Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Κοσμήματα από βότσαλα! [Συλλογές Pebbles]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1058179318" data-attributes="member: 30418"><p><h3>Ιστορίες φρικτών σπαραγγιών</h3><p>«<em><span style="color: Darkorange">Οι καλύτεροι από αυτούς είναι δύο δίσκοι, που αν τους ανακαλύψετε, όχι μόνο θα σας πείσουν ότι το "άσιντ πανκ" ήταν και είναι μια βιώσιμη ιδέα, αλλά και θα σας κάνουν να αναρωτιέστε τι πρόβλημα υπάρχει με μια μουσική βιομηχανία που δεν παράγει πλέον τέτοια θαυμάσια, αναπάντεχα μη εμπορικά αλλά άγρια και αξέχαστα μοναδικά κομμάτια. Ας ξεκινήσουμε με ένα του οποίου μόνο ο τίτλος είναι περισσότερο διανοητικός απ' ό,τι ολόκληρο το έργο των Grateful Dead:"<strong><span style="color: Gold">Horror Asparagus Stories</span></strong>"/"<strong><span style="color: Gold">The Reality of (Air) Fried Borsk</span></strong>" από τους <strong><span style="color: Gold">Driving Stupid</span></strong>. Αυτός ο δίσκος... Η μία πλευρά έχει ένα είδος παραπλανητικού "I'm a Man" ρυθμού, παράξενα εκτός κλειδιού, και στίχους όπως "Στέκεσαι στο τραπέζι / τα χαλιά ανεβαίνουν στα πόδια / μικροσκοπικοί πράσινοι αστακοί / ρίχνουν αυγά αράχνης". Στην πίσω όψη, παίρνουμε μια φαζαριστή κιθάρα και ένα τραγουδιστό παραμύθι καθώς ένα απειλητικό όργανο τρυπώνει και τα τύμπανα γίνονται πιο δυνατά, ενώ αργοσβήνει μέσα σε ένα δυσνόητο σχόλιο σχετικά με ένα καγκουρό.</span></em>»</p><p></p><table style='width: 100%'><tr><td>*<em>Ο πατέρας μου ήταν ένας μεγάλος γερο-φρύνος<br /> (Φρύνος, φρύνος, γέρικος φρύνος!)<br /> Ζούσε σε μια τρύπα στο μέσο του δρόμου<br /> (Τρύπα! Δρόμος! Στη μέση του!)<br /> Η μητέρα μου ήταν μικρός τρυποφράκτης<br /> (Τρυποφράκτης, τρωγλοδύτης, μικρός τρυποφράκτης!)<br /> Ζούσε στο σπίτι μέσα σ' ένα κουτάκι<br /> (Κουτάκι, κλουβί, κουτάκι)<br /> Ο αδελφός μου ήταν ένας γλιτσερός βάτραχος<br /> (Βάτραχος, βάτραχος, ένας γλοιώδης βάτραχος!)<br /> Ζούσε στο βάλτο σ' ένα σάπιο κούτσουρα<br /> (Κούτσουρο, κορμός, σάπιο κούτσουρο!)<br /> Η αδελφή μου ήταν μια άθλια μάγισσα<br /> (Μάγισσα, μάγισσα, μάγισσα!)<br /> Ζούσε στα δάση σε ένα βρώμικο χαντάκι<br /> (Χαντάκι, τάφρος, βρώμικο χαντάκι!)<br /> <br /> Η γιαγιά μου ήταν ένα κινητικό φίδι<br /> (Φίδι, φίδι, κινητικό φίδι!)<br /> Ζούσε σε ένα λόφο σε μια στάσιμη λίμνη<br /> (Λίμνη, λίμνη, στάσιμη λίμνη!)</em></td><td><em>Ο παππούς μου ήταν το πράσινο χρώμα<br /> (Πράσινο, πράσινο, πράσινο χρώμα!)<br /> Ζούσε σε εξόγκωμα στη σπλήνα ελέφαντα<br /> (Σπλήνα, σπλήνα, σπλήνα ελέφαντα!)<br /> Η θεία μου ήταν καρδιακή φλέβα<br /> (Φλέβα, φλέβα, καρδιακή φλέβα!)<br /> Ζούσε στην καρδιά ενός λευκού γερανού<br /> (Γερανός, γερανός, λευκός γερανός!)<br /> Ο θείος μου ήταν μια παράξενη αρρώστια<br /> (Ασθένεια, ασθένεια, παράξενη ασθένεια!)