Mιά συμφωνία σχετικά υποτιμημένη είναι η 1η Συμφωνία τού Βeethoven.
Tα πρώτα σχέδια ξεκινάνε το 1785,αλλά η παρουσίασή της ενώπιον ακροατηρίου γίνεται 15 έτη μετά(1800).
H συμφωνία αφιερώθηκε στον Van Swieten,στενό φίλο τών Mozart και Haydn,o οποίος βοήθησε τον νεαρό Beethoven,να εισέλθει στην Βιεννέζικη κοινωνία ,αλλά τού παρείχε και σημαντικές διευκολύνσεις,για την εμφάνισή του στην μουσική σκηνή τής εποχής.
Η 1η Συμφωνία αποτελεί την απαρχή τού μουσικού νηματος που οδηγεί στην 9η ,στα τελευταία κουαρτέτα εγχόρδων ,στην Μissa Solemnis και στα άλλα μεγαλειώδη εργα του συνθέτη.
Συμφωνία μικρής διάρκειας αποτελείται απο 4 μέρη:
1)Adagio molto-Allegro con brio
2)Andante cantabile con moto
3)Menuetto&Trio
4)Adagio-Allegro molto e vivace.
H 1η συμφωνία είναι επηρεασμένη απο τον μύθο τού Προμηθέα,μύθος που για τον Beethoven αποτελούσε ιδεολογική εμμμονή για την ανθρώπινη φύση.
Η αργή εισαγωγή τού 1ου μέρους γρήγορα μετατρέπεται σε ένα θυελλωδες Allegro,που μάς προϊδεάζει για την γεμάτη εναλλαγές μουσική τού συνθέτη.
Ο Mozart τών τελευταίων συμφωνιών είναι παρών αλλά η μουσική προσωπικότητα τού Beethoven έχει αρχίσει να διαφαινεται.
Το andante,παραπέμπει στην Νο 41 τού Amadeus,αλλά ταυτόχρονα υποκρύπτεται το χαρακτηριστικό ´πάθος´για τα ανθρώπινα τού Μεγάλου Μοναχικού.
Το τρίτο μέρος είναι ένα δυναμικό και δραματικό μενουέττο που αφήνει στην άκρη την ´κομψότητα´τών Μεγάλων Προγόνων.Ηδη έχουν θεμελιωθεί οι βάσεις τής Τρίτης Συμφωνίας,op.55 ,αλλά και τού Μπαλετου ´Creatures of Prometheus'op.43.
Το φινάλε ξεκινά όπως και το πρώτο μέρος,με ένα αργό ´επεισόδιο´, και στην συνέχεια αποδίδεται υποσυνείδητα η πρέπουσα τιμή στον Mozart και στον Haydn,αλλά τα ´κλεισίματα´τών μουσικών φράσεων δίνουν και πάλι Μπετοβενικό στίγμα.Οι δραματικές εντάσεις εναλλάσσονται με την μελωδία ,αλλα η φλόγα καίει και η ψυχή απευθύνεται στην ανθρωπότητα.
Η 1η Συμφωνία μοιάζει με το ρούχο που δεν χωρά τον άνθρωπο που το φοράει,γιατί ήδη έχει ψηλώσει και ´μεγαλώσει´.
Για τα δικά μου γούστα προτείνω δύο εκτελέσεις μιά ´κλασσική ´και μιά με ´οργανα εποχής´.
Η πρώτη αφορά στον Furtwangler και στην Συμφωνική τής Βιέννης(Ε.M.I.,1952) και η δευτερη στον Nikolaus Harnoncourt και στην Chamber Orchestra of Europe(Teldec,1992)
Και στούς δύο δίσκους συμπεριλαμβάνονται εξαιρετικές ερμηνείες της 3ης.
Αξίζει τον κόπο να στρέψουμε το βλέμμα στον πρώϊμο Beethoven.
Θα κατανοήσουμε καλύτερα την μετέπειτα εξέλιξη του ανθρώπου πού άλλαξε την μουσική στον κόσμο ετούτο.
