- 17 June 2006
- 14,350
Schumann: Kreisleriana - Gesange der Fruhe - Alegro in B minor/Maurizio Pollini (D.G. CD)
Αυτή η Kreisleriana δεν μου κάθεται καλά: είναι λίγο ξεφωνημένη, υπερ το δεόν ορμητική αλλά με λάθος τρόπο, ο Pollini την παίζει νευρωτικά, με μιά ακρίβεια που σχεδόν προσεγγίζει τη θηριωδία. Είναι εκθαμβωτική μέσα στην Τελειότητά της, με τον σολίστ κυρίαρχο σε όλες τις τεχνικές δυσκολίες της - αλλά την πληρώνει ο λυρισμός: συχνά οι μαγικές μελωδίες υποβαθμίζονται, οι φράσεις δεν έχουν χώρο να αναπνεύσουν με την ταχύτητα που διαδέχονται η μία την άλλη. Εχω ακούσει το έργο σε καλύτερες εκδοχές με πρώτη, για τα γούστα μου, αυτή του μακαρίτη Youri Egorov στην EMI: ο Ρώσσος σε γραπώνει απ το λαιμό, σε αναστατώνει, σε αποπλανεί, σχεδόν σε βιάζει. Aλησμόνητη εμπειρία.
Αλλά τα Τραγούδια της Αυγής (Gesange der Fruhe) εδώ, είναι σε ξεχωριστή, δική τους κατηγορία.
Το έργο είναι το τελευταίο που έγραψε ο Schumann για σόλο πιάνο, λίγους μήνες πριν τον εγκλεισμό του στο άσυλο φρενοβλαβών, όπου έμελλε να τελειώσει τις μέρες του. Η γυναίκα του, η Clara, τα θεωρούσε πολύ πρωτότυπα αλλά και ιδιαίτερα δύσκολα στο να τα κατανοήσει κανείς: “είναι τόσο περίεργα κατηφή και καταθλιπτικά - Δύσκολη μουσική, αχάριστη και καθόλου ανταποδοτική για τον σολίστα ” έγραψε γι αυτά σ ένα γράμμα της.
Ο Pollini βρίσκει τον ακριβή σφυγμό τους με κοντράστ που φέρνουν σε πρώτο πλάνο το σχιζοειδή χαρακτήρα τους, μεταστροφές, από τη δίνη στην ντελικάτη, λεπτεπίλεπτη διαύγεια. Κυριαρχεί μιά καθαρότητα, μιά σαφήνεια που κάνει θαύματα στο να προκύψουν σχεδόν μαγικά, από μόνες τους, η παραδοξότητα και η αστάθεια του έργου.
Last edited by a moderator:
