Όπως είπαμε και σε προηγούμενο κείμενο, αυτό που κάνει μια φωτογραφία τοπίου να μένει στη θύμηση των θεατών της είναι η σύνθεση και το φως. Το πρώτο θα το δούμε μια άλλη φορά. Αλλά το δεύτερο είναι καθοριστικό.
Συνήθως όταν ξημερώνει και όταν σουρουπώνει ο ήλιος δημιουργεί διάφορα παιχνίδια. Τότε είναι το μαγικό φως. Τότε το τοπίο παίρνει μια εντελώς διαφορετική όψη. Οι περισσότεροι δεν το βλέπουμε καθώς εκείνη την ώρα ή κοιμόμαστε ή ασχολούμαστε με κάτι άλλο. Ή αν το δούμε δεν είμαστε μπροστά στο θέμα μας. Αλλά και να βρεθούμε στο κατάλληλο μέρος την κατάλληλη ώρα, πάλι 8 στις 10 περιπτώσεις το φως δεν θα είναι μαγικό. Άρα για να πετύχουμε την μοναδική φωτογραφία πρέπει να έχουμε υπομονή, επιμονή και αντοχές.
Αλλοτε πάλι η ατμόσφαιρα είναι διαφορετική. Πότε; Όταν μετά από βροχή αρχίζει να φυσά δυνατά. Τότε στο ξημέρωμα ή πριν τη νύχτα (σπάνιο στην Ελλάδα) όταν ο αέρας πάει να μαζέψει τα σύννεφα. Τότε κάποιες φορές ο ήλιος δίνει το φως του κάτω από τα σύννεφα. Το φως είναι εκτυφλωτικό και ο ουρανός βαρύς. Κάτι σαν ένα τεράστιο softbox. Εκείνες τις φωτογραφίες δύσκολα θα τις πετύχετε στον ΗΥ. Αυτές θα είναι οι μοναδικές.
Πώς λειτουργούμε; Πρώτα από όλα πρέπει να έχουμε αρκετό ελεύθερο χρόνο. Μετά βρίσκουμε ποιες τοποθεσίες έχουν φωτογραφικό ενδιαφέρον και είναι κοντά μας. Τσεκάρουμε ποια ώρα της μέρας τις χτυπά το καλό φως. Και μετά περιμένουμε…. Μέρες, μήνες, μπορεί και χρόνια. Στο ενδιάμεσο πηγαίνουμε και τραβούμε πρόχειρες λήψεις, ώστε να τσεκάρουμε ποια θα είναι η καλύτερη θέση για την καλή φωτογραφία. Όταν δούμε ότι πρόκειται να έχουμε το μαγικό φως, τα μαζεύουμε μια ώρα πριν και πηγαίνουμε. Στηνόμαστε. Και αρχίζουμε να τραβούμε. Τραβούμε… Ακόμη κι όταν έχουμε πάρει μια φωτογραφία εξαιρετική ΔΕΝ τα μαζεύουμε. Περιμένουμε εκεί, μήπως οι συνθήκες γίνουν ακόμη καλύτερες. Φανταστείτε να έχει σουρουπώσει, ο ήλιος να κατεβαίνει στη δύση του πίσω από ένα σύννεφο και εμείς να τα πακετάρουμε. Και τότε για 2-3 δευτ. να δώσει ένα εκτυφλωτικό φως. Ε, εκείνη η φωτογραφία που θα έχουμε χάσει θα είναι η καλή και όχι αυτή που έχουμε ήδη τραβήξει.
Για περισσότερο διάβασμα:
http://www.kenrockwell.com/tech/timing.htm
http://www.kenrockwell.com/tech/color.htm
http://www.popphoto.com/popularphotographyfeatures/4437/a-day-at-the-beach.html
Δείτε και μερικές λήψεις δικές μου. Η πρώτη είναι στην παραλία της Νέας Κρήνης μπροστά από το Χαμόδρακα. Απλώς είχα τσεκάρει ότι θα ήταν ωραίο το μπροστινό θέμα (τα παλούκια της χαλασμένης σκάλας). Περίμενα το φως και το θέμα. Πήγαινα για μια εβδομάδα τον πιτσιρίκο να παίζει εκεί. Ε, τγην πέμπτη μέρα και το φως ήταν καλό και το καίκι στη θέση του.
Η δεύτερη είναι μια λήψη της λίμνης Βεγορίτιδας από το χωριό Πανόραμα μετά από βαριά καταιγίδα. Απέναντι είναι ο Άγιος Παντελεήμονας.
