαζούς παρά να αδικήσουμε κάποιους και να φανούμε αλαζόνες» είπε στον εναρκτήριο λόγο του μιας ξεχωριστής αυτής μέρας ο πρόεδρος του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, Ανδρέας Δρακόπουλος.

Σαν από κάποια ταινία επιστημονικής φαντασίας,
εντός των δυο ιστορικών κινηματογράφων της Αθήνας, του Απόλλωνα και του Αττικόν, ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει. Όχι την εφιαλτική νύχτα της 12ης Φεβρουαρίου 2012 που πληγώθηκε – ανεπανόρθωτα; - αυτή η όμορφη γωνιά της Αθήνας, αλλά μια μέρα πριν όταν η τελευταία βραδιά λειτουργίας των κινηματογράφων ξεκινούσε κανονικά.
Κι αυτό διότι, όπως επιβεβαιώνει στο The TOC και στην Κατερίνα Λυμπεροπούλου, o Γιώργος Τσακαλάκης, εκμισθωτής (μαζί με τον αδερφό του, Παναγιώτη), του Αττικόν και του Απόλλωνα, «όποιος μπει στις δυο αίθουσες θα αισθανθεί σαν να μην έχει περάσει μέρα από πάνω τους».
Οι μνήμες σίγουρα
δεν θα μπορέσουν να σβηστούν. Η δικαίωση των προσπαθειών αυτών, όμως, η ανακούφιση και η ελπίδα ότι μέσα από τις στάχτες μπορεί να γεννηθεί κάτι καινούργιο έρχεται με την προοπτική της επαναλειτουργίας των δυο αυτών κινηματογράφων που τόσο ισχυρό δεσμό ανέπτυξαν μαζί τους οι Αθηναίοι.