Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Λυτρωτικό γκρουβ [Grant Green]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Black Jack" data-source="post: 1056878284" data-attributes="member: 29200"><p>Ωραίος δίσκος από αυτούς που και σου φτιάχνουν τη διάθεση. Οι συνθέσεις είναι όλες διασκευές, και κάποιες από αυτές παιγμένες σε mid-tempo που δίνουν έναν πιασάρικο και μερακλίδικο ήχο. Αν θυμάμαι καλά στο ίδιο στυλ κινούνται και τα “Live at Club Mozambique” και “Live at The Lighthouse” που συνιστώνται (όχι ανεπιφύλακτα )… Για μένα η ρυθμ σέξιον είναι αυτή που κλέβει την παράσταση περισσότερο κι από κιθάρα, τενόρο και βιμπράφωνο που παίζοντας σόλο έχουν μοιραία το χρόνο και το χώρο να αναδειχθούν. Ενώ ο Idris Muhhamad παίζει ως συνήθως ξέφρενα τα ντραμς (θετικό στη συγκεκριμένη), το όργανο που παίζει και το ρόλο του μπάσου ακούγεται όσο διακριτικό γίνεται και δεν κουράζει καθόλου. </p><p></p><p>Από τη δισκογραφία του Grant Green ξεχωρίζω τα “Green Street” (τρίο κιθάρα, μπάσο, ντραμς με ξερό ήχο), “Matador” (η ηχογράφηση με την καλύτερη “ever” συνοδευτική μπάντα) και “The Main Attraction”(φάνκικες κίθαρες που συνοδεύουν το κλασικό τζαζ στυλ του Green με ολίγη από σαξόφωνο του Joe Farrell και το φλάουτο του Hubert Laws συν όλα τα παραλειπόμενα που περιέχει μια μέση ηχογράφηση της Kudu/CTI).</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Black Jack, post: 1056878284, member: 29200"] Ωραίος δίσκος από αυτούς που και σου φτιάχνουν τη διάθεση. Οι συνθέσεις είναι όλες διασκευές, και κάποιες από αυτές παιγμένες σε mid-tempo που δίνουν έναν πιασάρικο και μερακλίδικο ήχο. Αν θυμάμαι καλά στο ίδιο στυλ κινούνται και τα “Live at Club Mozambique” και “Live at The Lighthouse” που συνιστώνται (όχι ανεπιφύλακτα )… Για μένα η ρυθμ σέξιον είναι αυτή που κλέβει την παράσταση περισσότερο κι από κιθάρα, τενόρο και βιμπράφωνο που παίζοντας σόλο έχουν μοιραία το χρόνο και το χώρο να αναδειχθούν. Ενώ ο Idris Muhhamad παίζει ως συνήθως ξέφρενα τα ντραμς (θετικό στη συγκεκριμένη), το όργανο που παίζει και το ρόλο του μπάσου ακούγεται όσο διακριτικό γίνεται και δεν κουράζει καθόλου. Από τη δισκογραφία του Grant Green ξεχωρίζω τα “Green Street” (τρίο κιθάρα, μπάσο, ντραμς με ξερό ήχο), “Matador” (η ηχογράφηση με την καλύτερη “ever” συνοδευτική μπάντα) και “The Main Attraction”(φάνκικες κίθαρες που συνοδεύουν το κλασικό τζαζ στυλ του Green με ολίγη από σαξόφωνο του Joe Farrell και το φλάουτο του Hubert Laws συν όλα τα παραλειπόμενα που περιέχει μια μέση ηχογράφηση της Kudu/CTI). [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Λυτρωτικό γκρουβ [Grant Green]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…