Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Πολιτισμός
La societe du spectacle
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Cicadelic Ranger" data-source="post: 1058435972" data-attributes="member: 48688"><p>Ανακαλυπτωντας το νημα σημερα, και βλεποντας το ονομα του συγγραφεα μου ηρθε ενα κυμα συγκινησης. </p><p>Καταλαβα οτι προκειται για τον Γιωργο γιο του στρατηγου, του Γιαννου, οπου αυτος ο τελευταιος ηταν ενα ειδος μεντορα σε θεματα πνευματικα και εσωτερικα.</p><p>Τον ειχα συναντησει συχνα στο πατρικο του λοιπον, οταν μεναμε για συζητησεις με τον πατερα του και σθχνα την αδελφη του μεχρι αργα το βραδυ.</p><p>Θυμαμαι να περναει, ενα νεο ξενιαστο και ανετο, με μια φαινομενικα αυτοπεπιθεση γνωσης, χαιρετοντας μας ευγενικα και συνεχιζοντας τραγουδοντας ενα δικο του ρυθμο "Μεταμοντερνο...μεταμοντερνο". </p><p>Μεσο του ποστ δημιουργηθηκαν μεσα μου αναμνησεις και συνηρμοι, οποτε πηγα στο ιντερνετ να βρω τον νεαρο αυτον...Και ειδου η συγκινηση, συνειδητοποιησα ακομα μια φορα τον χρονο και ποσο αδυσωπητος ειναι. Ειναι ενας ηλικιωμενος...μα φυσικα ! Αφου ημουν αρκετα νεωτερος απο αυτον. Παντως μου δωσε το συναισθημα οτι ο χρονος περασε σαν ενα κλακαρισμα δακτυλων... ισως εξαιτιας αυτου του τραγουδιου που εμενε στο μυαλο μου σαν να ηταν χτες... και σαν το μεταμοντερνο να ηταν...μοντερνο δηλ. του καιρου μας ενω εχει περασει ολοκληρος χρονικος και πολιτισμικο οδοστρωτηρας.</p><p></p><p>Επισης θυμαμαι οτι απο τοτε ο Ντεμπορ τον τραβαγε, και διαπιστωνω οτι συμβαινει ακομα σημερα. Το ξερω γιατι οταν ειχα ηδη μετοικοισει στο Παρισι απο το 90 η αδελφη του μου με ειχε ρωτησει εαν μπορουσα να βρω καποια βιβλια του Ντεμπορ για αυτο σε καποιο βιβλιοπωλειο...πραγμα που παντα ξεχνουσα.</p><p></p><p>Επι του ιδιου του Ντεμπορ τωρα... Ο Ντεμπορ ειναι μια εικονα Cult που δημιουργησε ο ιδιος, και που εχει απηχηση η πραγματικο impact σε πολυ περιοροσμενο αριθμο και σε ορισμενους κυκλους με αυτο το "λατρευτικο" χαρακτηριστικο.</p><p></p><p>Η <em>Κοινωνια του Θεαματος</em> ειναι το κυριο εργο του, οχι ομως το μοναδικο. Το ολο συγγραφικο εργο του πρεπει να ειναι κατι παραπανω απο 1000 σελιδες. </p><p>Η αλληλογραφια του ομως, ειναι 4 φορες περισσοτερη.</p><p>Ειχε μια ιδιαιτερη ικανοτητα και στυλ, ωστε στο κυριως εργο οπου μιλαμε να συνδυασει με ευφυϊα θεματα-προβληματα οπως ο καταναλωτισμος, η μολυσνη του περιβαλλοντος, η σμικρυνση της φυσης, η επιβολη των υλικων αγαθων και η δημιουργια αναγκων, ολα αυτα που ηταν ηδη γνωστα, συν το παλαιο λειτμοτιβο που προερχεται ηδη απο τους πατερες της εκκλησιας η εξεγερση εναντι του θεαματος και η ανηθικοτητα του...λοιπον ολα αυτα που ειναι θεματλογια του 1960, υλικα αγαθα, καταναλωση, κουλτουρα, διαφημηση, καταφερνει να τα συγγερασει με την θεματολογια του 1840 δηλαδη βλεπε Μαρξ, δηλαδη με την Εννοια της Αποξενωσης-Αλωτριωσης ( Alienation ) ( o oρος Alienation εχει σαν προεκταση ακομα και την πνευματικη "αποσυνδεση" την τρελα κοινως).</p><p></p><p>Υπαρχει μια ανθρωπινη ουσια, που μεσα απο μια φυσικη διαδικασια αποβαλει τον θεο, βρισκεται με τον εαυτο της, τα καταναλωτικα αγαθα, απομακρυνουν τον ανθωπο απο την ιδια του την ουσια, απομακρυνουν την κοινωνια απο την ιδια της πραγματικοτητα, , να τι ειναι το θεαμα, ενα κλασσικο νοηματικο σχημα του Φεουερμπαχ. </p><p><em>l'image inversέε</em> αναποδογυρισμενη εικονα της κοινωνιας</p><p>Πολυ ενδιαφεροντα ολα αυτα βεβαια, αλλα η ιδιαιτεροτητα, που προσελκυσε κιολας το καποιο ελαχιστο κοινο του Ντεμπορ, ηταν αυτη που ενεσκυπτε σε καποιες συγκεκριμενες καταστασεις στην ζωη που ζουμε. Οπως η αρχιτεκτωνικη, ο τροπος που χτιζονται τα κτιρια οπου κατοικουν οι ανθρωποι.</p><p>Οι Σιτου ηταν εναντιον της εργασιας και την επιβολη της υποκοιμενικοτητας (οπως οι σουρεαλιστες), και ηταν ιδιαιτερα ευαισθητοι (και ισως σε αυτο πρωτοποροι) στην επιρροια της πολεοδομιας του Αστεως ( Urbanisme) στην καθημερινη ζωη και στην συμπεριφορα των ανθρωπων. Στου παραγοντες των πολων που δημιουργουν θλιμενους πολιτες.</p><p></p><p>Η δημιουργια "ποιητικων καταστασεων" και "νεων ατμοσφαιρων" ηταν η <u><em>νεοτοπια</em></u> που ανηγγειλε και πρεσβευε ο Ντεμπορ, φυσικα χωρις να εξηγησει ποτε το πως. Ηταν καποια ελκυστικα θεματα που κλεινονται βεβαια στην εποχη τους, και τους παροδικους οραματισμους.</p><p>Σε μια εποχη οπου οπως λεει ο Ρεζις Ντεμπρέ "Hμασταν ολοι Μαρξιανοι" (sic)". Μεσα σε ολον αυτον το αχταρμα ο Ντεμπρο με τους λιγοστους οπαδους του, αποτελουσε μια καποια ιδιαιτεροτητα. </p><p>Πρεπει να γινει γνωστο οτι οπως ολες οι οργανωσεις τοτε, ολες οι σημαντικες ανακοινωσεις φεροντουσαν μεσα απο διασκεψεις, και μαλιστα Διεθνεις !!!</p><p>Που σπανια βεβαια ξεπερνουσαν μια ντουζινα ατομα. Καποτε 7, καποτε δεκα, καποτε δεκαπεντε απο τους οποιους αποβαλονταν τεσσερις...</p><p>Δεν εχω αυτη την στιγμη ευκαιρο το νουμερο αλλα υπαρχει ο αριθμος των εγγραφεντων Σιτου. Μια εκατονταδα η δυο δε θυμαμαι ακριβως αλλα μπορω να το βρω. </p><p>Το ενα τριτο διαγραφηκε, ενας αλλος αριθμος εφυγε... στο τελος εμεινε μονο ο ιδιος ο Ντεμπορ αφου ο ανεκαθεν κολητος του φιλος και συνεργατης ο Λεμοβισί δολοφωνηθηκε σε ενα υπογειο παρκιν.</p><p></p><p><img src="http://a51.idata.over-blog.com/400x289/4/04/72/43/conferences-2013/onfray_conf.2013_guy-debord-avait-raison-M107299.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p><img src="http://a54.idata.over-blog.com/400x436/4/04/72/43/conferences-2013/onfray_conf.2013_GuyDebord_dessin_travail.png" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p>Ο Ντεμπορ εβαλε τερμα στη ζωη με ενα περιστροφο στη φερμα του, στο τελος του Νοεμβρη του 94.