Tα πρώτα σχέδια ξεκινάνε το 1785,αλλά η παρουσίασή της ενώπιον ακροατηρίου γίνεται 15 έτη μετά(1800).
H συμφωνία αφιερώθηκε στον Van Swieten,στενό φίλο τών Mozart και Haydn,o οποίος βοήθησε τον νεαρό Beethoven,να εισέλθει στην Βιεννέζικη κοινωνία ,αλλά τού παρείχε και σημαντικές διευκολύνσεις,για την εμφάνισή του στην μουσική σκηνή τής εποχής.
Η 1η Συμφωνία αποτελεί την απαρχή τού μουσικού νηματος που οδηγεί στην 9η ,στα τελευταία κουαρτέτα εγχόρδων ,στην Μissa Solemnis και στα άλλα μεγαλειώδη εργα του συνθέτη.
Συμφωνία μικρής διάρκειας αποτελείται απο 4 μέρη:
1)Adagio molto-Allegro con brio
2)Andante cantabile con moto
3)Menuetto&Trio
4)Adagio-Allegro molto e vivace.
H 1η συμφωνία είναι επηρεασμένη απο τον μύθο τού Προμηθέα,μύθος που για τον Beethoven αποτελούσε ιδεολογική εμμμονή για την ανθρώπινη φύση.
Η αργή εισαγωγή τού 1ου μέρους γρήγορα μετατρέπεται σε ένα θυελλωδες Allegro,που μάς προϊδεάζει για την γεμάτη εναλλαγές μουσική τού συνθέτη.
Ο Mozart τών τελευταίων συμφωνιών είναι παρών αλλά η μουσική προσωπικότητα τού Beethoven έχει αρχίσει να διαφαινεται.
Το andante,παραπέμπει στην Νο 41 τού Amadeus,αλλά ταυτόχρονα υποκρύπτεται το χαρακτηριστικό ´πάθος´για τα ανθρώπινα τού Μεγάλου Μοναχικού.
Το τρίτο μέρος είναι ένα δυναμικό και δραματικό μενουέττο που αφήνει στην άκρη την ´κομψότητα´τών Μεγάλων Προγόνων.Ηδη έχουν θεμελιωθεί οι βάσεις τής Τρίτης Συμφωνίας,op.55 ,αλλά και τού Μπαλετου ´Creatures of Prometheus'op.43.
Το φινάλε ξεκινά όπως και το πρώτο μέρος,με ένα αργό ´επεισόδιο´, και στην συνέχεια αποδίδεται υποσυνείδητα η πρέπουσα τιμή στον Mozart και στον Haydn,αλλά τα ´κλεισίματα´τών μουσικών φράσεων δίνουν και πάλι Μπετοβενικό στίγμα.Οι δραματικές εντάσεις εναλλάσσονται με την μελωδία ,αλλα η φλόγα καίει και η ψυχή απευθύνεται στην ανθρωπότητα.
Η 1η Συμφωνία μοιάζει με το ρούχο που δεν χωρά τον άνθρωπο που το φοράει,γιατί ήδη έχει ψηλώσει και ´μεγαλώσει´.
Για τα δικά μου γούστα προτείνω δύο εκτελέσεις μιά ´κλασσική ´και μιά με ´οργανα εποχής´.
Η πρώτη αφορά στον Furtwangler και στην Συμφωνική τής Βιέννης(Ε.M.I.,1952) και η δευτερη στον Nikolaus Harnoncourt και στην Chamber Orchestra of Europe(Teldec,1992)
Και στούς δύο δίσκους συμπεριλαμβάνονται εξαιρετικές ερμηνείες της 3ης.
Αξίζει τον κόπο να στρέψουμε το βλέμμα στον πρώϊμο Beethoven.
Θα κατανοήσουμε καλύτερα την μετέπειτα εξέλιξη του ανθρώπου πού άλλαξε την μουσική στον κόσμο ετούτο.