<br /> Ζούσε στην ανάσα μιας ξεχασμένης αύρας<br /> (Αύρα, αεράκι, ξεχασμένη αύρα!)<br /> <br /> Φρύνος! Τρυποφράκτης! Βάτραχος! Μάγισσα!<br /> (Τρύπα! Κλουβί! Κούτσουρο! Χαντάκι!)<br /> Φίδι! Πράσινο! Φλέβα! Αρρώστια!<br /> (Λίμνη! Σπλήνα! Καρδιά! Αύρα!)<br /> <br /> Ο ξάδερφος μου ήταν ένα καγκουρό<br /> Και εγώ, φίλοι μου, είμαι η τετραγωνική ρίζα του δύο...</em><br /> - Horror Asparagus Stories (Roger Kelley, The Driving Stupid)</td></tr></table><p></p><p>«<em><span style="color: Darkorange">Το άλλο μου κλασσικό ηχογραφήθηκε στον Καναδά και δεν ξέρω τίποτα άλλο για αυτό. Το "<strong><span style="color: Gold">Like a Dribbling Fram</span></strong>" από τον <strong><span style="color: Gold">Race Marbles</span></strong> είναι, όπως ίσως μαντέψατε, μια μίμηση του "Like a Rolling Stone", αλλά αυτό δεν είναι καθόλου τυπική παρωδία. Ο πρώτος στίχος είναι ότι "έχω χρησιμοποιήσει αυτές τις καρό κάλτσες" και φλυαρώντας, με ελεύθερους συσχετισμούς, συνεχίζει με γελοίες ρίμες (όπως ginger ale/Jerry Vale) σε ακόμα πιο γελοίες ακρότητες υπογραμμιζόμενο με τα πιο ελικοειδή σόλα φυσαρμόνικας που μπορείτε να φανταστείτε. Απλώς γίνεται ολοένα και πιο παράλογο.</span></em></p><p><em><span style="color: Darkorange"></span></em></p><p><em><span style="color: Darkorange">"I can't use my comb/cause it's covered with foam/It's all round my home/and it's not fair cause my dandruff's gone/and so's my hair/(now just babbling) fair! scare! CHAIR! where's there? have a pair.../How is your bird? I said how is your snerd?/Are you cleaving your scram?/Is your clam in a jam?/Just like a dribbling fram!"</span></em></p><p><em><span style="color: Darkorange"></span></em></p><p><em><span style="color: Darkorange">Μπορείτε εύκολα να τους φανταστείτε να απάγουν τον τραγουδιστή σε ένα δωμάτιο με επένδυση... ή σε μια ομαδική θεραπεία με τους Sky Saxon και Wildman Fischer!</span></em>»</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]154419[/ATTACH]</p><p></p><p>Αυτό το άρθρο του <em>Bomp !</em> είχε πολλά να κάνει με την έμπνευση αυτού του άλμπουμ, που περιλαμβάνει μερικούς από τους πιο εντυπωσιακούς δίσκους του είδους. Οι <strong>Teddy & His Patches</strong> (Σαν Χοσέ, Καλιφόρνια) πήραν μια ιδέα του <em>Frank Zappa</em>, πρόσθεσαν κάποια "<em>Louie Louie</em>" επίγνωση και παρήγαγαν το καταπληκτικό "<strong>Suzy Creamcheese</strong>". Μια άλλη μπάντα από την ίδια περιοχή, οι <strong>William Penn V</strong> είχαν παραισθήσεις για έναν δικό τους γκουρού και έγραψαν ένα τραγούδι γι' αυτό. Και τι γίνεται με τον <strong>Crystal Chandlier</strong> (<em>A. Micarelli</em>), από κάπου στο Τέξας, που έπρεπε να φάει τόσο τρελόχορτο, που νόμιζε ότι ήταν ο <em>Jim Morrison</em>, στο καταπληκτικό "<strong>Suicidal Flowers</strong>"; Αξίζει