Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Κινηματογράφος
Nέα - Συζητήσεις - Διαγωνισμοί
Καθαρός κινηματογράφος και ποίηση
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="auteur" data-source="post: 1058313757" data-attributes="member: 16170"><p><strong>"A film is never really good unless the camera is an eye in the head of a poet" (Orson Welles)</strong></p><p></p><p>Επειδή το "καθαρός" και "ποιητικός" κινηματογράφος ειναι αφηρημένες έννοιες, οπου ο καθένας, σύμφωνα με τα βιώματα του, αλλα κυρίως με την δική του διαίσθηση (που είτε υπάρχει, είτε δεν υπάρχει), τα καθορίζει και τους δίνει την δική του ερμηνεία, θα προσπαθήσουμε να χαρτογραφίσουμε, τι ορίζουμε καθαρό κινηματογράφο. Ολη η συζήτηση <a href="http://www.criterionforum.org/forum/viewtopic.php?f=6&t=9759" target="_blank">εδώ</a></p><p></p><p>Ο καθαρός κινηματογράφος είναι κινηματογράφος απόλυτης εικόνας. Ο καθαρός κινηματογράφος μπορεί να είναι στιγμές ακραίας περισυλλογής χωρίς να καταφεύγει στην πλοκή ή αφηγηματικές μορφές. Μερικές φορές μια ταινία μπορεί να έχει μια αφηγηματική εμπλοκή, αλλά υπάρχουν στιγμές που η εικόνα «ξεφεύγει» από οποιαδήποτε πιθανή λογική. Αυτές οι εικόνες ίσως προέρχονται από μια ποιητική κατανόηση του κόσμου που έχει απογυμνώσει πολλά στοιχεία που «συγκαλύπτουν» την πράξη της παρακολούθησης. Έτσι βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι. Το δέντρο ως δέντρο, ο σκύλος ως σκύλος. Είναι με την επίτευξη μιας αιώνιας κενότητας, αλλά ταυτόχρονα επιτυγχάνουμε μια βαθιά αφαίρεση της πραγματικότητας που βρίσκεται πάντα μπροστά μας. Η εικόνα δεν δείχνει τίποτα άλλο, είναι ένα άμεσο βλέμμα στο σύμπαν και στον χρόνο.</p><p></p><p>Στον Ozu εχουμε χαρακτήρες και θλίψη, αλλά το στυλ του είναι εξαιρετικά φορμαλιστικό. Οι εικόνες εκφράζουν καταστάσεις σκέψης, κοιτάζοντας τον κόσμο χωρίς καμία άποψη (ούτε ανθρώπινη). Αποφεύγοντας μια συγκεκριμένη άποψη, είναι σαν να δώσατε στην κάμερα μια δύναμη υπέρβασης της πραγματικότητας. Επίσης, ο καθαρός κινηματογράφος βρίσκεται σε συνεχή χρόνο, και όπως επιβεβαιώνει Wisejake, είναι στιγμές. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι ο κινηματογράφος είναι αληθινός στη ζωή. Η ζωή δεν έχει πλοκή, είναι ένας εντελώς χαοτικός κόσμος που γεμίζει με ατυχήματα, όπως το "κομματιαστό" στυλ (φέτες ζωής/slices of life) των ταινιών του Ozu.</p><p></p><p>[SPOILER]Pure cinema is cinema of absolute image. The pure cinema can be moments of extreme contemplation without resorting to plot or narrative strategies. Sometimes a film can have the narrative implicated but there are moments when the image "escapes" any possible rationality. Those images maybe are from a poetic understanding of the world that has stripped away many elements that "obscures" the act of watching. So We see things as they are. The tree as a tree, the dog as a dog. It is by achieving an eternal emptiness but at the same time we achieve a deep abstraction of the reality that is in front of us. The image doesnt point to anything else, they are a direct gaze to the universe and time. </p><p></p><p></p><p>In Ozu you have characters and sadness but his style is highly formalistic. The images convey states of contemplation, looking at the world without any point of view (neither human). Avoiding the point of view is like giving the camera a power of transcending reality. Also pure cinema is in PRESENT tense, like Wisejake affirms, they are moments. But most importantly it is cinema true to life. Life has no plot, it is a totally chaotic world filled with accidents, like the "piecemeal" style of the films of Ozu.</p><p>[/SPOILER]</p><p></p><p>Σύμφωνα και με τα παραπάνω, ο κινηματογράφος ως ποίηση, μπορεί να οριστεί, ως η αντιπαραβολή εικόνων αντί για πλοκή.</p><p>Στα λινκ παρακάτω μερικά παραδείγματα.</p><p></p><p><a href="https://mubi.com/lists/cinema-as-poetry" target="_blank">CINEMA AS POETRY</a></p><p></p><p></p><p></p><p><a href="https://mubi.com/lists/poetic-cinema" target="_blank">POETIC CINEMA</a></p><p></p><p></p><p></p><p><a href="https://mubi.com/lists/poetic-horror-and-the-sublime" target="_blank">POETIC HORROR AND THE SUBLIME</a></p><p><a href="https://mubi.com/lists/contemplative-cinema-starter-pack" target="_blank"></a></p><p><a href="https://mubi.com/lists/contemplative-cinema-starter-pack" target="_blank">CONTEMPLATIVE CINEMA STARTER PACK</a></p><p><a href="https://mubi.com/lists/contemplative-cinema-starter-pack" target="_blank"></a></p><p><a href="https://mubi.com/lists/contemplative-cinema-starter-pack" target="_blank">Contemplative Cinema: Classics & Contemporary</a></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="auteur, post: 1058313757, member: 16170"] [B]"A film is never really good unless the camera is an eye in the head of a poet" (Orson Welles)[/B] Επειδή το "καθαρός" και "ποιητικός" κινηματογράφος ειναι αφηρημένες έννοιες, οπου ο καθένας, σύμφωνα με τα βιώματα του, αλλα κυρίως με την δική του διαίσθηση (που είτε υπάρχει, είτε δεν υπάρχει), τα καθορίζει και τους δίνει την δική του ερμηνεία, θα προσπαθήσουμε να χαρτογραφίσουμε, τι ορίζουμε καθαρό κινηματογράφο. Ολη η συζήτηση [URL="http://www.criterionforum.org/forum/viewtopic.php?f=6&t=9759"]εδώ[/URL] Ο καθαρός κινηματογράφος είναι κινηματογράφος απόλυτης εικόνας. Ο καθαρός κινηματογράφος μπορεί να είναι στιγμές ακραίας περισυλλογής χωρίς να καταφεύγει στην πλοκή ή αφηγηματικές μορφές. Μερικές φορές μια ταινία μπορεί να έχει μια αφηγηματική εμπλοκή, αλλά υπάρχουν στιγμές που η εικόνα «ξεφεύγει» από οποιαδήποτε πιθανή λογική. Αυτές οι εικόνες ίσως προέρχονται από μια ποιητική κατανόηση του κόσμου που έχει απογυμνώσει πολλά στοιχεία που «συγκαλύπτουν» την πράξη της παρακολούθησης. Έτσι βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι. Το δέντρο ως δέντρο, ο σκύλος ως σκύλος. Είναι με την επίτευξη μιας αιώνιας κενότητας, αλλά ταυτόχρονα επιτυγχάνουμε μια βαθιά αφαίρεση της πραγματικότητας που βρίσκεται πάντα μπροστά μας. Η εικόνα δεν δείχνει τίποτα άλλο, είναι ένα άμεσο βλέμμα στο σύμπαν και στον χρόνο. Στον Ozu εχουμε χαρακτήρες και θλίψη, αλλά το στυλ του είναι εξαιρετικά φορμαλιστικό. Οι εικόνες εκφράζουν καταστάσεις σκέψης, κοιτάζοντας τον κόσμο χωρίς καμία άποψη (ούτε ανθρώπινη). Αποφεύγοντας μια συγκεκριμένη άποψη, είναι σαν να δώσατε στην κάμερα μια δύναμη υπέρβασης της πραγματικότητας. Επίσης, ο καθαρός κινηματογράφος βρίσκεται σε συνεχή χρόνο, και όπως επιβεβαιώνει Wisejake, είναι στιγμές. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι ο κινηματογράφος είναι αληθινός στη ζωή. Η ζωή δεν έχει πλοκή, είναι ένας εντελώς χαοτικός κόσμος που γεμίζει με ατυχήματα, όπως το "κομματιαστό" στυλ (φέτες ζωής/slices of life) των ταινιών του Ozu. [SPOILER]Pure cinema is cinema of absolute image. The pure cinema can be moments of extreme contemplation without resorting to plot or narrative strategies. Sometimes a film can have the narrative implicated but there are moments when the image "escapes" any possible rationality. Those images maybe are from a poetic understanding of the world that has stripped away many elements that "obscures" the act of watching. So We see things as they are. The tree as a tree, the dog as a dog. It is by achieving an eternal emptiness but at the same time we achieve a deep abstraction of the reality that is in front of us. The image doesnt point to anything else, they are a direct gaze to the universe and time. In Ozu you have characters and sadness but his style is highly formalistic. The images convey states of contemplation, looking at the world without any point of view (neither human). Avoiding the point of view is like giving the camera a power of transcending reality. Also pure cinema is in PRESENT tense, like Wisejake affirms, they are moments. But most importantly it is cinema true to life. Life has no plot, it is a totally chaotic world filled with accidents, like the "piecemeal" style of the films of Ozu. [/SPOILER] Σύμφωνα και με τα παραπάνω, ο κινηματογράφος ως ποίηση, μπορεί να οριστεί, ως η αντιπαραβολή εικόνων αντί για πλοκή. Στα λινκ παρακάτω μερικά παραδείγματα. [URL="https://mubi.com/lists/cinema-as-poetry"]CINEMA AS POETRY[/URL] [URL="https://mubi.com/lists/poetic-cinema"]POETIC CINEMA[/URL] [URL="https://mubi.com/lists/poetic-horror-and-the-sublime"]POETIC HORROR AND THE SUBLIME[/URL] [URL="https://mubi.com/lists/contemplative-cinema-starter-pack"] CONTEMPLATIVE CINEMA STARTER PACK Contemplative Cinema: Classics & Contemporary[/URL] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Κινηματογράφος
Nέα - Συζητήσεις - Διαγωνισμοί
Καθαρός κινηματογράφος και ποίηση
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…