</p><p>Καποτε ειχε πει ο ιδιος...</p><p><strong>«La perfection du suicide reside dans son ambiguïtέ.»</strong></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Cicadelic Ranger, post: 1058435972, member: 48688"] Ανακαλυπτωντας το νημα σημερα, και βλεποντας το ονομα του συγγραφεα μου ηρθε ενα κυμα συγκινησης. Καταλαβα οτι προκειται για τον Γιωργο γιο του στρατηγου, του Γιαννου, οπου αυτος ο τελευταιος ηταν ενα ειδος μεντορα σε θεματα πνευματικα και εσωτερικα. Τον ειχα συναντησει συχνα στο πατρικο του λοιπον, οταν μεναμε για συζητησεις με τον πατερα του και σθχνα την αδελφη του μεχρι αργα το βραδυ. Θυμαμαι να περναει, ενα νεο ξενιαστο και ανετο, με μια φαινομενικα αυτοπεπιθεση γνωσης, χαιρετοντας μας ευγενικα και συνεχιζοντας τραγουδοντας ενα δικο του ρυθμο "Μεταμοντερνο...μεταμοντερνο". Μεσο του ποστ δημιουργηθηκαν μεσα μου αναμνησεις και συνηρμοι, οποτε πηγα στο ιντερνετ να βρω τον νεαρο αυτον...Και ειδου η συγκινηση, συνειδητοποιησα ακομα μια φορα τον χρονο και ποσο αδυσωπητος ειναι. Ειναι ενας ηλικιωμενος...μα φυσικα ! Αφου ημουν αρκετα νεωτερος απο αυτον. Παντως μου δωσε το συναισθημα οτι ο χρονος περασε σαν ενα κλακαρισμα δακτυλων... ισως εξαιτιας αυτου του τραγουδιου που εμενε στο μυαλο μου σαν να ηταν χτες... και σαν το μεταμοντερνο να ηταν...μοντερνο δηλ. του καιρου μας ενω εχει περασει ολοκληρος χρονικος και πολιτισμικο οδοστρωτηρας. Επισης θυμαμαι οτι απο τοτε ο Ντεμπορ τον τραβαγε, και διαπιστωνω οτι συμβαινει ακομα σημερα. Το ξερω γιατι οταν ειχα ηδη μετοικοισει στο Παρισι απο το 90 η αδελφη του μου με ειχε ρωτησει εαν μπορουσα να βρω καποια βιβλια του Ντεμπορ για αυτο σε καποιο βιβλιοπωλειο...πραγμα που παντα ξεχνουσα. Επι του ιδιου του Ντεμπορ τωρα... Ο Ντεμπορ ειναι μια εικονα Cult που δημιουργησε ο ιδιος, και που εχει απηχηση η πραγματικο impact σε πολυ περιοροσμενο αριθμο και σε ορισμενους κυκλους με αυτο το "λατρευτικο" χαρακτηριστικο. Η [I]Κοινωνια του Θεαματος[/I] ειναι το κυριο εργο του, οχι ομως το μοναδικο. Το ολο συγγραφικο εργο του πρεπει να ειναι κατι παραπανω απο 1000 σελιδες. Η αλληλογραφια του ομως, ειναι 4 φορες περισσοτερη. Ειχε μια ιδιαιτερη ικανοτητα και στυλ, ωστε στο κυριως εργο οπου μιλαμε να συνδυασει με ευφυϊα θεματα-προβληματα οπως ο καταναλωτισμος, η μολυσνη του περιβαλλοντος, η σμικρυνση της φυσης, η επιβολη των υλικων αγαθων και η δημιουργια αναγκων, ολα αυτα που ηταν ηδη γνωστα, συν το παλαιο λειτμοτιβο που προερχεται ηδη απο τους πατερες της εκκλησιας η εξεγερση εναντι του θεαματος και η ανηθικοτητα του...λοιπον ολα αυτα που ειναι θεματλογια του 1960, υλικα αγαθα, καταναλωση, κουλτουρα, διαφημηση, καταφερνει να τα συγγερασει με την θεματολογια του 1840 δηλαδη βλεπε Μαρξ, δηλαδη με την Εννοια της Αποξενωσης-Αλωτριωσης ( Alienation ) ( o oρος Alienation εχει σαν προεκταση ακομα και την πνευματικη "αποσυνδεση" την τρελα κοινως). Υπαρχει μια ανθρωπινη ουσια, που μεσα απο μια φυσικη διαδικασια αποβαλει τον θεο, βρισκεται με τον εαυτο της, τα καταναλωτικα αγαθα, απομακρυνουν τον ανθωπο απο την ιδια του την ουσια, απομακρυνουν την κοινωνια απο την ιδια της πραγματικοτητα, , να τι ειναι το θεαμα, ενα κλασσικο νοηματικο σχημα του Φεουερμπαχ. [I]l'image inversέε[/I] αναποδογυρισμενη εικονα της κοινωνιας Πολυ ενδιαφεροντα ολα αυτα βεβαια, αλλα η ιδιαιτεροτητα, που προσελκυσε κιολας το καποιο ελαχιστο κοινο του Ντεμπορ, ηταν αυτη που ενεσκυπτε σε καποιες συγκεκριμενες καταστασεις στην ζωη που ζουμε. Οπως η αρχιτεκτωνικη, ο τροπος που χτιζονται τα κτιρια οπου κατοικουν οι ανθρωποι. Οι Σιτου ηταν εναντιον της εργασιας και την επιβολη της υποκοιμενικοτητας (οπως οι σουρεαλιστες), και ηταν ιδιαιτερα ευαισθητοι (και ισως σε αυτο πρωτοποροι) στην επιρροια της πολεοδομιας του Αστεως ( Urbanisme) στην καθημερινη ζωη και στην συμπεριφορα των ανθρωπων. Στου παραγοντες των πολων που δημιουργουν θλιμενους πολιτες. Η δημιουργια "ποιητικων καταστασεων" και "νεων ατμοσφαιρων" ηταν η [U][I]νεοτοπια[/I][/U] που ανηγγειλε και πρεσβευε ο Ντεμπορ, φυσικα χωρις να εξηγησει ποτε το πως. Ηταν καποια ελκυστικα θεματα που κλεινονται βεβαια στην εποχη τους, και τους παροδικους οραματισμους. Σε μια εποχη οπου οπως λεει ο Ρεζις Ντεμπρέ "Hμασταν ολοι Μαρξιανοι" (sic)". Μεσα σε ολον αυτον το αχταρμα ο Ντεμπρο με τους λιγοστους οπαδους του, αποτελουσε μια καποια ιδιαιτεροτητα. Πρεπει να γινει γνωστο οτι οπως ολες οι οργανωσεις τοτε, ολες οι σημαντικες ανακοινωσεις φεροντουσαν μεσα απο διασκεψεις, και μαλιστα Διεθνεις !!! Που σπανια βεβαια ξεπερνουσαν μια ντουζινα ατομα. Καποτε 7, καποτε δεκα, καποτε δεκαπεντε απο τους οποιους αποβαλονταν τεσσερις... Δεν εχω αυτη την στιγμη ευκαιρο το νουμερο αλλα υπαρχει ο αριθμος των εγγραφεντων Σιτου. Μια εκατονταδα η δυο δε θυμαμαι ακριβως αλλα μπορω να το βρω. Το ενα τριτο διαγραφηκε, ενας αλλος αριθμος εφυγε... στο τελος εμεινε μονο ο ιδιος ο Ντεμπορ αφου ο ανεκαθεν κολητος του φιλος και συνεργατης ο Λεμοβισί δολοφωνηθηκε σε ενα υπογειο παρκιν. [IMG]http://a51.idata.over-blog.com/400x289/4/04/72/43/conferences-2013/onfray_conf.2013_guy-debord-avait-raison-M107299.jpg[/IMG] [IMG]http://a54.idata.over-blog.com/400x436/4/04/72/43/conferences-2013/onfray_conf.2013_GuyDebord_dessin_travail.png[/IMG] Ο Ντεμπορ εβαλε τερμα στη ζωη με ενα περιστροφο στη φερμα του, στο τελος του Νοεμβρη του 94. Καποτε ειχε πει ο ιδιος... [B]«La perfection du suicide reside dans son ambiguïtέ.»[/B] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Πολιτισμός
La societe du spectacle
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…