επίσης να σημειώσουμε τους <strong>Hogs</strong> (σσ. χρόνια αργότερα, η ιστορία έδειξε ότι στην πραγματικότητα ήταν οι <em>Chocolate Watchband</em> μεταμφιεσμένοι), που ακούγονται σαν <em>Davie Allen and the Arrows</em> ή κάποια τυπική ορχηστρική τουίστ μπάντα για τα πρώτα 3 λεπτά του "<strong>Loose Lip Sync Ship</strong>" (λογοπαίγνιο σ' ένα σλόγκαν προπαγάνδας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου), μέχρι ξαφνικά ένα άτομο που ονοματίζεται "<em>Phantom</em>" (<em>Frank Zappa</em> ; ) μπαίνει στο στούντιο και μετατρέπει το σέσιον σε ένα φρικάρισμα στυλ <em>Mothers</em>...</p><p></p><p>Ένα άλλο μου, αγαπημένο είναι το "<strong>I'm Five Years Ahead Of My Time</strong>" των <strong>Third Bardo</strong>, που είναι βασικά ένα πανκ τραγούδι με υπερ-επιτηδευμένους στίχους. Και αν σας άρεσε το "<strong>The Trip</strong>" του <em>Kim Fowley</em> στο <em>Pebbles, Volume One</em>, υπάρχει επίσης και αυτή η παραλλαγή από τον <strong>Godfrey</strong>, έναν ντι τζέι του Λος Άντζελες. Ένας άλλος ντι τζέι, ο <strong>Dave Diamond</strong>, είχε προφανώς τη συνήθεια να συνδυάζει εκτενείς σουρεαλιστικούς μονόλογους ως ένα είδος τρέιντμαρκ και ο δίσκος του "<strong>The Diamond Mine</strong>" λέγεται ότι είναι ένα παράδειγμα για το πως ακούγονταν τα σόου του. Το χιουμοριστικό "<strong>I'm Allergic To Flowers</strong>" των <strong>Jefferson Handkerchief</strong>, γραμμένο από τον <em>Dave Burgess</em> (αργότερα στους <em>Champs</em>), κοροϊδεύει τα παιδιά των λουλουδιών και είναι για έναν τύπο που θέλει να είναι χίπης, αλλά δεν μπορεί λόγω της αλλεργίας του στα λουλούδια (πιο σουρεάλ δεν υπάρχει...)</p><p></p><p style="margin-left: 20px">*<em>Το μωρό μου είναι ευγενικό, και είναι (άγρια)</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Φοράει μια κονκάρδα στον ώμο της, λέγοντας ότι είμαι παιδί των λουλουδιών</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Αυτό θα ήταν γκρούβι, αν δεν με αγαπούσε</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Γιατί αρχίζω να φτερνίζομαι για ώρες</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em></em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Α-Α-Α-ψου! Είμαι αλλεργικός στα λουλούδια</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em></em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Είμαστε εκεί στη λαβ-ιν συγκέντρωση, στο πάρκο</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Μου έδωσε ένα τριαντάφυλλο και στη συνέχεια χορεύαμε μέχρι το σκοτάδι</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Αλλά υπάρχει ένα πράγμα που δεν χρειάζομαι και αυτό είναι ο ηλιόσπορος</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Γιατί λέει ότι έχουν ειδική δύναμη</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em></em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Α-Α-Α-ψου! Είμαι αλλεργικός στα λουλούδια</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em></em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Και οι ροκ εντ ρολ τσιγγάνοι παντού</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Και η μυρωδιά του λιβανιού στον αέρα</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Επιτέλους το μυαλό μου είναι πραγματικά ελεύθερο</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Εκτός από την ηλίθια αλλεργία μου</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em></em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Ξέρω ότι πραγματικά βλέπω το κομμάτι</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Είμαι λουλούδι εντελώς, και το αισθάνομαι στην καρδιά μου</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Θέλω τόσο πολύ να είμαι παιδί των λουλουδιών, βλέπετε</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Θα τα χάσω αν η αγάπη μας χαλάσει</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em></em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Α-Α-Α-ψου! Είμαι αλλεργικός στα λουλούδια</em></p> <p style="margin-left: 20px">- I'm Allergic To Flowers (D. Burgess & K. Colley, Jefferson Handkerchief)</p><p></p><p>Οι <strong>TC Atlantic</strong> μια ακόμη τοπ μπάντα από την άκρως ανταγωνιστική σκηνή της Μινεάπολης ηχογράφησαν το 1966, το πρώτο και καλύτερο σινγκλ τους, το υπέροχο φαζαριστό "<strong>Faces</strong>". Τέλος, ελέγξτε τους <strong>Lea Riders Group</strong> από τη Σουηδία, που έγραψαν το εκπληκτικό "<strong>Dom Kallar Oss Mods</strong>"/Μας αποκαλούν απροσάρμοστους, για ένα είδος άσιντ-φρικάουτ ταινίας που αναμφίβολα θα έπρεπε να αναβιώσει χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση. Θεωρώντας ότι γράφουν σε ξένη γλώσσα, αυτή υπήρξε μια εξαιρετικά επιτυχημένη προσπάθεια να δημιουργηθεί η εμπειρία των ουσιών με τη μουσική. Αυτό αποτελεί ένα μεγάλο μέρος, του τι ήταν το "άσιντ πανκ", η επιθυμία της διεύρυνσης του νου, παραμορφώνοντας τον ήχο και τη λογική μέσω της μουσικής.</p><p></p><p>Το <em>CD</em> προσφέρει διάφορα μπόνους κομμάτια που δεν ήταν στο αρχικό βινύλιο. Το "<strong>Anxious Color</strong>" των <strong>Painted Faces</strong>, ένα καλό, σχετικά σφιχτό τραγούδι επηρεασμένο από τους <em>Stones</em>. Το "<strong>Ieek, I'm A Freak</strong>" του <em>Ad Visser</em>, ντι τζέι σε ραδιοσταθμό του Άμστερνταμ, που υιοθέτησε το τρελαμένο όνομα <strong>Adjeef The Poet, His Girl(s) His Friends & The Rest Of The World(s)</strong>, αντικατοπτρίζει τις ρίζες της ψυχεδέλειας στο φαζ οδηγούμενο γκαράζ πανκ και το "<strong>Squafrech Lemon Comes Back</strong>", που είναι ακόμη πιο παράξενο από αυτό που υπονοεί ο τίτλος του. Το "<strong>City Jungle Part 1</strong>" των <strong>Beautiful Daze</strong> και το "<strong>Deathwise</strong>" των <strong>Catfish Knight & Blue Express</strong>, διαθέτουν πολλή ταξιδιάρικη κιθάρα ενώ το "<strong>Rattle Of Life</strong>" του άγνωστου σχήματος <strong>Oshun</strong>, συνοψίζει ολόκληρη τη συλλογή όταν ο τραγουδιστής δηλώνει ότι «<em><span style="color: Darkorange">η πεταλούδα που κατέχεις θα περιστρέψει το καρουζέλ της φύσης μας</span></em>».</p><p></p><p>Αλλά τελικά, πρέπει να αποφασίσετε μόνοι σας, πόσο ο κάθε τύπος τα κατάφερε σ' αυτό το άλμπουμ, γιατί ο καθένας πήρε μια διαφορετική προσέγγιση και πολλοί δεν έχασαν τη χιουμοριστική πλευρά της ψυχεδέλειας. Έτσι, αν και οι καιροί έχουν αλλάξει και λίγοι είναι αυτές τις μέρες <strong>διεγερμένοι</strong>, <strong>συντονισμένοι</strong> ή <strong>αντισυμβατικοί</strong>, νομίζω ότι θα συμφωνήσετε ότι μπορεί να βρεθεί μεγάλη απόλαυση σ' αυτά τα μουχλιασμένα λείψανα ενός ξεθωριασμένου κόσμου ονείρων...</p><p></p><p>Στους αυθεντικούς «γκαραζιέριδες» φίλους μου...</p><p></p><p>(*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, σημειώσεις CD, Nigel Strange)</p><p>__________</p><p>*. οι παραθέσεις και μεταφράσεις στίχων από τον συντάκτη του νήματος</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]154420[/ATTACH]</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1058179318, member: 30418"] [HEADING=2]Ιστορίες φρικτών σπαραγγιών[/HEADING] «[I][COLOR=Darkorange]Οι καλύτεροι από αυτούς είναι δύο δίσκοι, που αν τους ανακαλύψετε, όχι μόνο θα σας πείσουν ότι το "άσιντ πανκ" ήταν και είναι μια βιώσιμη ιδέα, αλλά και θα σας κάνουν να αναρωτιέστε τι πρόβλημα υπάρχει με μια μουσική βιομηχανία που δεν παράγει πλέον τέτοια θαυμάσια, αναπάντεχα μη εμπορικά αλλά άγρια και αξέχαστα μοναδικά κομμάτια. Ας ξεκινήσουμε με ένα του οποίου μόνο ο τίτλος είναι περισσότερο διανοητικός απ' ό,τι ολόκληρο το έργο των Grateful Dead:"[B][COLOR=Gold]Horror Asparagus Stories[/COLOR][/B]"/"[B][COLOR=Gold]The Reality of (Air) Fried Borsk[/COLOR][/B]" από τους [B][COLOR=Gold]Driving Stupid[/COLOR][/B]. Αυτός ο δίσκος... Η μία πλευρά έχει ένα είδος παραπλανητικού "I'm a Man" ρυθμού, παράξενα εκτός κλειδιού, και στίχους όπως "Στέκεσαι στο τραπέζι / τα χαλιά ανεβαίνουν στα πόδια / μικροσκοπικοί πράσινοι αστακοί / ρίχνουν αυγά αράχνης". Στην πίσω όψη, παίρνουμε μια φαζαριστή κιθάρα και ένα τραγουδιστό παραμύθι καθώς ένα απειλητικό όργανο τρυπώνει και τα τύμπανα γίνονται πιο δυνατά, ενώ αργοσβήνει μέσα σε ένα δυσνόητο σχόλιο σχετικά με ένα καγκουρό.[/COLOR][/I]» [TABLE] [TR] [TD]*[I]Ο πατέρας μου ήταν ένας μεγάλος γερο-φρύνος (Φρύνος, φρύνος, γέρικος φρύνος!) Ζούσε σε μια τρύπα στο μέσο του δρόμου (Τρύπα! Δρόμος! Στη μέση του!) Η μητέρα μου ήταν μικρός τρυποφράκτης (Τρυποφράκτης, τρωγλοδύτης, μικρός τρυποφράκτης!) Ζούσε στο σπίτι μέσα σ' ένα κουτάκι (Κουτάκι, κλουβί, κουτάκι) Ο αδελφός μου ήταν ένας γλιτσερός βάτραχος (Βάτραχος, βάτραχος, ένας γλοιώδης βάτραχος!) Ζούσε στο βάλτο σ' ένα σάπιο κούτσουρα (Κούτσουρο, κορμός, σάπιο κούτσουρο!) Η αδελφή μου ήταν μια άθλια μάγισσα (Μάγισσα, μάγισσα, μάγισσα!) Ζούσε στα δάση σε ένα βρώμικο χαντάκι (Χαντάκι, τάφρος, βρώμικο χαντάκι!) Η γιαγιά μου ήταν ένα κινητικό φίδι (Φίδι, φίδι, κινητικό φίδι!) Ζούσε σε ένα λόφο σε μια στάσιμη λίμνη (Λίμνη, λίμνη, στάσιμη λίμνη!)[/I][/TD] [TD][I]Ο παππούς μου ήταν το πράσινο χρώμα (Πράσινο, πράσινο, πράσινο χρώμα!) Ζούσε σε εξόγκωμα στη σπλήνα ελέφαντα (Σπλήνα, σπλήνα, σπλήνα ελέφαντα!) Η θεία μου ήταν καρδιακή φλέβα (Φλέβα, φλέβα, καρδιακή φλέβα!) Ζούσε στην καρδιά ενός λευκού γερανού (Γερανός, γερανός, λευκός γερανός!) Ο θείος μου ήταν μια παράξενη αρρώστια (Ασθένεια, ασθένεια, παράξενη ασθένεια!) Ζούσε στην ανάσα μιας ξεχασμένης αύρας (Αύρα, αεράκι, ξεχασμένη αύρα!) Φρύνος! Τρυποφράκτης! Βάτραχος! Μάγισσα! (Τρύπα! Κλουβί! Κούτσουρο! Χαντάκι!) Φίδι! Πράσινο! Φλέβα! Αρρώστια! (Λίμνη! Σπλήνα! Καρδιά! Αύρα!) Ο ξάδερφος μου ήταν ένα καγκουρό Και εγώ, φίλοι μου, είμαι η τετραγωνική ρίζα του δύο...[/I] - Horror Asparagus Stories (Roger Kelley, The Driving Stupid)[/TD] [/TR] [/TABLE] «[I][COLOR=Darkorange]Το άλλο μου κλασσικό ηχογραφήθηκε στον Καναδά και δεν ξέρω τίποτα άλλο για αυτό. Το "[B][COLOR=Gold]Like a Dribbling Fram[/COLOR][/B]" από τον [B][COLOR=Gold]Race Marbles[/COLOR][/B] είναι, όπως ίσως μαντέψατε, μια μίμηση του "Like a Rolling Stone", αλλά αυτό δεν είναι καθόλου τυπική παρωδία. Ο πρώτος στίχος είναι ότι "έχω χρησιμοποιήσει αυτές τις καρό κάλτσες" και φλυαρώντας, με ελεύθερους συσχετισμούς, συνεχίζει με γελοίες ρίμες (όπως ginger ale/Jerry Vale) σε ακόμα πιο γελοίες ακρότητες υπογραμμιζόμενο με τα πιο ελικοειδή σόλα φυσαρμόνικας που μπορείτε να φανταστείτε. Απλώς γίνεται ολοένα και πιο παράλογο. "I can't use my comb/cause it's covered with foam/It's all round my home/and it's not fair cause my dandruff's gone/and so's my hair/(now just babbling) fair! scare! CHAIR! where's there? have a pair.../How is your bird? I said how is your snerd?/Are you cleaving your scram?/Is your clam in a jam?/Just like a dribbling fram!" Μπορείτε εύκολα να τους φανταστείτε να απάγουν τον τραγουδιστή σε ένα δωμάτιο με επένδυση... ή σε μια ομαδική θεραπεία με τους Sky Saxon και Wildman Fischer![/COLOR][/I]» [CENTER][ATTACH=CONFIG]154419._xfImport[/ATTACH][/CENTER] Αυτό το άρθρο του [I]Bomp ![/I] είχε πολλά να κάνει με την έμπνευση αυτού του άλμπουμ, που περιλαμβάνει μερικούς από τους πιο εντυπωσιακούς δίσκους του είδους. Οι [B]Teddy & His Patches[/B] (Σαν Χοσέ, Καλιφόρνια) πήραν μια ιδέα του [I]Frank Zappa[/I], πρόσθεσαν κάποια "[I]Louie Louie[/I]" επίγνωση