Και η τρίτη είναι η είσοδος στον αρχαιολογικό χώρο του Λόγγου στην Εδεσσα. Αν πάτε μέρα μεσημέρι δεν θα μοιάζει καθόλου με αυτό που βλέπετε. Ο καιρός βλέπετε...
Συνήθως όταν ξημερώνει και όταν σουρουπώνει ο ήλιος δημιουργεί διάφορα παιχνίδια. Τότε είναι το μαγικό φως. Τότε το τοπίο παίρνει μια εντελώς διαφορετική όψη. Οι περισσότεροι δεν το βλέπουμε καθώς εκείνη την ώρα ή κοιμόμαστε ή ασχολούμαστε με κάτι άλλο. Ή αν το δούμε δεν είμαστε μπροστά στο θέμα μας. Αλλά και να βρεθούμε στο κατάλληλο μέρος την κατάλληλη ώρα, πάλι 8 στις 10 περιπτώσεις το φως δεν θα είναι μαγικό. Άρα για να πετύχουμε την μοναδική φωτογραφία πρέπει να έχουμε υπομονή, επιμονή και αντοχές.
Αλλοτε πάλι η ατμόσφαιρα είναι διαφορετική. Πότε; Όταν μετά από βροχή αρχίζει να φυσά δυνατά. Τότε στο ξημέρωμα ή πριν τη νύχτα (σπάνιο στην Ελλάδα) όταν ο αέρας πάει να μαζέψει τα σύννεφα. Τότε κάποιες φορές ο ήλιος δίνει το φως του κάτω από τα σύννεφα. Το φως είναι εκτυφλωτικό και ο ουρανός βαρύς. Κάτι σαν ένα τεράστιο softbox. Εκείνες τις φωτογραφίες δύσκολα θα τις πετύχετε στον ΗΥ. Αυτές θα είναι οι μοναδικές.
Πώς λειτουργούμε; Πρώτα από όλα πρέπει να έχουμε αρκετό ελεύθερο χρόνο. Μετά βρίσκουμε ποιες τοποθεσίες έχουν φωτογραφικό ενδιαφέρον και είναι κοντά μας. Τσεκάρουμε ποια ώρα της μέρας τις χτυπά το καλό φως. Και μετά περιμένουμε…. Μέρες, μήνες, μπορεί και χρόνια. Στο ενδιάμεσο πηγαίνουμε και τραβούμε πρόχειρες λήψεις, ώστε να τσεκάρουμε ποια θα είναι η καλύτερη θέση για την καλή φωτογραφία. Όταν δούμε ότι πρόκειται να έχουμε το μαγικό φως, τα μαζεύουμε μια ώρα πριν και πηγαίνουμε. Στηνόμαστε. Και αρχίζουμε να τραβούμε. Τραβούμε… Ακόμη κι όταν έχουμε πάρει μια φωτογραφία εξαιρετική ΔΕΝ τα μαζεύουμε. Περιμένουμε εκεί, μήπως οι συνθήκες γίνουν ακόμη καλύτερες. Φανταστείτε να έχει σουρουπώσει, ο ήλιος να κατεβαίνει στη δύση του πίσω από ένα σύννεφο και εμείς να τα πακετάρουμε. Και τότε για 2-3 δευτ. να δώσει ένα εκτυφλωτικό φως. Ε, εκείνη η φωτογραφία που θα έχουμε χάσει θα είναι η καλή και όχι αυτή που έχουμε ήδη τραβήξει.
Για περισσότερο διάβασμα:
http://www.kenrockwell.com/tech/timing.htm
http://www.kenrockwell.com/tech/color.htm
http://www.popphoto.com/popularphotographyfeatures/4437/a-day-at-the-beach.html
Δείτε και μερικές λήψεις δικές μου. Η πρώτη είναι στην παραλία της Νέας Κρήνης μπροστά από το Χαμόδρακα. Απλώς είχα τσεκάρει ότι θα ήταν ωραίο το μπροστινό θέμα (τα παλούκια της χαλασμένης σκάλας). Περίμενα το φως και το θέμα. Πήγαινα για μια εβδομάδα τον πιτσιρίκο να παίζει εκεί. Ε, τγην πέμπτη μέρα και το φως ήταν καλό και το καίκι στη θέση του.
Η δεύτερη είναι μια λήψη της λίμνης Βεγορίτιδας από το χωριό Πανόραμα μετά από βαριά καταιγίδα. Απέναντι είναι ο Άγιος Παντελεήμονας.
Και η τρίτη είναι η είσοδος στον αρχαιολογικό χώρο του Λόγγου στην Εδεσσα. Αν πάτε μέρα μεσημέρι δεν θα μοιάζει καθόλου με αυτό που βλέπετε. Ο καιρός βλέπετε...
Attachments
Last edited:
