Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Μουσικές Συζητήσεις
Καλλιτέχνες με ελεύθερη πτώση κατ ευθείαν σε κενό έμπνευσης!
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Κωστας Λυμπεροπουλος" data-source="post: 1058379091" data-attributes="member: 62"><p><strong>Re: Απάντηση: Re: Καλλιτέχνες με ελεύθερη πτώση κατ ευθείαν σε κενό έμπνευσης!</strong></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p>Η ίδια η pop είναι καταδικασμένη να εκφράζει τον αφρό των ημερών της και το συνεχές "Τώρα". Είναι από μόνη της μιά καλλιτεχνική φόρμα καταδικασμένη να αντιμετωπίζει τη θνητότητα καθώς οι ήρωές της "φεύγουν" ένας ένας. Τα Μουσεία την κάνουν να πλήττει. Δεν είναι γι αυτήν. Υπό αυτή την έννοια ο τίτλος του νήματος είναι λάθος: από καλλιτέχνες υπάρχουν οι One Hit Wonders (πχ τύποι σαν το Don MacLean) μέχρι άλλους που κράτησαν 7 - 8 χρόνια ή τα "τέρατα", τις διάνοιες που άντεξαν λίγο παραπάνω. Υπάρχουν κι αυτοί που γερνούν χαριτωμένα, ο Randy Newman είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. Δεν θυμάμαι αν το πρώτο ροκ single που άκουσα ήταν το When I Was Young των Animals, παίζει και να ήταν το Lady Jane των Stones γιατί θυμάμαι το flip-side (Mother's Little Helper, αρχίζει με το στίχο 'What a drag it is getting old"). Πάντως ήμουνα στην κατασκήνωση, 12 ετών τότε, και το έπαιζε ο ομαδάρχης σ ένα φορητό πικάπ με μπαταρίες. Αυτό που ήταν όλη η ουσία δεν ήταν το πόσο "κράτησαν" τα συγκεκριμένα κομμάτια ή αυτοί που τα έγραψαν, όσο το ότι εμένα με στοίχειωσαν για ολόκληρη την υπόλοιπη ζωή μου. Μετά, βέβαια, ήρθε η πλημμύρα.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Κωστας Λυμπεροπουλος, post: 1058379091, member: 62"] [b]Re: Απάντηση: Re: Καλλιτέχνες με ελεύθερη πτώση κατ ευθείαν σε κενό έμπνευσης![/b] Η ίδια η pop είναι καταδικασμένη να εκφράζει τον αφρό των ημερών της και το συνεχές "Τώρα". Είναι από μόνη της μιά καλλιτεχνική φόρμα καταδικασμένη να αντιμετωπίζει τη θνητότητα καθώς οι ήρωές της "φεύγουν" ένας ένας. Τα Μουσεία την κάνουν να πλήττει. Δεν είναι γι αυτήν. Υπό αυτή την έννοια ο τίτλος του νήματος είναι λάθος: από καλλιτέχνες υπάρχουν οι One Hit Wonders (πχ τύποι σαν το Don MacLean) μέχρι άλλους που κράτησαν 7 - 8 χρόνια ή τα "τέρατα", τις διάνοιες που άντεξαν λίγο παραπάνω. Υπάρχουν κι αυτοί που γερνούν χαριτωμένα, ο Randy Newman είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. Δεν θυμάμαι αν το πρώτο ροκ single που άκουσα ήταν το When I Was Young των Animals, παίζει και να ήταν το Lady Jane των Stones γιατί θυμάμαι το flip-side (Mother's Little Helper, αρχίζει με το στίχο 'What a drag it is getting old"). Πάντως ήμουνα στην κατασκήνωση, 12 ετών τότε, και το έπαιζε ο ομαδάρχης σ ένα φορητό πικάπ με μπαταρίες. Αυτό που ήταν όλη η ουσία δεν ήταν το πόσο "κράτησαν" τα συγκεκριμένα κομμάτια ή αυτοί που τα έγραψαν, όσο το ότι εμένα με στοίχειωσαν για ολόκληρη την υπόλοιπη ζωή μου. Μετά, βέβαια, ήρθε η πλημμύρα. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Μουσικές Συζητήσεις
Καλλιτέχνες με ελεύθερη πτώση κατ ευθείαν σε κενό έμπνευσης!
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…