και παρήγαγαν το καταπληκτικό "[B]Suzy Creamcheese[/B]". Μια άλλη μπάντα από την ίδια περιοχή, οι [B]William Penn V[/B] είχαν παραισθήσεις για έναν δικό τους γκουρού και έγραψαν ένα τραγούδι γι' αυτό. Και τι γίνεται με τον [B]Crystal Chandlier[/B] ([I]A. Micarelli[/I]), από κάπου στο Τέξας, που έπρεπε να φάει τόσο τρελόχορτο, που νόμιζε ότι ήταν ο [I]Jim Morrison[/I], στο καταπληκτικό "[B]Suicidal Flowers[/B]"; Αξίζει επίσης να σημειώσουμε τους [B]Hogs[/B] (σσ. χρόνια αργότερα, η ιστορία έδειξε ότι στην πραγματικότητα ήταν οι [I]Chocolate Watchband[/I] μεταμφιεσμένοι), που ακούγονται σαν [I]Davie Allen and the Arrows[/I] ή κάποια τυπική ορχηστρική τουίστ μπάντα για τα πρώτα 3 λεπτά του "[B]Loose Lip Sync Ship[/B]" (λογοπαίγνιο σ' ένα σλόγκαν προπαγάνδας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου), μέχρι ξαφνικά ένα άτομο που ονοματίζεται "[I]Phantom[/I]" ([I]Frank Zappa[/I] ; ) μπαίνει στο στούντιο και μετατρέπει το σέσιον σε ένα φρικάρισμα στυλ [I]Mothers[/I]... Ένα άλλο μου, αγαπημένο είναι το "[B]I'm Five Years Ahead Of My Time[/B]" των [B]Third Bardo[/B], που είναι βασικά ένα πανκ τραγούδι με υπερ-επιτηδευμένους στίχους. Και αν σας άρεσε το "[B]The Trip[/B]" του [I]Kim Fowley[/I] στο [I]Pebbles, Volume One[/I], υπάρχει επίσης και αυτή η παραλλαγή από τον [B]Godfrey[/B], έναν ντι τζέι του Λος Άντζελες. Ένας άλλος ντι τζέι, ο [B]Dave Diamond[/B], είχε προφανώς τη συνήθεια να συνδυάζει εκτενείς σουρεαλιστικούς μονόλογους ως ένα είδος τρέιντμαρκ και ο δίσκος του "[B]The Diamond Mine[/B]" λέγεται ότι είναι ένα παράδειγμα για το πως ακούγονταν τα σόου του. Το χιουμοριστικό "[B]I'm Allergic To Flowers[/B]" των [B]Jefferson Handkerchief[/B], γραμμένο από τον [I]Dave Burgess[/I] (αργότερα στους [I]Champs[/I]), κοροϊδεύει τα παιδιά των λουλουδιών και είναι για έναν τύπο που θέλει να είναι χίπης, αλλά δεν μπορεί λόγω της αλλεργίας του στα λουλούδια (πιο σουρεάλ δεν υπάρχει...) [INDENT]*[I]Το μωρό μου είναι ευγενικό, και είναι (άγρια) Φοράει μια κονκάρδα στον ώμο της, λέγοντας ότι είμαι παιδί των λουλουδιών Αυτό θα ήταν γκρούβι, αν δεν με αγαπούσε Γιατί αρχίζω να φτερνίζομαι για ώρες Α-Α-Α-ψου! Είμαι αλλεργικός στα λουλούδια Είμαστε εκεί στη λαβ-ιν συγκέντρωση, στο πάρκο Μου έδωσε ένα τριαντάφυλλο και στη συνέχεια χορεύαμε μέχρι το σκοτάδι Αλλά υπάρχει ένα πράγμα που δεν χρειάζομαι και αυτό είναι ο ηλιόσπορος Γιατί λέει ότι έχουν ειδική δύναμη Α-Α-Α-ψου! Είμαι αλλεργικός στα λουλούδια Και οι ροκ εντ ρολ τσιγγάνοι παντού Και η μυρωδιά του λιβανιού στον αέρα Επιτέλους το μυαλό μου είναι πραγματικά ελεύθερο Εκτός από την ηλίθια αλλεργία μου Ξέρω ότι πραγματικά βλέπω το κομμάτι Είμαι λουλούδι εντελώς, και το αισθάνομαι στην καρδιά μου Θέλω τόσο πολύ να είμαι παιδί των λουλουδιών, βλέπετε Θα τα χάσω αν η αγάπη μας χαλάσει Α-Α-Α-ψου! Είμαι αλλεργικός στα λουλούδια[/I] - I'm Allergic To Flowers (D. Burgess & K. Colley, Jefferson Handkerchief)[/INDENT] Οι [B]TC Atlantic[/B] μια ακόμη τοπ μπάντα από την άκρως ανταγωνιστική σκηνή της Μινεάπολης ηχογράφησαν το 1966, το πρώτο και καλύτερο σινγκλ τους, το υπέροχο φαζαριστό "[B]Faces[/B]". Τέλος, ελέγξτε τους [B]Lea Riders Group[/B] από τη Σουηδία, που έγραψαν το εκπληκτικό "[B]Dom Kallar Oss Mods[/B]"/Μας αποκαλούν απροσάρμοστους, για ένα είδος άσιντ-φρικάουτ ταινίας που αναμφίβολα θα έπρεπε να αναβιώσει χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση. Θεωρώντας ότι γράφουν σε ξένη γλώσσα, αυτή υπήρξε μια εξαιρετικά επιτυχημένη προσπάθεια να δημιουργηθεί η εμπειρία των ουσιών με τη μουσική. Αυτό αποτελεί ένα μεγάλο μέρος, του τι ήταν το "άσιντ πανκ", η επιθυμία της διεύρυνσης του νου, παραμορφώνοντας τον ήχο και τη λογική μέσω της μουσικής. Το [I]CD[/I] προσφέρει διάφορα μπόνους κομμάτια που δεν ήταν στο αρχικό βινύλιο. Το "[B]Anxious Color[/B]" των [B]Painted Faces[/B], ένα καλό, σχετικά σφιχτό τραγούδι επηρεασμένο από τους [I]Stones[/I]. Το "[B]Ieek, I'm A Freak[/B]" του [I]Ad Visser[/I], ντι τζέι σε ραδιοσταθμό του Άμστερνταμ, που υιοθέτησε το τρελαμένο όνομα [B]Adjeef The Poet, His Girl(s) His Friends & The Rest Of The World(s)[/B], αντικατοπτρίζει τις ρίζες της ψυχεδέλειας στο φαζ οδηγούμενο γκαράζ πανκ και το "[B]Squafrech Lemon Comes Back[/B]", που είναι ακόμη πιο παράξενο από αυτό που υπονοεί ο τίτλος του. Το "[B]City Jungle Part 1[/B]" των [B]Beautiful Daze[/B] και το "[B]Deathwise[/B]" των [B]Catfish Knight & Blue Express[/B], διαθέτουν πολλή ταξιδιάρικη κιθάρα ενώ το "[B]Rattle Of Life[/B]" του άγνωστου σχήματος [B]Oshun[/B], συνοψίζει ολόκληρη τη συλλογή όταν ο τραγουδιστής δηλώνει ότι «[I][COLOR=Darkorange]η πεταλούδα που κατέχεις θα περιστρέψει το καρουζέλ της φύσης μας[/COLOR][/I]». Αλλά τελικά, πρέπει να αποφασίσετε μόνοι σας, πόσο ο κάθε τύπος τα κατάφερε σ' αυτό το άλμπουμ, γιατί ο καθένας πήρε μια διαφορετική προσέγγιση και πολλοί δεν έχασαν τη χιουμοριστική πλευρά της ψυχεδέλειας. Έτσι, αν και οι καιροί έχουν αλλάξει και λίγοι είναι αυτές τις μέρες [B]διεγερμένοι[/B], [B]συντονισμένοι[/B] ή [B]αντισυμβατικοί[/B], νομίζω ότι θα συμφωνήσετε ότι μπορεί να βρεθεί μεγάλη απόλαυση σ' αυτά τα μουχλιασμένα λείψανα ενός ξεθωριασμένου κόσμου ονείρων... Στους αυθεντικούς «γκαραζιέριδες» φίλους μου... (*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, σημειώσεις CD, Nigel Strange) __________ *. οι παραθέσεις και μεταφράσεις στίχων από τον συντάκτη του νήματος [CENTER][ATTACH=CONFIG]154420._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Κοσμήματα από βότσαλα! [Συλλογές Pebbles]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…